Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Πολιτικής Απάνθισμα
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3 ... 9, 10, 11 ... 13, 14, 15  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Κουβεντούλα
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
antanion
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 503

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Νοέ 27, 2013 2:52 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

09/2012

Σε μια προσπάθεια "ανανέωσης" του ΠΑΣΟΚ, ο Ευάγγελος Βενιζέλος αλλάζει το έμβλημα. Ο "ήλιος" του πασοκ, αντί για εννέα, έχει πλέον
επτά ακτίνες, οι οποίες συμβολίζουν τους "επτά άξονες για την ιδεολογική φυσιογνωμία και τη στρατηγική του κινήματος".







02-2001






02-2001









Γιατί ασυλία και γιατί μονοπώλιο

Παράθεση:
[...]
Συνέβη λοιπόν αυτό και με τις ονομασίες των θεσμών: Εισαγόμενα τα σημαίνοντα, αλλά τα εν Ελλάδι σημαινόμενα καμία σχέση με τα ευρωπαϊκά. Αρνηθήκαμε ως πυρήνα πολιτικού βίου την αυτοδιαχειριζόμενη «κοινότητα» (συνέχεια της «εκκλησίας του δήμου», του κοινού αθλήματος για την πραγμάτωση «πόλεως») και βαλθήκαμε να πιθηκίζουμε το «αντιπροσωπευτικό» σύστημα, να φτιάξουμε «κόμματα». Όμως η λέξη «κόμμα» σήμαινε για μας κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που εννοούσαν στην Εσπερία ως partie, party, Partei. Για μας σήμαινε (το προσδιόρισε ο Ροΐδης, το 1875) «ομάδα ανθρώπων μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες, ενούμενοι υπό οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν, διά παντός μέσου, εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παράσχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι».

Αποκτήσαμε λοιπόν και εμείς «κόμματα», επομένως έπρεπε να διαθέτουμε και τις ανάλογες με την Ευρώπη ιδεολογικές διαφοροποιήσεις – να έχουμε κι εμείς «Δεξιά», «Αριστερά» και «Κέντρο». Όμως στην Ελλάδα δεν υπήρχε ούτε ίχνος δυνατότητας για «συσσώρευση κεφαλαίου», μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, απρόσωπη εργασία τυποποιημένης επανάληψης, άρα προλεταριάτο, «πάλη των τάξεων», αχαλίνωτη Δεξιά, θυματοποιημένη Αριστερά, εξισορροπητικό Κέντρο. Μέχρι που εμφανίστηκε το φαινόμενο της «διαπλοκής» των κομματανθρώπων με τους οικονομικά ισχυρούς, οι πετυχημένοι επιχειρηματίες στην Ελλάδα ήταν κατά κανόνα αυτοδημιούργητοι και η επιτυχία είχε διάρκεια μιας ή δύο γενεών, δυστυχώς. Οι ελάχιστες μεγαλοαστικές οικογένειες με διάρκεια είχαν αναδειχθεί εκτός ελλαδικού χώρου – γιΆ αυτό και συντηρούσαν τη συνείδηση ότι ο πλούτος είναι ταυτόσημος με την κοινωνική υποχρέωση.

Στην πολύ πρώτη φάση του κρατικού μας βίου, τα κόμματα δεν φιλοδόξησαν να υποκαταστήσουν, με ψευδαισθητικές ετικέτες, την απουσία κοινωνικού αντικρίσματος της Δεξιάς, της Αριστεράς, του Κέντρου. Είχαν την ειλικρίνεια να δηλώνουν με το όνομά τους ποιο «πεφωτισμένο της Εσπερίας έθνος» προτιμούσαν για αφεντικό, ποιο εμπιστεύονταν ότι θα βοηθήσει την Ελλάδα – ονομάστηκαν λοιπόν: το «Aγγλικόν», το «Γαλλικόν», το «Pωσικόν» κόμμα. Αλλά πολύ σύντομα το κυρίαρχο κλίμα μιμητισμού και μεταπρατισμού απαίτησε την πρόσληψη και των επωνυμιών που κυκλοφορούσαν στη Δύση.

Το γεγονός ότι οι ονομασίες των κομμάτων ήταν nomina nuda (δεν διαφοροποιούσαν κοινωνικές στοχεύσεις και επιτελικούς πολιτικούς σχεδιασμούς) πρέπει να συνετέλεσε στον προσωποπαγή χαρακτήρα που είχαν και έχουν τα κόμματα στην Ελλάδα. Μόνο στην περίπτωση του λεγόμενου «εθνικού διχασμού», της φανατισμένης αντιμαχίας «Λαϊκού Κόμματος» και «Κόμματος των Φιλελευθέρων», θα μπορούσε κανείς, ίσως, να διαγνώσει σύγκρουση των «ελληνοκεντρικών» (των απαξιωτικά λεγόμενων «συντηρητικών») και των «φιλοδυτικών» Ελλήνων – τη μοναδική σύγκρουση σε επίπεδο λαϊκού φρονήματος και όχι κομματικής συνθηματολογίας (μοναδική, μετά τις θρυλικές, στην κυριολεξία, δεκατρείς λαϊκές εξεγέρσεις ενάντια στον βίαιο εκδυτικισμό, στα είκοσι χρόνια της Bαυαροκρατίας).

Εδώ και αρκετά χρόνια (κυρίως μετά την απροκάλυπτη εμπορευματοποίηση της πολιτικής, την υποταγή της στους νόμους της αγοράς, στη λογική της διαφήμισης) οι ονομασίες των κομμάτων είναι απολύτως και μόνο διακοσμητικές, διαφημιστικές: «Πολιτική ¶νοιξη», «Ανεξάρτητοι Έλληνες», «Νέα Δημοκρατία», «Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου» κ.λπ.
Αναπόφευκτα ενισχύθηκε (σχεδόν απολυτοποιήθηκε) ο προσωποπαγής χαρακτήρας των κομμάτων – τα περισσότερα αποδείχτηκαν κόμματα «μιας χρήσεως»: όταν εξέλιπε ο ιδρυτής τους εμφάνισαν και τα δημιουργήματά του όλα τα συμπτώματα ιστορικού τέλους. Δεν είχαν ποτέ ούτε κοινωνικές στοχεύσεις ούτε πολιτικό πρόγραμμα επιτελικά σχεδιασμένο – ήταν επικαιρικά μορφώματα φτιαγμένα αποκλειστικά και μόνο για να παίξει το ατομικό του παιχνίδι εξουσίας ο ταλαντούχος παίκτης – ιδρυτής τους, όχι για να «αντιπροσωπεύσουν» κοινωνικές τάξεις ή ανάγκες. Ούτε καν ιδεολογίες.
Όλα τα κόμματα σήμερα έχουν αυτόν τον χαρακτήρα: υπάρχουν, ως μέσο-εργαλείο, για να παίξει το δικό του παιχνίδι εξουσίας όποιος καταφέρει να γίνει αρχηγός. Εξαίρεση μοναδική είναι το KKE. Εκεί δεν υπάρχει ούτε αρχηγός ούτε πρόεδρος. Ορίζεται επικεφαλής ένας «γραμματέας», γραφειοκράτης διεκπεραιωτής ή των εντολών της Σοβιετίας άλλοτε ή του «ιερατείου» που περιφρουρεί τη σταλινική ορθοδοξία σήμερα. Μπορεί να είναι και εντελώς ατάλαντος. Πρόκειται για υποδειγματική περίπτωση όπου οι ετικέτες υποκαθιστούν το πραγματικό με το φαντασιώδες χτίζοντας παντοδύναμη την ψευδαίσθηση.
[...]


_
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Νοέ 27, 2013 3:48 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Παλαιά ανάρτηση όπου αναρωτιόμουν αν η Ελλάδα χρειάζονταν "Επίτροπο"..
http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?p=15140#15140

Δυστυχώς τον φάγαμε εις τριπλούν...βλέπε ΤΡΟΙΚΑ...
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Νοέ 27, 2013 4:00 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?p=21297#21297

Παράθεση:

Πιο κοφτερό και από το σπαθί αποδείχτηκε το μυαλό.....έτσι αν και ο εθνικός μας ύμνος μας λέει για την ελευθερία που με βία - και όψη σπαθιού- μετράει την γη (την κατοχή της), σήμερα θα έπρεπε να γίνει "Σε γνωρίζω από την πρόσβαση του δικτύου την καθολική, σε γνωρίζω από τις σελίδες -τόπους - που φυλλομετρούν εκεί!" Αυτή είναι η νέα Διαδικτυακή Ελευθερία! Ο εργάτης είναι ο φυλλομετρητής, ο καπιταλιστής είναι ο κάτοχος σελίδας -τόπου- διαδικτύου, και το κεφάλαιό του μετράει σε επισκέψεις ανά ώρα!


Πάμε σε άλλη δημοκρατία..του Facebook...όπου θα λειτουργεί ως μια αρένα και το χεράκι που σήμερα είναι μόνο προς τα πάνω...σε λίγο θα γίνει και προς τα κάτω...(δεν μου αρέσει)....
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
antanion
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 503

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Νοέ 29, 2013 1:36 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη



























Σε ποιους επιρρίπτουν ευθύνες για τη Siemens τα κόμματα

21-01-2011

Το πασοκ βλέπει γαλάζιες και (αναγκαστικά κάποιες) πράσινες ευθύνες

Η Ν.Δ βλέπει μόνο πράσινες ευθύνες

Το ΚΚΕ τεράστιες γαλοζοπράσινες ευθύνες.

Ο Σύριζα κατηγορεί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για συγκάλυψη και «παρασκηνιακές συνεννοήσεις».

Το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής κατατίθεται στη Βουλή.
Παράθεση:
Χαρακτηριστικό του πορίσματος είναι η πολύ προσεκτική διατύπωση, αφού αποφεύγεται η αναφορά σε συγκεκριμένα αδικήματα, ενώ από την αρχική διατύπωση περί «συνέχισης της διερεύνησης της υπόθεσης για τυχόν ποινικές ευθύνες» με παρέμβαση του προέδρου της εξεταστικής Σήφη Βαλυράκη αφαιρέθηκε ο επιθετικός προσδιορισμός «ποινικές» και έμεινε μόνον «περαιτέρω τυχόν ευθύνες».






Ένοχη σιωπή για τα δάνεια των κομμάτων

20-02-2013

Παράθεση:
[…]
Η ΝΔ φαίνεται από τα στοιχεία που έχουν κατατεθεί στη Βουλή να χρωστά τα περισσότερα χρήματα σε τράπεζες. Συνολικά χρωστά 120 εκατ. ευρώ, από τα οποία τα 105 εκατ. στην Αγροτική Τράπεζα (λήξη σύμβασης το 2013) και τα 15 εκατ. στην Τράπεζα Πειραιώς (λήξη σύμβασης το 2015)
* Το ΠΑΣΟΚ χρωστά συνολικά 111.800.000 ευρώ, από τα οποία τα 96.800.000 στην Αγροτική (λήξη σύμβασης το 2013), 10 εκατ. ευρώ στην Marfin Bank (λήξη σύμβασης το 2015) και 5 εκατ. ευρώ στην Τράπεζα Πειραιώς (λήξη σύμβασης 2015).
* Ο ΣΥΡΙΖΑ χρωστά 6 εκατ. ευρώ στην Εθνική Τράπεζα (λήξη σύμβασης το 2014), το ΚΚΕ χρωστά 4.402.054 ευρώ στην Εθνική Τράπεζα (λήξη σύμβασης το 2010), οι Οικολόγοι Πράσινοι χρωστούν 800.000 ευρώ.
[…]





Ο Προβόπουλος αρνήθηκε να ενημερώσει για τα δάνεια των κομμάτων

30-05-2013

Παράθεση:
[...] «Οι όροι χορήγησης δανείων και παροχής εγγυήσεων από τα πιστωτικά ιδρύματα δεν καθορίζονται διοικητικά με αποφάσεις της ΤτΕ αλλά ελεύθερα με τραπεζικά κριτήρια, στο πλαίσιο της Συνθήκης της ΕΕ» αναφέρει το έγγραφο της Τράπεζας που διαβιβάστηκε στη Βουλή δια του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα.
Παράλληλα η ΤτΕ επισημαίνει ότι «η διαχείριση των κινδύνων και ο εσωτερικός έλεγχος για τέτοιες περιπτώσεις είναι καθορισμένος από τα αρμόδια διοικητικά όργανα που ελέγχουν την επάρκεια και την τήρηση των διαδικασιών αυτών και κάθε τρία χρόνια αξιολογεί την πορεία τους λαμβάνοντας τα αναγκαία διορθωτικά ή κυρωτικά μέτρα όπου απαιτείται».

Αυτό που παρέλειψε να σχολιάσει ο κατά τα άλλα λαλίστατος μέσω ανακοινώσεων και διαρροών κ. Προβόπουλος, είναι ότι τα κόμματα αποτελούν θεσμικά όργανα του δημοκρατικού πολιτεύματος, τα οποία τελούν εκ του Συντάγματος σε κοινοβουλευτικό έλεγχο και δεν μπορούν να λειτουργούν μέσα σε ένα καθεστώς αδιαφάνειας και «μυστικισμού». Επίσης, όπως αποκαλύπτεται στο τεύχος του HOT DOC που κυκλοφορεί στα περίπτερα, τα περισσότερα από τα δάνεια αυτά που έχουν διοχετευθεί στα κόμματα προέρχονται από τις ΑΤΕ και Πειραιώς. Η πρώτη μάλιστα τόσα χρόνια λειτουργούσε σαν παραμάγαζο της εκάστοτε κυβερνώσας παράταξης με συνεχείς εναλλαγές στη διοίκησή της και με βασικό κριτήριο την… κομματική ταυτότητα. Η δε τράπεζα Πειραιώς, η οποία μέσα από τους λεπτούς χειρισμούς κυβέρνησης και ΤτΕ, έφτασε από το ναδίρ να γίνεται ο «υγιής» τραπεζικός όμιλος της χώρας, αφού πρώτα της χαρίστηκε η ΑΤΕ με περιουσία δισ. ευρώ έναντι πινακίου φακής

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η απάντηση του αρμόδιου υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος επεσήμανε ότι «η σύναψη δανείων, μεταξύ των πιστωτικών ιδρυμάτων και των συναλλασσομένων με αυτά μερών, διακρίνεται από εξ΄ ολοκλήρου ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια εντός της ελεύθερης αγοράς, καθώς και από σχηματισμό σχετικών προβλέψεων εκ μέρους των πρώτων, για κάλυψη πιστωτικών κινδύνων».
[…]






"Υπηρεσιακό απόρρητο" τα δάνεια των κομμάτων ενώ κατάσχονται σπίτια Ελλήνων για λίγα ευρώ

31-05-2013

Παράθεση:
«Υπηρεσιακό απόρρητο» επικαλείται η Τράπεζα της Ελλάδας για τα δάνεια που έχουν λάβει τα πολιτικά κόμματα και αρνείται να δώσει τα στοιχεία στη δημοσιότητα. Αυτό συμβαίνει τη στιγμή που οι τράπεζες προχωρούν σε κατασχέσεις σπιτιών για μερικές δεκάδες ευρώ, έχουν στείλει τους λογαριασμούς των Ελλήνων στην εφορία για να μπορεί και εκείνη να προχωρά σε κατασχέσεις και μας έχουν όλους «φακελώσει».
[…]
Τι ισχυρίστηκε η Τράπεζα της Ελλάδας με έγγραφο της που διαβιβάστηκε στη Βουλή μέσω του υπουργού Οικονομικών Γ. Στουρνάρα; «Τα σχετικά στοιχεία που περιέχονται σε γνώση της, τα πορίσματα που εκπονούνται και τα μέτρα που λαμβάνονται στο πλαίσιο της άσκησης της εποπτικής της αρμοδιότητας δεν επιτρέπεται να αποκαλύπτονται, σύμφωνα με τον Ν. 3601/2007, όπως ισχύει, και ειδικότερα τις διατάξεις περί υπηρεσιακού-επαγγελματικού απορρήτου».






Θα ξεπλύνει η «ελιά» τα χρέη του ΠΑΣΟΚ; / Του Θόδωρου Σκυλακάκη

23-10-2013

Παράθεση:
η δημοσιοποίηση της πληροφορίας σύμφωνα με την οποία τα δύο κόμματα που κυβερνούν είχαν τον περασμένο Ιούλιο (και πιθανότατα έχουν ακόμα), ληξιπρόθεσμες οφειλές στο ΙΚΑ. Γεγονός που συνδέεται άμεσα με το τεράστιο σκάνδαλο των δανείων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, τα οποία ξεπερνούν σήμερα τα 270 εκατομμύρια ευρώ.
[…]
Κανείς δεν ξέρει πόσα ακριβώς χρωστούν σήμερα τα κόμματα.
[…]
Επίσης κανείς δεν ξέρει πόσους τόκους (κι αν) πληρώνουν. […]Τα δάνεια αυτά (που μεγάλωναν επί χρόνια, παρά τις πλουσιοπάροχες κρατικές επιδοτήσεις που ελάμβαναν τα δύο κόμματα), συνεχίστηκαν και κατά τη διάρκεια της κρίσης, όταν πλέον είχε γίνει σε όλους σαφές ότι δεν μπορούσαν να αποπληρωθούν.
[…]
Τα δάνεια αυτά αποκλείεται βέβαια να αποπληρωθούν. Η κρατική επιχορήγηση και στα δύο κόμματα δεν καλύπτει σήμερα ούτε τους μισούς τόκους. Για το κεφάλαιο ούτε κουβέντα.

Ο υπερδανεισμός των κομμάτων αποτελεί ακόμα μεγαλύτερο σκάνδαλο αν ληφθεί υπόψη ότι τα χρήματα αυτά χρησιμοποιήθηκαν τόσο για πελατειακές εξυπηρετήσεις στο εσωτερικό των κομμάτων, όσο και γιατί την αλλοίωση της ψήφου του λαού τον περασμένο Μάιο. Τότε, με τροπολογία που είχε εισάγει ο κ. Γιαννίτσης και ψήφισαν τα δύο κόμματα («Γιάννης κερνά...»), θεσπίστηκε ότι η τελευταία δόση του 2011 και οι δύο δόσεις του 2012 της τακτικής κρατικής επιχορήγησης των κομμάτων, είναι ανεκχώρητες και ακατάσχετες, παρά το γεγονός ότι αποτελούσαν μέρος της εγγύησης των δανείων.
Αντί να χρησιμοποιήσουν λοιπόν την κρατική επιχορήγηση για να εξοφλήσουν τις οφειλές τους, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έκαναν πανάκριβες εκλογικές εκστρατείες ή/και μεταφορά οπαδών
[…]
Αν όμως τα χρέη αυτά δεν πληρωθούν, τι πρόκειται να συμβεί; Ποιος θα τα «φεσωθεί»; Εκεί η απάντηση είναι γνωστή και έχει τεράστια πολιτική σημασία.
Οι δανείστριες τράπεζες ήταν κρατικές (ο μεγαλύτερος δανειστής ήταν η ΑΤΕ) και μετά την ανακεφαλαιοποίηση παραμένουν κρατικές κατά περίπου 90%. Συνεπώς η ζημιά θα καταλήξει στο φορολογούμενο, μέσω ζημίας των τραπεζών, που θα αυξήσει ισόποσα το δημόσιο χρέος.
[...]


-
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
antanion
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 503

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Δεκ 02, 2013 5:26 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη







Tο άλμα από τον κομματάρχη στον ηγέτη
10-11-2013


Η εμμονή στην κριτική του πολιτικού συστήματος, της λειτουργίας και της παθολογίας του, ενδέχεται να απηχεί παγίδευση στη μονομερή εκτίμηση ή και απολυτοποίηση του πολιτικού παράγοντα στη ζωή μας. Ενδέχεται όμως και να σώζει την ελευθερία της νηφάλιας λογικής σε ένα πεδίο όπου η αλογία και η εσκεμμένη σύγχυση σερβίρονται σαν ρεαλισμός ή αναγκαιότητα. Πάντως η επιφυλλίδα παραμένει δοκιμιακό είδος που υπηρετεί πρωτίστως τη γλώσσα, δηλαδή τη λογική των σχέσεων κοινωνίας, και κρίνεται ως προς αυτό το «πρωτίστως». Όχι για «θέσεις» και «απόψεις» αυτονομημένες χρηστικά, ωφελιμοθηρικά.

Λέγεται και γράφεται ότι στο στελεχικό δυναμικό της N.Δ. η συγκυβέρνηση με το ΠAΣOK δημιουργεί «σημαντικότατες εντάσεις». Και αυτό, επειδή το ΠAΣOK, στην πέμπτη πια θέση της προτίμησης των ψηφοφόρων και με μονοψήφιο ποσοστό στις εκλογικές προβλέψεις (δηλαδή πολιτικά ανύπαρκτο), ελέγχει τον κρατικό μηχανισμό με το ποσοστό κοινοβουλευτικής ισχύος που διέθετε μετά τις εκλογές του 2009 («K» 31.10.2013 - πρώτη σελίδα) – ποσοστό, τότε, 43,92% έναντι 33,47% της N.Δ. και 4,60% του ΣYPIZA.

H ένσταση των Νεοδημοκρατών αποκαλύπτει πολλά – γιΆ αυτό είναι πολύτιμη. Ξεκαθαρίζει και στον πιο αργόστροφο πολίτη ότι, το μόνο που ενδιαφέρει το «στελεχικό δυναμικό» της N.Δ. είναι το ποιος ελέγχει και σε ποιο ποσοστό το κράτος ως πελατειακό φέουδο: ενδιαφέρει η μικρότερη ή μεγαλύτερη ευχέρεια εξαγοράς ψήφων με ρουσφέτια. Δεν ενοχλεί ούτε κατΆ ελάχιστο η αδιάντροπη ασυνέπεια, να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της η ηγεσία της N.Δ. την ιδεολογική της (τάχατες) διαφορά - διαφωνία - αντίθεση προς το ΠAΣOK. Σαράντα ολόκληρα χρόνια τα δύο κόμματα δίχασαν την Ελλάδα ως και σε «πράσινα» ή «γαλάζια» καφενεία – αλληλομαχούσαν φανατισμένα, μανιασμένα: «είναι φίδι η Δεξιά, λειώστε της το κεφάλι», «είναι χούντα το ΠAΣOK, συντρίψτε το». Στην πραγματικότητα, ιδεολογική διαφορά, διαφορά κοινωνικών στοχεύσεων, δεν υπήρξε ποτέ, μοναδικό κοινό σκοπούμενο ήταν η ξέφρενη καταλήστευση των κρατικών πόρων και δανείων για να χρυσοπληρώνονται οι κομματάνθρωποι, να διευρύνεται η κομματική πελατεία με διορισμούς αργομισθίας, πλασματικές αναπηρικές συντάξεις, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις.

Είναι δείγμα τελεσίδικης, μάλλον μη-αναστρέψιμης παρακμής ότι, ακόμα και με τη συγκυβέρνηση, δεν καθορίζει η εκτελεστική εξουσία την ασκούμενη πολιτική, την καθορίζουν οι ίδιοι πάντοτε (όποιο κόμμα κι αν κυβερνάει) ελάχιστοι «επιχειρηματίες». Αυτοί που, συμφωνημένα, δέχονται προνομιακές χρηματοδοτήσεις (αναθέσεις κρατικών προμηθειών, δημόσιων έργων, διαγραφή υπέρογκων χρεών) προκειμένου να διαβιβάζουν ρευστό αντίκρισμα της σκανδαλωδέστατης εύνοιας στα κομματικά ταμεία και σε ιδιωτικά κομματικά θυλάκια. Παραμένει ανερμήνευτη η απρόσμενη στιγμιαία τόλμη Καραμανλή του βραχέος να μιλήσει για ελάχιστους «νταβατζήδες» που «κυβερνάνε τη χώρα», δίχως να ξανατολμήσει ποτέ νύξη επεξηγηματική της φράσης του. Παραμένει αυτονόητο, είτε με το ΠAΣOK είτε με τη N.Δ. είτε με τη συγκυβέρνηση των δύο, τα ίδια πρόσωπα μεγιστάνων του πλούτου (δημιουργήματος, οι περισσότεροι, των κομμάτων εξουσίας) να νέμονται το κοινωνικό χρήμα αποκλείοντας μεθοδικά κάθε ενδεχόμενο ανάκαμψης από τη συντελεσμένη εφιαλτική καταστροφή του Ελληνισμού.

Ούτε του ΠAΣOK η πολιτική είχε ποτέ την παραμικρή σχέση με σοσιαλισμό ούτε της N.Δ. με τον τάχα και «ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό». Τα συνθηματολογικά φληναφήματα βοήθησαν το ΠAΣOK να περάσει στους αφελείς την εντύπωση ότι, στην πρώτη τουλάχιστον οκταετία, επιχείρησε «αναδιανομή του πλούτου», «έκλεισε την ψαλίδα» των εισοδηματικών διαφορών. Στην πραγματικότητα το ΠAΣOK απλώς διεύρυνε το πελατειακό κράτος σε εκπληκτική κλίμακα και σε κοινωνικά στρώματα χαμηλών εισοδημάτων, που ευκολότερα αγρεύονται στην ιδεολογική παραπλάνηση.

Αν ενδιαφερόταν το ΠAΣOK, ειλικρινά και τίμια, να συγκροτήσει «κοινωνικό κράτος», κράτος στην υπηρεσία του πολίτη και παραγωγό ποιότητας της ζωής, θα θεσμοποιούσε, πριν από κάθε τι άλλο, προϋποθέσεις κοινωνικής δικαιοσύνης, δηλαδή απαράβατης αξιοκρατίας, άγρυπνου ελέγχου της ποιότητας των υπηρεσιών, αξιοποίησης και ανάδειξης της αριστείας. Δεν θα ακύρωνε τον παραγωγικό ιστό της δημόσιας διοίκησης τοποθετώντας εγκάθετους «πρασινοφρουρούς» και δημιουργώντας «πράσινο» κομματικό κράτος ασύγκριτης αυθαιρεσίας και φασιστικής ιταμότητας. Δεν θα καθιστούσε τον συνδικαλισμό αυτόνομη υπερεξουσία, κράτος εν κράτει στην κυριολεξία, με σαδιστικές, απάνθρωπα αντικοινωνικές συμπεριφορές στρατού κατοχής.

Όσο για τον «ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό» της N.Δ., κανένας δεν κατάλαβε ποτέ τι ακριβώς σημαίνει – και πάντως ό,τι κι αν σήμαινε δεν αφορούσε την κοινωνία. Οι πολιτικές πρακτικές της N.Δ. ήταν μια απεγνωσμένη προσπάθεια απομίμησης του «μυστικού» των εκλογικών επιτυχιών του ΠAΣOK: λαϊκισμός επαγγελιών καταναλωτικής ευφορίας, λούστρο «προοδευτικής», «εκσυγχρονιστικής» αρνησιπατρίας, αδιάντροπα τριτοκοσμικός Ιστορικός Υλισμός. Από την καραμανλική καταγωγή του αυτό το κόμμα εκπροσωπούσε μιαν αποκλειστικά διαχειριστική εκδοχή της πολιτικής και με τις πρωθυπουργίες Μητσοτάκη, Καραμανλή του βραχέος και Σαμαρά μεταποιήθηκε απροκάλυπτα σε συντεχνία επαγγελματιών της εξουσίας – εκκωφαντικής μετριότητας.

Υπάρχει ακόμα ένα μετά βίας διψήφιο ποσοστό πολιτών που δηλώνει στις δημοσκοπήσεις ότι εξακολουθεί («παρά πάσαν λογικήν») να προσανατολίζεται, σε περίπτωση εκλογών, προς τη N.Δ. Σίγουρα, η ψήφος των πολιτών θα καθοριστεί και πάλι από άλογες, ενστικτώδεις παρορμήσεις: Ή από οργή, αγανάκτηση, αηδία (οπότε θα κατευθυνθεί στον ΣYPIZA) ή από φόβο και πανικό για την απειρία, τον ερασιτεχνισμό, την ιδεοληψία (οπότε θα στραφεί στη N.Δ.). Μοναδική λύση για την κριτική σκέψη και την πολιτική αξιοπρέπεια είναι η αποχή. Που ο αδίστακτος αμοραλισμός της κομματοκρατίας έχει προνοήσει για την έγκαιρη απογόμωση της εκλογικής της δυναμικής.

Αυτό το απόλυτο προεκλογικό αδιέξοδο ευνοεί αποκλειστικά τον κ. Σαμαρά και τον κ. Τσίπρα: Αν ο κ. Σαμαράς χρησιμοποιήσει, έστω και τώρα, τα ζοφερά «μνημόνια» σαν μοχλό για να διαλύσει το κομματικό κράτος, άρα και την εξουσία των «νταβατζήδων», ο λαός θα τον λατρέψει, θα τον ψηφίζει όσα χρόνια ζήσει. Το ίδιο θα συμβεί και με τον κ. Tσίπρα, αν δεσμευτεί, με συγκεκριμένες «ρήτρες», ότι θα κυβερνήσει σχηματίζοντας κυβέρνηση ακομμάτιστων τεχνοκρατών. Αποκλείονται βεβαίως και τα δύο ενδεχόμενα διότι, προϋποθέτουν ανέφικτη δόση ανιδιοτέλειας και πολιτικού ρεαλισμού.

O κ. Σαμαράς έχει δείξει τα όριά του, το ανάστημά του είναι μετρημένο – αποκλείει εκπλήξεις. O κ. Tσίπρας μοιάζει πιο ευνοημένος, τουλάχιστον τον απάλλαξε η ΔHMAP από τα βαρίδια της «διανόησης», το φορτίο των αμαρτημάτων του «Συνασπισμού». Τον άφησε με τα «φρικιά» (κάθε ηλικίας) που ξέρουν μόνο να εγγυώνται «το πρωτόγονον φάος» ομιχλώδους ιδεοληψίας.

Το άλμα από τον κομματάρχη στον ηγέτη φοβίζει τον κ. Tσίπρα και ξεπερνάει τα μέτρα του κ. Σαμαρά.











Σωσίβιο για τους υπόλογους
01-12-2013

Υπάρχουν νηφάλιες φωνές, στην έντυπη τουλάχιστον δημοσιογραφία. Προειδοποιούν τους επαγγελματίες της εξουσίας για τον «θυελλώδη θυμό» που διακατέχει την ελλαδική κοινωνία. Για το όρια αντοχής και ανοχής των πολιτών (της συντριπτικής πλειονότητας) που έχουν εξαντληθεί. Βεβαιώνουν οι έντιμοι δημοσιογράφοι ότι η αστική τάξη, ραχοκοκαλιά της κοινωνικής συνοχής και της λειτουργίας του κράτους, είναι σε παραλυτική εξουθένωση – έχει καταρρεύσει κυριολεκτικά. Το παραγωγικό δυναμικό της χώρας μοιάζει εκμηδενισμένο, δεν υπάρχει ούτε κουράγιο ούτε ελπίδα για ανάκαμψη.

Κραυγάζει απεγνωσμένα η ευσυνείδητη δημοσιογραφία ότι είναι αδύνατο στον πολίτη να εμπιστευθεί και να ελπίσει σε μια κυβέρνηση που εκδίδει, μέσα σε ένα χρόνο, 695 εγκυκλίους ερμηνευτικές των φορολογικών της αποφάσεων. H κατάρρευση της χώρας γενικεύεται, αλλά η κυβέρνηση θριαμβολογεί ότι στα νούμερα προκύπτει «πρωτογενές πλεόνασμα». Τα δύο κόμματα των υπόδικων φυσικών αυτουργών του κακουργηματικού υπερδανεισμού δεν διανοούνται επιστράτευση των αρίστων, υπερκομματική διαχείριση της κρίσης – αποδέσμευση από τις μικρονοϊκές και ανήθικες σκοπιμότητες επανεκλογής τους. H κυβέρνηση εξακολουθεί να υπηρετεί με τη σύνθεσή της τον πιο ξεδιάντροπο νεποτισμό και το ξέπλυμα «μαύρων υπηρεσιών» στο εσωκομματικό αλισβερίσι για την αρχηγία.

Οι τίμιες φωνές της έντυπης δημοσιογραφίας κομίζουν πειστήρια της εφιαλτικής τραγικότητας: Πόσο μειώθηκε η παραγωγή, πόσο η λαϊκή κατανάλωση, πόσο οι εξαγωγές, πόσο τα δάνεια των τραπεζών, πόσο δραματικά έχει εκλείψει η εμπιστοσύνη στους θεσμούς, πόσο παγιωμένη εμφανίζεται η ανελπιστία. Κυρίως: πόσο τρομακτικό είναι το κενό πίστης στη δημοκρατία, στην κοινωνική συνοχή, σε οποιαδήποτε ποιότητα ζωής έξω από τον πρωτογονισμό της κατανάλωσης.

Εξαλείφθηκαν οι ελπίδες να ξαναβρούμε την πρότερη καταναλωτική μας ευδαιμονία και δεν υπάρχει άλλη κοινωνική στόχευση που να δικαιολογεί τη συνύπαρξή μας, την ιστορική συνέχεια της συλλογικής μας παρουσίας. Αυτό πρακτικά σημαίνει: O αριθμός των ολοκληρωτικά απελπισμένων έχει αυξηθεί καταιγιστικά. Οι άνθρωποι που ζουν στο σκοτάδι και στην παγωνιά επειδή δεν έχουν να πληρώσουν τη ΔEH, είναι ικανοί για όλα. Όσοι περιμένουν να βγει το σπίτι τους στον πλειστηριασμό επειδή η δόση για την εξόφλησή του ξεπερνάει το μηνιάτικο, είναι έτοιμοι και να σκοτωθούν – η απανθρωπία του ληστρικού ξεσπιτωμού δεν αντέχεται. Οι ηλικιωμένες ευπρόσωπες αστές που σταματούν στον δρόμο τούς περαστικούς ζητώντας έστω και ένα ευρώ, έχουν στο βλέμμα τους πίκρα που ξαφνιάζει. Οι ντόπιοι και γνώριμοι που ψάχνουν στους κάδους των σκουπιδιών για αποφάγια, δεν έχουν πια ψυχισμό για αισθήματα άλλα από το μίσος.

Αυξάνεται με δυναμική χιονοστιβάδας ο αριθμός των πολιτών που νιώθουν ότι δεν χάνουν τίποτα αν η χώρα βυθιστεί στο χάος της διαρπαγής και της αιματοχυσίας. Μας χωρίζουν από τη λογική της ζούγκλας (τη λογική του: «ο θάνατός σου ζωή μου») τα ελάχιστα δευτερόλεπτα που απέχει η έκρηξη από την «τυχαία» αφορμή της. Και οι κυβερνητικοί πυγμαίοι είναι αδύνατο να ανοίξουν το στόμα τους για κάτι άλλο από το να καυχηθούν αραδιάζοντας διαπραγματευτικές «επιτυχίες». Μοιάζει απίστευτο, κυριολεκτικά παρανοϊκό, αλλά, ναι, περιμένοντας την έκρηξη της βίας και διαρπαγής, αυτοί συνεχίζουν να διορίζουν στο Δημόσιο την εκλογική τους πελατεία! Το αμείλικτο χιούμορ της πολιτικής γελοιογραφίας συμβολοποιεί «προσλήψεις καλαματιανών αστροναυτών» για ενδεχόμενο «διαστημικό σταθμό Kαλαμάτας»!

Μπορεί τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων να είναι εξαγορασμένα από τη δικομματική κυβερνητική, μέχρι ναυτίας, προπαγάνδα –ούτε επί χούντας δεν ήταν τόσο μονοδρομημένη η «πληροφόρηση». Στην έντυπη όμως δημοσιογραφία, τσακίζουν κόκαλα οι σκιτσογράφοι, ξεγυμνώνουν αδυσώπητα την κυβερνητική ανικανότητα οι έντιμοι δημοσιογράφοι. Σύμπτωμα υγείας του συνόλου, δεινά δοκιμαζόμενου λαού, είναι και η οριστική πια καθήλωση του πράσινου ΠAΣOK στο 4% της προτίμησης των ψηφοφόρων. Είναι προφανέστατο λογικά, αλλά και εμπειρικά-κοινωνικά κατάδηλο, ότι ανάλογο ποσοστό θα συγκέντρωνε και το γαλάζιο ΠAΣOK, αν η παρουσία του ΣYPIZA δεν λειτουργούσε για το συλλογικό αισθητήριο σαν απειλή.

O ΣYPIZA είναι το σωσίβιο της συγκυβέρνησης γαλάζιου και πράσινου ΠAΣOK – των κομμάτων που οδήγησαν τον Eλληνισμό στο πιο ταπεινωτικό και ντροπιαστικό φινάλε της παρουσίας του στη σκηνή της Iστορίας. Kόμματα που ιδρύθηκαν για να εξυπηρετήσουν, αποκλειστικά και μόνο, τον ναρκισσισμό ή την ηδονοθηρία των ιδρυτών τους. Για να αποκαλυφθεί δραματικά η πολιτική τους γύμνια, ολετήρια η ξιπασιά του ιστορικο-υλιστικού τους μηδενισμού, στις μέρες και στα έργα των διαδόχων τους. Oι δίδυμες ομοιοτυπίες: Mητσοτάκης - Σημίτης, Kωστάκης - Γιωργάκης και σήμερα Σαμαράς - Bενιζέλος σαρκώνουν την παρακμιακή κατιούσα μιας μεταπρατικής πολιτικής ριζικά ανυποψίαστης για τις πραγματικές ανάγκες και τις ουσιαστικές δυνατότητες αυτού του λαού, της χώρας, της ιστορίας του. Nα είσαι γεννημένος στη γλώσσα των Eλλήνων, στον «τρόπο» των Eλλήνων, και να πιθηκίζεις τον ιστορικο-υλιστικό μηδενισμό από ξιπασιά ή αγραμματοσύνη, δεν είναι απλώς αυτοκτονικό, είναι και γελοίο.

Aν δεν υπήρχε ο ΣYPIZA, θα είχε ακολουθήσει και το γαλάζιο ΠAΣOK, νομοτελειακά, την εκφυλιστική αποσύνθεση των Πρασίνων. O ΣYPIZA αναδείχθηκε πρώτη κομματική δύναμη, όχι βέβαια για την ανύπαρκτη πολιτική του πρόταση, όχι για το δραματικό του υστέρημα σε πολιτικό προσωπικό (προσωπικό ικανό να υπουργήσει τις τεράστιες κοινωνικές ανάγκες), όχι για την επιπολαιότητα και διγλωσσία της ρητορικής του. Aναδείχθηκε πρώτο κόμμα μόνο για τη δυνατότητα που σαρκώνει η χαοτική συγκρότησή του και ο (κενός αλλά) αντικονφορμιστικός λόγος του: Ψηφίζοντας ΣYPIZA οι πολίτες μετασχημάτιζαν σε απειλή την οργή τους για το σημερινό, αναξιόπιστο και αμοραλιστικό, κυβερνητικό σχήμα. Δεν ψηφίζεται για την πολιτική του αντιπρόταση ο ΣYPIZA – αφού πια μόνο αντιγράφει συμπεριφορές, πρακτικές και τη λογική του συστημικού παλαιοκομματισμού. Λειτουργεί όμως σαν χαοτικό φόβητρο, επομένως μετασχηματίζει κάθε ψήφο που του δίνεται σε χαστούκι για το σύστημα.

Aν μιλούσε ο ΣYPIZA τη γλώσσα των κοινωνικών προτεραιοτήτων και όχι της συνδικαλιστικής ιδιοτέλειας και φαυλότητας. Aν κόμιζε δουλεμένη με μόχθο πρόταση για κοινωνικό κράτος, ανυποχώρητη αξιοκρατία και έλεγχο της ποιότητας. Aν είχε τη θυσιαστική ετοιμότητα για ένα πατριωτικό EAM: να λειτουργήσει και πάλι γεύση πατρίδας για τους Eλληνες. Θα γινόταν καταλύτης ριζικής αλλαγής του πολιτικού συστήματος.

Προτιμάει όμως να αυτοκτονεί παρέα με τους πρασινογάλαζους σπιθαμιαίους ιδιοτελείς.

-
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
antanion
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 503

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 03, 2013 5:44 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Είσαι τίμιος όσο δεν έχεις την κουτάλα.

Όμως όταν εμφανισθεί μπροστά σου η χύτρα, τότε μόνο αποδεικνύεται πόσο μπορείς νΆ αντισταθείς στον πειρασμό.

Ο Δημήτριος Μαυράκης, πρόεδρος της ΔΕΗ κατά την περίοδο 1985– 1986, υπεξαίρεσε από την επιχείρηση 500 εκατομμύρια (δραχμές τότε).

Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε σχολιάσει το γεγονός ως εξής:

«είπαμε να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του, αλλά όχι και πεντακόσια εκατομμύρια».

Η φράση δημοσιεύθηκε το 1986 στην Εφημερίδα « Το Βήμα».




*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*




http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/xrysi-aygi-i-metekseliksi-toy-ayrianismoy-toy-giorgoy-siakantari
01-02-2013
Παράθεση:
Το μίσος, το ασύστολο ψέμα, η ηθικολογία, τα καθαρά χέρια και κούτελα, η ταύτιση λαού και ηγέτη, ο αντιδιανουμενισμός, αλλά και η πίστη στο ηθικό απρόσωπο έθνος έναντι των ανήθικων πολιτικών του κοινοβουλευτισμού, ο φόβος έναντι των αλλαγών στο παραγωγικό μοντέλο, ο φόβος από τον άλλο, τον ξένο, τον μετανάστη, ο εθνικισμός, όλα αυτά καλλιεργήθηκαν από τον αυριανισμό των δεκαετιών 80 και 90.



http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_03/02/2013_510096
03-02-2013
Παράθεση:
Από τη δεκαετία κιόλας του Ά80 υπήρξαν γραφίδες που χαρακτήριζαν τον συνδικαλισμό του δημόσιου στην Ελλάδα τομέα «στρατό κατοχής», επαγγελματίες τυράννους του κοινωνικού σώματος. Οι χαρακτηρισμοί έπεφταν στο κενό, γιατί ο άσχετος με τις ανάγκες των βιοπαλαιστών «συνδικαλισμός» της μεταπολίτευσης ήταν, μαζί με τις κομματικές νεολαίες, οι «μεντρεσέδες» (φυτώρια γενιτσάρων) από όπου τα κόμματα αντλούσαν τα στελέχη τους. Θα είμασταν πιο κοντά στην πραγματικότητα αν χαρακτηρίζαμε τον ελλαδικό μεταπολιτευτικό «συνδικαλισμό» ως τα Eς-Eς της κομματοκρατίας.




Θ. Διαμαντόπουλος 30-03-2011
Παράθεση:
[...]ενώ κατά τις προηγούμενες δεκαετίες υπήρξε ιστορικώς πρωτόφαντη εισροή κεφαλαίων στον τόπο μας, αυτά, αντί να διοχετευθούν από την πολιτική εξουσία σε παραγωγικούς τομείς με αναπτυξιακές προοπτικές και στοχεύσεις, κατασπαταλήθηκαν, ουσιαστικά με παρότρυνση του πολιτικού συστήματος, στον βασιζόμενο στην υπερκατανάλωση ευδαιμονισμό, σε διαμόρφωση ευρύτερων από ό,τι στο παρελθόν κομματικών πελατειακών δικτύων, σε εξαγορά συνειδήσεων και σε διαφθορά νοοτροπιών.
[...]
Αν, όμως, οι πάντες έχουν διαπιστώσει την αβουλία, την πολιτική ατολμία και την παραγωγό απραξίας εξισορροπητική διάθεση των κοινοβουλευτικών κυβερνητών, που πρέπει να συμβιβάζουν εσωκομματικές συγκρούσεις, προσωπικές στρατηγικές και διαφορετικές πολιτικές ευαισθησίες, ο καθένας μπορεί να φανταστεί ποια θα είναι η «τόλμη», η «αποφασιστικότητα», η «συγκρουσιακή διάθεση» προς τους βολεμένους, η «συνοχή» στο πολιτικό της σχέδιο, η «στοχοπροσήλωση» και η «εμμονή» στο πρόγραμμά της μιας συμμαχικής κυβέρνησης, η οποία, πιθανότατα, θα έχει «θεσμοποιημένη» στους κόλπους της –εκτός από τις φυσικές διαφωνίες ως προς τους μεσομακροπρόθεσμους στόχους- και την πολιτική αλληλοϋπονόμευση των συνιστωσών της!




http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_22/06/2008_274912
22-06-2008
Παράθεση:
Στη σημερινή Ελλάδα (όπως και σε κάθε υπανάπτυκτη ή εκβαρβαρωμένη κοινωνία) η διαχείριση της εξουσίας, αλλά και η διεκδίκηση της διαχείρισης, είναι ιδιοτελής αυτοσκοπός: ένα ποικιλότροπα (και αμύθητα) κερδοφόρο επάγγελμα.




http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_17/02/2013_511658
17-02-2013
Παράθεση:
Ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς και ο κυβερνητικός του εκπρόσωπος απαντούν οπωσδήποτε (και συνήθως αυθημερόν) σε κάθε παραμικρή επίκριση, έστω και εμφανώς κακόπιστη ή εμπαθή, που θα διατυπώσει η αξιωματική (ειδικά) αντιπολίτευση. Δεν απαντούν ποτέ, μα ποτέ, σε κριτική απροκατάληπτων, ακομμάτιστων γραφίδων, σε δημοσιογράφους ή πολιτικούς αναλυτές που τιμούν με την αμεροληψία τους το λειτούργημά τους.

Το σύμπτωμα έχει καταφανή την αιτία του: O κ. Σαμαράς και το περιβάλλον του καταλαβαίνουν και ασκούν την πολιτική σαν παιχνίδι εντυπώσεων. Δεν τους ενδιαφέρουν τα προβλήματα της χώρας καθεαυτά, η αντιμετώπισή τους, η λύση τους. Τους ενδιαφέρουν οι εντυπώσεις που θα προκληθούν από τη ρητορική «περί» των προβλημάτων – πώς θα κερδίσουν τις εντυπώσεις. Απαντούν στον ΣYPIZA και όχι στην κριτική ανιδιοτελών, έμπειρων αναλυτών, επειδή η αντιμαχία με τον ΣYPIZA «συσπειρώνει» τους οπαδούς στις κερκίδες, συντηρεί την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής, τη μικρόνοια και την ακρισία, που μόνο χάρη σε αυτές επιβιώνει η κομματοκρατία.

[…] ο κ. Σαμαράς δεν είχε τις προϋποθέσεις να αντιληφθεί τις επιταγές των καιρών ούτε την οργισμένη απαίτηση του λαού. Eσπευσε να χρίσει υπουργούς, στην κρισιμότερη για τη χώρα ώρα, όσους κομματικούς τον είχαν βοηθήσει να κερδίσει την αρχηγία του κόμματος – η πατρίδα σπάραζε κι αυτός εξοφλούσε υποχρεώσεις. Mέχρι χθες ακόμα, στο κράτος που έχει καταρρεύσει, διόριζε σε θέσεις-κλειδιά αυλοδίαιτους του κομματικού του ποιμνιοστασίου, αποτυχημένους πολιτευτές, οικτρές μετριότητες. [...]


http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_24/11/2013_529218
24-11-2013
Παράθεση:
[…] Διαχειρίζεται την εξουσία το κόμμα που πλειοψήφησε στις εκλογές, αλλά στο Kοινοβούλιο υπάρχουν αντίπαλοι (ένας ή περισσότεροι) που ελέγχουν τη διαχείριση και ετοιμάζονται να τη διεκδικήσουν στο μέλλον. Το «παιχνίδι» έγκειται στο να διαβλέπεις τις πιθανές κινήσεις του αντιπάλου, το «χαρτί» ή το πιόνι που θα χρησιμοποιήσει, να τον αποκλείεις μεθοδικά από δυνατότητες να σε βλάψει, να τον παγιδεύεις σε αναγκαστικές επιλογές που ευνοούν εσένα και μειώνουν τη δική του επιθετική ευχέρεια.
Επομένως, η έκφραση «πολιτικό παιχνίδι» δεν είναι αδικαιολόγητη στον κοινοβουλευτισμό. […]

Εμφανίζονται στη Βουλή ετοιμασμένοι να σνομπάρουν τον κομματικό τους αντίπαλο, να τον ειρωνευτούν, να τον ταπεινώσουν και εξευτελίσουν, να τον απαξιώσουν «αφΆ υψηλού». Και το επιχειρούν με το ξιπασμένο ύφος ότι διαπρέπουν σε «παιχνίδι» υψηλών απαιτήσεων, ότι είναι κορυφαίοι στο είδος. Βέβαια, όταν μετά σχολιάζουν με τους κολλητούς τους τις καταπληκτικές «ατάκες» που πέτυχαν, το λεξιλόγιό τους δεν παραπέμπει στο σκάκι ή στο μπριτζ, αλλά στο ποδόσφαιρο ή στις σεξουαλικές επιβάσεις.
[…]

Το «όλοι ίδιοι είναι» συνάγεται πρωταρχικά από την πανομοιότυπη και απαράλλαχτη στάση όλων απέναντι στους αντιπάλους τους. Με τα λόγια του Ελύτη: «Και τα μεν και τα δε είναι όλα καλά, εάν βρίσκονται από το μέρος μας, και όλα κακά, εάν βρίσκονται από το άλλο». Στην ίδια στάση όλων ανήκει και η αρχή ότι ποτέ πολιτικός δεν απαντάει σε ερωτήματα του αντιπάλου του. Ρωτάει, π.χ. ο κ. Tσίπρας τον κ. Σαμαρά: Γιατί δεν παραδώσατε στο ΣΔOE τη «λίστα Λαγκάρντ» να ελεγχθούν ενδεχόμενα φοροδιαφυγής και παράνομης προέλευσης αυτών των φυγαδευμένων στο εξωτερικό κεφαλαίων; Γιατί παραχωρήσατε τη διαχείριση των ψηφιακών συχνοτήτων (δημόσια περιουσία) σε ιδιώτες καναλάρχες, αντί να δημοπρατηθούν οι συχνότητες και να κερδίσει το Δημόσιο σεβαστά ποσά; Γιατί κλείσατε την EPT χωρίς να έχετε έτοιμο το διάδοχο σχήμα σπαταλώντας έτσι σημαντικά κεφάλαια, την ώρα που το κράτος έχει πτωχεύσει;

O κ. Σαμαράς διαδέχεται στο βήμα της Βουλής τον κ. Τσίπρα, αγορεύει με άνεση χρόνου, απευθύνεται στον κ. Τσίπρα, αλλά δεν απαντάει στα ερωτήματά του – τα αγνοεί ωσάν να μην ετέθησαν. Αντιλαμβάνεται την πολιτική μόνο σαν παιχνίδι εντυπωσιασμού εξηλιθιωμένων «φιλάθλων», γιΆ αυτό και αντεπιτίθεται με ερωτήματα και αυτός στον κ. Τσίπρα: Ζητάτε να μην απολυθεί κανένας από το Δημόσιο, επαγγέλλεσθε να επαναπροσλάβετε τους απολυμένους – από πού θα βρείτε χρήματα να τους πληρώσετε; Mε ποιους θα κυβερνήσετε, αν εκλεγείτε, ποια κυβερνητική συνοχή μπορείτε να εγγυηθείτε, όταν οι «συνιστώσες» του κόμματός σας αλληλοσπαράζονται για κρετινικές αντιγνωμίες; Πώς θα λειτουργήσετε το κράτος, όταν πρώτοι εσείς είσαστε όμηροι των συνδικαλιστών σας;

O κ. Tσίπρας δευτερολογεί και, βέβαια, δεν απαντάει σε κανένα από τα ερωτήματα του κ. Σαμαρά. Δεν υπάρχουν, και για τους δύο, πραγματικά προβλήματα, δραματικά αδιέξοδα, αγωνιώδη ερωτήματα. O «διάλογός» τους γίνεται μόνο για το παιχνίδι. Και όχι της στρατηγικής, της ιεράρχησης προτεραιοτήτων• αποκλειστικά για το παιχνίδι των εντυπώσεων, για τίποτε άλλο. ΓιΆ αυτό και η αναμέτρηση γλιστράει ακάθεκτα σε παιδαριωδίες και μικρονοϊκές αθλιότητες: «Δεν σας κοιτάζω, για να μη βάλω τα γέλια» – «Δεν είστε για γέλια, είστε για κλάματα» – «Eχετε οίηση και αμετροέπεια» – «Oδηγείτε τη χώρα σε κοινωνικό ολοκαύτωμα».[...]


-
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
antanion
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 503

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Δεκ 28, 2013 3:10 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

-


















Κυνισμός, αφέλεια και τηλεοπτικό bullying / του Νίκου Ξυδάκη

Οι θεσμοί παρέμειναν καχεκτικοί με κύρια ευθύνη της πολιτικής τάξης που κυβερνούσε, για να έχει στη διάθεσή της τον δημόσιο χώρο ως πεδίο αυθαιρεσίας. Δεν είναι άμοιροι ευθύνης όμως και οι κυβερνώμενοι, ο κυρίαρχος λαός, στο μέτρο που εκχωρούσε την ισοπολιτεία και την ισονομία, την κυριαρχία του, για βραχυπρόθεσμα ιδιοτελή οφέλη και βυθιζόταν όλο και βαθύτερα στην εξαχρείωση και στον ανδραποδισμό, ό,τι φάνηκε γυμνό κατά τη φάση της πτώσης. Την ώρα της πτώσης ο ετερόνομος, εθελόδουλος λαός έμεινε γυμνός και ανυπεράσπιστος, χωρίς ασπίδα θεσμών, και βεβαίως χωρίς τον πρόθυμο εταίρο της αμοιβαίας διαφθοράς: ο πρώην εκμαυλιστής είχε μεταμορφωθεί σε δυνάστη και εκτελεστή.

Καθημερινά, οι πράξεις και οι λόγοι της πολιτικής τάξης διαμορφώνουν ένα σκηνικό μαύρης κωμωδίας, στο οποίο επικρατεί εντέλει το μαύρο. Λόγου χάριν, ο δημόσιος λόγος του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα: σφραγίζεται από ένα μείγμα αφελούς αισιοδοξίας και ανεδαφικότητας, το οποίο αναρωτιέται κανείς αν είναι ένας άτεχνα καμουφλαρισμένος κυνισμός. Είναι ο τυπικός λόγος του τεχνοκράτη που δεν νιώθει την παραμικρή ανάγκη για δημόσια λογοδοσία, εφόσον δεν ζητάει καν πολιτική νομιμοποίηση από το ακροατήριό του.

Η πεποίθησή του ότι οι Έλληνες δεν υπερφορολογούνται ήταν η κορυφαία σε μια σειρά ανάλογων μαργαριταριών. Φυσικά, ο κ. Στουρνάρας δεν είναι αφελής ούτε αισιόδοξος• γνωρίζει ότι η χώρα βυθίζεται, γνωρίζει, αν και ίσως ασαφώς, ότι πολλοί συμπολίτες του υποφέρουν ή δεν πρόκειται να σηκώσουν κεφάλι στο ορατό μέλλον, γνωρίζει ότι η παραγωγική βάση της χώρας αποσαθρώνεται. Ίσως να έχει αρχίσει να υποψιάζεται κιόλας ότι βρισκόμαστε ενώπιον ανθρωπιστικής κρίσης. Όλα αυτά τα γνωρίζει πιθανότατα.
Αλλά έχει κάνει μία θεμελιώδη παραδοχή: δεν υπάρχει άλλος δρόμος, παρά ο δρόμος μιας δημιουργικής καταστροφής, μάλιστα όπως τον υποδεικνύουν οι δανειστές, ούτε καν όπως θα μπορούσαν να τον έχουν σχεδιάσει Έλληνες για Έλληνες. Το πιστεύει, δεν μπορεί παρά να το πιστεύει, για να παραμείνει σε αυτή τη θέση.
Συμμετέχει λοιπόν ενεργά, με ενθουσιασμό, στην καταστροφή, θεωρώντας την ως αναγκαία πρώτη φάση. Η, σε δεύτερο χρόνο, δημιουργία δεν τον απασχολεί: δεν θα βρίσκεται σε αυτή τη θέση, επικεφαλής υπουργός. Αν η δημιουργική φάση επιτύχει, θα μπορεί να πει ότι η δική του καταστροφή συνέβαλε αποφασιστικά• αν η δημιουργική φάση αποτύχει, θα μπορεί να υποστηρίξει ότι δεν ήσαν ικανοί οι διάδοχοι και χαράμισαν τις θυσίες του ελληνικού λαού. Win-win.
Έτσι ακριβώς έδρασαν και οι περισσότεροι υπουργοί της κυβέρνησης Παπανδρέου και όλοι οι υπουργοί της κυβέρνησης Παπαδήμου, εμφορούμενοι από ένα ποικίλης δοσολογίας μείγμα ιδεαναγκασμού και κυνισμού.


-
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
antanion
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 503

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 15, 2014 10:29 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

16-05-2013






21-02-2013







29-10-2012












01-02-2013






12-03-2013






20-05-2012












31-07-2013


_
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
antanion
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 503

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 15, 2014 5:03 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη




Κοινωνία που στροβιλίζεται στη δίνη της κρίσης
της Τασούλας Καραϊσκάκη

Οι σκηνές που διαδραματίστηκαν προχθές το βράδυ στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ (δεκάδες δημοτικοί αστυνομικοί εισέβαλαν στην αίθουσα του συνεδρίου και επιτέθηκαν σε συνδικαλιστές κατηγορώντας τους για έλλειψη συμπαράστασης επακολούθησαν φωνές, σπρωξίματα, κυνηγητά) δεν αποτελούν τυχαίο γεγονός, αλλά στοιχείο της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας. Όταν μέλος του προεδρείου αποκάλεσε τους δημοτικούς αστυνομικούς «πρώην συναδέλφους», τον κατηγόρησαν ότι τους προπηλάκιζε όταν εκείνοι έδιναν αγώνα και εν μέσω εντάσεων δήλωσαν ότι «χαρίζουν στους συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ τις παχιές καρέκλες και τις βλέψεις για πολιτική καριέρα».

Είναι ένα ρήγμα που δημιουργείται αυτόματα όταν η ευθύνη για την κακή κοινωνική κατάσταση κατά έναν τρόπο επιρρίπτεται όχι σε μακροχρόνιες στρεβλές πολιτικές, αλλά στους ίδιους τους εργαζομένους που είτε χάνουν είτε διατηρούν ακόμη την εργασία τους. Αυτός που φεύγει κατηγορεί αυτόν που έμεινε ότι γλίτωσε την απόλυση με δόλια μέσα. Ο ιδιωτικός υπάλληλος κατηγορεί τον δημόσιο υπάλληλο ότι παραμένει στη θέση του διότι αυτός σήκωσε όλο το βάρος της κρίσης, ο άνεργος κατηγορεί τον ιδιωτικό υπάλληλο ότι διατήρησε τη θέση του με υπερβολικές υποχωρήσεις, ο αδύναμος οικονομικά κατηγορεί τον λιγότερο αδύναμο ότι υποβάλλεται σε μεγαλύτερες από εκείνον θυσίες κ.ο.κ.
Ο κοινωνικός ανταγωνισμός γεννάει περισσότερο ανταγωνισμό σε μια χώρα που έχει δομηθεί με έλλειμμα αξιοκρατίας, πελατειακό σύστημα, υψηλή φοροδιαφυγή• και τώρα στην κρίση, απλώς περικόπτεται όχι ο βεβαιωμένα αργόμισθος ή ευνοημένος, αλλά ό,τι περισσεύει ή μοιάζει να περισσεύει• πλήττεται όχι ο πραγματικά ισχυρός, αλλά ένα μείγμα μεσαίων και αδυνάτων προκειμένου το σαρακοφαγωμένο καράβι να σωθεί
.

Μια κατάσταση αλληλοφαγώματος, κανιβαλισμού. Η ανεργία, ο φόβος της ανεργίας, η στέρηση, η σύγχυση γύρω από τα αίτια των δεινών οδηγούν σε ένα μόνο τρόπο κατανόησης της πραγματικότητας στην επίθεση στον περισσότερο τυχερό.
Η κοινωνία μετατρέπεται σε ένα άθροισμα μονάδων που στροβιλίζονται στη δίνη των εξελίξεων ή χωρίζεται σε στρατόπεδα, σε κοινωνικές ομάδες που «αλληλολιθοβολούνται» εκ περιτροπής. Οι αφορισμοί περισσεύουν (οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κηφήνες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι φοροφυγάδες, οι έμποροι είναι απατεώνες, οι αγρότες είναι κρατικοδίαιτοι κ.ο.κ.), τα κοινωνικά τείχη υψώνονται, το μίσος μεγαλώνει.
Ένας εμφύλιος σε όλα τα μέτωπα που απομακρύνει τη συζήτηση από το ουσιώδες. Από μια πρώτη, έστω στοιχειώδη, ανακατανομή ευκαιριών και ευημερίας. Μόνο αυτή θα οδηγήσει σε μια κοινωνία που θα είναι χώρος, μεταξύ άλλων, και εκδίπλωσης του αλτρουισμού και της αλληλεγγύης. Όμως αυτό δεν είναι πρωτίστως στο χέρι των πολιτών. Αλλά των καπεταναίων που χαράσσουν τη ρότα του καραβιού. Όσο αυτή δεν βαδίζει προς το καλό όλων, τόσο όλοι θα είναι εναντίον όλων και η κοινωνία θα μετατρέπεται σε ένα σφαγείο με μυριάδες κανιβαλίσκους ανταγωνιστές των πάντων, σε ένα κόσμο πρωτόγονο, βάρβαρο, χωρίς μπούσουλα, χωρίς ιδεώδες, δηλαδή χωρίς μέλλον.

_
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
antanion
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 503

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Φεβ 17, 2014 8:07 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

























































_
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
antanion
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 503

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Φεβ 17, 2014 8:45 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

13-12-2013


Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα; ( 05-11-2013 )
Παράθεση:
Παρακολουθώντας όλες αυτές τις μέρες τα καβγαδάκια με την Τρόικα, "θάρθει δεν θάρθει" και τις αντιδράσεις των μελών της κυβέρνησης που δήλωναν την αγανάκτηση τους ενώ έθεταν διάφορες "κόκκινες γραμμές" μετρούσα να δω πόσες μέρες θα τους πάρει για να αρχίσουν να γυρίζουν σιγά σιγά τα πράγματα, να τελειώνουν οι "σκληρές διαπραγματεύσεις" και να επανέλθουμε στα γνωστά μας: έρχεται η Τρόικα, μας λέει τι δεν έχουμε κάνει σωστά, μας επισημαίνει τι πρέπει να κάνουμε για να επανορθώσουμε, πόσα μέτρα λιτότητας πρέπει ακόμα να επιβληθούν και με ποιό τρόπο, μετά εμείς κάνουμε ότι αντιδράμε και ότι θέτουμε όρια και μετά λέμε ότι τελικά βρέθηκε μια λύση συμβιβασμού, που είναι αυτό που από την αρχή είχε αποφασιστεί ότι θα γίνει και εις άλλα με υγεία.




*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*


03-07-2010
Μίμης Ανδρουλάκης:
Παράθεση:
Τα κόμματα και τα συνδικάτα με τις ευλογίες της κοινωνίας έβαλαν εδώ και πολλά χρόνια στο ασφαλιστικό ένα διαβολικό στοίχημα. Επέλεξαν την αδράνεια και ρίσκαραν επικίνδυνα να το οδηγήσουν στο πρόχειρο πολεμικό χειρουργείο όπως συμβαίνει τώρα, για να αποφύγουν πριν δέκα δεκαπέντε χρόνια το εύλογο κόστος μιας πλαστικής επέμβασης. Επιβεβαιώθηκε δυστυχώς η πρόβλεψη του «Βαμπίρ και Κανίβαλοι» ότι το «σύστημα» επιλέγει αντικειμενικά την παθητική αναμονή της χρεοκοπίας ώστε σε συνθήκες επικίνδυνης κλιμάκωσης του χρέους και κατάρρευσης της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας να ρίξουν την ευθύνη των αναγκαστικών εκτάκτων μέτρων στις Βρυξέλλες. Τότε δεν υπήρχε η τρόικα.


_
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
antanion
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 503

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 22, 2014 1:38 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

01-03-2013





28-02-2013






24-04-2012






17-05-2013





13-04-2012





07-02-2012





17-10-2013





21-05-2013





15-09-2013





20-12-2013



_
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
antanion
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 503

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 22, 2014 2:13 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Σημίτης ζητά τα ελγίνεια απ' τον Μπλερ
Παράθεση:
Σημίτης : Ωραία, αλλά πιστεύω δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε το θέμα με τα Μάρμαρα, να μου πείτε κάτι
Μπλερ : Να σας πω κάποια καλά νέα
Σημίτης : όχι απαραίτητα καλά νέα, αλλά πως το χειρίζεστε προσωπικά, με τη δημοσιότητα που έχει λάβει το θέμα, γιατί θα ήθελα να γίνει κάτι ενόψει των εκλογών του χρόνου



*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*



Κατά την τελετή έναρξης της 30ης Ολυμπιάδας στο Λονδίνο,
ο πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Ζακ Ρογκ δηλώνει:
«Κατά μία έννοια, οι Ολυμπιακοί Αγώνες επιστρέφουν σπίτι τους απόψε».
Οι αντιδράσεις πολλές.
Επικεφαλής της ελληνικής αποστολής στο Λονδίνο τότε ήταν ο Ισίδωρος Κούβελος.


30-07-2012


_
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
antanion
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 503

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Φεβ 23, 2014 10:28 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

08-07-2013






21-08-2013






22-08-2013






27-08-2013






15-11-2013






17-11-2013






04-09-2013






25-10-2013



_
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
antanion
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Φεβ 2008
Δημοσιεύσεις: 503

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Φεβ 23, 2014 11:43 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Το Οκτωβριανό σχέδιο δήμευσης

Στέφανος Μάνος

04/11/2013

Dεν έχω αμφιβολία ότι το ψυχολογικό υπόβαθρο της κομουνιστικής κοσμοθεωρίας είναι ο φθόνος. Ο φθόνος, ένα πάθος που αν ριζώσει στην καρδιά, πολύ δύσκολα ξεπερνιέται.

Αφορμή για την παραπάνω σκέψη το νομοσχέδιο για τη μόνιμη φορολόγηση των ακινήτων.

Επιβάλλεται φόρος στα εντός σχεδίου οικόπεδα με βάση 25 κλίμακες που ξεκινούν από 0,02 ευρώ ανά τ.μ. και καταλήγουν σε 30,0 ανά τ.μ. Φόρος 20 ευρώ ανά στρέμμα μέχρι 30.000 ευρώ ανά στρέμμα. Σχέση 1 προς 1.500. Σε κανένα μέρος του κόσμου, σε κανένα φορολογικό σύστημα οπουδήποτε στην υφήλιο, δεν υπάρχει τέτοια προοδευτικότητα.

Το ποια κλίμακα ισχύει για κάθε οικόπεδο το ρυθμίζει ο Υπουργός Οικονομικών με τις αντικειμενικές αξίες, όποτε θέλει (ο ν.1882/90 προβλέπει ανά διετία, αλλά ο Υπουργός είναι... υπεράνω του νόμου). Ισχύουν σήμερα, και αποτελούν τη βάση φορολόγησης, οι τιμές του 2007! Όποια και αν ήταν η τιμή του οικοπέδου το 2007, μπορεί σήμερα να είναι η ίδια με το δεδομένο ότι το οικόπεδο βαρύνεται με ένα αβάσταχτο ΦΑΠ που δεν υπήρχε το 2007; Με δεδομένο ότι η οικονομία συρρικνώθηκε και ότι τα εισοδήματα περιορίστηκαν, μπορεί να είναι η τιμή ίδια με το 2007; Υπάρχουν αγοραστές για οικόπεδα που θα επιβαρύνονται ετησίως με 30.000 ευρώ ανά 1.000 τ.μ.; Αν δεν γίνονται πράξεις, υπάρχει τιμή της αγοράς;

Οι παρανοϊκές ρυθμίσεις του Υπουργείου Οικονομικών θα αναγκάσουν πολλούς ιδιοκτήτες να πουλήσουν τα ακίνητά τους σε εξευτελιστικές τιμές προκειμένου να ανταποκριθούν στις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Οι νέοι ιδιοκτήτες θα θησαυρίσουν όταν επανέλθει ο ΦΑΠ στη λογική. Μια νέα τάξη νεόπλουτων θα έχει αναδειχθεί. Οι παλαιοί ιδιοκτήτες την έπαθαν, πλήρωσαν διότι προκαλούσαν τον φθόνο του Υπουργείου Οικονομικών!

Τη τρίτη εβδομάδα του περασμένου Σεπτεμβρίου δημοσιεύτηκαν λεπτομέρειες του σχεδιαζόμενου φόρου στα ακίνητα. Για τα οικόπεδα που βρίσκονται εντός σχεδίου πόλης και οικισμών το Υπουργείο είχε καταρτίσει κλίμακα μοναδιαίας αξίας με 20 συντελεστές. Αυτοί οι συντελεστές συνδέονταν και με κλιμάκια φόρου που ανέρχονταν από 0,2 ευρώ έως και 4 ευρώ το τ.μ. Παράλληλα λειτουργούσαν οι συντελεστές για κτίσματα που ήταν και αυτοί (λογικά) 20, ξεκινώντας από 2,3 ευρώ ανά τ.μ. και φθάνοντας μέχρι 14 ευρώ ανά τ.μ.

Στο Σεπτεμβριανό σχέδιο του Υπουργείου προστέθηκε η παράμετρος του φθόνου και προέκυψε το Οκτωβριανό και τελικό σχέδιο. Στα κτίσματα οι αλλαγές είναι περιορισμένες. Τα κλιμάκια παρέμειναν 20 και οι συντελεστές στην εκκίνηση έμειναν στα 2,3 ευρώ για να φθάσουν τα 17 ευρώ ανά τ.μ. (αντί των 14 ευρώ). Στα οικόπεδα όμως τα πράγματα άλλαξαν τελείως. Τα κλιμάκια έγιναν 25 οπότε δεν παραλληλίζονται πια με τα κλιμάκια για οικόπεδα με κτίσματα. Οι συντελεστές που ξεκινούσαν από 0,2 ευρώ ανά τ.μ. και έφθαναν τα 4 ευρώ τον Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο ξεκινούν από 0,02 ευρώ και φθάνουν τα 30 ευρώ. Τον Σεπτέμβριο ο λόγος ακριβού προς φθηνό ήταν 4/0,2=20 και τον Οκτώβριο 30/0,02=1.500.

Για όσους υποστηρίξουν ότι τα λεγόμενα «χωράφια» δεν μπορούν να πληρώσουν 0,2 ευρώ ανά τ.μ., θυμίζω ότι τα «χωράφια» είναι οικόπεδα εντός των ορίων οικισμού που μπορούν να οικοδομηθούν με μικρή αρτιότητα και Σ.Δ. 0,80. Τα πραγματικά χωράφια είναι εκτός οικισμού.


Ελπίζω ότι το ΣτΕ θα κληθεί να ελέγξει κατά πόσο οι προβλέψεις του νομοσχεδίου για τα οικόπεδα παραβιάζουν τα άρθρα 4 παρ. 5, 17 παρ. 1 & 2.
Το άρθρο 4 επιτάσσει ότι όλοι συνεισφέρουν ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Ποια δύναμη διαθέτει υπερήλικη χήρα της οποίας η φορολογική υποχρέωση για το σπίτι της υπερβαίνει το εισόδημά της;
Το άρθρο 17 ορίζει ότι η ιδιοκτησία προστατεύεται από το κράτος και ότι κανείς δεν μπορεί να τη στερηθεί αν δεν αποζημιωθεί πλήρως. Με φόρο 30 ευρώ ανά τ.μ. οικοπέδου με υπουργικά προσδιορισμένη μοναδιαία τιμή 5.500 ευρώ και πραγματική ανύπαρκτη - διότι κανείς δεν αγοράζει για να πληρώσει φόρο μεταβίβασης στην πλασματική τιμή των 5.500 ευρώ και ετησίως 30 ευρώ - τι άλλο μπορεί να κάνει ο ιδιοκτήτης από το να παραδώσει την ιδιοκτησία του χωρίς αποζημίωση στο παμφάγο κράτος; Είναι ή δεν είναι δήμευση;

Ισχυρίζονται μερικοί φορομπήχτες ότι η ακίνητη περιουσία φορολογείται παντού. Είναι αληθές, με μια ουσιώδη -ουσιωδέστατη- διαφορά: Τα έσοδα από τη φορολογία περιέρχονται στον Δήμο στον οποίο ανήκουν τα ακίνητα και όχι στο κράτος. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για φορολογία αλλά για ανταποδοτικό τέλος. Οι δαπάνες των Δήμων καλύπτονται από τους δημότες και όχι από τους φορολογούμενους μέσω γραφειοκρατών του Υπουργείου Οικονομικών.
Τα πλεονεκτήματα είναι πολλά. Το πρώτο είναι η εγγύτητα. Ο δημότης είναι κοντά και βλέπει πού πάνε τα λεφτά του. Ο καλός δήμαρχος θα μπορεί να είναι καλός δήμαρχος διότι θα απαλλαγεί από το χειρόφρενο των κρατικών γραφειοκρατών. Ο κακός και σπάταλος γρήγορα θα κατανοήσει ότι οι δημότες δεν είναι διατεθειμένοι να τον πληρώνουν. Οι δημότες θα ξέρουν ότι τις διάφορες φιέστες τις πληρώνουν οι ίδιοι και θα απαιτήσουν τα λεφτά τους να πιάσουν τόπο.

Μεγάλη διαρθρωτική αλλαγή και συνάμα άλμα ανάπτυξης θα γίνει αν καταργηθεί η μεταφορά πόρων από το Δημόσιο προς τους Δήμους και οι Δήμοι αντλήσουν τα έσοδα που χρειάζονται για να καλύψουν τις δαπάνες τους από τα ακίνητα της περιοχής τους. Το κράτος θα πάψει να επιβάλλει φόρους στα ακίνητα, πλην ενός: του φόρου υπεραξίας. Αγόρασες 100, πούλησες 130, θα πληρώσεις φόρο στα 30 που κέρδισες. Μηδέν φόρος κατοχής, μηδέν φόρος κληρονομίας, μηδέν φόρος μεταβίβασης, μηδέν φόρος ιδιοκατοίκησης. Το κράτος φεύγει από τα ακίνητα των άλλων.
Μια διευκρίνιση για τον φόρο κληρονομίας. Θα είναι μηδέν επειδή θα υπάρχει ο φόρος υπεραξίας. Απέκτησες το ακίνητο δωρεάν λόγω κληρονομίας, όταν όμως το πουλήσεις θα πληρώσεις φόρο υπεραξίας σε ολόκληρο το ποσό που θα εισπράξεις. Η δημοσιονομική συνέπεια των παραπάνω είναι μηδέν. Το κράτος δίνει στους Δήμους όσα ελπίζει να εισπράξει από τον νέο φόρο.

Όπως ελπίζω ότι θα ασχοληθεί το ΣτΕ με τις ρυθμίσεις του φόρου, έτσι ελπίζω ότι θα υιοθετήσουν και θα διεκδικήσουν την οικονομική τους χειραφέτηση οι δήμαρχοι. Και αν λίγοι ή πολλοί διστάζουν, θα μπορούσαν να αυτονομηθούν οι γενναιότεροι απαλλάσσοντας έτσι τους δημότες τους από τα βάρη της επαχθούς κρατικής φορολογίας των ακινήτων. Πολύ γρήγορα θα διαπιστώσουν όλοι τα αναπτυξιακά πλεονεκτήματα της αλλαγής. Στις δημοτικές εκλογές πρέπει να υποστηρίξουμε τους υποψήφιους που θα απαιτήσουν την οικονομική τους χειραφέτηση.




*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*




Ενιαίος φόρος ακινήτων: Αντιαναπτυξιακός, αδιαφανής, άδικος


Μιράντα Ξαφά


04/11/2013


Ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων (ΕΝΦΑ), στην προτεινόμενη μορφή του, αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία που υπονομεύει την αναπτυξιακή προσπάθεια της Ελλάδας. Καμία χώρα του κόσμου, αναπτυγμένη ή μη, δεν έχει τόσο προοδευτική κλίμακα φορολογίας των ακινήτων, με 20 κλίμακες φορολογίας για τα ακίνητα και 25 κλίμακες για τα οικόπεδα.
Το τελικό νομοσχέδιο που δόθηκε για διαβούλευση καθιστά τις κλίμακες πολύ πιο προοδευτικές από το προσχέδιο που είχε κυκλοφορήσει νωρίτερα, αυξάνοντας τον μέγιστο συντελεστή για τα ακίνητα στα 17 ευρώ ανά τετραγωνικό από 14 ευρώ στο προσχέδιο, και… οκταπλασιάζοντας τον μέγιστο συντελεστή στα οικόπεδα, στα 30 ευρώ το τετραγωνικό από 4 ευρώ στο προσχέδιο.
Ιδιαίτερα στα οικόπεδα, η προοδευτικότητα της κλίμακας είναι παράλογα υψηλή: Τα ακριβότερα οικόπεδα φορολογούνται 1.500 φορές (!) περισσότερο από τα φθηνότερα ανά τετραγωνικό (30:0,02 = 1.500). Στην προσπάθειά της να εισπράξει 2,9 δισ. ευρώ που απαιτούνται για να «κλείσει» ο προϋπολογισμός του 2014, η κυβέρνηση επιδιώκει να βεβαιώσει φόρους ύψους 3,6 δισ. ευρώ (2% του ΑΕΠ), αναγνωρίζοντας ότι τουλάχιστον το ένα πέμπτο των πολιτών αδυνατεί να πληρώσει τον φόρο. Ούτε η σοσιαλιστική Γαλλία δεν έχει τόσο βαριά φορολογία ακινήτων!

Πέρα από την υπερπροοδευτικότητα, εκ πρώτης όψεως το νομοσχέδιο μοιάζει παράλογο: Δύο ιδιοκτήτες οικοπέδων 1.000 τ.μ. έκαστος στην ακριβότερη περιοχή, με συντελεστή δόμησης 0,4 (όπως ισχύει π.χ. στην Εκάλη), ο ένας εκ των οποίων έχει κτίσει σπίτι στο οικόπεδό του ενώ ο άλλος όχι, θα πληρώσουν αντίστοιχα ο μεν πρώτος 0,4 x 1.000 τ.μ. x 17 ευρώ = 6.800 ευρώ, ενώ ο δεύτερος 1.000 τ.μ. x 30 ευρώ = 30.000 ευρώ τον χρόνο, με βάση τις διαφορετικές κλίμακες φορολογίας ακινήτων και οικοπέδων που προβλέπει ο προτεινόμενος νόμος. Δηλαδή ο φόρος επί του οικοπέδου μοιάζει να είναι πολλαπλάσιος του φόρου επί του ακινήτου της ίδιας ζώνης! Είναι έτσι όμως; Οι υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών με διαβεβαιώνουν πως το οικόπεδο 1.000 τ.μ. στην Εκάλη θα πληρώσει «μόνο» 10.000 ευρώ φόρο ετησίως, ενώ το αντίστοιχο ακίνητο 12.000 ευρώ. Από πού προκύπτουν αυτά τα νούμερα; Από πουθενά απΆ ό,τι εγώ μπορώ να διακρίνω.

Οι υπηρεσίες του Υπουργείου με παραπέμπουν στην παράγραφο 4(β) του νομοσχεδίου, που προβλέπει ότι ο συντελεστής φόρου εφαρμόζεται πάνω στην «μοναδιαία αξία του οικοπέδου ανά τετραγωνικό μέτρο», που με τη σειρά του ορίζεται ως «ο λόγος της φορολογητέας αξίας του οικοπέδου προς τη συνολική επιφάνειά του». Η δε φορολογητέα αξία του οικοπέδου «ισούται με το γινόμενο του συντελεστή οικοπέδου (ΣΟικ) επί την συνολική τιμή εκκίνησης του οικοπέδου, τον συντελεστή πρόσοψης του οικοπέδου και την επιφάνειά του» (παράγραφος 4(γ)). Ποιος είναι όμως ο συντελεστής οικοπέδου (ΣΟικ); Η επόμενη παράγραφος 4(αα) το «ξεκαθαρίζει»: «Ο συντελεστής οικοπέδου (ΣΟικ) και η συνολική τιμή εκκίνησης του οικοπέδου, καθώς και ο συντελεστής αξιοποίησης του οικοπέδου (ΣΑΟ) για τον υπολογισμό της συνολικής τιμής εκκίνησης του οικοπέδου, λαμβάνονται όπως ορίζονται κάθε φορά από τις αποφάσεις του Υπουργού Οικονομικών [...] ανεξάρτητα αν ο συντελεστής δόμησης που ισχύει για τα ακίνητα είναι διαφορετικός από τον συντελεστή αξιοποίησης του οικοπέδου (ΣΑΟ)».
Καταλάβατε τώρα; Ούτε εγώ! Το μόνο που κατάλαβα είναι το σύστημα είναι σκοπίμως ακατανόητο και αδιαφανές, εφόσον καθορίζεται με Υπουργικές Αποφάσεις που έχουν σαν στόχο την εξασφάλιση φορολογικών εσόδων ώστε το κράτος να συνεχίσει την σπάταλη διαχείρισή τους.
Αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση πόσο ακόμη θα μειωθούν οι τιμές των οικοπέδων όταν θα γίνει αντιληπτό το μέγεθος της επιβάρυνσης; Και αν στις μεσαίες γειτονιές ο φόρος είναι σχετικά λογικός, στις ακριβές περιοχές είναι τιμωρητικός: 10.000 ευρώ για ένα στρέμμα στην Εκάλη που δεν αποφέρει εισόδημα, δεν έχει καμία προοπτική υπεραξίας με τα σημερινά δεδομένα, και δεν επιβαρύνει τον Δήμο με την υποχρέωση συλλογής σκουπιδιών και άλλα έξοδα.

Η φορολογική πολιτική δεν πρέπει να προσβλέπει στην ικανοποίηση ιδεολογικών προκαταλήψεων («να πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες»), αλλά να συμβάλλει στην κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών ενός Δημοσίου που πρέπει να συρρικνωθεί δραστικά για να είναι βιώσιμο.
Πέρσι τον Οκτώβριο, όταν το πρόγραμμα βγήκε εκτός τροχιάς ύστερα από δύο εκλογικές αναμετρήσεις και ατέρμονες διαπραγματεύσεις μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων, η κυβέρνηση ζήτησε παράταση του προγράμματος σταθεροποίησης κατά δύο χρόνια για να της δοθεί περισσότερος χρόνος να πετύχει τους δημοσιονομικούς στόχους. Το αίτημα αυτό έγινε δεκτό από την τρόικα των πιστωτών, με αποτέλεσμα να μετατεθεί ο στόχος πρωτογενούς πλεονάσματος 4,5% του ΑΕΠ –που απαιτείται για να σταθεροποιηθεί ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ– από το 2014 στο 2016.
Επομένως δεν πρέπει να μιλάμε για νέο Μνημόνιο, αλλά για συνέχιση του υπάρχοντος με πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Προφανώς κάθε νέα χρηματοδότηση θα συνοδεύεται από μέτρα για την επίτευξη των νέων στόχων που συμφωνήθηκαν.

Η κυβέρνηση χάνει την αξιοπιστία της όταν αρνείται να πάρει «νέα μέτρα» (ακόμη και αυτά που έχουν ήδη ψηφιστεί!) για να πετύχει τους νέους, πιο χαλαρούς, στόχους στους οποίους συμφώνησε μόλις πριν ένα χρόνο. Αντί να περιορίσει δραστικά τις κρατικές σπατάλες, επιβάλλει δυσβάστακτη και άδικη φορολογία στα ακίνητα για να καλύψει τις τρύπες του προϋπολογισμού.
Υπάρχουν ακόμα τεράστια περιθώρια εξορθολογισμού στις αμυντικές δαπάνες (άχρηστες αμυντικές βιομηχανίες, άχρηστα στρατόπεδα), στις κοινωνικές δαπάνες (οικογενειακά επιδόματα για ανύπαρκτα παιδιά, συντάξεις σε ανύπαντρες θυγατέρες, επιδόματα τυφλότητας σε ταξιτζήδες κ.λπ.), στον τομέα της υγείας (γενόσημα φάρμακα κάτω από τον μέσο όρο στην ΕΕ, σπατάλες στα νοσοκομεία), και στις συντάξεις, όπου οι παροχές πρέπει να είναι ανάλογες των εισφορών.
Είναι λογικό οι ιδιοκτήτες ακινήτων να πληρώνουν τα εφάπαξ και τις πρώιμες συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων που συνταξιοδοτούνται στα 50 και 55 τους χρόνια με πλήρη σύνταξη; Μπορεί αυτό να βολεύει πολιτικά την κυβέρνηση, διότι συμβάλλει στη μείωση του κομματικού στρατού στο Δημόσιο χωρίς τις αναγκαίες απολύσεις, αλλά είναι άδικο για τους φορολογούμενους που πληρώνουν το κόστος αυτών των παράλογων στρεβλώσεων.

Ένα φορολογικό σύστημα πρέπει να είναι σταθερό. Πρέπει να επιτρέπει στον φορολογούμενο επενδυτή να προβλέπει τις μελλοντικές φορολογικές του υποχρεώσεις. Ο νέος φόρος ακινήτων (ΕΝΦΑ) στηρίζεται σε αντικειμενικές αξίες που ορίζονται εντελώς αυθαίρετα από τον Υπουργό Οικονομικών όποτε αυτός επίσης αυθαίρετα αποφασίσει.
Την εποχή που είχαμε διψήφιο πληθωρισμό, η κυβέρνηση πέρασε με νόμο την υποχρέωση να αναθεωρούνται οι αντικειμενικές αξίες ανά διετία για να εξασφαλίσει την αγοραστική αξία των αντίστοιχων εσόδων (Ν. 1882/1990). Τώρα που οι αξίες των ακινήτων μειώνονται, η κυβέρνηση, κατά παρέκκλιση του νόμου, δεν έχει αναθεωρήσει τις αντικειμενικές αξίες από την προ κρίσης εποχή του 2007! Ο λόγος που αποφεύγει να το πράξει είναι διπλός:
Πρώτον, θα εισπράξει λιγότερα έσοδα από τον προτεινόμενο φόρο ακίνητης περιουσίας διότι οι αγοραίες αξίες είναι μεσοσταθμικά πολύ κατώτερες των αντικειμενικών.
Δεύτερον –και σημαντικότερο– η αναθεώρηση θα αναδείκνυε τις τεράστιες διαφορές μεταξύ αντικειμενικών και πραγματικών τιμών για τα ακριβά ακίνητα για τα οποία η αγοραία αξία είναι έως 70% κάτω από την αντικειμενική. Αυτή η στρέβλωση καθιστά την κλίμακα πολύ πιο προοδευτική απΆ ό,τι δείχνουν οι πολυάριθμοι συντελεστές.

Η κατοχή ακινήτου σε περιοχή υψηλής αντικειμενικής αξίας δεν αντανακλά τη φοροδοτική ικανότητα του ιδιοκτήτη. Αν η αγορά είναι πρόσφατη, τότε ο ιδιοκτήτης μάλλον μπορεί να πληρώσει. Αν όμως είναι παλιά, τότε η φοροδοτική ικανότητα του ιδιοκτήτη μπορεί να βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τον προτεινόμενο ΕΝΦΑ. Συνταξιούχοι με κουρεμένες συντάξεις, εργαζόμενοι με κουρεμένους μισθούς, άνεργοι και κληρονόμοι ακινήτων με χαμηλά εισοδήματα εμπίπτουν σΆ αυτή την κατηγορία. Αυτοί οι πολίτες θα εξαναγκαστούν να πουλήσουν τα ακίνητά τους όσο-όσο σε μία πτωτική αγορά, αν φυσικά καταφέρουν να βρουν αγοραστή. Ήδη εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες με ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία αντιμετωπίζουν το φάσμα των ποινικών διώξεων και των κατασχέσεων των περιουσιακών τους στοιχείων.
Η επιβολή ενός φόρου που είναι βέβαιο ότι μεγάλη μερίδα των φορολογουμένων αδυνατεί να πληρώσει είναι ανήθικη και αντιπαραγωγική. Οι τραπεζικές καταθέσεις μειώνονται τους τελευταίους μήνες καθώς οι φορολογούμενοι πληρώνουν τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας (ΦΑΠ) τριών ετών, συν το Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ακινήτων (ΕΕΤΑ) του 2013, από το υστέρημά τους. Πώς θα πληρώσουν μελλοντικά το έκτακτο χαράτσι που επέβαλε ο Ευάγγελος Βενιζέλος στα ακίνητα το 2011, για να καλύψει τις τρύπες του προϋπολογισμού, που τώρα μονιμοποιείται; Αν το κράτος πιστεύει ότι οι αντικειμενικές αξίες είναι αντίστοιχες των πραγματικών, ας αγοράσει τα ακίνητα των ιδιοκτητών που αδυνατούν να πληρώσουν στην αντικειμενική τους αξία (“Venizelos put”)!

Τίποτε από όλα αυτά δεν θα συνέβαινε αν η κυβέρνηση είχε υιοθετήσει την πρόταση του Στέφανου Μάνου και της Δράσης για την φορολογία των ακινήτων. Η πρόταση συνίσταται σε ένα ενιαίο τέλος για όλες τις ιδιοκτησίες κάθε δήμου, όπως αυτοί διαμορφώθηκαν από το Πρόγραμμα Καλλικράτης. Στόχος της φορολογίας είναι να καλυφθούν όλα τα έξοδα του Δήμου, και παράλληλα να καταργηθούν όλες οι κρατικές επιχορηγήσεις προς τους Δήμους που ανήλθαν σε περίπου 3 δισ. ευρώ το 2012, δηλαδή όσο προσβλέπει να εισπράξει η κυβέρνηση από τον ΕΝΦΑ. Η φορολογία αφορά ιδιοκτησίες εντός σχεδίου πόλης (ή εντός οικισμού προ του 1923), με τον φόρο να περιέρχεται εξ ολοκλήρου στον Δήμο.

Ο φόρος ανά ιδιοκτησία σε κάθε δημοτική ενότητα προσδιορίζεται από το γινόμενο ενός Συντελεστή Φόρου ΣΦ (που ορίζεται με ετήσια απόφαση της δημοτικής ενότητας) και του αθροίσματος σε τετραγωνικά μέτρα της επιφάνειας του οικοπέδου και της επιφάνειας που προκύπτει από την εφαρμογή του ισχύοντος Συντελεστή Δόμησης ΣΔ. Με τον τρόπο αυτό δεν υπεισέρχεται στον υπολογισμό η αντικειμενική αξία και έτσι αποφεύγεται η αυθαιρεσία του Υπουργείου Οικονομικών. Δυο παραδείγματα:

— Μονοκατοικία στον ¶γιο Στέφανο (οικισμός προ του 1923). Οικόπεδο 180 τ.μ. με ισχύοντα ΣΔ 0,80, άρα άθροισμα 180 + 180 x 0,80 = 324 τ.μ. Η βάση για τη φορολογία (δηλαδή το άθροισμα) ρυθμίζεται με τους υπάρχοντες νόμους που καθορίζουν τον συντελεστή δόμησης κάθε περιοχής. Η δημοτική κοινότητα ορίζει το ΣΦ ανά τ.μ. ενιαίο για όλες τις ιδιοκτησίες. Αν, για παράδειγμα, ο ΣΦ ήταν 2 ευρώ ανά τ.μ. η μονοκατοικία θα πλήρωνε φόρο 648 ευρώ.

— Πολυκατοικία στην Αθήνα. Οικόπεδο 240 τ.μ. με ΣΔ 5,60. Η φορολογική βάση είναι 240 + 240 x 5,60 = 1.584 τ.μ. Αν ο ΣΦ είναι 2 ευρώ ο φόρος ισούται με 3.168 ευρώ, που θα κατανεμηθεί στις ιδιοκτησίες της πολυκατοικίας ανάλογα με τα ποσοστά συνιδιοκτησίας τους.

Ταυτόχρονα η Δράση προτείνει την πλήρη κατάργηση του φόρου μεταβίβασης, που σήμερα ανέρχεται στο ληστρικό 10% της αντικειμενικής αξίας, και την επιβολή φόρου υπεραξίας κατά την πώληση του ακινήτου, οπότε ο υπόχρεος έχει αυταπόδεικτα το ρευστό για να πληρώσει τον φόρο.

Οι απαιτούμενες προεργασίες για την καταγραφή του τέλους ακινήτων είναι η ακριβής καταγραφή των επιφανειών εντός σχεδίου, με τη συνδρομή του κτηματολογίου και/ή μιας εταιρείας γεωγραφικών εφαρμογών GIS. Πρέπει επίσης να καταγραφούν οι συντελεστές δόμησης σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο. Αν ξεκινήσει αμέσως, η δουλειά αυτή μπορεί να έχει ολοκληρωθεί σε 3-4 μήνες.
Δυστυχώς όμως οι υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών προφανώς έπεισαν τον Υπουργό ότι πρέπει να διατηρήσουν την εξουσία να καταδυναστεύουν τους πολίτες. Για να συγκαλυφθεί δηλαδή η ανικανότητα των φορολογικών υπηρεσιών να κάνουν στοιχειωδώς καλά τη δουλειά τους, η κυβέρνηση δεν διστάζει να επιβάλει ένα νόμο που διώχνει τις ξένες επενδύσεις και αδικεί πάρα πολλούς φορολογούμενους.
Αν ο στόχος είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής, θα ήταν πολύ πιο πρακτικό αλλά και δίκαιο να αναζητηθούν οι πρόσφατες αγορές ακινήτων υψηλής αξίας και να ζητηθεί από τους αγοραστές να δικαιολογήσουν την πηγή των χρημάτων. Αλλά σε μια επίδειξη φαυλότητας αποφάσισαν ότι δεν απαιτείται «πόθεν έσχες» για την αγορά πρώτης κατοικίας.
Δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς ότι αφού ισχύσουν οι παραλογισμοί του προτεινόμενου ΕΝΦΑ και πολλοί ιδιοκτήτες αναγκαστούν να ξεπουλήσουν σε εξευτελιστικές τιμές τα ακίνητά τους για να πληρώσουν τους φόρους, η κυβέρνηση θα αποφασίσει να επαναφέρει τη λογική. Τότε όμως θα θησαυρίσουν οι νέοι ιδιοκτήτες που αγόρασαν σε εξευτελιστικές τιμές. Το Υπουργείο Οικονομικών θα έχει δημιουργήσει μια νέα τάξη νεόπλουτων.

Τέλος, επειδή η κυβέρνηση κατά πάσα πιθανότητα θα επιμείνει στον προτεινόμενο φόρο, που αποτελεί παράδειγμα αδιαφάνειας και ασυδοσίας, το λιγότερο που μπορεί να κάνει είναι να υιοθετήσει «πλαφόν» στους φόρους, όπως πιστεύω ότι ισχύει στη Γαλλία: το άθροισμα φόρου εισοδήματος και φόρου ακίνητης περιουσίας να μην υπερβαίνει το 50% του εισοδήματος. Με την πρόταση εκλογικεύεται κάπως η κατάσταση και αποτρέπεται η δήμευση περιουσίας που θα έχει ο προτεινόμενος φόρος για μεγάλες κατηγορίες φορολογουμένων.
Η φοροδιαφυγή να συλληφθεί με τις διασταυρώσεις στοιχείων και το άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών, όχι με την δυσβάστακτη, παράλογη και άδικη φορολογία στα ακίνητα. Η μείωση των συντελεστών φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας σε σχέση με τα προτεινόμενα θα ενισχύσει την οικοδομική δραστηριότητα και θα εκτινάξει τις αξίες ακινήτων, από τις οποίες θα ωφεληθεί κυρίως το ίδιο το Δημόσιο που είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης ακινήτων στην Ελλάδα.

_
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Κουβεντούλα Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3 ... 9, 10, 11 ... 13, 14, 15  Επόμενο
Σελίδα 10 από 15

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center