Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Η Δημοκρατία από το Απόσπασμα στο Ιατρείο κατά το έτος 2013
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3 ... 74, 75, 76, 77  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Θέματα
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
gianiss
Πρύτανης


Εγγραφή: 18 Ιούλ 2011
Δημοσιεύσεις: 6073

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Οκτ 24, 2013 12:36 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Παράθεση:
mark

Τι έχεις όμως να πεις για το λεσβιακό έρωτα που πολλές γυναίκες θεωρούν ότι δίνει την υπέρτατη ηδονή, μεγαλύτερη από αυτή που μπορεί να τους προσφέρει οποιοσδήποτε άνδρας; 



Μιλάς για τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις γενικά?
Αυτές σε μεγάλο τους ποσοστό, είναι θέμα ορμονών και εκκρίσεων, έχουν δηλαδή φυσικά αίτια / πηγές.
Υπάρχουν και οι “καθ έξιν” ομοφυλοφιλικές σχέσεις.

Αν απομονώσουμε / διαχωρίσουμε αυτές τις δύο περιπτώσεις, και ας εξετάσουμε ΜΟΝΟ τις “καθ΄ έξιν” , και ιδικά αυτές των γυναικών , που όπως κατάλαβα σε ενδιαφέρουν ποιο πολύ.
Υπάρχει μια λογική σε αυτό που φαίνεται να έχεις διαπιστώσει ( και είναι γεγονός) ότι η ηδονή είναι ποιο έντονη (όχι πάντα) .
Η λογική είναι, πως οι γυναίκες ξέρουν εξ ιδίων καλύτερα από την πλειοψηφία των ανδρών τα “ειδικά” σημεία τους, και με ποιο τρόπο ο ερεθισμός αυτών των περιοχών , οδηγεί σε οργασμό. Και αυτό ακριβώς κάνουν, με την προϋπόθεση πάντα πως δεν υπάρχει η έμφυτη σεξουαλική αποστροφή (ή υπάρχει πολύ χαλαρή) προς άτομα του ιδίου φύλου.


Παράθεση:
Και επίσης για αυτό που πόσταρα περί πιθανής μη μελλοντικής αναγκαιότητας των ανδρών για τη διαιώνιση του ανθρώπου; 


Αυτό δεν το είδα .... ακόμη.
Όταν βρω χρόνο θα το δω, και αν γνωρίζω κάτι επ αυτού και με ενδιαφέρει , θα σου απαντήσω

Παράθεση:

Αλλά και εμμέσως πλην σαφώς για αυτό που η Μαρία σε κατηγορεί, ότι δηλαδή οι γυναίκες στις οποίες ικανοποίηση προσφέρεις, πόρνες πως είναι;


Δεν έχω καταλάβει ακριβώς ποια είναι η ερώτηση.
Έτσι θα σου απαντήσω προσπαθώντας να καλύψω ευρύτερα το θέμα (χωρίς ωστόσο να εξαντλώ όλο το εύρος του)
..
Ρωτάς αν ικανοποιούνται (έχουν οργασμό) οι κατ επάγγελμα πουτάνες όταν εξασκούν το επάγγελμά τους , ή αν οι γυναίκες γενικά, νοιώθουν πουτάνες όταν τις γαμάει κάποιος (ακόμα και ο άντρας τους)?

Στην πρώτη περίπτωση η απάντηση είναι όχι.

Στην δεύτερη περίπτωση , η γνώμη μου είναι , πως ναι! υπάρχουν γυναίκες που νοιώθουν σαν πουτάνες ακόμα και όταν τις γαμάει ο άντρα τους.
Οι περιπτώσεις αυτές δεν είναι πάρα πολλές, - δεν έχω υπολογίσει ποσοστό - και τις περισσότερες φορές, το αίσθημα αυτό, τους το μεταφέρει ο ίδιος ο σύντροφός τους.
Να μην επεκταθώ στο πως και στο γιατί
Θέλει πολύ ανάλυση εξειδικευμένη και δεν έχω τον χρόνο.

Υπάρχουν βεβαίως και αρκετές περιπτώσεις, που άντρες παντρεμένοι, πάνε σε επαγγελματίες πουτάνες , για ανώμαλα γαμήσια που δεν τολμούν να ζητήσουν από την γυναίκα τους.

Η κοινωνία μας είναι ακόμα , πολύ σεμνότυφη.
Δεν αναγνωρίζει στην γυναίκα την χαρά της σεξουαλικής πράξης , για αυτό και ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών είναι ανοργασμικές,
Η ευθύνη για αυτό είναι των αντρών.

Δεν πρέπει φίλε μου να δαιμονοποιούμε τις ... πολύπλευρες σχέσεις μεταξύ ενήλικων ατόμων διαφορετικών φύλων.
Η ποικιλία είναι το αλατοπίπερο της ζωής.

Υ.Γ1
Αν ερευνήσεις την σεξουαλική συμπεριφορά των ανώτερων ανθρωποειδών , - κυρίως του γορίλα και το χιμπατζή - , θα εκπλαγείς με αυτά που θα μάθεις, που εκεί – στις κοινωνίες τους - είναι φυσική νομοτέλεια .

Υ.Γ2
Έχεις ακόμα 2 ερωτήσεις με ...... “δωρεάν” απάντηση.
....... Σκέψου λοιπόν την επόμενη ερώτηση

Y.Γ3
Μην μου στεναχωρείς το μαράκι μου.
Ότι σου λέει ....
"Ναι" .....

Και μην αναφέρεις τη ηλικία σε μια γυναίκα .....
.... σε οποιαδήποτε γυναίκα έκτος αν είναι ακόμα "μουσίτσα"


.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
SARUMAN
Πρύτανης


Εγγραφή: 14 Απρ 2013
Δημοσιεύσεις: 1729
Τόπος: THE WHITE CITY OF THE KINGS

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Οκτ 24, 2013 1:54 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

ΙΔΟΥ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΚΥΡΙΟΙ!!!!!!!!!
ΕΘΝΙΚΟΓΑΜΙΣΜΟΣ.
Η ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΓΑΜΕΙΝ.
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ !!!!!!!!!!
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΠΙΤΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ



http://www.youtube.com/watch?v=sM_ToY8QGwQ#t=217

.........
_________________
Κάθε αρχαία θρησκευτική ή μάλλον φιλοσοφική λατρεία αποτελούνταν από μία εσωτερική ή μυστική διδασκαλία και ένα εξωτερικό ή δημόσιο τυπικό λατρείας
http://www.youtube.com/watch?v=ZIMoQHpvFQQ
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Οκτ 24, 2013 5:47 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

mark έγραψε:
Και μη ξεχνάτε: Προσδεθείτε!



δεν θα προλάβεις
ψυχολογικά εννοούσα
σιγά μη ξέρει ο κοσμάκης
όπως έγινε με τις τράπεζες στη Κύπρο θα γίνει.
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Οκτ 25, 2013 11:47 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη



Γιατί χάσαμε την Επανάσταση;

Ένα πολύ καλο κείμενο, που απαντάει εκτος των άλλων και σε αυτούς που "φρίττουν" από την κριτική του ΚΚΕ στο ΕΑΜ...


Ανυπόφορη βώχα και ζέστη. Η πόρτα δεν έχει παραθυράκι να γίνεται ρεύμα και να φεύγει ο βρώμικος αέρας. Οι μύγες κάθονται στη «βούτα», ανεβοκατεβαίνουν στους τοίχους κι όταν αυτός ξεχνιέται ή ξαπλώνει και κλείνει τα μάτια, πέφτουν απάνω του να τον φάνε. Τη νύχτα έχει να κάνει με τους κοριούς και τα ποντίκια. Για να ξεφύγει απΆ το σήμερα, αναπολεί τα περασμένα. ¶νθρωποι, πράγματα και γεγονότα, παλιά και καινούργια, μικρά και μεγάλα, μπαίνουν στο ίδιο καζάνι, ανακατεύονται, σμίγουν, χωρίζουν και πάλι σμίγουν, χάνονται και πάλι παρουσιάζονται… Η αμαρτωλή Ρώμη με τις μηχανοραφίες της, τα εγκλήματα και τον εκφυλισμό της… παιδεύεται να κρατηθεί στην εξουσία και οι δούλοι με το Σπάρτακο παλεύουν να τη ρίξουν… Ένας κόσμος πεθαίνει κι απΆ τα συντρίμια του γενιέται ένας άλλος… Αλάζει η μορφή, το χρώμα, η εποχή… όμως η πορεία μένει η ίδια: Σκληρή, ματωμένη, ανοδική…

Σε τούτα τα χρόνια γράφτηκε μια απΆ τις μεγαλύτερες σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας. ΑπΆ τους πάγους και τις τούντρες του βοριά κι ως τις τραχές ακτές της Αδριατικής, κι απΆ τον ένα ωκεανό ως τον άλλο, εκατομύρια άνθρωποι χαίρονται τη λευτεριά τους… Και η πατρίδα μας με τις πολλές πέτρες και το λίγο χώμα, τΆ αμέτρητα βουνά και τα δαντελωτά ακρογιάλια, τις ελιές και τα αμπέλια… κράτησε με τιμή το δικό της χαράκωμα. Μεγάλωσε και φάρδυνε, και δυνάμωσε και ψήλωσε η ψυχή του λαού της… Όμως η αντίδραση, λόγω των δικών μας αδυναμιών, φάνηκε ικανότερη κι αυτός, ένας απΆ τους πολλούς, βρίσκεται τώρα στο απομονωτήριο… Πολλοί σύντροφοι πέθαναν στις φυλακές, στις εξορίες, στο πεζοδρόμιο… με τον καημό να έβλεπαν τη Μεγάλη Μέρα. Αυτός, φυσικά με κάποιες παραλαγές, την είδε και τη χάρηκε… Αλλά σαν άνθρωπος…

Όσο κι αν παιδεύεται, όποιο μονοπάτι κι αν πάρει, όσο μακριά κι αν πάει, γυρίζει πάλι στο κελί. Το σήμερα τον κρατάει γερά γαντζωμένο στα νύχια του… Η ζωή τΆ ανθρώπου κρέμεται κάποτε από ένα τυχαίο γεγονός. Αν βρισκόταν ο μπαρμπα-Θωμάς στο Περιστέρι, θα έπαιρνε το ραβδί του, θα έμπαινε μπροστά και μέσα από χαράδρες και γκρεμούς θα τον περνούσε πέρα απΆ το ποτάμι… Το Λευτέρη θα τον ντουφεκίσαν, πόσο θα πονέσουν οι καημένοι γέροι απΆ το καινούργιο χτύπημα!... Κι ο δικός του ο γέρος! Καρτερούσε κι αυτός τη Λευτεριά…

Ψηλά, κοντά στο τσιμεντένιο νταβάνι, είναι ο φεγγίτης. Τον κοιτάζει με παράπονο. Να μπορούσε να έφτανε ως εκεί! Θα έβλεπε τους φυλακισμένους στο προαύλιο… τις απάνω γειτονιές της Πολιτειούλας… ίσως και τα βουνά πέρα από τον κάμπο. Θα καθόταν εκεί απΆ τα χαράματα ως το σούρουπο και θΆ αγνάντευε τη ζωή. Επίτηδες έβαλαν το φεγγίτη τόσο ψηλά κι επίτηδες δεν αφήνουν στο κελί ούτε κάθισμα, ούτε κρεβάτι…

Στη φυλακή βρίσκονται πολλοί, Κομμουνιστές, Επονίτες, Ελασίτες… Κατάφεραν νΆ αγοράσουν ένα φύλακα και του έστειλαν βιβλία. Πόσο χάρηκε! Και γρήγορα απογοητεύτηκε. Δεν είχαν τίποτα απΆ το δικό του κόσμο. Τα πέταξε στην άκρη. Καλύτερα να ονειροπολεί. Αυτός, ο Παντελής ο Σαλονικιός, ύστερα από λίγες μέρες θα πάψει να πονάει, να χαίρεται, να σκέφτεται… Αντί να τυρανιέται μΆ αυτές τις σκέψεις, καλύτερα να ασχολείται, όσο μπορεί, με τον αγώνα…

Γιατί χάσαμε την Επανάσταση; Ο άνθρωπος πιστεύει πως οι αντιλήψεις του είναι σωστές. Οι αντίθετες ελέγχουν την ορθότητα… όμως εδώ, είναι μοναχός… Και τι θα προστέσουν οι δικές του γνώμες;! Κι άλλοι σύντροφοι και πολλοί απλοί άνθρωποι κι από παλιότερα ακόμα, μιλούσαν. Τώρα τα έδειξε και η ίδια η ζωή. Το κακό έγινε και δεν ξεγίνεται. Σωστά, αλλά δεν θα ήταν άσχημο, αν υπήρχε δυνατότητα, να ακουστούν και οι γνώμες εκείνων, που περιμένουν στην απομόνωση… Κατανόηση ζητάμε απΆ τις επόμενες γενιές κι όχι συγχωροχάρτι. Να μάθουν, πως πολεμήσαμε για τη λευτεριά του τόπου. Κι όχι μόνο «όσοι χόρεψαν σε μαρμαρένια αλώνια…». Όλοι μας και την ψυχή μας, και τη ζωή μας θα δίναμε, αν απΆ αυτό και μόνο θα εξαρτιόταν η ευτυχία του λαού… όμως χάσαμε τον αγώνα! Γιατί;


Όταν οι καταχτητές πάτησαν τον τόπο μας, το Κόμμα έπιασε αμέσως το χαράκωμα. Το ξεκίνημα, παληκαρίσιο, πατριωτικό, έκλεινε απΆ την αρχή τα στοιχεία της αποτυχίας. «Θάνατος στο φασισμό! Λευτεριά στο λαό!» Τι είδος λευτεριά; Σαν εκείνη την παλιά; «Όλοι στΆ άρματα!». Όλοι! Ποιοι; Θα πολεμούσαν και οι φασίστες και οι πράχτορες του ιμπεριαλισμού και οι εκμεταλευτές των εργαζομένων για τη λευτεριά του λαού; Οι ένοιες μπερδεύτηκαν. Εθνική ενότητα για μας είναι η συσπείρωση των λαϊκών δυνάμεων κάτω απΆ την καθοδήγηση της εργατικής τάξης, του ΚΚ, εθνική πολιτική –η εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.

Οι ίδιοι όροι έχουν διαφορετικό νόημα για την αστική τάξη, που θα δεχόταν ενότητα μ ό ν ο κάτω απΆ τη δική της καθοδήγηση και μ ό ν ο για τα δικά της συμφέροντα. Κοινή λευτεριά και γιΆ αυτή και για τους εργαζόμενους δεν υπάρχει. Στις γραμμές του ΕΑΜ πετύχαμε την ενότητα του Έθνους. Με κόπο κι αίμα χτίχαμε το δικό μας κράτος και παραδίναμε τα κλειδιά του στην αντίδραση… Στα χρόνια της κατοχής μπήκαν στο Κόμμα εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες, μικροαστοί, διανοούμενοι με τις αντιλήψεις τους, την ψυχολογία τους… και το Κόμμα, αντί νΆ ανεβάσει το ιδεολογικό-πολιτικό επίπεδο των καινούργιων μελών, αντί να προσανατολίσει τις εαμικές μάζες προς την κοινωνική απελευθέρωση, προσαρμόστηκε στις μικροαστικές αντιλήψεις της βάσης, έχασε τον ταξικό του χαρακτήρα.

Πίσω απΆ την πολιτική της «Εθνικής Ενότητας» ξέχασε την ταξική πάλη… Πίκρα και οδύνη προκαλούν οι τρεχάλες, οι ικεσίες για ενότητα με τον ΕΔΕΣ, την ΠΑΟ, τον Παπαδόγκωνα, την κυβέρνηση του Καΐρου, ακόμα και με τα Τάγματα Ασφαλείας, δηλαδή ενότητα με τους καταχτητές, τον εγγλέζικο ιμπεριαλισμό και την ντόπια αντίδραση… Και η πίκρα γίνεται πιο οδυνηρή, όταν αναλογίζεται, πως η αντίδραση και μέσα κι όξω απΆ την Ελλάδα, αντιμετωπίζοντας το κίνημα ταξικά, προσπαθούσε να το συντρίψει μΆ όλα τα μέσα… Οι όρκοι πίστης στην «Εθνική Ενότητα», στην «ομαλή εξέλιξη», τα παρακάλια, οι κατάρες και τα αναθέματα για τις… παρασπονδίες της αντίδρασης, η κατά κόρο επανάληψη πως είμαστε κατά του εμφυλίου πολέμου –που στην ουσία βαστούσε απΆ την αρχή ως το τέλος της κατοχής—τα κλαψουρίσματα έδειχναν αδυναμία, σύγχυση, πανικό κι όχι… εθνική μεγαλοψυχία. Εθνική μεγαλοψυχία και παληκαριά και προσήλωση στην ομαλή εξέλιξη και νομιμοφροσύνη θα δείχναμε, αν βοηθούσαμε το λαό να πάρει την εξουσία, να απαλαγεί από κάθε ζυγό, εθνικό και κοινωνικό. Στη δική μας «ευγένεια», στο δικό μας «ανθρωπισμό» η αστική τάξη απάντησε με αφάνταστη θηριωδία…

Η Επανάστασή μας, απΆ την ίδια την ιστορική εξέλιξη, ήταν εθνικοαπελευθερωτική, αντιιμπεριαλιστική στο πρώτο στάδιο και αστικοδημοκρατική στο δεύτερο. Την έκανε η εργατιά, η αγροτιά, τα μεσαία στρώματα -ο λαός- με το ντουφέκι, με το τραγούδι, με την ψυχή τους, με το αίμα τους… Σπάνια μια επανάσταση θα πετύχει τόσο ευνοϊκές αντικειμενικές συνθήκες, όμως οι υποκειμενικές!... Το Κόμμα δεν ήταν σε θέση να κρατήσει την εξουσία, ούτε και πάλεβε για την εξουσία. Και το τραγικότερο, την εξουσία που τη δημιουργούσε αντικειμενικά ο αγώνας, την παράδωσε στον ταξικό εχθρό. Η πολιτική του ήταν δεξιο-οπορτουνιστική και η ήτα της Επανάστασης αναπόφεχτη.

Μια αχτίδα χτύπησε τον τοίχο. Ώσπου να σβήσει, θα περάσουν 12 λεφτά. Ύστερα θα τον βγάλουν να κάνει λίγες βόλτες και θα τον κλείσουν πάλι. Μια μέρα φεύγει κι έρχεται η νύχτα και θα ρθει ξανά μια άλλη μέρα. Πέρασαν δυόμιση εβδομάδες, χωρίς να του απαγγείλουν καμιά κατηγορία. Μήπως… Ζωντάνεψε κάποια ελπίδα. Έστω και στο μπουντρούμι… Μόνο στον τάφο δεν υπάρχει ζωή…

¶νοιξε η πόρτα. Ο φύλακας φοβισμένος, άφησε ένα δέμα στο τσιμέντο. «Το στέλνουν οι άλλοι», είπε κι έφυγε γρήγορα-γρήγορα. Το ξετύλιξε. Ρούχα και παπούτσια. Κοίταξε τα δικά του. Τριμένα-λερωμένα. «Σας ευχαριστώ σύντροφοι, μουρμούρισε με πίκρα, μόνο που εδώ δε μου χρειάζονται». Κι απότομα τα μάτια του γέμισαν μελαγχολία. Ζύγωσε και χτύπησε την πόρτα. Φάνηκε ο σκοπός.

-Να με πάτε στον κουρέα. ΜΆ έφαγαν τα μαλιά και τα γένια.

Η επόμενη μέρα ήταν μεγαλύτερη απΆ τις άλλες. Έφεξε απΆ τις τέσερες και μισή. Σηκώθηκε μόλις ξημέρωσε. Έβγαλε τα ρούχα του, τα δίπλωσε, τα κράτησε λίγο στο χέρι, τα κοίταξε με αγάπη και ταΆ απίθωσε στη γωνιά. Αποχωριζόταν ένα κομάτι της ζωής του. Τώρα και το μπουντρούμι του φαίνεται ζεστό, στοργικό, δικό του. Δε θέλει να το εγκαταλείψει. Ντύθηκε το καινούργιο κοστούμι, φόρεσε το κασκέτο λίγο στραβά, τα παπούτσια… Κατά τις 7 ήρθαν.
-Ετοιμάσου!
-Έτοιμος είμαι.
Στο γήπεδο έπαιζαν μπάλα.
-Γεια-χαρά σας Αετόπουλα! Φώναξε σε κάμποσα παιδιά, που στέκονταν στην είσοδο.
Εκείνα χαμήλωσαν τα μάτια και παρακολουθούσαν βουβά τη συνοδεία που ξεμακραίνει, πλήθος κόσμου πηγαινοέρχεται στους δρόμους, πολλοί τον γνωρίζουν. Τούτος σκύβει το κεφάλι, κείνος γυρίζει τα μάτια αλλού. ¶λλοι λυπούνται τα νιάτα του κι άλλοι καμαρώνουν τη λεβεντιά του…

ΑπΆ τις φυλακές, όξω απΆ την πόλη, τον μετάφεραν επίτηδες ποδαρόδρομο στο δικαστήριο, που βρισκόταν στο κέντρο της πόλης. Στο πρόσωπο ενός ανθρώπου κακοντυμένου, τσακισμένου, κακομοίρη… θα έβλεπε ο κόσμος τον παλιό καπετάνιο, την κατάντια του κινήματος. Ο Παντελής ήταν τότε 46 χρονώ και δεν είχε ούτε μια άσπρη τρίχα στα μαλιά. Μουστάκι μαύρο-ψαλιδισμένο, μάτια μεγάλα-γελούμενα, πρόσωπο στρογγυλό χωρίς ρυτίδες, κοστούμι σιδερωμένο, γραββάτα κόκκινη-καλοδεμένη, παπούτσια λουστρισμένα… Ντυμένος σα να πήγαινε σε πανηγύρι. Μα κείνο που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, ήταν η επιβλητικότητα, η περηφάνια που είχε το βλέμα του, το περπάτημά του.

Ο Στατεράς, στρατοδίκης τώρα, στο διάλειμα του έστειλε ένα σημειωματάκι. «Κάνε μια αποκήρυξη, του έγραφε, έστω και τυπική και μόνο του καινούργιου αντάρτικου, να έχω ένα στοιχείο και θα προσπαθήσω να σου γλυτώσω το κεφάλι». Ο Παντελής το διάβασε, το έχωσε στην τσέπη και σηκώθηκε.

Ο πρόεδρος κατάλαβε , γιατί γέμισε η αίθουσα και δεν τον άφηνε να απολογηθεί. Πάσχιζε να τον περιορίσει σε στερεότυπες απαντήσεις κι ο Σαλονικιός, μέσα από διακοπές και τσακωμούς, προσπαθούσε να πει ό,τι νόμιζε πιο απαραίτητο.

-Είμαι περήφανος για το Κόμμα μου. Στο Έπος της Εθνικής Αντίστασης θα βρεις τους αγώνες του, τις θυσίες του, τα ιδανικά του… Όπως πάντοτε, έτσι και στα χρόνια της μαύρης σκλαβιάς. Μόνο αυτό βρέθηκε δίπλα στο λαό και, μπαίνοντας μπροστά, έδειξε στο Έθνος το δρόμο της σωτηρίας, της τιμής… Όταν η χιτλερική μπότα σουλατσάριζε προκλητικά στις αχτές της Μάγχης και πάγωνε τις καρδιές των Εγγλέζων, σύσωμος ο λαός μας σήκωνε περήφανα το ανάστημά του ενάντια στο φασισμό… κι όταν κερδίσαμε τη λευτεριά μας με χίλιες-δυο θυσίες, ήρθαν οι «σύμαχοί» μας -οι Εγγλέζοι- και μαζί με τους δικούς μας -λιποτάχτες και συνεργάτες των καταχτητών- μας την πήραν…

Το φταίξιμο είναι δικό μας. Ξεχάσαμε την ακατάλυτη αλήθεια: Ο λύκος δεν παίζει με ταΆ αρνί. Ανοίξαμε την πόρτα και, μόλις μπήκε στο μαντρί… Από αγάπη στο λαό, φοβηθήκαμε μη χυθεί λίγο αίμα παραπάνω και θα χρειαστούν καινούργιοι αγώνες, καινούργιες θυσίες, καινούργιο αίμα… Νίκησε η αντίδραση, όμως είναι αδύνατο να γονατίσει ένα λαό, που χάρηκε έστω και για λίγο τη λευτεριά, που ένιωσε τη δύναμή του και κατάλαβε τι είναι ικανός να κάνει…
-Σταμάτα! Αυτό είναι προπαγάνδα κι όχι απολογία, τον έκοψε ο πρόεδρος και, γυρίζοντας στους άλλους ρώτησε:
-Καμιά απορία;
-Για το καινούργιο αντάρτικο τι γνώμη έχεις; Ρώτησε ο Στατεράς.
-Υπογράψαμε το Λίβανο, την Καζέρτα, τη Βάρκιζα, για νΆ αποφύγουμε τον εμφύλιο πόλεμο. Κανένας τίμιος δεν μπορεί να χαρακτηρίσει τις προθέσεις μας για αντεθνικές, αντιλαϊκές. Ήταν μόνο αφελείς-αφελέστατες. Τι ακολούθησε; Πόσες γυναίκες κουρέψατε, βασανίσατε, βιάσατε. Πόσους αγωνιστές δολοφονήσατε! Γέμισαν ξανά οι φυλακές και τα ξερονήσια. Σήμερα δεν μπορείτε να υποτάξετε το λαό με τα παλιά πολιτικά μέσα. ΓιΆ αυτό το λόγο σπρώξατε συνειδητά, προμελετημένα, το κίνημα στην ένοπλη αναμέτρηση. Αν εμείς μπορούσαμε να αποφύγουμε τη σύγκρουση, θα το κρίνει το κόμμα μου κι όχι εγώ στο Στρατοδικείο…

Για να μη δημιουργηθεί καμιά παρανόηση σχετικά με τη στάση του Στατερά, πρέπει να αναφερθεί πως η απόφαση με δική του επιμονή, πάρθηκε ομόφωνη.

Στο γλυκοχάραμα βγήκε η συνοδεία απΆ την πόλη. Πήρε το φιδωτό-ανηφορικό δρομάκι κι έφτασε στο υψωματάκι της Αγίας Τριάδας.
-Η τελευταία σου θέληση; Ρώτησε τυπικά ο επικεφαλής του αποσπάσματος.
-Να τραγουδήσω.
Ο κάμπος χάνεται μες την τωρινή καταχνιά. Στην ανατολή προβαίνει ο ήλιος. Η Πυραμίδα βάφτηκε κιόλας τριανταφυλιά. Μια καινούργια μέρα αρχίζει. Η ζωή με τις χαρές και τις λύπες της, τους καημούς και τα πάθη της, με τις αρετές και τις κακίες της, τραβάει το δρόμο της…

Ο Παντελής έριξε μια ματιά ολόγυρα, ανάσανε βαθιά το πρωινό αγέρι, που κατέβαινε απΆ τις βουνοκορφές, αποχαιρέτησε με μια κίνηση τον τόπο και δεν πρόλαβε να τραγουδήσει παρά μόνο μια στροφή:
«Ψηλά απΆ της Ρωσίας τα χιόνια
θα φυσήξει πάλι ο βοριάς…».

Οι αλήτες μπήκαν στο σπίτι του Σαλονικιού κι όσα δεν μπορούσαν να τα σηκώσουν, τα έκανα γιαλιά-καρφιά. Κατούρησαν, αποπάτησαν, λέρωσαν τις σκάλες, τα μάρμαρα, τους τοίχους… Δυο βδομάδες αργότερα οι αρχές εγκατέστησαν στο μέγαρο ένα εγγλέζικο τμήμα και περιόρισαν το γέρο σΆ ένα δωμάτιο του ισογείου. Εκεί ζούσε κρεβατωμένος, με την ενίσχυση της Αλληλεγγύης. Κείνο το απόγιομα ένιωθε δυνατούς πόνους στα κόκαλα κι ένα βάρος στην καρδιά. Για να ξεγελάσει τον εαυτό του, παρακάλεσε τη γυναίκα της υπηρεσίας να του φέρει ένα ζεστό. Μπήκε ο ταχυδρόμος και του πέταξε στο κρεβάτι μια εφημερίδα. Στην τρίτη σελίδα ήταν υπογραμμισμένη με κόκινο μολύβι η εκτέλεση. Όταν γύρισε η γυναίκα, στο αχαμνό μάγουλο του γερο-Σαλονικιού δεν είχε στεγνώσει ακόμα το τελευταίο δάκρυ…

Στην αντιγραφή κρατήθηκε η ορθογραφία του συγγραφέα. Οι υπογραμμίσεις είναι του ιστολογίου...

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Κώστα Μπόση «ο θωμάς ο καρατζάς», εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1978.


πηγή


_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
MARIA
Πρύτανης


Εγγραφή: 27 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 6835
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Οκτ 25, 2013 10:55 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

....μα γι αυτό τον λογο σου μιλω με τρυφερότητα γιαννάκη μου...
έχεις πληγές, οι οποίες δεν καλυπτονται με την ευγενή προτροπή προς τους συμφορουμίστες σου, να μου φέρονται...τρυφερά.. Laughing

γιατί το αναφέρω αυτό?

διότι είναι σίγουρο ότι δεν αισθάνεσαι καλυτερα με αυτές τις προτροπές.

Πρόταση: Ισως να αιστανθείς καλύτερα αν αρχίσεις τα binelikia όπως έκανε και προκάτοχός σου οπυργος (ο οποίος οφείλω να ομολογήσω ότι δεν βρήκε γιατρειά τελικά) Wink

δεν έχεις παρά να δοκιμάσεις όμως...και μπορείς να εντάξεις το εγχείρημά σου στην 'επιστημονική' μελέτη που εκπονείς, πάνω στον γυναικείο ψυχισμό... Very Happy
_________________
Ο σκοπός της φύσης δεν είναι η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους αλλά η διασφάλιση της βιοποικιλότητας των ειδών
Θεόφραστος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
gianiss
Πρύτανης


Εγγραφή: 18 Ιούλ 2011
Δημοσιεύσεις: 6073

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Οκτ 26, 2013 11:10 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

MARIA έγραψε:
.
Πρόταση: Ισως να αιστανθείς καλύτερα αν αρχίσεις τα binelikia όπως έκανε και προκάτοχός σου οπυργος (ο οποίος οφείλω να ομολογήσω ότι δεν βρήκε γιατρειά τελικά) Wink

δεν έχεις παρά να δοκιμάσεις όμως...και μπορείς να εντάξεις το εγχείρημά σου στην 'επιστημονική' μελέτη που εκπονείς, πάνω στον γυναικείο ψυχισμό... Very Happy


Ήταν φανερό – εδώ και πολύ καιρό- , πως σε ερέθιζαν ηδονικά , τα μπινελίκια του οπυργου σου
Για τον λόγο αυτόν τον προκαλούσες να στα επαναλαμβάνει και μάλιστα όσο ποιο ωμά και χύμα γινόταν.
Καταλαβαίνω πόσο υποφέρεις τώρα με τέτοια στέρηση.
Λυπάμαι σφόδρα, αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω

Θα πρέπει να ψάξεις σε άλλα “φόρα” να τον βρεις , για να παίρνεις την..... “δόση” σου
Διαφορετικά πρέπει να δείξεις μεγάλη δύναμη ψυχής , για να αντέξεις εδώ , μια μονότονη χωρίς μπινελίκια συζήτηση?

Καλή δύναμη μαράκι μου


.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Οκτ 26, 2013 2:47 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Προσυπογράφω τα ανωτέρω του gianiss Μαρία.
Φαινόταν και επί της παρουσίας του opyrgou αλλά τώρα ακόμα πιο πολύ.
Ήταν το ναρκωτικό σου ο opyrgos. Φτιάξε ένα κατάλληλο νέο thread (είσαι μανούλα σε αυτά) όπου θα ψάχνεις τον opyrgo :

Ζει ο βασιλιάς opyrgos ?
Και η γοργόνα βυθίστηκε χαρωπή μες τα γαλανά νερά αφήνοντας το καΐκι να συνεχίσει τη ρότα του ... Embarassed
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
MARIA
Πρύτανης


Εγγραφή: 27 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 6835
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Οκτ 26, 2013 8:44 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

όχι γιαννάκη μου, ήταν μια τρίχα ο πυργος που βγήκε από το ζυμάρι...
Επειδή τον ειχα προτρέψει να παει σε κάποιον καλό ψυχίατρο, ελπιζω πως θα το εκανε και ήδη η θεραπεια του θα βρίσκεται σε ικανοποιητικά επίπεδα.

Θα πρόσεξες ότι ουτε θέμα είχα ανοίξει για τον οπυργο, οπως έκανε ο σέννα με πολύ πάθος και πόθο, ούτε και δημιούργησα σαματά από τότε που έφυγε..όπως έκαναν άλλοι....άρα, εσείς έχετε ένα κάποιο σύνδρομο στέρησης.... Wink

σέννα, σύμφωνα με τη μέχρι σήμερα συμπεριφορά σου περιμένω ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ θέμα για τον πυργο λοιπόν.... Laughing Laughing


γιαννάκη, είσαι ήπιος, αλλά πολύ προβληματισμένος...δεν ειναι κακό αυτό, μην ταράζεσαι....θα την βρείς την άκρη σου.... Wink
_________________
Ο σκοπός της φύσης δεν είναι η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους αλλά η διασφάλιση της βιοποικιλότητας των ειδών
Θεόφραστος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Οκτ 26, 2013 8:52 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Idea

Μαρια ;

Θα μας τιμησεις με την παρουσια σου και το λογο σου εδω ;

Εκτος, εαν προτιμας την μακροθεν παρατηρηση τοτε βεβαια απεχεις Smile



Idea Λογος Θεωρια Πραξη Βιωμα Idea
η αχιλλειος πτερνα των ισχυρων στην πραγματικοτητα βρισκεται στη νευραλγικοτερη θεση της ισχυος τους και αποτελει το χαρακτηριστικο της
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 27, 2013 2:01 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

¶ντε Maria, ανδριάντα πια θα σου στήσουν - ο ένας σε παρακαλεί να φύγεις από το νήμα και ο άλλος σε παρακαλεί να πας στο δικό του Confused
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
MARIA
Πρύτανης


Εγγραφή: 27 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 6835
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 27, 2013 9:38 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

σεννα,

πλέκεις ιστοριες στο κεφαλι σου...αλλα περιμένω ν΄αναρτήσεις ένα ακόμα θέμα για τον πύργο...εκτος αν σου πέρασε το σύνδρομο στέρησης... Laughing
_________________
Ο σκοπός της φύσης δεν είναι η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους αλλά η διασφάλιση της βιοποικιλότητας των ειδών
Θεόφραστος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 27, 2013 2:30 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

αν συνεχίσω να σε προτρέπω στο οτιδήποτε θα καταλήξω να τρέφεσαι και από εμένα όπως ο ακατανόμαστος Saruman MERLIN οπότε και παύω. Καλά Χριστούγεννα και αύριο στη παρέλαση χωρίς επεισόδια - φρόνημα και φρονηματικά.
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 27, 2013 8:10 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Ένα άθλιο δεξιό τσουτσέκι τράβηξε την περόνη : Τζιτζιχώστας.
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
MARIA
Πρύτανης


Εγγραφή: 27 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 6835
Τόπος: ΑΘΗΝΑ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 27, 2013 8:22 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

σέννα μου,

δεν φταίω εγώ ειλικρινά να πέφτεις σε παραπτώματα και τζούφιες προτροπές.... Laughing Laughing
(περί προτροπών πύργου το θέμα΄ Wink )

και το φρονημά σου υψηλό εύχομαι πάντα... Very Happy
_________________
Ο σκοπός της φύσης δεν είναι η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους αλλά η διασφάλιση της βιοποικιλότητας των ειδών
Θεόφραστος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Pflegeleicht
Πρύτανης


Εγγραφή: 01 Σεπ 2013
Δημοσιεύσεις: 1399

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Οκτ 27, 2013 9:06 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Εδώ ο διορισμένος από νδ περιφερειάρχης δεν προσέχει το στόμα του τι ψάχνουμε ..
_________________
Ο ρομαντισμός δεν βρίσκεται ούτε στην επιλογή του θέματος ούτε στην ακριβή αλήθεια, αλλά περισσότερο σε έναν τρόπο να αισθάνεσαι τον κόσμο [Charles Baudelaire]

Truth springs from argument amongst friends
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Συζητήσεις για Θέματα Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3 ... 74, 75, 76, 77  Επόμενο
Σελίδα 75 από 77

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center