panthers
Αντιπρύτανης
Εγγραφή: 03 Δεκ 2005
Δημοσιεύσεις: 96
|
 Δημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 09, 2005 1:40 am Θέμα δημοσίευσης: Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΜΑΧΗ&ΘΕΟΣ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ |
 |
|
SIGA MIN TODIABASI KANIS TELOS PANTON MIN ME BRISETE
DIM MAN EΨAXA EKI POU MOU IPES BRIKA DIAFORA OPOS KAI AFTO TO
MIKRO KIMENAKI DEN EXI KAPIA SIGEKRIMENI SIMASIA
ETSI TO EBALA EDO.
Η μεγάλη διαμάχη
149
Οι Χριστιανοί Αντβεντιστές της Εβδόμης Ημέρας Πιστέυουν . . .
Ολόκληρη η ανθρωπότητα έχει εμπλακεί τώρα στη διαμάχη μεταξύ Χριστού και Σατανά σχετικά με το χαρακτήρα του Θεού, το νόμο Του και τη κυριαρχία Του στο σύμπαν. Αυτή η διαμάχη ξεκίνησε στον ουρανό, όταν μια δημιουργημένη ύπαρξη, προικι-σμένη με ελευθερία εκλογής, από έπαρση έγινε Σα-τανάς, αντίπαλος του Θεού, και οδήγησε στην επα-νάσταση ένα τμήμα των αγγέλων. Εισήγαγε το πνεύμα της επανάστασης στον κόσμο αυτό όταν οδήγησε τον Αδάμ και την Εύα στην αμαρτία. Αυτή η ανθρώπινη αμαρτία είχε σαν αποτέλεσμα την παραμόρφωση της εικόνας του Θεού στην ανθρω-πότητα, την ακαταστασία στο δημιουργημένο κό-σμο και την τελική καταστροφή στον κατακλυσμό. Παρακολουθούμενος από το σύμπαν, αυτός ο κό-σμος έγινε η αρένα της παγκόσμιας διαμάχης, κατά την οποία η αγάπη του Θεού τελικά θα δικαιωθεί. Για να βοηθήσει το λαό Του στη διαμάχη αυτή, ο Χριστός στέλνει το ΄Αγιο Πνεύμα και τους αγγέλους
8, Η μεγάλη διαμάχη
150
Του να οδηγήσουν, να προστατεύσουν και να στη-ρίξουν αυτούς στο δρόμο της σωτηρίας.-
Βασικές Διδαχές, 8
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8
Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΜΑΧΗ
Η Βίβλος περιγράφει μια υπερκόσμια διαμάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό, στο Θεό και στο Σατανά. Η κατανόη-ση αυτής της διαμάχης στην οποία έχει εμπλακεί ολόκληρο το σύμπαν, δίνει απάντηση στην ερώτηση: ‘’Γιατί ο Χριστός ήρθε στον πλανήτη αυτόν;’’
Μια Υπερκόσμια ΄Αποψη της Διαμάχης
Μυστήριο των μυστηρίων, η διαμάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό ξεκίνησε στον ουρανό. Πώς μπορούσε η αμαρ-τία να δημιουργηθεί σε ένα τέλειο περιβάλλον;
΄Αγγελοι, υπάρξεις ανώτερης τάξης από τους ανθρώπους (Ψαλμ. η΄5), δημιουργήθηκαν για να απολαμβάνουν τη στε-νή επικοινωνία με το Θεό. (Αποκ. α΄1, γ΄5, ε΄11). Υπάρξεις μιας ανώτερης δύναμης, και υπάκουοι στο Λόγο του Θεού (Ψαλμ. ργ΄20), λειτουργούσαν ως δούλοι ή «λειτουργικά πνεύματα». (Εβρ. α΄14). Αν και γενικώς αόρατοι, κατά δια-στήματα παρουσιάσθηκαν σε ανθρώπινο σχήμα. (Γέν. ιη΄, ιθ΄, Εβρ. ιγ΄2). Διαμέσου ενός αυτών των αγγελικών υπάρ-ξεων η αμαρτία εισχώρησε στο σύμπαν.
Η Προέλευση της Διαμάχης. Χρησιμοποιώντας τους βασιλείς της Τύρου και της Βαβυλώνας ως παραβολικές πε-ριγραφές για τον Εωσφόρο, η Βίβλος ρίχνει φως στο γεγο-νός πώς άρχισε η υπερκόσμια διαμάχη. Ο «Εωσφόρος, ο υιός της αυγής», «το χερούβ το κεχρισμένον διά να επισκιά-ζη» διέμενε στην παρουσία του Θεού, (Ησ. ιδ΄12, Ιεζ.
8, Η μεγάλη διαμάχη
151
κη΄14).1 Η Βίβλος λέει: «Συ επεσφράγισας τα πάντα, είσαι πλήρης σοφίας και τέλειος εις κάλλος . . . Ήσο τέλειος εν ταις οδοίς σου αφ’ης ημέρας εκτίσθης, εωσού ευρέθη αδικία εν σοι.» (Ιεζ. κη΄12,15).
Αν και η εμφάνιση της αμαρτίας είναι ανεξήγητη και αδι-καιολόγητη, οι ρίζες της μπορούν να ανιχνευθούν στην πε-ρηφάνια του Εωσφόρου: «Η καρδία σου υψώθη διά το κάλ-λος σου, έφθειρας την σοφίαν σου διά την λαμπρότητά σου.» (Ιεζ. κη΄17). Ο Εωσφόρος αρνήθηκε να είναι ικανο-ποιημένος από την υψηλή θέση την οποία ο Δημιουργός του έχει δώσει. Από εγωισμό επιθύμησε ισότητα με τον Ίδιο το Θεό. «Συ έλεγες εν τη καρδία σου, Θέλω αναβή εις τον ου-ρανόν, θέλω υψώσει τον θρόνον μου υπεράνω των άστρων του Θεού . . . Θέλω είσθαι όμοιος του Υψίστου.» (Ησ. ιδ΄12-14). Αλλά αν και επιθυμούσε τη θέση του Θεού, δεν ήθελε όμως το χαρακτήρα Του. Επιδίωξε την εξουσία του Θεού αλλά όχι την αγάπη Του. Η επανάσταση του Εωσφόρου κα-τά της διακυβέρνησης του Θεού ήταν το πρώτο βήμα για τη μεταμόρφωση του σε Σατανά, ‘’ο αντίπαλος’’.
Οι καλυμμένες ενέργειες του Εωσφόρου τύφλωσαν πολ-λούς αγγέλους ως προς την αγάπη του Θεού. Το αποτέλε-σμα της δυσαρέσκειας και της απιστίας κατά της κυβέρνη-σης του Θεού αυξήθηκε μέχρι που το ένα τρίτο της αγγελι-κής στρατιάς ενώθηκε μαζί του στην επανάσταση. (Αποκ. ιβ΄4). Η ηρεμία στο βασίλειο του Θεού διαταράχθηκε «και έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ». (Αποκ. ιβ΄7). Ο πόλεμος στον ουρανό ξεκίνησε από το Σατανά ο οποίος περιγράφε-ται ως «ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος» και ο οποίος «ερρίφθη εις την γην, και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ’αυτού». (Αποκ. ιβ΄9).
Πώς Έχουν Εμπλακεί και οι Ανθρώπινες Υπάρξεις; Διωγμένος από τον ουρανό, ο Σατανάς διέδωσε την επανά-στασή του στη γη μας. Μεταμφιεσμένος σε φίδι που μιλάει, και χρησιμοποιώντας τα ίδια επιχειρήματα που τον οδήγη-σαν στην πτώση, υπέσκαψε αποτελεσματικά την εμπιστο-σύνη του Αδάμ και της Εύας στο Δημιουργό τους. (Γέν. γ΄5).
8, Η μεγάλη διαμάχη
152
Ο Σατανάς αφύπνισε στην Εύα τη δυσαρέσκεια σχετικά με τη θέση που της είχε ορισθεί. Ξεμυαλισμένη από την προο-πτική ισότητας με το Θεό, πίστεψε στα λόγια του πειραστή και αμφέβαλε στα λόγια του Θεού. Δείχνοντας ανυπακοή στην εντολή του Θεού, έφαγε από τον καρπό και παρέσυρε τον άνδρα της να κάνει το ίδιο. Πιστεύοντας στα λόγια του φιδιού περισσότερο από ό,τι σε αυτά του Δημιουργού τους, πρόδωσαν την εμπιστοσύνη τους και τη νομιμοφροσύνη τους σε Αυτόν. Κατά τρόπο τραγικό, τα σπέρματα της δια-μάχης η οποία είχε αρχίσει στον ουρανό, ρίζωσαν και στον Πλανήτη γη. (Γένεση γ΄).
Οδηγώντας τους προπάτορές μας στην αμαρτία, κατά τρόπο πονηρό, απέσπασε από αυτούς την κυριαρχία τους επάνω στη γη. Τώρα απαιτώντας να είναι «ο άρχων του κόσμου τούτου», ο Σατανάς αμφισβήτησε το Θεό, τη διακυ-βέρνησή Του και την ειρήνη σε ολόκληρο το σύμπαν από το νέο αρχηγείο του, τον Πλανήτη Γη.
Η Επίπτωση στην Ανθρώπινη Φυλή. Τα αποτελέσματα του αγώνα ανάμεσα στο Χριστό και στο Σατανά γρήγορα εμφανίσθηκαν καθώς η αμαρτία κατέστρεφε την εικόνα του Θεού στην ανθρωπότητα. Αν και ο Θεός πρόσφερε τη δια-θήκη της χάρης Του στην ανθρωπότητα διαμέσου του Αδάμ και της Εύας (Γέν. γ΄15, δείτε το κεφάλαιο 7), το πρώτο τους παιδί, ο Κάιν, φόνευσε τον αδελφό του. (Γέν. δ΄ . Η ασέβεια συνέχισε να πολλαπλασιάζεται μέχρι που ο Θεός με θλίψη αναγκάσθηκε να πει για τον άνθρωπο ότι «πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πά-σας τας ημέρας». (Γέν. ς΄5).
Ο Θεός χρησιμοποίησε ένα μεγάλο κατακλυσμό για να καθαρίσει τον κόσμο από τους αμετανόητους κατοίκους και να δώσει στην ανθρώπινη φυλή ένα νέο ξεκίνημα. (Γέν. ζ΄17-20). Αλλά δεν πέρασε πολύς καιρός και οι απόγονοι του Νώε απομακρύνθηκαν από τη συνθήκη με το Θεό. Αν και ο Θεός υποσχέθηκε ποτέ να μην καταστρέψει πάλι ολό-κληρη τη γη με κατακλυσμό, αυτοί με κραυγαλέο τρόπο πραγματοποίησαν τη δυσπιστία τους ανεγείροντας τον πύρ-
8, Η μεγάλη διαμάχη
153
γο της Βαβέλ σε μια προσπάθεια να φθάσουν στον ουρανό, και έτσι να έχουν ένα μέσον διαφυγής από μελλοντικό κατα-κλυσμό. Εκείνη την εποχή ο Θεός κατέπνιξε την επανάστα-ση του ανθρώπου συγχέοντας την παγκόσμια γλώσσα του. (Γέν. θ΄1,11, ια΄).
Λίγο αργότερα, με το κόσμο σε γενική σχεδόν αποστασία, επέκτεινε τη διαθήκη Του προς τον Αβραάμ. Διαμέσου του Αβραάμ ο Θεός σχεδίασε να ευλογήσει όλα τα έθνη του κό-σμου. (Γέν. ιβ΄1-3, κβ΄15-1. Παραταύτα, οι διαδοχικές γε-νεές των απογόνων του Αβραάμ εκδήλωσαν έλλειψη πίστης στην ευμενή διαθήκη του Θεού. Παγιδευμένοι από την αμαρ-τία, βοήθησαν το Σατανά στην ολοκλήρωση του σκοπού του για τη μεγάλη διαμάχη σταυρώνοντας το Δημιουργό και Εγ-γυητή της Διαθήκης, τον Ιησού Χριστό.
Γη, το Θέατρο του Σύμπαντος. Η αφήγηση στο βιβλίο του Ιώβ της υπερκόσμιας συνέλευσης με την παρουσία α-ντιπροσώπων από διάφορα μέρη του σύμπαντος, δίνει συ-μπληρωματική εικόνα στη μεγάλη διαμάχη. Η αφήγηση αρ-χίζει ως εξής: «Ημέραν δε τινά, ήλθον οι υιοί του Θεού διά να παρασταθώσιν ενώπιον του Κυρίου, και μεταξύ αυτών ήλθε και ο Σατανάς. Και είπεν ο Κύριος προς τον Σατανάν, Πόθεν έρχεσαι; Και ο Σατανάς απεκρίθη προς τον Κύριον και είπε, Περιελθών την γην, και εμπεριπατήσας εν αυτή, πάρειμι.» (Ιώβ α΄6,7, β΄1-7).
Τότε ο Κύριος είπε: ‘’Σατανά, κοίταξε τον Ιώβ. Υπακούει πιστά στο νόμο Μου. Είναι τέλειος!’’ (Ιώβ α΄.
Ο Σατανάς Τον αντέκρουσε με τα λόγια: ‘’Ναι, αυτός είναι τέλειος μόνο επειδή ανταμείβεται για να Σε υπηρετεί. Δεν τον προστατεύεις;’’ Ο Θεός αποκρίθηκε επιτρέποντας το Σατανά να δοκιμάσει τον Ιώβ με κάθε μέσον, εκτός από του να α-φαιρέσει τη ζωή του. (Ιώβ α΄9 - β΄7).
Η υπερκόσμια άποψη του βιβλίου του Ιώβ αποτελεί ισχυ-ρή απόδειξη της μεγάλης διαμάχης ανάμεσα στο Χριστό και στο Σατανά. Αυτός ο πλανήτης είναι το πεδίον μάχης στο οποίο διεξάγεται αυτός ο δραματικός αγώνας ανάμεσα στο καλό και στο κακό. ΄Οπως η Γραφή δηλώνει, «εγείναμεν θέ-
8, Η μεγάλη διαμάχη
154
ατρον εις τον κόσμον, και εις αγγέλους και εις ανθρώπους». (Α΄Κορ. δ΄9).
Η αμαρτία διέκοψε τη σχέση ανάμεσα στο Θεό και στον άνθρωπο, «και ό,τι δεν γίνεται εκ πίστεως, είναι αμαρτία». (Ρωμ. ιδ΄23). Η παράβαση των εντολών του Θεού, ή των νόμων, είναι το άμεσο αποτέλεσμα της έλλειψης πίστης, η απόδειξη της ρήξης των σχέσεων. Από την άλλη πλευρά, με το σχέδιο της σωτηρίας ο Θεός προτίθεται να αποκαταστή-σει την εμπιστοσύνη στο Δημιουργό που οδηγεί σε μια τρυ-φερή σχέση, εκδηλούμενη με υπακοή. ΄Οπως και ο Χριστός τόνισε, η αγάπη οδηγεί στην υπακοή. (Ιωάν. ιδ΄15).
Στην άνομη εποχή μας το απόλυτο είναι ουδέτερο, η ατι-μία εξυμνείται, η δωροδοκία είναι τρόπος ζωής, η μοιχεία οργιάζει, και οι συμφωνίες, διεθνείς και διαπροσωπικές, κα-ταπατούνται. Είναι προνόμιό μας να προσβλέπουμε πέρα από έναν άπελπι κόσμο, προς ένα στοργικό, παντοδύναμο Θεό. Αυτή η ευρύτερη θεώρηση μας αποκαλύπτει τη σπου-δαιότητα της θυσίας του Σωτήρα μας, η οποία οδηγεί αυτή την παγκόσμια διαμάχη στο τέλος της.
Το Πρόβλημα του Σύμπαντος
Ποιο είναι το βασικό πρόβλημα στον αγώνα αυτόν ζωής και θανάτου;
Η Κυβέρνηση του Θεού και ο Νόμος. Ο ηθικός νόμος του Θεού είναι τόσο ουσιώδης για την ύπαρξη του σύμπα-ντός Του όπως είναι οι φυσικοί νόμοι οι οποίοι τον συγκρα-τούν και συντελούν στη λειτουργία του. «Η αμαρτία είναι α-νομία.» (Α΄Ιωάν. γ΄4). Η ανομία προέρχεται από την απόρ-ριψη της κυβέρνησης του Θεού.
Αντί να παραδεχθεί την ευθύνη του για την ανομία στον κόσμο, ο Σατανάς επιρρίπτει τη μομφή στο Θεό. Λέει ότι ο νόμος του Θεού, που διατείνεται ότι είναι αυταρχικός, κατα-πατεί την ατομική ελευθερία. Επιπλέον κατηγορεί, εφόσον είναι αδύνατον να υπακούσει κανείς σε αυτόν, αυτός ο νό-μος ενεργεί εναντίον των συμφερόντων των δημιουργημέ-νων πλασμάτων. Με αυτή τη συνεχή και δόλια υπονόμευση
8, Η μεγάλη διαμάχη
155
του νόμου, ο Σατανάς προσπαθεί να ανατρέψει την κυβέρ-νηση του Θεού και ακόμη τον ίδιο το Θεό.
Ο Χριστός και το Θέμα της Υπακοής. Οι πειρασμοί τους οποίους αντιμετώπισε ο Χριστός κατά την επίγεια δια-κονία Του, αποκάλυψαν τη σοβαρότητα της διαμάχης κατά της υπακοής και της υποταγής στο θέλημα του Θεού. Για να αντιμετωπίσει αυτούς τους πειρασμούς, οι οποίοι Τον ετοί-μασαν να είναι «ελεήμων και πιστός αρχιερεύς» (Εβρ. β΄17), διεξήγαγε μια μοναδική μάχη κατά του θανάσιμου εχθρού. Στην έρημο μετά που ο Χριστός νήστευσε επί σαράντα ημέ-ρες, ο Σατανάς ήρθε με τον πειρασμό προκαλώντας Τον να μεταβάλει τις πέτρες σε ψωμί για να αποδείξει ότι πραγματι-κά ήταν ο Υιός του Θεού (Ματθ. δ΄3). ΄Οπως ο Σατανάς είχε πειράσει την Εύα να αμφιβάλει στο λόγο του Θεού μέσα στην Εδέμ, έτσι τώρα προσπάθησε να δημιουργήσει στο Χριστό την αμφιβολία για την εγκυρότητα γι’αυτά που ο Θε-ός είπε κατά τη βάπτισή Του: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο α-γαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.» (Ματθ. γ΄17). Αν ο Χριστός είχε πάρει στα χέρια Του υλικό, δημιουργώντας ψωμί από πέτρες για να αποδείξει ότι ήταν Υιός του Θεού, σαν την Εύα, θα έδειχνε έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό. Η αποστολή Του θα κατέληγε σε αποτυχία. Αλλά η ύψιστη προτεραιότητα του Χριστού ήταν να ζήσει με το λόγο του Πατέρα Του. Παρά τη μεγάλη πείνα, απάντησε στον πειρα-σμό του Σατανά ως εξής: «Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον διά στόματος Θεού.» (Ματθ. δ΄4).
Σε μια άλλη προσπάθεια να νικήσει το Χριστό, ο Σατανάς Του έδωσε μια πανοραμική θέα των βασιλειών του κόσμου, υποσχόμενος «ταύτα πάντα θέλω σοι δώσει, εάν πεσών προσκυνήσης με». (Ματθ. δ΄9). Υπαινισσόταν πως ενεργώ-ντας έτσι ο Χριστός μπορούσε να ξανακερδίσει τον κόσμο και να ολοκληρώσει την αποστολή Του χωρίς να υποστεί την αγωνία του Γολγοθά. Χωρίς στιγμή δισταγμού, και με απόλυτη υπακοή στο Θεό, ο Ιησούς διέταξε: «΄Υπαγε, Σατα-νά!» Έπειτα, χρησιμοποιώντας τη Γραφή, το πιο αποτελε-
8, Η μεγάλη διαμάχη
156
σματικό όπλο στη μεγάλη διαμάχη, είπε: «Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει, και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει.» (Ματθ. δ΄10). Αυτά τα λόγια έδωσαν τέλος στη μάχη. Διατη-ρώντας πλήρη εξάρτηση από τον Πατέρα Του, ο Χριστός νίκησε το Σατανά.
Αποφασιστική Αναμέτρηση στο Γολγοθά. Η υπερκό-σμια διαμάχη γίνεται σαφέστατη στο Γολγοθά. Ο Σατανάς ενέτεινε τις προσπάθειές του να εξουδετερώσει την αποστο-λή του Ιησού, καθώς αυτή πλησίαζε στο κλείσιμό της. Ο Σα-τανάς είχε ιδιαίτερη επιτυχία χρησιμοποιώντας τους θρη-σκευτικούς ηγέτες εκείνης της εποχής, των οποίων ο φθόνος για τη δημοτικότητα του Χριστού σταμάτησε τη δημόσια δια-κονία Του. (Ιωάν. ια΄45-54). Με την προδοσία ενός των μα-θητών Του και με επίορκες μαρτυρίες, ο Ιησούς συνελήφθη-κε, βασανίσθηκε και καταδικάσθηκε σε θάνατο. (Ματθ. κς΄63,64, Ιωάν. ιθ΄7). Με απόλυτη υπακοή στο θέλημα του Πατέρα Του ο Ιησούς έμεινε πιστός μέχρι θανάτου.
Τα ευεργετήματα της ζωής και του θανάτου του Χριστού ξεπέρασαν τα όρια του κόσμου της ανθρώπινης φυλής. Μι-λώντας για το σταυρό ο Χριστός είπε: «Τώρα ο άρχων του κόσμου τούτου [ο Σατανάς] θέλει εκβληθή έξω.» (Ιωάν. ιβ΄31). «Ο άρχων του κόσμου τούτου εκρίθη.» (Ιωάν. ις΄11).
Η υπερκόσμια διαμάχη έφθασε στο αποκορύφωμά της στο σταυρό. Η αγάπη και η πιστή υπακοή που ο Χριστός έδειξε εκεί απέναντι στην αγριότητα του Σατανά υπέσκαψε τη θέση του Σατανά ως άρχοντα, εξασφαλίζοντας την τελική πτώση του.
Η Διαμάχη για την Αλήθεια όπως Αυτή Είναι στον Ιησού
Σήμερα η μεγάλη διαμάχη που μαίνεται άγρια για την ε-ξουσία του Χριστού, περιλαμβάνει όχι μόνο το νόμο Του, αλλά και το λόγο Του - τη Γραφή. Δημιουργήθηκε τέτοιου είδους προσέγγιση στην ερμηνεία της Γραφής, που άφησε λίγο ή καθόλου περιθώριο για θεία αποκάλυψη.2 Η Γραφή δε θεωρήθηκε διαφορετική από οποιοδήποτε άλλο αρχαίο έγγραφο, και αναλύθηκε με την ίδια κριτική μεθοδολογία.
8, Η μεγάλη διαμάχη
157
Ένας αυξανόμενος αριθμός Χριστιανών, συμπεριλαμβα-νομένων και θεολόγων, δε βλέπουν πια τη Γραφή ως το Λό-γο του Θεού, την αλάθητη αποκάλυψη του θελήματός Του. Κατά συνέπεια, έφθασαν στο σημείο να αμφισβητήσουν τη βιβλική άποψη για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Η φύση Του, η εκ παρθένου γέννηση, τα θαύματα και η ανάσταση συζητούνται σε ευρεία κλίμακα.3
Η πιο Κρίσιμη Ερώτηση. ΄Οταν ο Χριστός ρώτησε, «τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι ότι είμαι εγώ ο Υιός του ανθρώ-που;» οι μαθητές απάντησαν: «΄Αλλοι μεν Ιωάννην τον βα-πτιστήν, άλλοι δε Ηλίαν, και άλλοι Ιερεμίαν ή ένα των προ-φητών.» (Ματθ. ις΄13,14). Με άλλα λόγια, πολλοί από τους συγχρόνους Του Τον θεωρούσαν ως έναν απλόν άνθρωπο. Η Γραφή συνεχίζει την αφήγηση. Ο Ιησούς ρώτησε στους δώδεκα: «Αλλά σεις τίνα με λέγετε ότι είμαι;»
«Και αποκριθείς ο Σίμων Πέτρος, είπε, Συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος. Και αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς αυτόν, Μακάριος είσαι, Σίμων υιέ του Ιωνά, διότι σαρξ και αίμα δεν σοι απεκάλυψε τούτο, αλλ’ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς.» (Ματθ. ις’15-17).
Ο καθένας σήμερα αντιμετωπίζει την ίδια ερώτηση που ο Χριστός υπέβαλε στους μαθητές Του. Η απάντηση κάποιου στην ερώτηση αυτή για τη ζωή και το θάνατο εξαρτάται από την πίστη του στη μαρτυρία του λόγου του Θεού.
Το Κέντρο των Βιβλικών Διδασκαλιών. Ο Χριστός εί-ναι το επίκεντρο της Γραφής. Ο Θεός μάς προσκαλεί να κα-τανοήσουμε την αλήθεια όπως αυτή βρίσκεται στον Ιησού (Εφεσ. δ΄21), επειδή Αυτός είναι η αλήθεια (Ιωάν. ιδ΄5). Ένα από τα στρατηγήματα του Σατανά στην υπερκόσμια διαμάχη είναι να πείσει τους ανθρώπους ότι μπορούν να κατανοή-σουν την αλήθεια και χωρίς τον Ιησού. Έτσι, πολλά κέντρα αλήθειας έχουν προταθεί, είτε ατομικά είτε με συνδυασμό: (1) ο άνθρωπος, (2) η φύση ή η παρακολούθηση του σύ-μπαντος, (3) η Γραφή και (4) η εκκλησία.
8, Η μεγάλη διαμάχη
158
Ενώ όλα αυτά αποτελούν μέρος της αποκάλυψης της α-λήθειας, η Γραφή παρουσιάζει το Χριστό ως το Δημιουργό καθενός από τα προαναφερθέντα, και πέρα από αυτά. ΄Ολα βρίσκουν την πραγματική τους έννοια μόνο σε Εκείνον από τον οποίον προήλθαν. Ο διαχωρισμός των βιβλικών διδα-σκαλιών από Αυτόν οδηγεί σε μια λαθεμένη κατανόηση του τι είναι «η οδός, η αλήθεια και η ζωή» (Ιωάν. ιδ΄6). Αυτό ικα-νοποιεί τόσο τη φύση όσο και την πρόθεση του αντιχρίστου να προτείνει άλλα κέντρα αλήθειας έξω από το Χριστό. (Α-ντίχριστος δε σημαίνει μόνο εναντίον του Χριστού, αλλά και στη θέση του Χριστού). Αντικαθιστώντας κάποιο άλλο κέ-ντρο αντί του Χριστού στις διδασκαλίες της εκκλησίας, ο Σα-τανάς επιτυγχάνει το σκοπό του στρέφοντας την προσοχή μακριά από Εκείνον που είναι η μόνη ελπίδα της ανθρωπό-τητας.
Ο Ρόλος της Χριστιανικής Θεολογίας. Ένα βλέμμα στο σύμπαν αποκαλύπτει την προσπάθεια του Σατανά να απο-μακρύνει το Χριστό από τη νόμιμη θέση Του, τόσο στο σύ-μπαν όσο και στην αλήθεια. Η θεολογία - η ίδια η λέξη το λέει ότι είναι η μελέτη του Θεού και της σχέσης Του με τα δη-μιουργήματά Του - πρέπει να παρουσιάσει όλες τις διδα-σκαλίες κάτω από το φως του Χριστού. Η αποστολή της χριστιανικής θεολογίας είναι να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στην αυθεντία του Λόγου του Θεού, και να αντικαταστήσει με το Χριστό όλα τα προτεινόμενα κέντρα της αλήθειας. ΄Οταν αυ-τό γίνει, η αληθινή χριστιανική θεολογία υπηρετεί σωστά την εκκλησία, διότι φθάνει στις ρίζες της υπερκόσμιας διαμάχης, την εκθέτει και την αντιμετωπίζει με το αδιαμφισβήτητο επι-χείρημα - ο Χριστός όπως αποκαλύπτεται στη Γραφή. Από αυτή την προοπτική ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει τη θεολογία ως ένα αποτελεσματικό όργανο προς βοήθεια της ανθρωπότητας εναντίον των προσπαθειών του Σατανά στη γη.
Η Σημασία της Διδασκαλίας
8, Η μεγάλη διαμάχη
159
Η διδασκαλία της μεγάλης διαμάχης αποκαλύπτει την τρομακτική μάχη που διεξάγει κάθε άτομο γεννημένο στον κόσμο - που στην πραγματικότητα αγγίζει κάθε γωνία του σύμπαντος. Η Γραφή λέει: «Δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.» (Εφεσ. ς΄12).
Η Διδασκαλία Δημιουργεί μια Μόνιμη Κατάσταση Ε-παγρύπνησης. Κατανοώντας αυτή τη διδασκαλία, έχουμε την πεποίθηση για την ανάγκη να καταπολεμήσουμε το κα-κό. Η επιτυχία είναι εφικτή μόνο από την εξάρτησή μας από τον Ιησού Χριστό, τον Αρχηγό των δυνάμεων ο οποίος είναι «κραταιός και δυνατός, ο Κύριος ο δυνατός εν πολέμω.» (Ψαλμ. κδ΄. Για να δεχθούμε την επιβίωση στρατηγικής του Χριστού, ο Παύλος μας συνιστά: «Αναλάβετε την πανο-πλίαν του Θεού, διά να δυνηθήτε να αντισταθήτε εν τη ημέ-ρα τη πονηρά, και αφού καταπολεμήσητε τα πάντα, να στα-θήτε. Σταθήτε λοιπόν περιεζωσμένοι την οσφύν σας με αλή-θειαν, και ενδεδυμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης, και έ-χοντες υποδεδημένους τους πόδας με την ετοιμασίαν του ευαγγελίου της ειρήνης. Επί πάσι δε, αναλάβετε την ασπίδα της πίστεως, διά της οποίας θέλετε δυνηθή να σβέσητε πά-ντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα. Και λάβετε την περικεφαλαίαν της σωτηρίας, και την μάχαιραν του Πνεύμα-τος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού. Προσευχόμενοι εν παντί καιρώ μετά πάσης προσευχής και δεήσεως διά του Πνεύμα-τος, και εις αυτό τούτο αγρυπνούντες με πάσαν προσκαρτέ-ρησιν και δέησιν υπέρ πάντων των αγίων.» (Εφεσ. ς΄13-1. Τι προνόμιο για τους αληθινούς Χριστιανούς να βιώνουν μια ζωή που χαρακτηρίζεται από υπομονή και πιστότητα, από ετοιμότητα κάθε στιγμή για τη μάχη (Αποκ. ιδ΄2), εκδηλώνο-ντας συνεχή εξάρτηση από Εκείνον διά του οποίου «υπερνι-κώμεν». (Ρωμ. η΄37).
8, Η μεγάλη διαμάχη
160
Η Διδασκαλία Εξηγεί το Μυστήριο της Θλίψης. Το κα-κό δεν έχει την προέλευσή του από το Θεό, για τον οποίον διαβάζουμε: «Ηγάπησας δικαιοσύνην και εμίσησας ανομί-αν» (Εβρ. α΄9), και στον οποίον καμιά μομφή δεν μπορεί να αποδοθεί για την αθλιότητα του κόσμου. Ο Σατανάς, ο έκ-πτωτος άγγελος, είναι υπεύθυνος για την αγριότητα και τη θλίψη. Μπορούμε καλύτερα να κατανοήσουμε τις ληστείες, τις δολοφονίες, τις κηδείες, τα εγκλήματα και τα δυστυχήμα-τα - οτιδήποτε ραγίζει την καρδιά - όταν τα βλέπουμε μέσα από τη δομή της μεγάλης διαμάχης.
Ο σταυρός βεβαιώνει και την καταστροφικότητα της α-μαρτίας και το βάθος της αγάπης του Θεού για τους αμαρ-τωλούς. Έτσι, το θέμα της μεγάλης διαμάχης μάς διδάσκει να μισούμε την αμαρτία και να αγαπούμε τον αμαρτωλό.
Η Διδασκαλία Παρουσιάζει το Στοργικό Ενδιαφέρον του Χριστού για τον Κόσμο. Μετά την επιστροφή Του στον ουρανό, ο Χριστός δεν άφησε τους δικούς Του ορφανούς. Με μεγάλη συμπάθεια μας προμηθεύει με ό,τι μπορεί να μας βοηθήσει στη μάχη κατά του κακού. Το ΄Αγιο Πνεύμα έλαβε την εντολή να αναπληρώσει το Χριστό για να είναι μόνιμος σύντροφός μας μέχρι να επιστρέψει ο Χριστός. (Ιωάν. ιδ΄16, Ματθ. κη΄20). Οι άγγελοι έλαβαν την εντολή να συμμετέχουν στο σωτήριο έργο Του. (Εβρ. α΄14). Η νίκη μας είναι εξα-σφαλισμένη. Μπορούμε να έχουμε ελπίδα και θάρρος κα-θώς αντιμετωπίζουμε το μέλλον, επειδή ο Κύριός μας έχει τον έλεγχο. Τα χείλη μας μπορούν να προφέρουν δοξολογί-ες για το σωτήριο έργο Του.
Η Διδασκαλία Αποκαλύπτει την Υπερκόσμια Σημασία του Σταυρού. Η σωτηρία της ανθρωπότητας διακυβευόταν στη διακονία και στο θάνατο του Χριστού, επειδή ήρθε να δώσει τη ζωή Του για την άφεση των αμαρτιών μας. Κάνο-ντάς το υπερασπιζόταν το χαρακτήρα του Πατέρα Του, το νόμο και τη κυβέρνηση, εναντίον των οποίων ο Σατανάς διέ-διδε ανυπόστατες συκοφαντίες.
8, Η μεγάλη διαμάχη
161
Η ζωή του Χριστού υπερασπίσθηκε τη δικαιοσύνη και την αγαθοσύνη του Θεού, και απέδειξε ότι ο νόμος του Θεού και η κυβέρνησή Του είναι και τα δύο δίκαια. Ο Χριστός αποκά-λυψε αβάσιμες τις επιθέσεις του Σατανά κατά του Θεού, δεί-χνοντας ότι με την εξάρτηση από τη δύναμη του Θεού και τη χάρη Του οι πιστοί μπορούν να υψωθούν πάνω από ταλαι-πωρίες, απογοητεύσεις των καθημερινών πειρασμών, και να ζουν νικητές κατά της αμαρτίας.
8, Η μεγάλη διαμάχη
162
Βιβλιογραφία και σχόλια
1. «Εωσφόρος», σύνθετη λέξη από το ουσιαστικό «εώς» που σημαίνει αυγή και και το ρήμα «φέρω», αυτός που φέρ-νει την αυγή, το άστρο Αυγερινός ή Αφροδίτη που είναι πολύ λαμπρό.
2. Δείτε Επιτροπή του Γενικού Συμβουλίου Methods of Bible Study», 1986. Hasel, Biblical Interpretation Today, Bib-lical Research Institut of the General Conference of Sev-enth-day Adventist, Washington, 1985.
3. Δείτε K. Runia, The Present-day Christological Debate (Downers Grove IL: Inter-Varsity Press, 1984). G.C. Berkouwer, The Person of Christ (Grand Rapids MI: Wm B. Eerdmans, 1954), σελ. 14-56).
Θεός το ΄Αγιο Πνεύμα
Οι Χριστιανοί Αντβεντιστές της Εβδόμης Ημέρας Πιστεύουν . . .
Ο Αιώνιος Θεός το ΄Αγιο Πνεύμα ήταν σε δράση με τον Πατέρα και τον Υιό κατά τη δημιουργία, την εν-σάρκωση και τη λύτρωση. Ενέπνευσε τους συγ-γραφείς της Βίβλου. Ενέπλησε τη ζωή του Χριστού με δύναμη. Ελκύει και ελέγχει τις ανθρώπινες υ-πάρξεις. Ανανεώνει και μεταμορφώνει στην εικόνα του Θεού εκείνους οι οποίοι ανταποκρίνονται. Α-πεσταλμένος από τον Πατέρα και τον Υιό να είναι πάντοτε με τα παιδιά Του, διαχέει τα πνευματικά χαρίσματα στην εκκλησία, την ενδυναμώνει ώστε αυτή να δώσει τη μαρτυρία της για το Χριστό, και σε αρμονία με τη Γραφή την οδηγεί σε όλη την α-λήθεια. -
Βασικές αλήθειες, 5
5. Θεός το ΄Αγιο Πνεύμα
86
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5
ΘΕΟΣ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ
Αν και η σταύρωση δημιούργησε αμηχανία, αγωνία και τρόμο στους οπαδούς του Χριστού, η ανάσταση έφερε γλυ-κοχάραμα στη ζωή τους. ΄Οταν ο Χριστός έσπασε τις αλυσί-δες του θανάτου, η βασιλεία του Θεού ανέτειλε στην καρδιά τους.
Τώρα μια άσβεστη φλόγα έκαιγε στην ψυχή τους. Οι δια-φορές που πριν από μερικές εβδομάδες είχαν ορθώσει α-πειλητικά φράγματα μεταξύ των μαθητών, κατέρρευσαν. Ε-ξομολογήθηκαν τις αμαρτίες τους ο ένας προς τον άλλον, και ανοίχθηκαν περισσότερο για να δεχθούν μέσα τους τον Ιησού, τον αναστηθέντα Βασιλιά.
Η ενότητα του ποιμνίου το οποίο είχε διασκορπισθεί, αυ-ξανόταν καθώς περνούσαν τις ημέρες στην προσευχή. Μια αξέχαστη ημέρα προσεύχονταν στο Θεό όταν μια βοή σαν ήχος ανεμοστρόβιλου πέρασε ανάμεσά τους. Σαν να είχε γίνει ορατή η φλόγα που έκαιγε στην καρδιά τους, πύρινες γλώσσες κάθισαν στο κάθε κεφάλι. Σαν μια βίαιη φωτιά, το ΄Αγιο Πνεύμα κατέβηκε επάνω τους.
Πλήρεις Πνεύματος, οι μαθητές δεν μπορούσαν να συ-γκρατήσουν τη νέα φλογερή αγάπη και χαρά για τον Ιησού. Δημόσια και με ενθουσιασμό άρχισαν να κηρύττουν τα καλά νέα της σωτηρίας. Αναστατωμένοι από το θόρυβο, ένα πλή-θος από ντόπιους και από προσκυνητές διαφόρων εθνικοτή-των συνέρρευσαν στο οίκημα. Ξαφνιασμένοι και απορημέ-νοι, άκουγαν - στη δική τους γλώσσα - την ισχυρή μαρτυρία για τα μεγάλα έργα του Θεού να τα παρουσιάζουν με απλοϊ-κό τρόπο οι Γαλιλαίοι.
5. Θεός το ΄Αγιο Πνεύμα
87
‘’Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνουν αυτά;’’ έλεγε ο ένας. ΄Αλλοι τους περνούσαν για μεθυσμένους. Ο Πέτρος υψώνο-ντας τη φωνή του πάνω από την οχλοβοή, είπε: ‘’΄Οχι! Είναι εννέα η ώρα το πρωί. Αυτά που ακούτε και βλέπετε, έχουν γίνει επειδή ο αναστημένος Ιησούς Χριστός κάθισε στα δεξιά του Θεού και τώρα μας έδωσε το ΄Αγιο Πνεύμα.’’ (Πράξ. β΄).
Ποιος Eίναι το ΄Αγιο Πνεύμα;
Η Βίβλος αποκαλύπτει ότι το ΄Αγιο Πνεύμα είναι ένα πρόσωπο, όχι μια απρόσωπη δύναμη. Δηλώσεις όπως, «ε-φάνη εύλογον εις το ΄Αγιον Πνεύμα και εις ημάς» (Πράξ. ιε΄2, αποκαλύπτει ότι οι πρώτοι Χριστιανοί αποδέχονταν το ΄Αγιο Πνεύμα ως πρόσωπο. Ο Χριστός επίσης μίλησε για το ΄Αγιο Πνεύμα ως ένα ξεχωριστό πρόσωπο λέγοντας: «Ε-κείνος θέλει δοξάσει εμέ, διότι εκ του εμού θέλει λάβει και αναγγείλει προς εσάς.» (Ιωάν. ις΄14). Η Γραφή αναφερόμενη στον Τριαδικό Θεό, περιγράφει το Πνεύμα ως πρόσωπο. (Ματθ. κη΄19, Β΄Κορ. ιγ΄14).
Το ΄Αγιο Πνεύμα είναι προσωπικότητα. Αγωνίζεται (Γέν. ς΄3), διδάσκει (Λουκά ιβ΄12), ελέγχει (Ιωάν. ις΄, κατευθύνει τις υποθέσεις της εκκλησίας (Πράξ. ιγ΄2), βοηθάει και μεσι-τεύει (Ρωμ. η΄26), εμπνέει (Β΄Πέτρ. α΄21), και αγιάζει (Α΄Πέτρ. α΄2). Αυτές οι δραστηριότητες δεν μπορούν να επι-τελεσθούν απλώς από μια δύναμη, μια επιρροή ή ιδιότητα του Θεού. Μόνο ένα πρόσωπο μπορεί να τις κάνει.
Το ΄Αγιο Πνεύμα Είναι Αληθινά Θεός
Η Γραφή δέχεται το ΄Αγιο Πνεύμα ως Θεό. Ο Πέτρος είπε στον Ανανία ότι ψευδόμενος στο ΄Αγιο Πνεύμα, «δεν εψεύ-σθης εις ανθρώπους αλλά εις τον Θεόν». (Πράξ. ε΄3,4). Ο Ιησούς δίνει τον ορισμό της ασυγχώρητης αμαρτίας ως «βλασφημία κατά του Πνεύματος» λέγοντας: «΄Οστις είπη λόγον κατά του Υιού του ανθρώπου, θέλει συγχωρηθή εις αυτόν. ΄Οστις όμως είπη κατά του Πνεύματος του Αγίου, δεν θέλει συγχωρηθή εις αυτόν ούτε εν τούτω τω αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι» (Ματθ. ιβ΄31,32). Αυτό μπορεί να αληθεύει μό-νο αν το ΄Αγιο Πνεύμα είναι Θεός.
5. Θεός το ΄Αγιο Πνεύμα
88
Η Γραφή αποδίδει τις θείες ιδιότητες και στο ΄Αγιο Πνεύ-μα. Αυτός είναι ζωή. Ο Παύλος αναφέρεται σε Αυτόν ως «το Πνεύμα της ζωής» (Ρωμ. η΄2). Αυτός είναι αλήθεια. Ο Χρι-στός Τον ονομάζει «το Πνεύμα της αληθείας» (Ιωάν. ις΄13). Οι εκφράσεις «διά της αγάπης του Πνεύματος» (Ρωμ. ιε΄30), «το Πνεύμα το ΄Αγιον του Θεού» (Εφεσ. δ΄30) αποκαλύ-πτουν ότι η αγάπη και η αγιότητα είναι μέρος της φύσης Του.
Το ΄Αγιο Πνεύμα είναι παντοδύναμο. Διανέμει πνευματικά χαρίσματα «ιδία εις έκαστον καθώς θέλει» (Α΄Κορ. ιβ΄11). Είναι πανταχού παρών. Θα «μείνη» με το λαό Του «εις τον αιώνα». (Ιωάν. ιδ΄16). Κανένας δεν μπορεί να διαφύγει της επιρροής. Του (Ψαλμ. ρλθ΄7-10). Είναι επίσης παντογνώ-στης, «επειδή το Πνεύμα ερευνά τα πάντα, και τα βάθη του Θεού», «και τα του Θεού ουδείς γινώσκει, ειμή το Πνεύμα του Θεού». (Α΄Κορ. β΄10,11).
Τα έργα του Θεού συνδέονται με το ΄Αγιο Πνεύμα. Συμ-μετέχει στη δημιουργία και στην ανάσταση. Ο Ιώβ είπε: «Το Πνεύμα του Θεού με έκαμε, και η πνοή του Παντοδυνάμου με εζωοποίησε» (Ιώβ λγ΄4). Ο Ψαλμωδός λέει: «Εξαποστέλ-λεις το πνεύμα σου, κτίζονται.» (Ψαλμ. ρδ΄30). Ο Παύλος δήλωσε: «Ο αναστήσας τον Χριστόν εκ νεκρών, θέλει ζωο-ποιήσει και τα θνητά σώματα υμών, διά του Πνεύματος αυ-τού του κατοικούντος εν υμίν.» (Ρωμ. η΄11).
Μόνο ένας πανταχού παρών προσωπικός Θεός, όχι μια απρόσωπη επιρροή, ούτε μια δημιουργημένη ύπαρξη θα μπορούσε να επιτελέσει το θαύμα να φέρει το θεϊκό Χριστό σε ένα άτομο - τη Μαρία. Στην Πεντηκοστή το Πνεύμα έκανε το Θεάνθρωπο Ιησού παγκοσμίως παρόντα σε εκείνους οι οποίοι ήθελαν να Τον δεχθούν.
Το ΄Αγιο Πνεύμα λαμβάνεται ίσος προς τον Πατέρα και τον Υιόν στην ιερολογία του βαπτίσματος (Ματθ. κη΄19), στην αποστολική ευλογία (Β΄Κορ. ιγ΄13), και στην αναφορά για τα πνευματικά χαρίσματα (Α΄Κορ. ιβ΄4-6).
Το ΄Αγιο Πνεύμα και η Θεότητα
5. Θεός το ΄Αγιο Πνεύμα
89
Από την αιωνιότητα ο Θεός το ΄Αγιο Πνεύμα συνυπήρχε στη Θεότητα ως το τρίτο μέλος. Ο Πατέρας, ο Υιός και το ΄Αγιο Πνεύμα είναι εξίσου αυθύπαρκτοι. Αν και ο καθένας είναι ίσος, μια λειτουργική σχέση υπάρχει μέσα στην Αγία Τριάδα. (Δείτε κεφάλαιο 2).
Η αλήθεια για το Θεό ΄Αγιο Πνεύμα κατανοείται καλύτερα καθώς βλέπουμε μέσα από τον Ιησού. ΄Οταν το ΄Αγιο Πνεύ-μα έρχεται στους πιστούς, έρχεται ως το «Πνεύμα του Χρι-στού» - δεν έρχεται με το δικό Του δικαίωμα φέροντας τα διαπιστευτήριά Του. Η δράση Του στην ιστορία επικεντρώ-νεται στην αποστολή του Χριστού για τη σωτηρία. Το ΄Αγιο Πνεύμα είχε ενεργό συμμετοχή στη γέννηση του Χριστού (Λουκά α΄35), επιβεβαίωσε τη δημόσια διακονία Του στο βάπτισμα (Ματθ. γ΄16,17), και έφερε στην ανθρωπότητα τα ευεργετήματα που απορρέουν από την εξιλαστήρια θυσία και ανάσταση του Ιησού. (Ρωμ. η΄11).
Στη Θεότητα το Πνεύμα φαίνεται να εκπληρώνει το ρόλο του εκτελεστή. ΄Οταν ο Πατέρας έδωσε τον Υιό Του στον κόσμο (Ιωάν. γ΄16), η σύλληψη έγινε διά Πνεύματος Αγίου. (Ματθ. α΄18-20). Το ΄Αγιο Πνεύμα ήρθε να ολοκληρώσει το σχέδιο, να το κάνει πραγματικότητα.
Η άμεση συμμετοχή του Αγίου Πνεύματος στη δημιουργία
φαίνεται με την ενεργό παρουσία Του (Γέν. α΄2). Η προέ-λευση και η διατήρηση της ζωής εξαρτάται από την ενέργειά Του. Η απομάκρυνσή Του σημαίνει θάνατος. Η Γραφή λέει, εάν ο Θεός «σύρει εις εαυτόν το πνεύμα αυτού και την πνο-ήν αυτού, πάσα σαρξ θέλει εκπνεύσει ομού, και ο άνθρωπος θέλει επιστρέψει εις το χώμα». (Ιώβ λδ΄14,15, λγ΄4). Μπο-ρούμε να δούμε αντανακλάσεις του δημιουργικού έργου του Πνεύματος στο αναδημιουργικό έργο Του, σε κάθε πρόσω-πο που είναι ανοικτό στο Θεό. Ο Θεός επιτελεί το έργο Του με τα άτομα διαμέσου του Δημιουργού Πνεύματος. Έτσι, στην ενσάρκωση, στη δημιουργία και στην αναδημιουργία το Πνεύμα έρχεται να οδηγήσει την πρόθεση του Θεού στην εκπλήρωσή της.
Το Πνεύμα για το Οποίο Δόθηκε Υπόσχεση
5. Θεός το ΄Αγιο Πνεύμα
90
Ήμασταν προορισμένοι για κατοικητήριο του Αγίου Πνεύ-ματος (Α΄Κορ. γ΄16). Η αμαρτία του Αδάμ και της Εύας τους χώρισε και από τον Κήπο και ως κατοικητήριο του Πνεύμα-τος. Ο χωρισμός συνεχίζεται, και το μέγεθος της κακίας πριν από τον Κατακλυσμό έκανε το Θεό να δηλώσει: «Δεν θέλει καταμείνει πάντοτε το πνεύμα μου μετά του ανθρώπου.» (Γέν. ς΄3).
Στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης το Πνεύμα εφοδίαζε ορισμένα άτομα με δυνατότητες να επιτελέσουν ένα ειδικό έργο (Αρ. κδ΄2, Κριτ. ς΄34, Α΄Σαμ. ι΄6). Κατά διαστήματα εί-ναι «εν τω μέσω» ατόμων. (Ησ. ξγ΄11). Αναμφίβολα οι γνή-σιοι πιστοί είχαν πάντοτε συναίσθηση της παρουσίας Του, αλλά η προφητεία προείπε μια επιφοίτηση του Αγίου Πνεύ-ματος «εις πάσαν σάρκα» (Ιωήλ β΄2 - μια εποχή όταν η μεγαλύτερη εκδήλωση του Αγίου Πνεύματος θα εγκαινίαζε μια νέα περίοδο.
΄Οσο ο κόσμος παρέμενε στα χέρια του σφετεριστή, η ε-πιφοίτηση της πληρότητας του Αγίου Πνεύματος έπρεπε να περιμένει. Πριν το ΄Αγιο Πνεύμα μπορέσει να επιχυθεί σε κάθε σάρκα, ο Χριστός έπρεπε να ολοκληρώσει την επίγεια διακονία Του και να κάνει την εξιλαστήρια θυσία. Στρέφο-ντας την προσοχή στη διακονία του Χριστού που είναι δια-κονία του Πνεύματος, ο Ιωάννης Βαπτιστής είπε: «Εγώ μεν σας βαπτίζω εν ύδατι εις μετάνοιαν, ο δε οπίσω μου ερχό-μενος . . . θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω.» (Ματθ. γ΄11). Αλλά τα ευαγγέλια δεν αποκαλύπτουν ο Χριστός να βαπτίζει με ΄Αγιο Πνεύμα. Ακριβώς λίγες ώρες πριν το θάνα-τό Του, ο Ιησούς υποσχέθηκε στους μαθητές Του: «Θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα και θέλει σας δώσει άλλον Παρά-κλητον, διά να μένη μεθ’υμών εις τον αιώνα, το Πνεύμα της αληθείας.» (Ιωάν. ιδ΄16,17). Η υπόσχεση του βαπτίσματος του Πνεύματος πραγματοποιήθηκε στο σταυρό; Κανένα πε-ριστέρι δεν παρουσιάσθηκε την Παρασκευή της σταύρωσης - παρά μόνο σκοτάδι και αστραπές.
Μόνο μετά την ανάστασή Του ο Χριστός εμφύσησε το Πνεύμα στους μαθητές Του (Ιωάν. κ΄22). Είπε: «Ιδού, εγώ αποστέλλω την επαγγελίαν του Πατρός μου εφ’υμάς. Σεις δε
5. Θεός το ΄Αγιο Πνεύμα
91
καθίσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ, εωσού ενδυθήτε δύναμιν εξ ύψους.» (Λουκά κδ΄49). Αυτή τη δύναμη θα τη λάμβαναν «όταν επέλθη το ΄Αγιον Πνεύμα εφ’υμάς», κάνοντας τους μαθητές μάρτυρές Του μέχρι τα πέρατα της γης. (Πράξ. α΄.
Ο Ιωάννης έγραψε: «Δεν ήτο έτι δεδομένον Πνεύμα ΄Αγιον, επειδή ο Ιησούς έτι δεν εδοξάσθη.» (Ιωάν. ζ΄39). Η αποδοχή της θυσίας του Χριστού από τον Πατέρα αποτε-λούσε προϋπόθεση για την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύμα-τος.
Η νέα περίοδος ανέτειλε μόνο όταν ο νικητής Κύριός μας κάθισε στο θρόνο του ουρανού. Τότε μόνο μπορούσε να στείλει το ΄Αγιο Πνεύμα στην πληρότητά Του. Ο Πέτρος είπε: «Αφού λοιπόν υψώθη διά της δεξιάς του Θεού», «εξέχεε τούτο [το ΄Αγιο Πνεύμα]» (Πράξ. β΄33) στους μαθητές Του, οι οποίοι, περιμένοντας με αγωνία αυτό το γεγονός, «ενέμε-νον ομοθυμαδόν εις την προσευχήν και την δέησιν». (Πράξ. α΄5,14). Κατά την Πεντηκοστή, πενήντα μέρες μετά το Γολ-γοθά, η νέα περίοδος ξεκίνησε ορμητικά με όλη τη δύναμη της παρουσίας του Πνεύματος. «Και εξαίφνης έγεινεν ήχος εκ του ουρανού, ως ανέμου βιαίως φερομένου, και εγέμισεν όλον τον οίκον όπου ήσαν καθήμενοι [οι μαθητές] . . . και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου.» (Πράξ. β΄2-4).
Η αποστολή του Ιησού καθώς και αυτή του Αγίου Πνεύ-ματος είναι απόλυτα αλληλένδετες. Η πληρότητα του Αγίου Πνεύματος δεν μπορούσε να δοθεί μέχρις ότου ο Ιησούς ολοκληρώσει την αποστολή Του. Και ο Ιησούς, με τη σειρά Του, συνελήφθη εκ Πνεύματος Αγίου (Ματθ. α΄8-21), βαπτί-σθηκε με το Πνεύμα (Μάρκ. α΄9,10), οδηγήθηκε από το Πνεύμα (Λουκά δ΄1), επιτέλεσε τα θαύματά Του διαμέσου του Πνεύματος (Ματθ. ιβ΄24-32), πρόσφερε τον εαυτό Του στο Γολγοθά διά του Πνεύματος (Εβρ. θ΄14,15), και αναστήθηκε διά του Πνεύματος (Ρωμ. η΄11).
Ο Ιησούς ήταν το πρώτο πρόσωπο που είχε την εμπειρία της πληρότητας του Αγίου Πνεύματος. Η εκπληκτική αλήθεια είναι ότι ο Κύριος θέλει να επιχύσει το Πνεύμα Του σε εκεί-νους οι οποίοι ειλικρινά Τον λαχταρούν.
5. Θεός το ΄Αγιο Πνεύμα
92
Η Αποστολή του Αγίου Πνεύματος
Το βράδυ της προηγούμενης του θανάτου του Χριστού, τα λόγια για την επικείμενη αναχώρησή Του αναστάτωσαν τους μαθητές Του. Αμέσως τους βεβαίωσε ότι θα λάμβαναν το ΄Αγιο Πνεύμα ως προσωπικό αντιπρόσωπό Του. Δε θα έμεναν ορφανοί. (Ιωάν. ιδ΄1.
Η Προέλευση της Αποστολής. Η Καινή Διαθήκη αποκα-λύπτει το ΄Αγιο Πνεύμα ως τη μοναδική οδό. Ονομάζεται «το Πνεύμα του Υιού αυτού» (Γαλ. δ΄6), «το Πνεύμα του Θεού» (Ρωμ. η΄9), «το Πνεύμα του Χριστού» (Ρωμ. η΄9, Α΄Πέτρ. α΄11), «το Πνεύμα του Ιησού Χριστού». Φιλιπ. α΄19). Ποιος καθόρισε την προέλευση της αποστολής του Αγίου Πνεύμα-τος; Ο Ιησούς Χριστός ή ο Πατέρας;
΄Οταν ο Χριστός αποκάλυψε την προέλευση της αποστο-λής του Αγίου Πνεύματος σε ένα χαμένο κόσμο, ανέφερε δύο πηγές. Πρώτον, αναφέρθηκε στον Πατέρα: «Θέλω πα-ρακαλέσει τον Πατέρα και θέλει σας στείλει άλλον Παράκλη-τον» (Ιωάν. ιδ΄16, επίσης ιε΄26 «παρά του Πατρός»). Ονό-μασε το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος «επαγγελίαν του Πατρός» (Πράξ. α΄4). Δεύτερον, ο Χριστός αναφέρθηκε στον εαυτό Του: «Θέλω πέμψει αυτόν [τον Παράκλητον] προς εσάς.» Έτσι, το ΄Αγιο Πνεύμα εκπορεύεται και από τον Πα-τέρα και από τον Υιό.
Η Αποστολή Του στον Κόσμο. Δεν μπορούμε να ανα-γνωρίσουμε την Κυριότητα του Χριστού παρά μόνο με την επιρροή του Αγίου Πνεύματος. Ο Παύλος είπε: «Ουδείς δύ-ναται να είπη Κύριον τον Ιησούν, ειμή διά Πνεύματος Αγί-ου.» (Α΄Κορ. ιβ΄3).
Μας έχει δοθεί η βεβαιότητα ότι, διαμέσου του Αγίου Πνεύματος, ο Χριστός, «το φως το αληθινόν. . . φωτίζει πά-ντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον» (Ιωάν. α΄9). Η αποστολή Του είναι ότι «θέλει ελέγξει τον κόσμον περί α-μαρτίας, και περί δικαιοσύνης, και περί κρίσεως». (Ιωάν. ις΄.
5. Θεός το ΄Αγιο Πνεύμα
93
Πρώτον, το ΄Αγιο Πνεύμα μας οδηγεί σε ένα βαθύτερο έλεγχο της αμαρτίας, και ιδιαίτερα της αμαρτίας να μη δε-χθούμε το Χριστό. (Ιωάν. ις΄9). Δεύτερον, το Πνεύμα παρο-τρύνει όλους να δεχθούμε τη δικαιοσύνη του Χριστού. Τρί-τον, το ΄Αγιο Πνεύμα μας ειδοποιεί για την κρίση. Είναι ένα ισχυρό μέσον για να παρακινήσει τις σκοτισμένες διάνοιες στην ανάγκη της μετάνοιας και επιστροφής.
΄Οταν έχουμε μετανοήσει, μπορούμε να αναγεννηθούμε με το βάπτισμα «εξ ύδατος και Πνεύματος» (Ιωάν. γ΄5). Τότε η ζωή μας είναι νέα επειδή γίναμε κατοικητήριο του Πνεύμα-τος του Χριστού.
Η Αποστολή Του για τους Πιστούς. Η πλειονότητα των εδαφίων που αφορούν στο ΄Αγιο Πνεύμα, αναφέρεται στη σχέση Του με το λαό του Θεού. Η αγιάζουσα επιρροή Του οδηγεί στην υποταγή (Α΄Πέτρ. α΄2), αλλά κανείς δε συνεχίζει να έχει την εμπειρία της μόνιμης παρουσίας χωρίς την εκ-πλήρωση ορισμένων όρων. Ο Πέτρος λέει ότι ο Θεός έδωσε το Πνεύμα Του «εις τους πειθαρχούντας εις αυτόν» (Πράξ. ε΄32).1 Έτσι, οι πιστοί ειδοποιούνται να μην αντιστέκονται στο ΄Αγιο Πνεύμα, να μη λυπούν και να μη σβήνουν το ΄Αγιο Πνεύμα (Πράξ. ζ΄51, Εφεσ. δ΄30, Α΄Θεσ. ε΄19)
Τι κάνει το Πνεύμα για τους πιστούς;
1. Συμπαρίσταται τους πιστούς. Παρουσιάζοντας το ΄Αγιο Πνεύμα, ο Χριστός το ονόμασε «άλλον Παράκλητον» (Ιωάν. ιδ΄16), που εδώ έχει την έννοια του Μεσολαβητή, του Μεσίτη ή του Συνηγόρου.
Ο μόνος άλλος Παράκλητος που αναφέρεται στη Γραφή είναι ο ίδιος ο Χριστός. Αυτός είναι ο Συνήγορος ή Μεσολα-βητής μας ενώπιον του Πατέρα. «Τεκνία μου, ταύτα σας γράφω διά να μη αμαρτήσητε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν Παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον Δί-καιον.» (Α΄Ιωάν. β΄1).
Ως Μεσολαβητής, Μεσίτης και Παράκλητος, ο Χριστός παρουσιάζει εμάς στο Θεό και αποκαλύπτει το Θεό σε μας. Ταυτόχρονα, το Πνεύμα μάς οδηγεί στο Χριστό και εκδηλώ-νει τη χάρη του Χριστού σε μας. Αυτό εξηγεί γιατί το Πνεύμα
5. Θεός το ΄Αγιο Πνεύμα
94
ονομάζεται το «Πνεύμα της χάριτος» (Εβρ. ι΄29). Μία από τις μέγιστες δρατηριότητές Του είναι η προσφορά της λυτρώ-νουσας χάρης του Χριστού στους ανθρώπους. (Α΄Κορ. ιε΄10, Ιωάν. δ΄5,6).
2. Φέρει την αλήθεια του Χριστού. Ο Χριστός ονόμασε το ΄Αγιο Πνεύμα το «Πνεύμα της αληθείας». (Ιωάν. ιδ΄17, ιε΄26, ις΄13). Οι λειτουργίες Του περιλαμβάνουν: να «σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς» (Ιωάν. ιδ΄26) και να «σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν ις΄13). Το μήνυμά Του μαρτυρεί για τον Ιησού Χριστό (Ιωάν. ιε΄26). Ο Χριστός είπε: «Δεν θέλει λαλήσει αφ’εαυτού, αλλά όσα αν ακούση, θέλει λαλήσει και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα» (Ιωάν. ις΄13,14).
3. Φέρνει την παρουσία του Χριστού. ΄Οχι μόνο φέρνει το μήνυμα για το Χριστό, αλλά φέρνει την ίδια την παρουσία του Χριστού. Ο Ιησούς είπε: «Συμφέρει εις εσάς να απέλθω εγώ, διότι εάν δεν απέλθω, ο Παράκλητος [το ΄Αγιο Πνεύμα Ιωάν. ιδ΄16,17] δεν θέλει ελθεί προς εσάς. Αλλ’αφού απέλ-θω, θέλω πέμψει αυτόν προς εσάς.» (Ιωάν ις΄7).
Εμποδιζόμενος από την ανθρώπινη φύση, ο ΄Ανθρωπος Ιησούς δεν ήταν πανταχού παρών, γι’αυτό και επιβαλλόταν η αναχώρησή Του. Διαμέσου του Αγίου Πνεύματος μπο-ρούσε να είναι παντού και πάντοτε. Ο Ιησούς είπε: «Εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα και θέλει σας δώσει άλλον Παράκλητον, διά να μένη μεθ’υμών εις τον αιώνα, το Πνεύμα της αληθείας.» Και έδωσε τη βεβαιότητα ότι το Πνεύμα «μέ-νει μεθ’υμών και εν υμίν θέλει είσθαι. Δεν θέλω σας αφήσει ορφανούς, έρχομαι προς εσάς» (Ιωάν. ιδ΄16-1. «Το ΄Αγιο Πνεύμα είναι αντιπρόσωπος του Χριστού, αλλά απεκδυμένο από την ανθρώπινη προσωπικότητα και ανεξάρτητο από αυτή.»2
Κατά την ενσάρκωση, το ΄Αγιο Πνεύμα έφερε την παρου-σία του Χριστού σε ένα πρόσωπο - τη Μαρία. Στην Πεντη-κοστή, το ΄Αγιο Πνεύμα έφερε το νικητή Χριστό στον κόσμο. Οι υποσχέσεις του Χριστού: «Δεν θέλω σε αφήσει ουδέ σε εγκαταλείψει» (Εβρ. ιγ΄5), και «εγώ είμαι μεθ’υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ. κη΄20),
5. Θεός το ΄Αγιο Πνεύμα
95
πραγματοποιήθηκαν διαμέσου του Αγίου Πνεύματος. Γι’αυτό η Καινή Διαθήκη δίνει στο Πνεύμα έναν τίτλο ο οποίος ποτέ δε χρησιμοποιήθηκε γι’Αυτόν στην Παλαιά Διαθήκη - «το Πνεύμα του Ιησού» (Φιλιπ. α΄19.).
΄Οπως διαμέσου του Πνεύματος ο Πατέρας και ο Υιός κα-τοικούν μέσα στους πιστούς (Ιωάν. ιδ΄23), έτσι και ο μόνος τρόπος οι πιστοί να κατοικήσουν στο Χριστό είναι διαμέσου του Αγίου Πνεύματος.
4. Καθοδηγεί τις δραστηριότητες της εκκλησίας. Εφό-σον το ΄Αγιο Πνεύμα φέρει την ίδια την παρουσία του Χρι-στού, είναι ο αληθινός αντιπρόσωπος του Χριστού στη γη. Ως το κέντρο εξουσίας σε θέματα πίστης και διδαχής, ο τρό-πος με τον οποίον οδηγεί την εκκλησία, συμφωνεί πλήρως με τη Βίβλο. «Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Προτεσταντι-σμού - χωρίς το οποίο δε θα υπήρχαν Διαμαρτυρόμενοι - είναι ότι το ΄Αγιο Πνεύμα είναι ο αληθινός αντιπρόσωπος ή διάδοχος του Χριστού στη γη. Το να εξαρτόμαστε από ορ-γανώσεις, ή ηγήτορες, ή σοφία ανθρώπων, είναι να θέσουμε το ανθρώπινο στη θέση του θείου.»3
Το ΄Αγιο Πνεύμα είχε στενή συνεργασία με την αποστολι-κή εκκλησία στο θέμα της διαχείρισης. Στην επιλογή των ιε-ραποστόλων η εκκλησία εξασφάλιζε την οδηγία Του μέσα από την προσευχή και νηστεία (Πράξ. ιγ΄1-4). Τα επιλεγμένα άτομα ήταν γνωστά για την προθυμία τους στην οδηγία του ΄Αγίου Πνεύματος. Το βιβλίο των Πράξεων τους περιγράφει ως «πλησθείς Πνεύματος Αγίου» (Πράξ. ιγ΄9, 52). Οι δρα-στηριότητές τους ήταν υπό τον έλεγχό Του (Πράξ. ις΄6,7). Ο Παύλος θύμισε στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας ότι το ΄Αγιο Πνεύμα τους έδωσε αυτή τη θέση (Πράξ. κ΄2.
Το ΄Αγιο Πνεύμα παίζει σπουδαίο ρόλο στην επίλυση σοβαρών δυσκολιών, οι οποίες απειλούν την ενότητα της εκκλησίας. Μάλιστα, η Γραφή παρουσιάζει τις αποφάσεις της συνόδου της πρώτης εκκλησίας με τις λέξεις: «Εφάνη εύλογον εις το ΄Αγιον Πνεύμα και εις ημάς . . .» (Πράξ. ιε΄2.
5. Εφοδιάζει την εκκλησία με ειδικά χαρίσματα. Το ΄Αγιο Πνεύμα επιδαψιλεύει ειδικά χαρίσματα στο λαό του
5. Θεός το ΄Αγιο Πνεύμα
96
Θεού. Στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης «το Πνεύμα του Κυρίου» ήρθε επάνω σε άτομα, δίνοντας εξαιρετικές δυνά-μεις για να οδηγήσουν και να ελευθερώσουν τον Ισραήλ (Κριτ. γ΄10, ς΄34, ια΄29 κ.λ.π.), και την ικανότητα να προφη-τεύουν (Αρ. ια΄17,25,26, Β΄Σαμ. κγ΄2). Το Πνεύμα ήρθε επά-νω στο Σαούλ και στο Δαβίδ όταν χρίσθηκαν ηγήτορες του λαού του Θεού (Α΄Σαμ. ι΄6,10, ις΄13). Σε μερικούς ανθρώ-πους η πλήρωση του Αγίου Πνεύματος τους έδωσε μοναδι-κές καλλιτεχνικές επιδεξιότητες (Έξ. κη΄3, λα΄3, λε΄30-35).
Και στην πρώτη εκκλησία επίσης ο Χριστός διαμέσου του Αγίου Πνεύματος επιδαψίλευσε χαρίσματα στην εκκλησία Του. Το Πνεύμα διένειμε αυτά τα πνευματικά χαρίσματα στους πιστούς όπως έκρινε κατάλληλο, για να ωφεληθεί ο-λόκληρη η εκκλησία (Πράξ. β΄38, Α΄Κορ. ιβ΄7-11). Προμή-θευσε την ιδιαίτερη δύναμη, αναγκαία για τη διάδοση του ευαγγελίου στα πέρατα της γης. (Πράξ. α΄8, δείτε επίσης το κεφάλαιο 16).
6. Γέμισε την καρδιά των πιστών. Η ερώτηση του Παύ-λου στους μαθητές της Εφέσου «ελάβατε Πνεύμα ΄Αγιον αφού επιστεύσατε;» (Πράξ. ιθ΄2), είναι κρίσιμη ερώτηση για κάθε πιστό.
΄Οταν ο Παύλος έλαβε αρνητική απάντηση, έθεσε τα χέ-ρια του επάνω στους μαθητές και έλαβαν το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος (Πράξ. ιθ΄6).
Αυτό το περιστατικό δείχνει ότι ο έλεγχος της αμαρτίας τον οποίον προκαλεί το ΄Αγιο Πνεύμα και η πλήρωση της ζωής με ΄Αγιο Πνεύμα είναι δύο διαφορετικές εμπειρίες.
Ο Χριστός έδειξε την αναγκαιότητα της γέννησης «εξ ύ-δατος και Πνεύματος» (Ιωάν. γ΄5). Ακριβώς πριν να αναλη-φθεί, ο Χριστός έδωσε την εντολή οι νεοφώτιστοι να βαπτί-ζονται «εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» (Ματθ. κη΄19). Σύμφωνα με αυτή την εντολή, ο Πέτρος κήρυξε ότι «την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος» τη λαμβάνουν κατά το βάπτισμα (Πράξ. β΄3. Και ο Παύλος βεβαιώνει τη σπουδαιότητα του βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος (δείτε κεφάλαιο 14), με την παρότρυνση οι πιστοί να πλησθούν Πνεύματος Αγίου (Εφεσ. ε΄1.
5. Θεός το ΄Αγιο Πνεύμα
97
Η πλήρωση του Αγίου Πνεύματος που μας μεταβάλλει στην εικόνα του Θεού, συνεχίζει το έργο του αγιασμού που άρχισε με την αναγέννηση. «Κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς, διά λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαινίσεως του Αγί-ου Πνεύματος, το οποίον εξέχεε πλουσίως εφ’ημάς, διά Ιη-σού Χριστού του Σωτήρος ημών.» (Τίτ. γ΄5,6).
Η έλλειψη του Αγίου Πνεύματος καθιστά το έργο του ευ-αγγελίου αδύναμο. Μάθηση, τάλαντα, ευγλωττία, κάθε φυσι-κό και επίκτητο χάρισμα μπορεί να υπάρχουν, αλλά χωρίς την παρουσία του Αγίου Πνεύματος καμιά καρδιά δε θα αγ-γιχθεί, κανένας αμαρτωλός δε θα κερδιθεί στο Χριστό. Από την άλλη πλευρά, εάν ενωθούν με το Χριστό, εάν τα χαρί-σματα του Πνεύματος γίνουν δικά τους, ακόμη και οι πιο φτωχοί και αγνοημένοι από τους μαθητές Του θα έχουν μια δύναμη που θα μιλάει στις καρδιές τους. Ο Θεός τους καθι-στά διαύλους για να εκχυθεί η ύψιστη επιρροή στον κό-σμο.»4
Το ΄Αγιο Πνεύμα είναι ζωτικό. ΄Ολες οι αλλαγές που ο Ιη-σούς επιφέρει σε μας, έρχονται με τη διακονία του Αγίου Πνεύματος. Ως πιστοί, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι χωρίς το Πνεύμα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε.
Σήμερα το ΄Αγιο Πνεύμα κατευθύνει την προσοχή μας στο μέγιστο δώρο της αγάπης που ο Θεός πρόσφερε στο πρόσωπο του Υιού Του. Κάνει έκκληση να μην αντισταθού-με στις κλήσεις Του, αλλά να δεχθούμε το μόνο τρόπο με τον οποίον μπορούμε να συμφιλιωθούμε με τον αξιαγάπητο και προσηνή Πατέρα.
5. Θεός το ΄Αγιο Πνεύμα
98
Βιβλιογραφία και Σχόλια
1. Δείτε Arnold V. Wallenkampf, New by the Spirit (Moun-tain View CA: Pacific Press, 1978), σελ. 49,50.
2. White, Η Ζωή του Χριστού, σελ. 643.
3. LeRoy E. Froom, The Coming of the Conforter, Ανα-θεωρημένη έκδοση Washington D.C.: Review and Herald, 1949), σελ. 66,67.
4. White, Testimonies for the Church (Mountain View, CA: Pacific Press 1948), 8ος τόμος, σελ. 21,22. |
|
Θ.Βοήθειας 
Αναζήτηση 
Εγγεγραμμένα μέλη 
Ομάδες Χρηστών
Εγγραφή
Προφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας 
Σύνδεση 
