Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Το ΜΕΓΑ διλημμα
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3 ... 5, 6, 7 ... 51, 52, 53  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
gianiss
Πρύτανης


Εγγραφή: 18 Ιούλ 2011
Δημοσιεύσεις: 6073

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Δεκ 27, 2012 1:15 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

skapaneas έγραψε:
gianiss
έγραψε:
Παράθεση:


skapaneas


Υπαρχει ενα καθιερωμενο μοντελο ( συγχρονης ) ζωης και μας επιβαλλουν να το ακολουθουμε
Με διαφορους τροπους
Αρχιζοντας απο την παιδικη ηλικια...




Δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω μαζί σου, όσον αφορά τον βρεφονηπιακό προσηλυτισμό που αναφέρεσαι, και τις μεθόδους που τα κάθε λογής θρησκευτικά κατεστημένα επεξεργάζονται για να ευνουχίζουν τα μυαλά των νέων ανθρώπων, κάθε κοινωνίας, πλασάροντας το δικό τους «καθιερωμένο μοντέλο» ζωής σαν την απόλυτη και αναμφισβήτητη αλήθεια, όπως πολύ σωστά επισημαίνεις

Έτσι δημιουργούν ουσιαστικά ανεγκέφαλους, οπαδούς μισαλλόδοξων θρησκειών , έρμαια και αντικείμενο εκμετάλλευσης αλλότριων κοινωνικοπολιτικών ολιγαρχών / αφεντάδων,

Δεν είναι τυχαίο πως η πλειοψηφία των Ιρανών είναι Σιιτες μουσουλμάνοι , ενώ της Σαουδικής Αραβίας Σουνίτες , Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τους Ιταλούς καθολικούς και τους Έλληνες Ορθόδοξους.

Ανάλογη πλύση εγκεφάλου σε νηπιακή ηλικία διαπιστώνουμε σε όλες τις θρησκείες , δόγματα , και τρόπους ζωής , όπως για παράδειγμα σους Ιάπωνες Βουδιστές.

Μιλάμε για πολύ μεγάλη πλύση εγκεφάλου, και δημιουργία άβουλων ουσιαστικά ατόμων, ανίκανων να σκεφτούν από μόνα τους, να αποφασίσουν ελεύθερα και με δική τους κρίση και βούληση, ποιο από τα άθλια «καθιερομένα μοντέλα» θρησκευτικών «συστημάτων» , θα δεχθούν.

Ουσιαστικά και κυριολεκτικά, έχουμε να κάνουμε με εγκεφαλικά εμφυτεύματα.

Συμφωνείς ?

Υ.Γ
Αλήθεια δεν έχεις κάνει σαφές , την δική σου άποψη, στο «Μέγα» προβληματισμό σου.
Κατά την γνώμη σου ποιος δημιούργησε ποιόν, πως, και πότε.

Έχεις δική σου άποψη?

/

Idea

Σαφως και εχω δικη μου αποψη, την οποια και διερευνω εδω ως προς την "αληθεια" της...
Και την οποια αποψη, με δεδομενες τις πεποιθησεις μου περι Θεου, εχω αφησει να διαφανει στην εδω συζητηση...

Πριν ομως την εκθεσω ευθαρσως θα ηθελα απο σενα να βρεις τη βαση της αντιθεσης μας, μια και εχεις πει οτι διαφερουμε ριζικα στην αντιμετωπιση του κοσμου κι εγω εχω πει εγκαιρως ( απεθυνομενος προς τον Ιωαννη τον Νεοφωτιστο ) οτι η οποιαδηπoτε αντιθεση απαιτει κοινο εδαφος ( υποστρωμα ) πανω στο οποιο αναπτυσσεται ( η αντιθεση )

Δωσε λοιπον για να λαβεις !!!



Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την βασική συμφωνία μας, - της νηπιακής υποβολής- , και ας μην αναλωνόμαστε με την σκιά του γαιδάρου.

Ποιο είναι το δικό σου «καθιερωμένο μοντέλο» , αυτό που σωστά επεσήμανες, σου «υπέβαλαν» από την νηπιακή σου ηλικία?
Στην βάση αυτής της δικής σου νηπιακής υποβολής, διατηρείς ακόμη την ίδια «αλήθεια» σου?
Έχει τάχα, διαφοροποιηθεί η δική σου άποψη αναφορικά με αυτή που σε νηπιακή ηλικία σου υπέβαλαν?
Απογαλακτίστηκες τελικά διαμορφώνοντας μια παντελώς δική σου άποψη για το θέμα / δίλημμα που έθεσες, ή ακόμα το ψάχνεις στην βάση όμως της παιδικής σου εμφυτευμένης άποψης?


Παράθεση:
Σαφως και εχω δικη μου αποψη, την οποια και διερευνω εδω ως προς την "αληθεια" της...
Και την οποια αποψη, με δεδομενες τις πεποιθησεις μου περι Θεου, εχω αφησει να διαφανει στην εδω συζητηση...




Για πες λοιπόν ξεκάθαρα την δική σου «αλήθεια», για την ορθότητα της οποίας αμφιβάλεις και για τον λόγο αυτόν έθεσες τον προβληματισμό σου προς συζήτηση.


Αν ο θεός σου – ο προσωπικός θεός σου – είναι ο δικός σου δημιουργός, στο πρότυπο της ιστορίας της γένεσης, υπήρχε σαν οντότητα πριν ….. την δημιουργία του κόσμου σου?

Αν υπήρχε εξ από ανέκαθεν, τι έκανε πριν αρχίσει την δημιουργία, και γιατί αποφάσισε εκείνη την δεδομένη στιγμή, να ξεκινήσει την «πρώτη αρχή» του κόσμου, και όχι άπειρες φορές πριν?

Το ερώτημα δηλαδή που πρέπει να δούμε, δεν εξετάζει την «αιτία» , αλλά την «αρχή» της ύπαρξης

Δεν εξετάζουμε δηλαδή ακόμα σε αυτή την φάση, αν το «σύμπαν» είναι αιτιοκρατικό ή όχι.
Αυτό είναι «άλλου παπά βαγγέλιο», και θα το ψάξουμε μετά την «ανάλυση» της «πρώτης αρχής».


Για πες, για να μην αναλωνόμαστε με τα σοφίσματα που έπονται, πως εσύ στο δικό σου σύστημα – αν πράγματι έχεις απογαλακτιστεί – αντιλαμβάνεσαι και οριοθετείς την «πρώτη αρχή», - όχι ποιος ή τι την ξεκίνησε-, αλλά την ίδια την ιδέα της «αρχής» της μοναδικότητας του κόσμου μας?




/
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Δεκ 27, 2012 7:14 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

gianiss έγραψε:
skapaneas έγραψε:
gianiss
έγραψε:
Παράθεση:


skapaneas


Υπαρχει ενα καθιερωμενο μοντελο ( συγχρονης ) ζωης και μας επιβαλλουν να το ακολουθουμε
Με διαφορους τροπους
Αρχιζοντας απο την παιδικη ηλικια...




Δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω μαζί σου, όσον αφορά τον βρεφονηπιακό προσηλυτισμό που αναφέρεσαι, και τις μεθόδους που τα κάθε λογής θρησκευτικά κατεστημένα επεξεργάζονται για να ευνουχίζουν τα μυαλά των νέων ανθρώπων, κάθε κοινωνίας, πλασάροντας το δικό τους «καθιερωμένο μοντέλο» ζωής σαν την απόλυτη και αναμφισβήτητη αλήθεια, όπως πολύ σωστά επισημαίνεις

Έτσι δημιουργούν ουσιαστικά ανεγκέφαλους, οπαδούς μισαλλόδοξων θρησκειών , έρμαια και αντικείμενο εκμετάλλευσης αλλότριων κοινωνικοπολιτικών ολιγαρχών / αφεντάδων,

Δεν είναι τυχαίο πως η πλειοψηφία των Ιρανών είναι Σιιτες μουσουλμάνοι , ενώ της Σαουδικής Αραβίας Σουνίτες , Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τους Ιταλούς καθολικούς και τους Έλληνες Ορθόδοξους.

Ανάλογη πλύση εγκεφάλου σε νηπιακή ηλικία διαπιστώνουμε σε όλες τις θρησκείες , δόγματα , και τρόπους ζωής , όπως για παράδειγμα σους Ιάπωνες Βουδιστές.

Μιλάμε για πολύ μεγάλη πλύση εγκεφάλου, και δημιουργία άβουλων ουσιαστικά ατόμων, ανίκανων να σκεφτούν από μόνα τους, να αποφασίσουν ελεύθερα και με δική τους κρίση και βούληση, ποιο από τα άθλια «καθιερομένα μοντέλα» θρησκευτικών «συστημάτων» , θα δεχθούν.

Ουσιαστικά και κυριολεκτικά, έχουμε να κάνουμε με εγκεφαλικά εμφυτεύματα.

Συμφωνείς ?

Υ.Γ
Αλήθεια δεν έχεις κάνει σαφές , την δική σου άποψη, στο «Μέγα» προβληματισμό σου.
Κατά την γνώμη σου ποιος δημιούργησε ποιόν, πως, και πότε.

Έχεις δική σου άποψη?

/

Idea

Σαφως και εχω δικη μου αποψη, την οποια και διερευνω εδω ως προς την "αληθεια" της...
Και την οποια αποψη, με δεδομενες τις πεποιθησεις μου περι Θεου, εχω αφησει να διαφανει στην εδω συζητηση...

Πριν ομως την εκθεσω ευθαρσως θα ηθελα απο σενα να βρεις τη βαση της αντιθεσης μας, μια και εχεις πει οτι διαφερουμε ριζικα στην αντιμετωπιση του κοσμου κι εγω εχω πει εγκαιρως ( απεθυνομενος προς τον Ιωαννη τον Νεοφωτιστο ) οτι η οποιαδηπoτε αντιθεση απαιτει κοινο εδαφος ( υποστρωμα ) πανω στο οποιο αναπτυσσεται ( η αντιθεση )

Δωσε λοιπον για να λαβεις !!!



Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την βασική συμφωνία μας, - της νηπιακής υποβολής- , και ας μην αναλωνόμαστε με την σκιά του γαιδάρου.

Ποιο είναι το δικό σου «καθιερωμένο μοντέλο» , αυτό που σωστά επεσήμανες, σου «υπέβαλαν» από την νηπιακή σου ηλικία?
Στην βάση αυτής της δικής σου νηπιακής υποβολής, διατηρείς ακόμη την ίδια «αλήθεια» σου?
Έχει τάχα, διαφοροποιηθεί η δική σου άποψη αναφορικά με αυτή που σε νηπιακή ηλικία σου υπέβαλαν?
Απογαλακτίστηκες τελικά διαμορφώνοντας μια παντελώς δική σου άποψη για το θέμα / δίλημμα που έθεσες, ή ακόμα το ψάχνεις στην βάση όμως της παιδικής σου εμφυτευμένης άποψης?


Παράθεση:
Σαφως και εχω δικη μου αποψη, την οποια και διερευνω εδω ως προς την "αληθεια" της...
Και την οποια αποψη, με δεδομενες τις πεποιθησεις μου περι Θεου, εχω αφησει να διαφανει στην εδω συζητηση...




Για πες λοιπόν ξεκάθαρα την δική σου «αλήθεια», για την ορθότητα της οποίας αμφιβάλεις και για τον λόγο αυτόν έθεσες τον προβληματισμό σου προς συζήτηση.


Αν ο θεός σου – ο προσωπικός θεός σου – είναι ο δικός σου δημιουργός, στο πρότυπο της ιστορίας της γένεσης, υπήρχε σαν οντότητα πριν ….. την δημιουργία του κόσμου σου?

Αν υπήρχε εξ από ανέκαθεν, τι έκανε πριν αρχίσει την δημιουργία, και γιατί αποφάσισε εκείνη την δεδομένη στιγμή, να ξεκινήσει την «πρώτη αρχή» του κόσμου, και όχι άπειρες φορές πριν?

Το ερώτημα δηλαδή που πρέπει να δούμε, δεν εξετάζει την «αιτία» , αλλά την «αρχή» της ύπαρξης

Δεν εξετάζουμε δηλαδή ακόμα σε αυτή την φάση, αν το «σύμπαν» είναι αιτιοκρατικό ή όχι.
Αυτό είναι «άλλου παπά βαγγέλιο», και θα το ψάξουμε μετά την «ανάλυση» της «πρώτης αρχής».


Για πες, για να μην αναλωνόμαστε με τα σοφίσματα που έπονται, πως εσύ στο δικό σου σύστημα – αν πράγματι έχεις απογαλακτιστεί – αντιλαμβάνεσαι και οριοθετείς την «πρώτη αρχή», - όχι ποιος ή τι την ξεκίνησε-, αλλά την ίδια την ιδέα της «αρχής» της μοναδικότητας του κόσμου μας?




/

Idea

Ο Ανθρωπος Απο Την Ωρα που Γεννιεται . . . Αρχιζει Να Πεθαινει

Το καθε τι στον κοσμο μας υποκειται σε αυτο το "νομο"

Ολα τα μοντελα εξαρτησης βασιζονται σε αυτη τη θεμελιωδη διαπιστωση

Ο Θεος εμφανιζεται ως Αυτος που μπορει να διασωσει τον Ανθρωπο απο αυτη την κοινη μοιρα των οντων του κοσμου μας

Αντιφατικο ; ΟΧΙ

Γιατι οι νομοι ισχυουν μεχρι καποιος να τους ανασκευασει

Και ο Ανθρωπος με τη λογικη του ειναι σε θεση να το πραξει

Ενδιαφερεσαι για τη συνεχεια της ζωης ;

Προσαρτασαι σε ενα συστημα διασωσης και πορευεσαι

Αν δεν ενδιαφερεσαι για τη συνεχεια της ζωης, τοτε ζεις οσο ζεις και μετα τιποτα

Εχει αρχη ο Θεος ;

Η Απαντηση ειναι συναφης με το ερωτημα : Εχει αρχη ο Ανθρωπος ;

Αν η απαντηση ειναι καταφατικη, τοτε και ο Θεος εχει Αρχη : Το λογικο του ανθρωπου

Αν η απαντηση ειναι αρνητικη, τοτε αφου ο ανθρωπος υπηρχε απο παντα, δηλαδη ο κοσμος υπηρχε απο παντα, τοτε δεν υπαρχει η αναγκη κανενος δημιουργου και αρα ο θεος ειναι αχρηστος ακομα και ως ιδεα

Σε ποια σχολη ανηκεις ;

Η Αριστοτελεια Λογικη λεγει οτι δεν υπαρχουν πολλες επιλογες, αλλά δυο και μονο δυο σε καθε περιπτωση

Αναλογα σε ποια απο τις δυο αποφασιζεις να λειτουργησεις στον κοσμο, επιλεγεις και τη θεση σου εναντι της ιδεας του θεου

Γιατι επιλεγει ο ανθρωπος την ιδεα του θεου, οταν αυτη ειναι η επιλογη του ;

Για να ξορκισει το λεγομενο φυσικο θανατο

Φοβαται το θανατο ;

Μαλλον...

Γιατι φοβαται το θανατο ;

Γιατι τρομαζει με την ιδεα του αγνωστου περαν αυτου ( του φυσικου θανατου ) εφ' οσον πιστευει οτι η ζωη συνεχιζεται . . .

Τι ειναι πιο λογικο ;

Να αποδεχτει ο ανθρωπος την ιδεα της συνεχισης της ζωης και αρα της προσαρτησης του σε ενα οχημα ( θρησκεια ; ) που να υποσχεται τη διασωση του ή να αποδεχτει την ιδεα της προσκαιρης και πεπερασμενης διαβιωσης στον κοσμο και να ζησει "αρπαζοντας" οσα περισσοτερα μπορει ;

Αυτο μονο ενας συνειδητα λογικος ανθρωπος μπορει να το απαντησει . . .




ΕνοτηταΤωνΠαντων
Ον Εστι Γιγνεσθαι
Μια Ειναι Η Απολυτη Αληθεια : Η Αληθεια Ειναι Αδαμας Πολυεδρος
Ο ανθρωπος παντοτε ανακαλυπτει αυτα που θεωρει οτι υπαρχουν και πειραματιζεται γι' αυτα !
4986 5082 5282
Ζωη = Θεος <=> Ουδεις Ανθρωπος Αθεος
Μονο Ο Συνειρμικος Λογισμος Οδηγει Στην Αληθεια

_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
gianiss
Πρύτανης


Εγγραφή: 18 Ιούλ 2011
Δημοσιεύσεις: 6073

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Δεκ 27, 2012 11:07 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Παράθεση:

skapaneas

Ο Ανθρωπος Απο Την Ωρα που Γεννιεται . . . Αρχιζει Να Πεθαινει
.......................................................................................................
Ο Θεος εμφανιζεται ως Αυτος που μπορει να διασωσει τον Ανθρωπο απο αυτη την κοινη μοιρα των οντων του κοσμου μας



Αναφέρεσαι στον κύκλο (ροή) της ζωής, αν δεν κάνω λάθος, η επίγνωση του οποίου οδηγεί στην “ανακάλυψη” μιας ανώτερης αθάνατης οντότητας, σε κάποιο θεό, που εμφανίζεται από το πουθενά
ως η μόνη “ελπίδα που μπορεί να διασώσει τον Άνθρωπο από αυτή την κοινή μοίρα των όντων του κόσμου μας” , όπως πολύ σωστά διαπιστώνεις και εσύ , και πάνω σε αυτό, διαπιστώνω πως συμφωνούμε.

Την αντίληψη αυτή , της αναγκαιότητας συνέχειας του ανθρώπινου “εγώ” και μετά τον θάνατο του ανθρώπου, την έχω αναλύσει ποιο παλιά, υποστηρίζοντας την άποψη πως ήταν το φυσικό αντιστάθμισμα της ραγδαίας ανάπτυξης του ανθρώπινου εγκεφάλου, μια σοφή γονιδιακή μετάλλαξη , που εξασφάλιζε στον άνθρωπο την ελπίδα της συνέχιας του “εγώ” και μετά τον βέβαιο θανάτο του.

Αν η φύση δεν ενσωμάτωνε γονιδιακά την “ελπίδα” της μετά θάνατον συνέχειας της ζωής, τότε η εξέλιξη του ανθρώπου ή θα σταματούσε, ή θα οδηγούσε σε ένα άλλο είδος ζώου, με μειωμένη αντίληψη του κόσμου.

Με άλλα λόγια, ήταν η γνώση του επικείμενου θανάτου, μια γνώση κοινή σε όλους τους ανθρώπους (πλην των πνευματικά καθυστερημένων ), που οδήγησε στην δημιουργία της έννοιας της αθανασίας, και αφθαρσίας, ιδιότητες που αρχικά επιδόθηκαν σε πνευματικές οντότητες (τα πνεύματα του δάσους, των προγόνων, των δυνάμεων της φύσης κλπ )

Από αυτές τις πνευματικές και “άφθαρτες” οντότητες, προέκυψε μετέπειτα η ιδέα ύπαρξης μιας ανώτερης δύναμης, που οδήγησε με την σειρά της, στον δημιουργία ενός προσωπικού θεού.


Παράθεση:


Εχει αρχη ο Θεος ;

Η Απαντηση ειναι συναφης με το ερωτημα : Εχει αρχη ο Ανθρωπος ;

Αν η απαντηση ειναι καταφατικη, τοτε και ο Θεος εχει Αρχη : Το λογικο του ανθρωπου

Αν η απαντηση ειναι αρνητικη, τοτε αφου ο ανθρωπος υπηρχε απο παντα, δηλαδη ο κοσμος υπηρχε απο παντα, τοτε δεν υπαρχει η αναγκη κανενος δημιουργου και αρα ο θεος ειναι αχρηστος ακομα και ως ιδεα

Σε ποια σχολη ανηκεις ;


Θέτεις Λάθος ερωτήματα.!!

Με δεδομένη την μόνη κοινή παραδοχή όλων των λογικών όντων, δηλαδή της βεβαιότητας ύπαρξης του “κάτι”, το ερώτημα που τίθεται είναι , αν υπήρχε αυτό το “κάτι” (με διάφορες μορφές ή όχι) από πάντα, ή “άρχισε” κάποτε.

Δηλαδή ρωτάμε, έχει αρχή το “κάτι”?

Εάν δεχθούμε πως έχει “αρχή” τότε πρέπει να εξηγήσουμε, πως από το παντελώς “τίποτα”. προέκυψε το κάτι, προσδιορίζοντας μάλιστα και τον λόγο, και την αρχή, δηλαδή πριν πόσα χρόνια και γιατί τότε και όχι “άπειρα” χρόνια νωρίτερα.

Εάν οδηγηθούμε στην λογική σκέψη, πως δεν υπήρχε αρχή στην ύπαρξη του “κάτι”, τότε το μόνο που απομένει είναι να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε πως οδηγήθηκε (και οδηγείται) ο κόσμος μας , το “κάτι”, στην μορφή που παρακολουθούμε τώρα, και ποια θα είναι η μελλοντική του εξέλιξη.
Με αυτά τα προβλήματα ασχολείται η φυσική επιστήμη, και η φιλοσοφία ως επιστήμη.

Κοντολογίς δεν υπάρχει δίλημμα ποιος δημιούργησε ποιον (τον θεό ή τον άνθρωπο), αλλά εάν υπάρχει η ανάγκη ύπαρξης ανώτερης οντότητας για να προκύψει ο κόσμος μας , ή θα μπορούσε να υπάρχει και να διαμορφωθεί σε αυτήν την μορφή που παρατηρούμε σήμερα, χωρίς την ανάγκη κάποιας ανώτερη οντότητας.

Κατά την δική μου άποψη στην πρώτη περίπτωση, αν θεωρήσουμε απαραίτητη την ύπαρξη μιας ανώτερης άναρχης οντότητας, τότε ο κόσμος μας είναι μέρος της ουσίας της, και νοείται μεθ εαυτής , είναι δηλαδή και αυτός “άναρχος”.

Στην δεύτερη περίπτωση, δεν υπάρχει ανάγκη ύπαρξης ανώτερης δύναμης, και ο κόσμος μας είναι μία από τις άπειρες δυνατές τυχαίες λύσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αυτό που τώρα παρατηρούμε, σε αντίθεση με άπειρες άλλες λύσεις στείρες.

Και η μία και η άλλη περίπτωση, θα μπορούσε να είναι σωστή κατά 50% η κάθε μια .

Παράθεση:


Η Αριστοτελεια Λογικη λεγει οτι δεν υπαρχουν πολλες επιλογες, αλλά δυο και μονο δυο σε καθε περιπτωση

Αναλογα σε ποια απο τις δυο αποφασιζεις να λειτουργησεις στον κοσμο, επιλεγεις και τη θεση σου εναντι της ιδεας του θεου


Τι σχέση έχει η άποψη του Αριστοτέλη?
Θα μπορούσα να σου αντιτείνω την άποψη του Ηράκλειτου για την δημιουργία του κόσμου.

Δεν το κάνω, γιατί εδώ κουβεντιάζουμε την δική σου άποψη και την δική μου, διαφορετικά θα ορίζαμε σαν θέμα, τις σκέψεις των αρχαίων για την δημιουργία του κόσμου.

/
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Δεκ 27, 2012 12:41 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

gianiss έγραψε:
Παράθεση:

skapaneas

Ο Ανθρωπος Απο Την Ωρα που Γεννιεται . . . Αρχιζει Να Πεθαινει
.......................................................................................................
Ο Θεος εμφανιζεται ως Αυτος που μπορει να διασωσει τον Ανθρωπο απο αυτη την κοινη μοιρα των οντων του κοσμου μας



Αναφέρεσαι στον κύκλο (ροή) της ζωής, αν δεν κάνω λάθος, η επίγνωση του οποίου οδηγεί στην “ανακάλυψη” μιας ανώτερης αθάνατης οντότητας, σε κάποιο θεό, που εμφανίζεται από το πουθενά
ως η μόνη “ελπίδα που μπορεί να διασώσει τον Άνθρωπο από αυτή την κοινή μοίρα των όντων του κόσμου μας” , όπως πολύ σωστά διαπιστώνεις και εσύ , και πάνω σε αυτό, διαπιστώνω πως συμφωνούμε.

Την αντίληψη αυτή , της αναγκαιότητας συνέχειας του ανθρώπινου “εγώ” και μετά τον θάνατο του ανθρώπου, την έχω αναλύσει ποιο παλιά, υποστηρίζοντας την άποψη πως ήταν το φυσικό αντιστάθμισμα της ραγδαίας ανάπτυξης του ανθρώπινου εγκεφάλου, μια σοφή γονιδιακή μετάλλαξη , που εξασφάλιζε στον άνθρωπο την ελπίδα της συνέχιας του “εγώ” και μετά τον βέβαιο θανάτο του.

Αν η φύση δεν ενσωμάτωνε γονιδιακά την “ελπίδα” της μετά θάνατον συνέχειας της ζωής, τότε η εξέλιξη του ανθρώπου ή θα σταματούσε, ή θα οδηγούσε σε ένα άλλο είδος ζώου, με μειωμένη αντίληψη του κόσμου.

Με άλλα λόγια, ήταν η γνώση του επικείμενου θανάτου, μια γνώση κοινή σε όλους τους ανθρώπους (πλην των πνευματικά καθυστερημένων ), που οδήγησε στην δημιουργία της έννοιας της αθανασίας, και αφθαρσίας, ιδιότητες που αρχικά επιδόθηκαν σε πνευματικές οντότητες (τα πνεύματα του δάσους, των προγόνων, των δυνάμεων της φύσης κλπ )

Από αυτές τις πνευματικές και “άφθαρτες” οντότητες, προέκυψε μετέπειτα η ιδέα ύπαρξης μιας ανώτερης δύναμης, που οδήγησε με την σειρά της, στον δημιουργία ενός προσωπικού θεού.


Παράθεση:


Εχει αρχη ο Θεος ;

Η Απαντηση ειναι συναφης με το ερωτημα : Εχει αρχη ο Ανθρωπος ;

Αν η απαντηση ειναι καταφατικη, τοτε και ο Θεος εχει Αρχη : Το λογικο του ανθρωπου

Αν η απαντηση ειναι αρνητικη, τοτε αφου ο ανθρωπος υπηρχε απο παντα, δηλαδη ο κοσμος υπηρχε απο παντα, τοτε δεν υπαρχει η αναγκη κανενος δημιουργου και αρα ο θεος ειναι αχρηστος ακομα και ως ιδεα

Σε ποια σχολη ανηκεις ;


Θέτεις Λάθος ερωτήματα.!!

Με δεδομένη την μόνη κοινή παραδοχή όλων των λογικών όντων, δηλαδή της βεβαιότητας ύπαρξης του “κάτι”, το ερώτημα που τίθεται είναι , αν υπήρχε αυτό το “κάτι” (με διάφορες μορφές ή όχι) από πάντα, ή “άρχισε” κάποτε.

Δηλαδή ρωτάμε, έχει αρχή το “κάτι”?

Εάν δεχθούμε πως έχει “αρχή” τότε πρέπει να εξηγήσουμε, πως από το παντελώς “τίποτα”. προέκυψε το κάτι, προσδιορίζοντας μάλιστα και τον λόγο, και την αρχή, δηλαδή πριν πόσα χρόνια και γιατί τότε και όχι “άπειρα” χρόνια νωρίτερα.

Εάν οδηγηθούμε στην λογική σκέψη, πως δεν υπήρχε αρχή στην ύπαρξη του “κάτι”, τότε το μόνο που απομένει είναι να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε πως οδηγήθηκε (και οδηγείται) ο κόσμος μας , το “κάτι”, στην μορφή που παρακολουθούμε τώρα, και ποια θα είναι η μελλοντική του εξέλιξη.
Με αυτά τα προβλήματα ασχολείται η φυσική επιστήμη, και η φιλοσοφία ως επιστήμη.

Κοντολογίς δεν υπάρχει δίλημμα ποιος δημιούργησε ποιον (τον θεό ή τον άνθρωπο), αλλά εάν υπάρχει η ανάγκη ύπαρξης ανώτερης οντότητας για να προκύψει ο κόσμος μας , ή θα μπορούσε να υπάρχει και να διαμορφωθεί σε αυτήν την μορφή που παρατηρούμε σήμερα, χωρίς την ανάγκη κάποιας ανώτερη οντότητας.

Κατά την δική μου άποψη στην πρώτη περίπτωση, αν θεωρήσουμε απαραίτητη την ύπαρξη μιας ανώτερης άναρχης οντότητας, τότε ο κόσμος μας είναι μέρος της ουσίας της, και νοείται μεθ εαυτής , είναι δηλαδή και αυτός “άναρχος”.

Στην δεύτερη περίπτωση, δεν υπάρχει ανάγκη ύπαρξης ανώτερης δύναμης, και ο κόσμος μας είναι μία από τις άπειρες δυνατές τυχαίες λύσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αυτό που τώρα παρατηρούμε, σε αντίθεση με άπειρες άλλες λύσεις στείρες.

Και οι μία και η άλλη περίπτωση θα μπορούσε να είναι σωστή κατά 50% η κάθε μια.

Παράθεση:


Η Αριστοτελεια Λογικη λεγει οτι δεν υπαρχουν πολλες επιλογες, αλλά δυο και μονο δυο σε καθε περιπτωση

Αναλογα σε ποια απο τις δυο αποφασιζεις να λειτουργησεις στον κοσμο, επιλεγεις και τη θεση σου εναντι της ιδεας του θεου


Τι σχέση έχει η άποψη του Αριστοτέλη?
Θα μπορούσα να σου αντιτείνω την άποψη του Ηράκλειτου για την δημιουργία του κόσμου.

Δεν το κάνω, γιατί εδώ κουβεντιάζουμε την δική σου άποψη και την δική μου, διαφορετικά θα ορίζαμε σαν θέμα, τις σκέψεις των αρχαίων για την δημιουργία του κόσμου.

/

Idea

Αναγνωριζεις λοιπον οτι και τα δυο ενδεχομενα ειναι ισοπιθανα οταν εξεταζεις λογικα το ζητημα
( Ο Αριατοτελης λεει ακριβως οτι μονο αυτα τα δυο ενδεχομενα υπαρχουν
Και οχι μονο στο θεμα που συζηταμε, αλλά σε καθε περιπτωση επιλογης : ή Α ή οχι Α
Ετσι λειτουργει ο νους στην πραγματικοτητα )

Ποιο απο τα δυο ενδεχομενα πρεπει να επιλεξει ο ανθρωπος που ενδιαφερεται για το ζητημα;
Και κυριως με τι κριτηριο
Και γιατι αυτο ή το αλλο κριτηριο

Προσεξε !
Εδω δε λεω τι εχω επιλεξει εγω και τι εχεις επιλεξει εσυ, αλλά τι πρεπει να πραξει ο ανθρωπος ενωπιον του προβληματος της επιλογης για να βασισει τη ζωη του και τις δρασεις του

Και αφου τα δυο ενδεχομενα ειναι ισοπιθανα, ειναι φανερο οτι ο,τι και να επιλεξει ο ανθρωπος θα ειναι υπευθυνος για τις συνεπειες στον εαυτο του ( θετικες ή αρνητικες )

Αν "βιαστεις" να απαντησεις "κατι", σχετικα με τα κριτηριο επιλογης του ενος ή του αλλου ενδεχομενου, σκεψου οτι και το κριτηριο επιλεγεται και οτι αρα και αυτο υποκειται σε ενδεχομενα ισοπιθανα

Αν συμφωνησουμε "και" σε αυτο, τι μενει να συζητησουμε ;




ΕνοτηταΤωνΠαντων
Ον Εστι Γιγνεσθαι
Μια Ειναι Η Απολυτη Αληθεια : Η Αληθεια Ειναι Αδαμας Πολυεδρος
Ο ανθρωπος παντοτε ανακαλυπτει αυτα που θεωρει οτι υπαρχουν και πειραματιζεται γι' αυτα !
4986 5082 5282
Ζωη = Θεος <=> Ουδεις Ανθρωπος Αθεος
Μονο Ο Συνειρμικος Λογισμος Οδηγει Στην Αληθεια

_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
gianiss
Πρύτανης


Εγγραφή: 18 Ιούλ 2011
Δημοσιεύσεις: 6073

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Δεκ 27, 2012 1:42 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Όπως ήδη προείπα την γνώμη μου, ήταν το άγχος ως προϊόν της γνώσης του επικείμενου και βέβαιου θανάτου, που χρειαζόταν να “αντιμετωπιστεί” γονιδιακά, διαφορετικά η ολοκλήρωση της εξέλιξης του ανθρώπου σε λογικό ον, θα σταματούσε ή θα ευνοούσε ΜΟΝΟ τα άτομα που δεν θα έφεραν το γονίδιο του "θεού" και βεβαίως δεν θα είχαν ταυτόχρονα την απαιτούμενη αντίληψη και επίγνωση του κύκλου της ζωής, και την πλήρη συνείδηση του “εγώ” και του “εκείνο” .

Με λίγα απλά λόγια, θα επιβίωναν ΜΟΝΟ άτομα που δεν θα είχαν το άγχος της εξαφάνισης του “εγώ” τους, και ως εκ τούτου, άτομα κατώτερα νοητικά.
Θα είχαμε δηλαδή ένα άλλο είδος – μια παραλλαγή – του Homo erectus και δεν θα φτάναμε ποτέ στον “άνθρωπο τον σοφό σοφό”..

Που οδηγεί αυτή η άποψη?
Το έχω ήδη δηλώσει.
Ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να επιβιώσει, αν δεν είχε “εφεύρει” τον ελπίδα της μετά θάνατον ζωής, στο πρόσωπο ενός προσωπικού θεού.

Με άλλα λόγια, ο θεός είναι μια ιδέα που ανέπτυξε ο ίδιος ο άνθρωπος , και η ύπαρξή του είναι απαραίτητη ΜΟΝΟ για τα άτομα που εγωιστικά δεν αντέχουν την εκμηδένισης του “εγώ” τους γιατί δεν κατανοούν την φύση τους, και αυτά τα άτομα αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας.

Η πίστη ή άρνηση ενός προσωπικού θεού, είναι με άλλα λόγια θέμα ιδιοσυγκρασίας και δικαίωμα του καθενός μεμονωμένου ατόμου.
Το πως θα τον εννοεί, θα δέχεται και θα πιστεύει, το κάθε ένα από αυτά τα άτομα τον δικό του θεό, είναι κατά μείζονα λόγο θέμα νηπιακής υποβολής.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Δεκ 27, 2012 4:09 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

gianiss
έγραψε:
Όπως ήδη προείπα την γνώμη μου, ήταν το άγχος ως προϊόν της γνώσης του επικείμενου και βέβαιου θανάτου, που χρειαζόταν να “αντιμετωπιστεί” γονιδιακά, διαφορετικά η ολοκλήρωση της εξέλιξης του ανθρώπου σε λογικό ον, θα σταματούσε ή θα ευνοούσε ΜΟΝΟ τα άτομα που δεν θα έφεραν το γονίδιο του "θεού" και βεβαίως δεν θα είχαν ταυτόχρονα την απαιτούμενη αντίληψη και επίγνωση του κύκλου της ζωής, και την πλήρη συνείδηση του “εγώ” και του “εκείνο” .

Με λίγα απλά λόγια, θα επιβίωναν ΜΟΝΟ άτομα που δεν θα είχαν το άγχος της εξαφάνισης του “εγώ” τους, και ως εκ τούτου, άτομα κατώτερα νοητικά.
Θα είχαμε δηλαδή ένα άλλο είδος – μια παραλλαγή – του Homo erectus και δεν θα φτάναμε ποτέ στον “άνθρωπο τον σοφό σοφό”..

Που οδηγεί αυτή η άποψη?
Το έχω ήδη δηλώσει.
Ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να επιβιώσει, αν δεν είχε “εφεύρει” τον ελπίδα της μετά θάνατον ζωής, στο πρόσωπο ενός προσωπικού θεού.

Με άλλα λόγια, ο θεός είναι μια ιδέα που ανέπτυξε ο ίδιος ο άνθρωπος , και η ύπαρξή του είναι απαραίτητη ΜΟΝΟ για τα άτομα που εγωιστικά δεν αντέχουν την εκμηδένισης του “εγώ” τους γιατί δεν κατανοούν την φύση τους, και αυτά τα άτομα αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας.

Η πίστη ή άρνηση ενός προσωπικού θεού, είναι με άλλα λόγια θέμα ιδιοσυγκρασίας και δικαίωμα του καθενός μεμονωμένου ατόμου.
Το πως θα τον εννοεί, θα δέχεται και θα πιστεύει, το κάθε ένα από αυτά τα άτομα τον δικό του θεό, είναι κατά μείζονα λόγο θέμα νηπιακής υποβολής.

Idea

Ειλικρινα δεν μπορω να πω "τιποτα"
Μια σαφης και καθαρη θεση με σημεια "αιχμης" για συζητηση ( γονιμη )
Το πιο σημαντικο ομως ολων ειναι το συμπερασμα
Ο ανθρωπος λοιπον που θελει να επιβιωσει οφειλει να εφευρει τον προσωπικο του θεο
Και συνεπως όποιος δεν εχει ( γεννησει ή δεν γεννά ) το θεο του δεν εχει καμια απολυτως προοπτικη να επιβιωσει


Και δεν μου λες τωρα gianiss, εσυ με αυτη τη θεση αυτοθεωρεισαι αθεος ;
Λαβε υποψη σου οτι εχεις επινοησει και αποδεχεσαι το "κατι" : το αναρχο, το ατελειωτο, το αιωνιο, . . . απο το οποιο με τις τυχαιες παραλλαγες και αλλοιωσεις του προερχονται οι κοσμοι οι αεναα μεταβαλλομενοι και εκ του οποιου αναδεικνυεται τελικα ο ανθρωπος

[ Και Ενας Θεος ξερει τι αλλο θα προκυψει περα και μετα απο τον ανθρωπο
Μονο εκ του γεγονοτος οτι μπορει να αναπτυχθουν και αλλες γονιδιακες μεταλλαγες
ωστε να αντιμετωπιστουν οι εγγενεις αδυναμιες του ανθρωπου
( που θα εμφανιστουν )
ογω των μεταβαλλομενων συνθηκων ]



ΕνοτηταΤωνΠαντων
Ον Εστι Γιγνεσθαι
Μια Ειναι Η Απολυτη Αληθεια : Η Αληθεια Ειναι Αδαμας Πολυεδρος
Ο ανθρωπος παντοτε ανακαλυπτει αυτα που θεωρει οτι υπαρχουν και πειραματιζεται γι' αυτα !
4986 5082 5282
Ζωη = Θεος <=> Ουδεις Ανθρωπος Αθεος
Μονο Ο Συνειρμικος Λογισμος Οδηγει Στην Αληθεια

_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
alkinooos
Πρύτανης


Εγγραφή: 16 Ιαν 2008
Δημοσιεύσεις: 562
Τόπος: kerkura

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Δεκ 27, 2012 5:07 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Δεν είναι ο θάνατος το θέμα όσο η ανάμνηση του ανθρώπου.Όπως η αναζήτηση της Αγάπης και το Έρωτα.Η Αγάπη έχει να κάνει με το είδος του.Αγαπώ τον άνθρωπο=τον προστατεύω .Ο δε Έρωτας τον καλεί να γνωρίσει τη φύση του.Γάμος=ολοκλήρωση.Είναι γραμμένα στο γενετικό μας υλικό,όπως και η έννοια "Θεός".Είναι οι λόγοι που ο άνθρωπος αναζητά,να μάθει ,να γνωρίσει,να γευτεί πριν κλείσει ο κύκλος του.Δεν είναι περιέργεια,δεν είναι επιλογή,είναι αναγκασμένος,διότι τα γονίδια δονούνται.Όλα αυτά προκαλεί η ανάμνηση...
_________________
Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολλούς·κι αφ' ετέρου, τα όσα ήξερα εγώ βρίσκονταν μακριά από τη δική τους αντίληψη
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Yahoo Messenger
gianiss
Πρύτανης


Εγγραφή: 18 Ιούλ 2011
Δημοσιεύσεις: 6073

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Δεκ 27, 2012 6:18 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

skapaneas έγραψε:
gianiss
έγραψε:
Όπως ήδη προείπα την γνώμη μου, ήταν το άγχος ως προϊόν της γνώσης του επικείμενου και βέβαιου θανάτου, που χρειαζόταν να “αντιμετωπιστεί” γονιδιακά, διαφορετικά η ολοκλήρωση της εξέλιξης του ανθρώπου σε λογικό ον, θα σταματούσε ή θα ευνοούσε ΜΟΝΟ τα άτομα που δεν θα έφεραν το γονίδιο του "θεού" και βεβαίως δεν θα είχαν ταυτόχρονα την απαιτούμενη αντίληψη και επίγνωση του κύκλου της ζωής, και την πλήρη συνείδηση του “εγώ” και του “εκείνο” .

Με λίγα απλά λόγια, θα επιβίωναν ΜΟΝΟ άτομα που δεν θα είχαν το άγχος της εξαφάνισης του “εγώ” τους, και ως εκ τούτου, άτομα κατώτερα νοητικά.
Θα είχαμε δηλαδή ένα άλλο είδος – μια παραλλαγή – του Homo erectus και δεν θα φτάναμε ποτέ στον “άνθρωπο τον σοφό σοφό”..

Που οδηγεί αυτή η άποψη?
Το έχω ήδη δηλώσει.
Ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να επιβιώσει, αν δεν είχε “εφεύρει” τον ελπίδα της μετά θάνατον ζωής, στο πρόσωπο ενός προσωπικού θεού.

Με άλλα λόγια, ο θεός είναι μια ιδέα που ανέπτυξε ο ίδιος ο άνθρωπος , και η ύπαρξή του είναι απαραίτητη ΜΟΝΟ για τα άτομα που εγωιστικά δεν αντέχουν την εκμηδένισης του “εγώ” τους γιατί δεν κατανοούν την φύση τους, και αυτά τα άτομα αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας.

Η πίστη ή άρνηση ενός προσωπικού θεού, είναι με άλλα λόγια θέμα ιδιοσυγκρασίας και δικαίωμα του καθενός μεμονωμένου ατόμου.
Το πως θα τον εννοεί, θα δέχεται και θα πιστεύει, το κάθε ένα από αυτά τα άτομα τον δικό του θεό, είναι κατά μείζονα λόγο θέμα νηπιακής υποβολής.

Idea

Ειλικρινα δεν μπορω να πω "τιποτα"
Μια σαφης και καθαρη θεση με σημεια "αιχμης" για συζητηση ( γονιμη )
Το πιο σημαντικο ομως ολων ειναι το συμπερασμα
Ο ανθρωπος λοιπον που θελει να επιβιωσει οφειλει να εφευρει τον προσωπικο του θεο
Και συνεπως όποιος δεν εχει ( γεννησει ή δεν γεννά ) το θεο του δεν εχει καμια απολυτως προοπτικη να επιβιωσει


Και δεν μου λες τωρα gianiss, εσυ με αυτη τη θεση αυτοθεωρεισαι αθεος ;
Λαβε υποψη σου οτι εχεις επινοησει και αποδεχεσαι το "κατι" : το αναρχο, το ατελειωτο, το αιωνιο, . . . απο το οποιο με τις τυχαιες παραλλαγες και αλλοιωσεις του προερχονται οι κοσμοι οι αεναα μεταβαλλομενοι και εκ του οποιου αναδεικνυεται τελικα ο ανθρωπος

[ Και Ενας Θεος ξερει τι αλλο θα προκυψει περα και μετα απο τον ανθρωπο
Μονο εκ του γεγονοτος οτι μπορει να αναπτυχθουν και αλλες γονιδιακες μεταλλαγες
ωστε να αντιμετωπιστουν οι εγγενεις αδυναμιες του ανθρωπου
( που θα εμφανιστουν )
ογω των μεταβαλλομενων συνθηκων ]






Παράθεση:
Ο ανθρωπος λοιπον που θελει να επιβιωσει οφειλει να εφευρει τον προσωπικο του θεο
Και συνεπως όποιος δεν εχει ( γεννησει ή δεν γεννά ) το θεο του δεν εχει καμια απολυτως προοπτικη να επιβιωσει



Το συμπέρασμα που προκύπτει από την δική μου προσέγγιση / θέση είναι ολίγο διαφορετικό.
Για να επιβιώσει ο άνθρωπος σαν άτομο, οφείλει να δεχθεί τον θάνατο του σαν την μεγαλύτερη σοφία της εξελικτικής διαδικασίας της ζωής .
Αν δεν είχε προκύψει ο θάνατος, η ζωή θα ήταν προσκολλημένη σε επίπεδο βακτηριδίων.
Η εξέλιξη θα ορίζετο από συνεχείς διαφοροποιήσεις / μεταλλάξεις σε επίπεδο βακτηρίων με δημιουργία ανταγωνιστικών συνεχώς ειδών, χωρίς πολιπλοκότητα, πέραν ενός μεγάλου πλήθους νέων ειδών βακτηρίων.
Μέχρι εκεί, και θα παρέμενε έτσι για αναλλοίωτη διάρκεια.

Η άποψή μου λοιπόν είναι πως αν δεν μπορεί το άτομο / άνθρωπος να κατανοήσει και να αποδεχθεί αυτή την θαυμαστή αλήθεια της εκμηδένισης του “εγώ” του, τότε οφείλει να δημιουργήσει τον θεό του, όπως αυτός τον φαντάζεται.
Έτσι θα έχει δημιουργήσει την δική του ελπίδα .

Παράθεση:


Και δεν μου λες τωρα gianiss, εσυ με αυτη τη θεση αυτοθεωρεισαι αθεος ;



Δεν μου πάνε οι ετικέτες.

Αν ζητάς να αυτοπροσδιοριστώ, θα έλεγα πως είμαι ένας απλός ερευνητής της γνώσης , ένας φίλος της σοφίας την οποία συνεχώς αναζητώ, μόλο που το ξέρω πως ποτέ δεν θα την κατακτήσω.

Και αυτό με ηδονίζει!!
Κάθε φορά που ανακαλύπτω κάτι, πολλαπλασιάζονται οι απορίες μου, αυξάνεται ο ορίζοντας γύρο μου.

Αλίμονό μου αν έβρισκα την πλήρη γνώση.

Ο θεός είτε υπάρχει είδε δεν υπάρχει, είναι το ίδιο.
Αν υπάρχει δεν ασχολείται με την δική μου ύπαρξη και με τον κόσμο όλο.
Γιατί να ασχοληθώ εγώ?

Οι νόμοι της φύσης ενδεχομένως να είναι μέρος της ουσίας του, που ωστόσο ΔΕΝ μπορεί να τους αλλάξει.

Ακούγεται παράδοξο, αλλά μήπως η όλη ύπαρξη έτσι δεν είναι?
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Δεκ 27, 2012 8:36 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

gianiss
έγραψε:


Παράθεση:
Ο ανθρωπος λοιπον που θελει να επιβιωσει οφειλει να εφευρει τον προσωπικο του θεο
Και συνεπως όποιος δεν εχει ( γεννησει ή δεν γεννά ) το θεο του δεν εχει καμια απολυτως προοπτικη να επιβιωσει



Το συμπέρασμα που προκύπτει από την δική μου προσέγγιση / θέση είναι ολίγο διαφορετικό.
Για να επιβιώσει ο άνθρωπος σαν άτομο, οφείλει να δεχθεί τον θάνατο του σαν την μεγαλύτερη σοφία της εξελικτικής διαδικασίας της ζωής .
Αν δεν είχε προκύψει ο θάνατος, η ζωή θα ήταν προσκολλημένη σε επίπεδο βακτηριδίων.
Η εξέλιξη θα ορίζετο από συνεχείς διαφοροποιήσεις / μεταλλάξεις σε επίπεδο βακτηρίων με δημιουργία ανταγωνιστικών συνεχώς ειδών, χωρίς πολιπλοκότητα, πέραν ενός μεγάλου πλήθους νέων ειδών βακτηρίων.
Μέχρι εκεί, και θα παρέμενε έτσι για αναλλοίωτη διάρκεια.

Η άποψή μου λοιπόν είναι πως αν δεν μπορεί το άτομο / άνθρωπος να κατανοήσει και να αποδεχθεί αυτή την θαυμαστή αλήθεια της εκμηδένισης του “εγώ” του, τότε οφείλει να δημιουργήσει τον θεό του, όπως αυτός τον φαντάζεται.
Έτσι θα έχει δημιουργήσει την δική του ελπίδα .

Παράθεση:


Και δεν μου λες τωρα gianiss, εσυ με αυτη τη θεση αυτοθεωρεισαι αθεος ;



Δεν μου πάνε οι ετικέτες.

Αν ζητάς να αυτοπροσδιοριστώ, θα έλεγα πως είμαι ένας απλός ερευνητής της γνώσης , ένας φίλος της σοφίας την οποία συνεχώς αναζητώ, μόλο που το ξέρω πως ποτέ δεν θα την κατακτήσω.

Και αυτό με ηδονίζει!!
Κάθε φορά που ανακαλύπτω κάτι, πολλαπλασιάζονται οι απορίες μου, αυξάνεται ο ορίζοντας γύρο μου.

Αλίμονό μου αν έβρισκα την πλήρη γνώση.

Ο θεός είτε υπάρχει είδε δεν υπάρχει, είναι το ίδιο.
Αν υπάρχει δεν ασχολείται με την δική μου ύπαρξη και με τον κόσμο όλο.
Γιατί να ασχοληθώ εγώ?

Οι νόμοι της φύσης ενδεχομένως να είναι μέρος της ουσίας του, που ωστόσο ΔΕΝ μπορεί να τους αλλάξει.

Ακούγεται παράδοξο, αλλά μήπως η όλη ύπαρξη έτσι δεν είναι?

Idea

Τρια πραγματα μπορω να επισημανω στα παραπανω
1ο : Η θαυμαστη αληθεια της εκμηδενισης του Εγω
2ο : Το αεναο ταξιδι της γνωσης ( ή στη γνωση )
3ο : Το οτι ο θεος ειναι το ιδιο ειτε υπαρχει ειτε δεν υπαρχει

1ο
Η εκμηδενιση του εγω, ως μερος της εξελικτικης διαδικασιας, αποτελει τον κινητηριο παραγονται με τον οποιο παραγονται τα "συνεχως" νεα ειδη δομων με τα οποια τα εκ νεου προκυπτοντα ατομα ειναι καλυτερα προσαρμοσμενα στο περιβαλλον και επιβιωνουν αποτελεσματικοτερα.
Ο θανατος λοιπον ειναι το κλειδι της φυσης για να εξελισσει τις ζωσες δομες της, αποσυροντας το παλιο και φερνοντας το καινουργιο.
Ετσι το καλειδοσκοπιο της ζωϊκης ποικιλιας εμπλουτιζεται καθε φορα και σε καθε εποχη.

Κατανοητον !

Αυτη η λογικη συνοψιζεται στη φραση : Θυσιαζομαι εγω για να προκυψει το καλυτερο

Αυτη η λογικη ομως ειναι ηδη υφισταμενη στον ανθρωπο
Ο ανθρωπος, και οχι μονο, ειναι ηδη βασισμενος σε αυτο το νομο της θυσιας
Ο ανθρωπος και ολοι οι πολυκυτταροι οργανισμοι εχουν μια δομη που βασιζεται ακριβως στο θανατο
Τα κυτταρα πεθαινουν συνεχως και κατα εκατομμυρια ή δισεκατομμυρια καθε μερα, ανανεωνοντας τον οργανισμο και δινοντας του τη δυνατοτητα για μια ακομα καλυτερη ( ; ) μερα.

Το αντιλαμβανεται αυτο ο ανθρωπος ;
Γιατι τα μη λογικα πολυκυτταρα οντα δεν ( εχουμε την απαιτηση να ) το κατανοουν
Ο ανθρωπος ομως μπορει να αντιληφτει οτι ειναι δομημενος πανω σε αυτη τη θαυμαστη αληθεια του θανατου και της εκμηδενισης του εγω ;

Αν δεν το αντιλαμβανεται, τοτε ταυτιζει θεμελιακα τη λογικη του με την κυτταρικη λογικη, ταυτιζεται λειτουργικα με την κυτταρικη νομοτελεια των στοιχειωδων δομων του σωματος του και αφηνεται να ακολουθησει την πορεια τη δικη τους τελικα
Γινεται δηλαδη ενα κομματι του παζλ που συνθετει την ευρυτερη ανθρωπινη κοινωνια γυρω του αναλουμενος μεσα στους μηχανισμοιυς της , οπως ακριβως τα κυτταρα του σωματος του κανουν το καλυτερο που μπορουν μεσα στο σωμα του και μετα αποχωρουν

Ουτε ομως τα κυτταρα ουτε και τα ζωα διαθετουν τη λογικη του ανθρωπου
Γιατι "πρεπει" αυτος να ακολουθησει τη μοιρα τους ;
Κι αν ειναι κατι που τον ξεχωρισε και τον διακρινει απο τα τα ζωα, αυτο ειναι το λογικο του, με το οποιο παρηγαγε και παραγει πολιτισμο και λυνει μυριαδες προβληματα μεσω της Επιστημης και της Τεχνολογιας βασιζομενος στη Φιλοσοφια, η οποια ανοιγει νεους δρομους στην Επιστημη

Και αυτο ακριβως ειναι που προτεινω και διερευνω εδω, με το παρον θεμα : Η Φιλοσοφια Της Συνειδητης Και Ελεγχομενης Φυσικης Ανανεωσης


2ο
Το αεναο ταξιδι στη Γνωση ειναι οντως θαυμαστο
Ευχομαι να το απολαυσεις με ολες σου τις δυναμεις
Ειναι οντως κατι πραγματικα δυνατο


3ο
Δεν βλεπω σε τι μπορει να διαφερει το "κατι" απο το "θεο"
Εσυ βλεπεις καποια διαφορά ;




ΕνοτηταΤωνΠαντων
Ον Εστι Γιγνεσθαι
Μια Ειναι Η Απολυτη Αληθεια : Η Αληθεια Ειναι Αδαμας Πολυεδρος
Ο ανθρωπος παντοτε ανακαλυπτει αυτα που θεωρει οτι υπαρχουν και πειραματιζεται γι' αυτα !
4986 5082 5282
Ζωη = Θεος <=> Ουδεις Ανθρωπος Αθεος
Μονο Ο Συνειρμικος Λογισμος Οδηγει Στην Αληθεια

_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Δεκ 27, 2012 9:03 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

alkinooos
έγραψε:
Δεν είναι ο θάνατος το θέμα όσο η ανάμνηση του ανθρώπου.
Όπως η αναζήτηση της Αγάπης και το Έρωτα.
Η Αγάπη έχει να κάνει με το είδος του.
Αγαπώ τον άνθρωπο=τον προστατεύω .
Ο δε Έρωτας τον καλεί να γνωρίσει τη φύση του.
Γάμος=ολοκλήρωση.
Είναι γραμμένα στο γενετικό μας υλικό,όπως και η έννοια "Θεός".
Είναι οι λόγοι που ο άνθρωπος αναζητά,να μάθει ,να γνωρίσει,να γευτεί πριν κλείσει ο κύκλος του.
Δεν είναι περιέργεια,δεν είναι επιλογή,είναι αναγκασμένος,διότι τα γονίδια δονούνται.
Όλα αυτά προκαλεί η ανάμνηση...

Idea

Αλκινοε

Με την ανοχη σου, αλλαξα λιγο την παρουσιαση της σκεψης σου, γιατι ειναι "ασυνεχης"
Αλματικη
Ετσι φαινεται καλυτερα η διαδοχικοτητα των λογισμων σου

Δεν προκυπτει ευλογα λοιπον το ερωτημα :
Και γιατι ολα αυτα στο γενετικο μας υλικο ;
Γιατι ο ανθρωπος να βιωσει ολη αυτη την εμπειρια ;
Τι εξυπηρετουν γενικοτερα και κυριως ποιον εξυπηρετουν ;
Ειναι το ταξιδι στην εμπειρια και στην προστασια της Αγαπης και στην ολοκληρωση του Ερωτα αυτοσκοπος ;
Και σε τι στρεφεται η αναμνηση μεσα στην οποια λειτουργει και την οποια ξυπναει ο ονθρωπος με ολα αυτα ;

Η αναμνηση προϋποθετει και απαιτει ενα προβιολογικο ατομικο παρελθον για να εχει νοημα
Αλλιως μενουμε στη θαυμαστη αληθεια της κυτταρικης θυσιας, στην οποια αναφερομαι παραπανω
Και η οποια λογικα δεν ειναι αρκετη για τον απειρων δυνατοτητων ανθρωπο




ΕνοτηταΤωνΠαντων
Ον Εστι Γιγνεσθαι
Μια Ειναι Η Απολυτη Αληθεια : Η Αληθεια Ειναι Αδαμας Πολυεδρος
Ο ανθρωπος παντοτε ανακαλυπτει αυτα που θεωρει οτι υπαρχουν και πειραματιζεται γι' αυτα !
4986 5082 5282
Ζωη = Θεος <=> Ουδεις Ανθρωπος Αθεος
Μονο Ο Συνειρμικος Λογισμος Οδηγει Στην Αληθεια

_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
gianiss
Πρύτανης


Εγγραφή: 18 Ιούλ 2011
Δημοσιεύσεις: 6073

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 28, 2012 12:56 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Παράθεση:


skapaneas

Ο θανατος λοιπον ειναι το κλειδι της φυσης για να εξελισσει τις ζωσες δομες της, αποσυροντας το παλιο και φερνοντας το καινουργιο.
Ετσι το καλειδοσκοπιο της ζωϊκης ποικιλιας εμπλουτιζεται καθε φορα και σε καθε εποχη.

Κατανοητον !



Αυτή ακριβώς είναι η άποψή μου, και δεν έχει τη “λογική της θυσίας” – όπως αναφέρεις – αλλά την “σοφία της αρμονίας”.
Η ουσία βέβαια είναι πως ΜΟΝΟ στα μάτια τα δικά μας αυτό σκαμπάζει “θαυμαστό”, “σοφό”.
Στην πραγματικότητα είναι το αυτονόητο, το απλό, το βέλτιστο που προκύπτει από δισεκατομμύρια τυχαίες μεταλλάξεις, η πλειονότητα των οποίων είναι αδιάφορες, κάποιες επιζήμιες και ορισμένες μόνο ευνοϊκές για το άτομο, και αφού ευνοούν το είδος , σε βάθος χρόνου επικρατούν και συνιστούν σε γενικευμένη διαφορετικότητα και συνολική βελτίωση του είδους.

Φαντάσου τώρα μια κοινωνία ανθρώπων που θα συζούσαν ο “όρθιος άνθρωπος” με τον “άνθρωπο τον σοφό σοφό” (και όλα τα ενδιάμεσα παραλλαγμένα είδη)
Φαντάσου ένα φυσικό βιότοπο που θα συνυπήρχαν αναλλοίωτα συγγενικά είδη με διαφορετικό επίπεδο εξέλιξης.

Θα μπορούσε – λες - να “βαδίσει” η εξέλιξη οποιουδήποτε είδους ?

Πρέπει λοιπόν να αποδεχθούμε τον θάνατο, σαν την μέγιστη αρμονία στην συμφωνία της ζωής, έτσι που να πάψει πλέον, να μας καταδυναστεύει ο επικείμενος βέβαιος ερχομός του.

Κάποιοι το καταλαβαίνουν αυτό , και απελευθερώνονται από τον φόβο του.
Έχω κουβεντιάσει με κάποιους τέτοιους 80ριδες.
Είναι απόλυτα ήρεμοι.
Είναι ελεύθεροι από το “εγώ” τους.

Κάποιοι μπορεί να επικαλεσθούν τον εγωπαθή ωφελιμιστικό συλλογισμό του Ζ.Π. Σαρτρ
“Αν δεν υπάρχει θεός, δεν θα χάσειs και πολλά αν πιστεύεις πως υπάρχει”
“Αν υπάρχει και δεν τον πιστεύεις , θα έχεις χάσει τα πάντα”
(δεν είμαι σίγουρος αν ήταν Σαρτρ που το είπε)

ΔΕΝ θα καταδεχτώ ποτέ, αυτόν τον εξευτελισμό του ελεύθερου πνεύματος.


Παράθεση:


Αυτη η λογικη συνοψιζεται στη φραση : Θυσιαζομαι εγω για να προκυψει το καλυτερο


Από τα προηγούμενα προκύπτει πως δεν γίνεται λόγος για κάποια “θυσία”
Η “θυσία” δηλώνει κάποια συνειδητή επιλογή, που στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει.

Αυτό που για μένα προέχει, είναι η πλήρης επίγνωση του “θαύματος” τη ζωής, και η αποδοχή της σοφίας του.
Όσο ποιό βαθιά παρατηρεί κανείς τις φυσικές “δράσεις” , τόσο μικρότερος αισθάνεται, αποβάλλοντας κάθε φορά και κάποια ποσότητα του “εγώ” .




Παράθεση:


Και αυτο ακριβως ειναι που προτεινω και διερευνω εδω, με το παρον θεμα : Η Φιλοσοφια Της Συνειδητης Και Ελεγχομενης Φυσικης Ανανεωσης


Αυτό φίλε μου ήταν το θέμα που με απασχολούσε πριν 20 χρόνια, όταν για πρώτη φορά συνειδητοποίησα πόσο απλά και κατανοητά είναι τα πράγματα, όταν τα παρατηρούμε από την σωστή γωνία.
Τότε μου πέρασε για πρώτη φορά η ιδέα αν θα μπορούσε να υλοποιηθεί μια συνειδητή μετάλλαξη.
Θεωρητικά υπέθεσα πως υπάρχει αυτή η δυνατότητα.
Ήταν η εποχή που δοκίμαζα – και θαύμαζα – τα αποτελέσματα της υποβολής (με ύπνωση) πάνω στην ανθρώπινη συμπεριφορά.
(μιλώ για τα “θαύματα του μυαλού, αν κατάλαβες)

Δεν ασχολήθηκα όμως με τον τρόπο υλοποίησής μια συνειδητής μετάλλαξης– ούτε αν μπορούσε πράγματι να υλοποιηθεί – γιατί είχα πολύ ποιο ενδιαφέροντα πράγματα να μάθω, από το να καταπιαστώ με κάτι που θα μπορούσε να είναι ανέφικτο, και θα μου αποστερούσε πολλές άλλες γνώσεις του φυσικού κόσμου μας.



/
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
gianiss
Πρύτανης


Εγγραφή: 18 Ιούλ 2011
Δημοσιεύσεις: 6073

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 28, 2012 3:00 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

alkinooos έγραψε:
Δεν είναι ο θάνατος το θέμα όσο η ανάμνηση του ανθρώπου.Όπως η αναζήτηση της Αγάπης και το Έρωτα.Η Αγάπη έχει να κάνει με το είδος του.Αγαπώ τον άνθρωπο=τον προστατεύω .Ο δε Έρωτας τον καλεί να γνωρίσει τη φύση του.Γάμος=ολοκλήρωση.Είναι γραμμένα στο γενετικό μας υλικό,όπως και η έννοια "Θεός".Είναι οι λόγοι που ο άνθρωπος αναζητά,να μάθει ,να γνωρίσει,να γευτεί πριν κλείσει ο κύκλος του.Δεν είναι περιέργεια,δεν είναι επιλογή,είναι αναγκασμένος,διότι τα γονίδια δονούνται.Όλα αυτά προκαλεί η ανάμνηση...



Είναι γεγονός ότι πολλά ανθρώπινα συναισθήματα και συμπεριφορές , (χαράς λύπης, αγάπης , τρυφερότητας, σεξουαλικότητας – ειδικά τα σεξουαλικά – και πολλά άλλα, ) είναι γενετικά μεταφερόμενα , μιλάμε δηλαδή για ενστικτώδεις συμπεριφορές.

Η ανάκλησή τους , γίνεται αυτόνομα και αυτόματα,
Η “περιέργεια” και η “δοκιμή” είναι και αυτές γενετικά μεταφερόμενες, και στοχεύουν στο όφελος της εμπειρίας..

Μπορεί με τον όρο “ανάμνηση” να εννοείς, αυτό που εγώ ονομάζω “ανάκληση”.

Δεν είμαι σίγουρος τι ακριβώς εννοείς, ειδικά όταν εμπλέκεις στον συλλογισμό σου τον “θάνατο”

Μπορείς να γίνεις ποιο σαφής
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
alkinooos
Πρύτανης


Εγγραφή: 16 Ιαν 2008
Δημοσιεύσεις: 562
Τόπος: kerkura

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 28, 2012 3:55 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

skapaneas έγραψε:
alkinooos
έγραψε:
Δεν είναι ο θάνατος το θέμα όσο η ανάμνηση του ανθρώπου.
Όπως η αναζήτηση της Αγάπης και το Έρωτα.
Η Αγάπη έχει να κάνει με το είδος του.
Αγαπώ τον άνθρωπο=τον προστατεύω .
Ο δε Έρωτας τον καλεί να γνωρίσει τη φύση του.
Γάμος=ολοκλήρωση.
Είναι γραμμένα στο γενετικό μας υλικό,όπως και η έννοια "Θεός".
Είναι οι λόγοι που ο άνθρωπος αναζητά,να μάθει ,να γνωρίσει,να γευτεί πριν κλείσει ο κύκλος του.
Δεν είναι περιέργεια,δεν είναι επιλογή,είναι αναγκασμένος,διότι τα γονίδια δονούνται.
Όλα αυτά προκαλεί η ανάμνηση...

Idea

Αλκινοε

Με την ανοχη σου, αλλαξα λιγο την παρουσιαση της σκεψης σου, γιατι ειναι "ασυνεχης"
Αλματικη
Ετσι φαινεται καλυτερα η διαδοχικοτητα των λογισμων σου

Δεν προκυπτει ευλογα λοιπον το ερωτημα :
Και γιατι ολα αυτα στο γενετικο μας υλικο ;
Γιατι ο ανθρωπος να βιωσει ολη αυτη την εμπειρια ;
Τι εξυπηρετουν γενικοτερα και κυριως ποιον εξυπηρετουν ;
Ειναι το ταξιδι στην εμπειρια και στην προστασια της Αγαπης και στην ολοκληρωση του Ερωτα αυτοσκοπος ;
Και σε τι στρεφεται η αναμνηση μεσα στην οποια λειτουργει και την οποια ξυπναει ο ονθρωπος με ολα αυτα ;

Η αναμνηση προϋποθετει και απαιτει ενα προβιολογικο ατομικο παρελθον για να εχει νοημα
Αλλιως μενουμε στη θαυμαστη αληθεια της κυτταρικης θυσιας, στην οποια αναφερομαι παραπανω
Και η οποια λογικα δεν ειναι αρκετη για τον απειρων δυνατοτητων ανθρωπο




ΕνοτηταΤωνΠαντων
Ον Εστι Γιγνεσθαι
Μια Ειναι Η Απολυτη Αληθεια : Η Αληθεια Ειναι Αδαμας Πολυεδρος
Ο ανθρωπος παντοτε ανακαλυπτει αυτα που θεωρει οτι υπαρχουν και πειραματιζεται γι' αυτα !
4986 5082 5282
Ζωη = Θεος <=> Ουδεις Ανθρωπος Αθεος
Μονο Ο Συνειρμικος Λογισμος Οδηγει Στην Αληθεια




Συνηθίζω να κάνω αλματώδης σκέψεις...

Διότι προφανώς ο άνθρωπος είναι μια οντότητα που η έννοια "χρόνος" δεν τον φθείρει ,είναι αιώνια.
Ούτε και η έννοια "θάνατος".
Για άλλους μπορεί να είναι το τέλος,για άλλους η Πύλη.
Μη ψάχνουμε λοιπόν για σταθερές και αλήθειες που μερικοί μόνο λένε πως κατέχουν.
Ο άνθρωπος είναι η ολοκλήρωση μορφής και σκέψης,όπου η εξέλιξη του δεν έχει όρια,είναι μη μοριακός..Χμμμ,και το Ελληνικό Αλφάβητο είναι μη μοριακό.
Είναι δόνηση αποκωδικοποιημένη η οποία είναι κρυμμένη στις λέξεις.
Η δόνηση μπορεί να έρθει και με το Φως.
Δες το παγκόσμιο χάρτη..Δες τη φωτεινότητα του Φωτός στο βόρειο ημισφαίριο.Τη φωτεινότητα του Φωτός στο Νότιο και τη φωτεινότητα λίγο πάνω λίγο κάτω από το Ισημερινό...Κάνε μια σύγκριση λαών ,ιστορίας και πνεύματος.Για να δεις τι εννοώ "δόνηση/΄ηλιος".
Γιατί αυτό ;
Τίποτα δεν προσφέρεται απλόχερα .
Να το γράφει ο ΘωΘ ,ο κατασκευαστής της μεγάλης πυραμίδας,οποίος όπως λέει το πνεύμα του κατοίκησε στο σώμα του Ερμή του Τρισμέγιστου :


Γνώριζε συ (ye),
άντρα
συ (ye) είσαι
το τελικό
(ultimate)
[(τέλειο, ολοκληρωμένο, υπέρτατο)]
όλων των πραγμάτων.


Αλλά δεν μπορεί να προχωρήσει και να εξελιχθεί,διότι όπως ανέφερα παραπάνω δεν είναι μόνος...Ξαναγύρνα στις στροφές που παρέθεσα ,αυτές οι στροφές είναι από "χρόνο''που η επιστήμη δεν δέχεται,διότι τότε λέει υπήρχε παγκόσμιος παγετώνας κ.α.Μια θεωρία, ένα αξίωμα ,που ασπάστηκε ως πραγματικότητα...


Είναι απλό,μελετώντας την Ιστορία του ανθρώπου και τη συμπεριφορά του ,μελετάμε την έννοια "Θεός"...
_________________
Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολλούς·κι αφ' ετέρου, τα όσα ήξερα εγώ βρίσκονταν μακριά από τη δική τους αντίληψη
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Yahoo Messenger
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 28, 2012 4:09 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

gianiss
έγραψε:
Παράθεση:


skapaneas

Ο θανατος λοιπον ειναι το κλειδι της φυσης για να εξελισσει τις ζωσες δομες της, αποσυροντας το παλιο και φερνοντας το καινουργιο.
Ετσι το καλειδοσκοπιο της ζωϊκης ποικιλιας εμπλουτιζεται καθε φορα και σε καθε εποχη.

Κατανοητον !



Αυτή ακριβώς είναι η άποψή μου, και δεν έχει τη “λογική της θυσίας” – όπως αναφέρεις – αλλά την “σοφία της αρμονίας”.
Η ουσία βέβαια είναι πως ΜΟΝΟ στα μάτια τα δικά μας αυτό σκαμπάζει “θαυμαστό”, “σοφό”.
Στην πραγματικότητα είναι το αυτονόητο, το απλό, το βέλτιστο που προκύπτει από δισεκατομμύρια τυχαίες μεταλλάξεις, η πλειονότητα των οποίων είναι αδιάφορες, κάποιες επιζήμιες και ορισμένες μόνο ευνοϊκές για το άτομο, και αφού ευνοούν το είδος , σε βάθος χρόνου επικρατούν και συνιστούν σε γενικευμένη διαφορετικότητα και συνολική βελτίωση του είδους.

Φαντάσου τώρα μια κοινωνία ανθρώπων που θα συζούσαν ο “όρθιος άνθρωπος” με τον “άνθρωπο τον σοφό σοφό” (και όλα τα ενδιάμεσα παραλλαγμένα είδη)
Φαντάσου ένα φυσικό βιότοπο που θα συνυπήρχαν αναλλοίωτα συγγενικά είδη με διαφορετικό επίπεδο εξέλιξης.

Θα μπορούσε – λες - να “βαδίσει” η εξέλιξη οποιουδήποτε είδους ?

Πρέπει λοιπόν να αποδεχθούμε τον θάνατο, σαν την μέγιστη αρμονία στην συμφωνία της ζωής, έτσι που να πάψει πλέον, να μας καταδυναστεύει ο επικείμενος βέβαιος ερχομός του.

Κάποιοι το καταλαβαίνουν αυτό , και απελευθερώνονται από τον φόβο του.
Έχω κουβεντιάσει με κάποιους τέτοιους 80ριδες.
Είναι απόλυτα ήρεμοι.
Είναι ελεύθεροι από το “εγώ” τους.

Κάποιοι μπορεί να επικαλεσθούν τον εγωπαθή ωφελιμιστικό συλλογισμό του Ζ.Π. Σαρτρ
“Αν δεν υπάρχει θεός, δεν θα χάσειs και πολλά αν πιστεύεις πως υπάρχει”
“Αν υπάρχει και δεν τον πιστεύεις , θα έχεις χάσει τα πάντα”
(δεν είμαι σίγουρος αν ήταν Σαρτρ που το είπε)

ΔΕΝ θα καταδεχτώ ποτέ, αυτόν τον εξευτελισμό του ελεύθερου πνεύματος.


Παράθεση:


Αυτη η λογικη συνοψιζεται στη φραση : Θυσιαζομαι εγω για να προκυψει το καλυτερο


Από τα προηγούμενα προκύπτει πως δεν γίνεται λόγος για κάποια “θυσία”
Η “θυσία” δηλώνει κάποια συνειδητή επιλογή, που στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει.

Αυτό που για μένα προέχει, είναι η πλήρης επίγνωση του “θαύματος” τη ζωής, και η αποδοχή της σοφίας του.
Όσο ποιό βαθιά παρατηρεί κανείς τις φυσικές “δράσεις” , τόσο μικρότερος αισθάνεται, αποβάλλοντας κάθε φορά και κάποια ποσότητα του “εγώ” .




Παράθεση:


Και αυτο ακριβως ειναι που προτεινω και διερευνω εδω, με το παρον θεμα : Η Φιλοσοφια Της Συνειδητης Και Ελεγχομενης Φυσικης Ανανεωσης


Αυτό φίλε μου ήταν το θέμα που με απασχολούσε πριν 20 χρόνια, όταν για πρώτη φορά συνειδητοποίησα πόσο απλά και κατανοητά είναι τα πράγματα, όταν τα παρατηρούμε από την σωστή γωνία.
Τότε μου πέρασε για πρώτη φορά η ιδέα αν θα μπορούσε να υλοποιηθεί μια συνειδητή μετάλλαξη.
Θεωρητικά υπέθεσα πως υπάρχει αυτή η δυνατότητα.
Ήταν η εποχή που δοκίμαζα – και θαύμαζα – τα αποτελέσματα της υποβολής (με ύπνωση) πάνω στην ανθρώπινη συμπεριφορά.
(μιλώ για τα “θαύματα του μυαλού, αν κατάλαβες)

Δεν ασχολήθηκα όμως με τον τρόπο υλοποίησής μια συνειδητής μετάλλαξης– ούτε αν μπορούσε πράγματι να υλοποιηθεί – γιατί είχα πολύ ποιο ενδιαφέροντα πράγματα να μάθω, από το να καταπιαστώ με κάτι που θα μπορούσε να είναι ανέφικτο, και θα μου αποστερούσε πολλές άλλες γνώσεις του φυσικού κόσμου μας.



/

Idea

Κατανοητα τα οσα λες...
Αλλά δινουν την εντυπωση οτι καπου υπαρχει μια αντιφαση

Πρεπει να αποδεχτουμε το θανατο, καθως λες, επειδη θεωρεις οτι εγκλειει τη σοφια της αρμονιας, τη μεγιστη αρμονια στη συμφωνια της ζωης

Αυτο το πρεπει δηλωνει καταναγκασμο και αποκλειει το αντιθετο του
Το ελευθερο ανθρωπινο πνευμα υποδουλωνεται στο περιεχομενο του πρεπει
Κι αν αυτο γινει με συνειδητη επιλογη, οπότε ο θανατος ειναι ( εξαναγκαστικη ) επιλογη για το καλο της φυσης και των σκοπων της, τοτε αποτελει "θυσια"

Το οτι καποιοι τον αποδεχονται ( τον εξαναγκαστικο θανατο ) και ηρεμουν, ειναι μια θεση που μπορει να δηλωνει και αδυναμια μπροστα στο ανυπερβλητο του θανατου απο φυσικη σκοπια, οπότε σκυβουν το κεφαλι μοιρολατρικα και ακολουθουν το φυσικο ρευμα
Δηλαδη μπορει να μη δειχνει αυτη η σταση καποιων της "μοιρολατρικης" αποδοχης του θανατου το μεγαλειο της αναγνωρισης της αρμονιας στη συμφωνια της ζωης, αλλά την υποταγη στο μοιραιο, διανθισμενο με τονους αρμονιας και ωραιοτητος και άλλων χαρακτηρων που επιτρεπουν στον ανθρωπο να "επαναπαυεται" ειρηνικα στο πεπρωμενο που αδυνατει να αποφυγει.

Θα ελεγα οτι το μεγαλειο αυτο μπορει να υπαρξει μονο στην περιπτωση που μπορω να ζησω απεριοριστα στο φυσικο σωμα ( και κυριολεκτω σ' αυτο ), αλλά καποια στιγμη για λογους αρμονιας ( της ζωης ) αποφασιζω να αποχωρησω απο το συστημα, κανοντας τοπο στο νεο

Υποθετω αντιλαμβανεσαι τη διαφορα

Αλλο να υποτασσομαι στο θανατο γιατι δεν μπορω να κανω διαφορετικα και
αλλο να επιλεγω συνειδητα, υπευθυνα και ελεγχομενα την φυσικη αποχωρηση μου ενω μπορω να ζησω για παντα εδω !

Στη δευτερη περιπτωση υπαρχει οντως ελευθερια

Αλλά οταν δεν εχει καποιος επιλογες, και υποκειται σε καταναγκασμο δεν νοειται και ελευθερια

Σ΄αυτη την τελευταια περιπτωση που αναφερω, μπορει καποιος να μιλα για πληρη επιγνωση του θαυματος της ζωης : πεθαινω μεν ( φυσικη αποχωρηση απο την ενσαρκωση ), αλλά οταν και οπως το επιλεγω εγω

Για την υλοποιηση αυτης της δυνατοτητας, μπορει να παιξει σημαντικοτατο ρολο η Επιστημη, η οποια με τα επιτευγματα της παραγει νεες βαθμιδες ελευθεριας στον ανθρωπο και του επιτρεπει να αποφασιζει προς τη μια ή την αλλη κατευθυνση χρησης των τεχνολογιων που αναπτυσσει




ΕνοτηταΤωνΠαντων
Ον Εστι Γιγνεσθαι
Μια Ειναι Η Απολυτη Αληθεια : Η Αληθεια Ειναι Αδαμας Πολυεδρος
Ο ανθρωπος παντοτε ανακαλυπτει αυτα που θεωρει οτι υπαρχουν και πειραματιζεται γι' αυτα !
4986 5082 5282
Ζωη = Θεος <=> Ουδεις Ανθρωπος Αθεος
Μονο Ο Συνειρμικος Λογισμος Οδηγει Στην Αληθεια

_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
gianiss
Πρύτανης


Εγγραφή: 18 Ιούλ 2011
Δημοσιεύσεις: 6073

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Δεκ 28, 2012 5:20 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Αντίφαση?
Ποια αντίφαση?
Αντίθεση πορεί ναι!

Μιλώ για τη απελευθέρωση της καταδυνάστευση του αλαζονικού “εγώ” που οδηγεί σε μια ουτοπική πραγματικότητα.

Εσύ μιλάς για ανατροπή του θαύματος της ζωής, χάριν της δική σου αθανασίας , που οδηγεί στην διακοπή της βελτίωσης της ίδιας ζωής και ενδεχομένως στην εξαφάνιση κάθε πολυκύτταρου οργανισμού.

Ο μεγαλύτερος δυνάστης μας είναι ο αχαλίνωτος εγωισμός μας.
Αυτός “οραματίστηκε” την δική μας ανωτερότητα μέσα στην φύση, και την καθιέρωσε σαν πίστη μέσω των θρησκειών.

Τα ζώα και τον κόσμον όλον – διδάσκουν οι θρησκείες – τα δημιούργησε ο “παντοδύναμος θεός” με ένα του λόγο.
“Είπε και εγένετο”
Το άνθρωπο τον “άκλωθε” μία ολόκληρη ημέρα
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3 ... 5, 6, 7 ... 51, 52, 53  Επόμενο
Σελίδα 6 από 53

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center