Το ΜΕΓΑ διλημμα

[skapaneas]

Ο Θεος Επλασε Τον Ανθρωπο Ή Ο Ανθρωπος Γεννα Τον Θεο ;

Η Φιλοσοφια τι λεει ;
Η Τεχνη τι εικονιζει ;
Η Επιστημη τι αποφαινεται ;



ΕνοτηταΤωνΠαντων
Ον Εστι Γιγνεσθαι
Μια Ειναι Η Απολυτη Αληθεια : Η Αληθεια Ειναι Αδαμας Πολυεδρος
Ο ανθρωπος παντοτε ανακαλυπτει αυτα που θεωρει οτι υπαρχουν και πειραματιζεται γι' αυτα !
4986 5082 5282
Ζωη = Θεος <=> Ουδεις Ανθρωπος Αθεος
Μονο Ο Συνειρμικος Λογισμος Οδηγει Στην Αληθεια
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος

[alkinooos]

Στη μέχρι τώρα διαδρομή αντιλήφθηκα πως οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις σε τέτοια θέματα δεν είναι ποτέ αρκετές.Ίσως ο καθένας από εμάς θα πρέπει να βάλει και το δικό του λιθαράκι Σκέψης και όχι να δεχόμαστε καθολικά το πως αντιλαμβάνεται η φιλοσοφία,η επιστήμη και η θρησκεία.Θαρρώ πως εμείς είμαστε το κλειδί και η κλειδαριά,αλλά είναι έτσι δομημένος ο κοινωνικός ιστός που να επηρεαζόμαστε συναισθηματικά από τη πρώτη κιόλας ανάσα μας .
Ίσως ηλικιακά να μην είμαστε ακόμα έτοιμοι και να θέλουμε περισσότερες περιστροφές μιας και δεν έχουμε τον "χρόνο"που θα θέλαμε να είχαμε για να κατανοήσουμε.Οι περισσότεροι δεν μπαίνουν καν στο κόπο της αναζήτησης ,διότι οι βίοι τους είναι τόσο βαριά φορτωμένοι με την εύρεση χρήματος.Διότι αυτό είναι κατά το κοινωνικό πρότυπο το μέσο προς την ατομική ευτυχία ,αλλά και ταυτόχρονα η προστασία για κάθε οικογένεια.
Ήδη εδώ και καιρό δεν κάνω τέτοιες συζητήσεις με τη παρέα ή στο καφενείο,μόνο στη σύγκρουση και στην ειρωνεία καταλήγουν(..και σε πόλεμο),άρα για μένα η Σκέψη δεν έχει πια Λόγο και Νόημα,δε μπορεί να ολοκληρωθεί σε Έργο.Δεν ασπάζομαι μήτε τη θρησκεία,μήτε την επιστήμη ,μήτε τη φιλοσοφία,που σημαίνει δεν τις έχω ανάγκη,όσο με ενδιαφέρει η σκέψη.Η ίδια η σκέψη μου,μετά από περιπλάνηση και αναζήτηση τραβά ένα χι...Δεν είναι πια δίλημμα









_________________
Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολλούς·κι αφ' ετέρου, τα όσα ήξερα εγώ βρίσκονταν μακριά από τη δική τους αντίληψη

[LSNM]

φίλε Skapanea επέστρεψες ?! Χαιρετίζω σε, αρτίστα των συνειρμών και τι καλό μας έχεις ?

Ο καθηγητής φέρνει τους μαθητές στην αίθουσα ή οι μαθητές φέρνουν τον καθηγητή ?

Νομίζω φίλε μου πως πρέπει να το δούμε πρακτικά πια το θέμα και δύο πιθανότητες υπάρχουν μιας και μου παραποίησες κάπου είδα την υπογραφή μου (αν δεν φας τον Θεό θεός δεν γίνεσαι ) :

Σϊγουρα ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο.
Επίσης σίγουρα ο άνθρωπος γεννά τον Θεό.
Απλά αυτοί οι δύο θεοί δεν έχουν σχέση μεταξύ τους.
Ο Ένας είναι αυτό το κάτι (απίθανο να είναι ανθρωπομορφικό) που ονομάζουμε Δημιουργό.
Ο Άλλος είναι αυτό που θέλουμε να μας σκέφτεται να ασχολείται με εμάς όπως πχ εμείς τα παιδιά μας.
Νομίζω είναι φανερή η διαφορά.
Το πρακτικό ήταν το εξής : το μισό της τελευταίας εκατοντάδας χιλιάδων χρόνων είπε η επιστήμη πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος παρέμεινε ίδιος.
Με τον ίδιο εγκέφαλο μόλις τα τελευταία μερικές χιλιάδες χρόνια καλπάζει δημιουργικά και εξακοντίζει επιστήμες επιτεύγματα νόηση σε ύψη δυσθεώρητα σχετικά με την πρότερη ιστορία ... (πλην φιλοσοφίας φυσικά - εκεί μπορεί να πηγαίνει και ανάποδα )
Θα πρέπει λοιπόν να απαντήσουμε αν θεωρούμε οτι ο εγκέφαλος αυτός μπορεί να συλλάβει την έννοια του θεού είτε τώρα είτε στο μέλλον ή αν το πιο πιθανό να θεωρήσουμε οτι δεν δύναται να συλλάβει αυτή την έννοια ασκόπως συνεχίζουμε και να πω γιατί το νομίζω αυτό :

Πιστεύω οτι θα ήταν εξαιρετικά γελοίο ο θεός να παίζει κρυφτούλι κάπου στο σύμπαν που βλέπουμε με τηλεσκόπια. Εάν εμπεριέχετο ο δημιουργός σε αυτό το παραχθέν από ένα σημείο (big bang) τότε ευθύς θα προέκυπτε το θέμα της δημιουργίας του εκτός του σύμπαντος "χώρου".
Κάπου εκεί απαντιέται νομίζω η δυνατότητα του ανθρώπινου μυαλού.
Ποιο λογικό βρίσκω να λειτούργησαν τα "πράγματα" κάπως σαν το Τρούμαν σώου όσοι το είδαν όπου ο Δημιουργός είναι έξω από το σύμπαν που δημιούργησε και ως εκ τούτου μη "αντιληπτός" εάν συνεχίζει να "υφίσταται" ως κάτι (σε διαστάσεις και επίπεδα συνείδησης άγνωστα και απλησίαστα σε μας μέσω των επιστημών. Είναι όλη εκείνη η επικράτεια που γράφει αραιά και που ο φίλος Rakis και δεν θα μπορέσει να την αγγίξει-περιγράψει ποτέ ο άνθρωπος.
Οι θνητές ανάγκες του εν τω μεταξύ τον ωθούν να γεννήσει έναν Θεό (ή πολλούς ενίοτε) που όμως είναι ένα νοητικό κατασκεύασμα εξ ανάγκης.
_________________
Αν δεν φας το "θεριό", θεριό δεν γίνεσαι ... [Αριστοτέλης σε ελεύθερη μετάφραση]
"Truth is much too complicated to allow anything but approximations" John von Neumann

[Bugman]

Χαιρετώ τον Skapanea...

Στο ερώτημά σου:
Για ποιον θεό συζητάς; Εκείνον της φαντασίας μας ή τον πραγματικό;
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[gianiss]

[skapaneas]

[skapaneas]

[skapaneas]

[skapaneas]

[Bugman]

Skapanea,
το ερώτημά μου ήταν αν το αίτιο να σκεφτούμε το Θεό είναι εντός του μυαλού μας (φανταστικός) ή εκτός του μυαλού μας (πραγματικός).
Πέρα από το τι αντιπροσωπεύει ο Θεός για τον άνθρωπο, που είναι πράγματι ένα ζήτημα που κάθε θρησκεία το αντιμετωπίζει με το δικό της τρόπο, το ζήτημα που βάζω είναι αν μπορούμε να προσδιορίσουμε το αίτιο που μας προκαλεί την ιδέα για τον Θεό.
Εδώ θα μπορούσαμε να δούμε το ζήτημα από την αντίληψης. Είχα διαβάσει σε ένα αγγλικό επιστημονικό περιοδικό την σημασί του πέμπτου βαθμού αναφοράς. Όταν δηλαδή ο άνθρωπος έφτασε στο πέμπτο βαθμό αναφοράς...τότε άγγιξε την ιδέα του Θεού. Αυτό έγινε συνάμα με την εμφάνιση μικρών ομάδων, πρωτοκοινωνιών. Χωρίς να εμβαθύνω περισσότερο, αυτή η ιδέα μας λέει ότι η παρουσία του Θεού έρχεται με την εξέλιξη της σκέψης του ανθρώπου. Και πάλι όμως δεν προσδιορίζεται αν η ιδέα προκύπτει επειδή ο άνθρωπος έχει τα μέσα πια να αναγνωρίσει τον Θεό, ή αν έχει τα μέσα να φανταστεί την ύπαρξή του, ως μια αναγκαιότητα.
Ουσιαστικά λοιπόν παίζουν η ιδέα της αναγκαιότητας με εκείνη της αποκάλυψης του Θεού. Οι θρησκείες πάντα αναφέρονται στην αποκάλυψη του Θεού. Ότι ο Θεός επικοινωνεί με τρόπο με τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δηλαδή ενώ μπορεί να στέλνει μηνύματα στο Θεό...μπορεί και να δέχεται...εφόσον όμως είναι σε κατάλληλη φόρμα, ή ακολουθώντας το πρέπον πρωτόκολλο, το οποίο και δύναται να μάθει. Από επιστημονική πλευρά ουδέποτε έχει τεκμηριωθεί η επικοινωνία από το Θεό προς τον Άνθρωπο, δεν έχει δηλαδή τεκμηριωθεί η αποκάλυψή του, ούτε έχει τεκμηριωθεί η αναγκαιότητα του. Η αδυναμία τεκμηρίωσης δεν σημαίνει ότι μπορεί απορρίψει την ιδέα περί Θεού. Χιλιάδες άλλες ιδέες του ανθρώπου δεν μπορούν να τεκμηριωθούν και δεν απορρίπτονται. Απόδειξη αυτού είναι ότι σήμερα συμβαίνουν πράγματα για τα οποία κάποτε υπήρχαν ιδέες αλλά δεν μπορούσαν να συμβούν γιατί τα απορρίπταμε. Βρέθηκαν όμως κάποιοι και έδωσαν λύσεις. Έτσι και στο ζήτημα του Θεού, που σήμερα δεν φαίνεται να υπάρχουν τεκμηριωμένες αποδείξεις για την αναγκαιότητα ή και την αποκάλυψή του, αύριο μπορούν να βρεθούν!
Πιστεύω ότι οι περισσότεροι πιστοί ξεκινούν από την ιδέα της αναγκαιότητας της ύπαρξης του Θεού, επειδή αυτή τους ανακουφίζει, και φθάνουν να ασπαστούν μια πίστη, που βγαίνει εξ αποκαλύψεων όπως μαρτυρούν οι λειτουργοί της. Η συμπόρευση με άλλους σε μια εξ αποκάλυψης ύπαρξης του Θεού..πέρα από την ατομική ανακούφιση δίνει και μια κοινωνική δυναμική, αφού η εκκλησία γίνεται δύναμη κοινωνικών αλλαγών, μετέχοντας στα προβλήματα της κοινωνίας, κύρια με την αρωγή, διαθέτοντας κοινούς πόρους των πιστών προς εκείνους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Εν τέλει ο Θεός δρα καταλυτικά ακόμα και ως ιδέα. Έτσι στο όνομα του Θεού (που δεν έχει όνομα, επειδή δεν έχει ανταγωνιστή) γίνονται έργα, κοινωνικά έργα προς όφελος των αδυνάτων.
Εκείνος λοιπόν που αποδέχεται τη συνδρομή της εκκλησίας, η οποία λειτουργεί με τη χάρη του Κυρίου (και Θεού), δεν βλέπει ως ευεργέτη τον παπά ή μητροπολίτη αλλά εκείνον που θεωρεί πάνω από αυτούς. Ο Θεός λοιπόν μέσω ανθρώπινων μηχανισμών γίνεται ευεργέτης....παράγεται έργο! Και ενώ το έργο είναι υπαρκτό και ο λόγος που γίνεται είναι για το Θεό...δεν μπορούμε να τεκμηριώσουμε ότι υπάρχει Θεός, αλλά μόνο ότι "γίνεται γιατί εμείς που το κάνουμε πιστεύουμε ότι υπάρχει Θεός και πιστεύουμε πως αυτός μας δίνει την δύναμη να το κάνουμε". Κάποιοι άλλοι μπορεί να κάνουν το ίδιο πράγμα, χωρίς να πιστεύουν σε Θεό και μόνο επειδή πιστεύουν ότι έχουν την δύναμη να το κάνουν. Για ένα άτομο φαίνεται πως η τελευταία πρόταση είναι λογικότατη. Δείτε όμως που υπάρχει το κόλλημα και εδώ δείχνω την αναγκαιότητα του Θεού, από συλλογισμό όμως, όχι με τεκμηρίωση: Πώς γίνεται πολλά άτομα να πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν μια κοινή προσπάθεια, επειδή πιστεύουν ότι όλοι μαζί μπορούν να συνδυάσουν την δύναμή τους και να πετύχουν; (αυτή είναι αναφορά πέμπτου βαθμού). Ένας τρόπος υπάρχει...να υποθέσουν πως ένας Θεός τους καθοδηγεί. Αν κάποιος σκεφθεί πως θα μπορούσε αυτός να ήταν ηγέτης...πράγματι κάποτε και αυτό συνέβαινε και ο αρχηγός ήταν και Θεός ταυτόχρονα. Επειδή όμως συνέβαινε ο αρχηγός, Θεός, να μπορεί να πεθάνει...κατάλαβαν πως ο Θεός πρέπει να είναι αθάνατος!

Το αρχικό μου λοιπόν ερώτημα δεν έχει απάντηση ή έχει ανάλογα με το αν συμμετέχουμε σε κοινές προσπάθειες ή όχι. Εκείνος που δεν συμμετέχει, ή δεν καταλαβαίνει ότι συμμετέχει...λέει ότι δεν υπάρχει Θεός, και στη θέση του βλέπει αρχηγούς, εξουσία και ότι άλλο παίζει για εκείνον το ρόλο του Θεού!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[ecofan]

[troian]

καλως τον...
_________________
μακεδονίτικα πουλιὰ λαλοῦν μακεδονίτικα

[LSNM]

[gianiss]

[LSNM]