Η καθημερινή ευθανασία

[Bugman]

Η ευθανασία είναι καθημερινή πραγματικότητα.
Όταν αγνοούμε τον συνάνθρωπό μας, τον βοηθούμε να πεθάνει πιο γρήγορα!
Όπως τέθηκε το ζήτημα από τον κ. Περρό, βάση του συλλογισμού γίνεται ο άρρωστος άνθρωπος. Εδώ βάση του συλλογισμού είναι ο άνθρωπος...χωρίς να υπολογίζουμε "αρρώστια".
Εδώ λοιπόν υπάρχουν και από τα δύο, εκούσια και μη ευθανασία. Δηλαδή η περίπτωση να γνωρίζουμε ότι αγνοούμε τον συνάνθρωπό μας και η περίπτωση να μην το γνωρίζουμε. Το πρώτο είναι ευκολα κατανοητό. Το δεύτερο όμως έχει μια κοινωνική χροιά. Δηλαδή υπάρχουν πάντα περιπτώσεις όπου αγνοούμε οργανωμένες δράσεις, και η μη συμμετοχή μας γίνεται ανασταλτικός παράγοντας γι΄αυτές.
Βεβαίως ο κ. Περρός εστιάζει γύρω από την στιγμή της πράξης της ευθανασίας. Στοχεύει όμως να δείξει την μετάβαση εκεί.
Εδώ λοιπόν η μετάβαση είναι και η ουσία, γιατί μπορούμε να ανγνωρίσουμε πρακτικές μετάβασης. Αναγνωρίζοντάς τες με δική μας ή ξένη παρέμβαση, ομαλοποιούμε τα πράγματα.
Αυτή η ομαλοποίηση, πολλές φορές επιδιώκεται με την χαλάρωση των δεσμών μεταξύ μας, ενώ απεναντίας θέλει σφίξιμο δεσμών.

Σε μικρές κοινωνίες, κοινοβιακού τύπου...η λέξη ευθανασία...λείπει από το λεξιλόγιο.
Στη δική μας κοινωνία η λέξη αυτή θέλουμε να περιορίζεται στους κακότυχους ασθενείς, που δεν έχουν "ιατρική" ελπίδα, στατιστικά. Στην πράξη όμως ενεργούμε "θανατώνοντας" τους γύρω μας.
Τι χρειάζεται: Δραστηριοποίηση...οι ν έοι με τους υπερήλικες πρέπει να γεφυρώσουν το χάσμα, να πάψει "τα δίνω όλα για το παιδί μου" και να έρθει το "ζούμε όλοι, μικροί μεγάλοι, γιορτάζουμε και μοιραζόμαστε τις χαρές μας και τις λύπες μας, και ο θάνατος είναι μια παραχώρηση δράσης στους διπλανούς μας".
Δείτε λοιπόν πως αν κάποιος είναι σε κώμα, ή είναι ανύμπορος να δράσει, στις ομαδικές δράσεις, η παραχώρηση δράσης με το θάνατο είναι μια φυσική κατάσταση...επιτρεπτή κοινωνική επιδίωξη.
Σε κάθε περίπτωση ο θάνατος είναι θάνατος, αλλά σε άλλες περιπτώσεις από ατύχημα...και σε άλλες ευτύχημα. Ευτύχημα είναι η παραχώρηση δράσης στους διπλανούς μας. Ατύχημα είναι η έλλειψη δράσης λόγω θανάτου...(χωρίς να υπάρχει λόγος παραχώρησης)

Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι ευθανασία είναι όταν ο θάνατος αποτελεί ευτύχημα...παραχώρηση δράσης στους "οικίους μας" (το οίκος εδώ φθάνει μέχρι την κοινωνία).
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[afham]

Αν κατάλαβα καλά είσαι εναντίον της παθητικής ευθανασίας έτσι;
_________________
Στραβός είναι ο γιαλός

Δείτε επίσης: http://www.liantinis.org

[maxim_97]

[Bugman]

maxim_97, ξαναδιάβασε τι έγραψα....έχω περάσει από το ειδικό που περιγράφεις, δηλαδή τον ασθενή....από αρρώστια...και συζητώ για τον κοινωνικά ασθενή...όπου η αρρώστια δεν βρίσεκται πάνω του αλλά γύρω του...όπου η κοοινωνία (όχι ο άλφα ή ο βήτα, αλλά ο συνδιασμός τους) του προκαλεί ευθανασία.
Σκέψου τι άνθρωποι ήταν οι αμερικάνοι στρατιώτες που στάλθηκαν στον πόλεμο του Κόλπου....Τους έκαναν ευθανασία; Βεβαίως αφού όσοι γύρισαν έχουν το "σύνδρομο" του Κόλπου...που και ανύπαρκτο να είναι, από την στιγμή που το ονομάζουν δηλητηριάζουν την ψυχή αυτών των παλαίμαχων πολεμιστών.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[Toni]

Η κοινωνικής ευθανασία είναι παράγοντας που δεν τον διαμορφώνουν οι άλλοι αλλά εσύ.Αν θές δεν αναλαμβάνεις δράση.
Για το σύνδρομο του Κολπού που ανέφερες δεν νομίζω οι στρατιώτες να ήταν τόσο αφέλης νομίζοντας ότι θα συμμετάσχουν σ'ένα πόλεμο χωρίς να έχουν τις όποιες συνέπειες.Ήθελαν και πήγαν.Κανείς δεν τους πίεσε.Πληρώνονται για αυτό.Επιλογή ζωής ήταν και είναι για αυτούς.

Και η ειρωνία ξέρεις πια είναι;
Αυτοί που λές εσύ ότι τους προκάλεσαν ευθανασία πρόσφεραν δολοφονία σε άλλους.
_________________
Η φωνή της αληθινής ομορφιάς ηχεί πολύ σιγά και διεισδύει μόνο στα πιο ευαίσθητα αφτιά.

Νίτσε Φρίντριχ
(1844 - 1900)

[Bugman]

Κι όμως το "αν θες" διαμορφώνεται...τεχνικά.
Η απατηλή συμφωνία του ισχυρού με το στρατιώτη, λες ότι στηρίζεται στο χρήμα, στον μισθό. Στην ουσία όμως η "ευκαιρία" καριέρας στο στρατό είναι η τελευταία ευκαιρία...για να ζήσει κανείς. Αυτό όμως έχει να κάνει με τους οπλίτες. Οι αξιωματικοί για να βρεθούν στον στρατό θέλουν μια ειδική διαπαιδαγώγηση, για να αναπτύξουν αξίες, για να αγωνιστούν γι΄αυτές. "Να πεθάνουν για την πατρίδα..."

Εν τέλει ένα κράτος δεν πάει καλά αν τα μέλη του διστάζουν να δώσουν τη ζωή τους γι΄αυτό.Η κοινωνική ευθανασία επιβάλλεται, δεν είναι αποτέλεσμα, αλλά μέσο για να φέρει αποτέλεσμα. Τότε ο θάνατος δεν είναι ατύχημα αλλά ευτύχημα.

Για να επιτευχθεί μια ομαλοποίηση γεννήσεων και θανάτων, προς το παρόν ελέγχουμε τις γεννήσεις....θανατώνοντας τα έμβρυα. Κρατάμε δηλαδή τους γέροντες και ξοδεύουμε τους "νεοσούς". Και αυτό γιατί τα έμβρυα δεν τα ξέρουμε...τι άνθρωποι θα γίνουν, αλλά τους γέρους τους γνωρίσαμε και θέλουμε να τους δώσουμε αυτό που τους αξίζει..."κι' άλλη ζωή". Αυτό όμως είναι λάθος. Οι γέροντες είναι ευτυχισμένοι όσο αποδίδουν στην κοινωνία...μετά είναι δυστυχείς. Η επιπλέον παράταση ζωής είναι παράταση δυστυχίας.
Το θέμα δεν το εξαντλώ εδώ.....οι ενέργειές μας φέρουν την κοινωνική ευθανασία...αλλά με τον ύπουλο τρόπο, την πρόκληση ανισοτήτων, και την ευθανασία από αδυναμία ή από αντίδραση των αδυνάτων με δολοφονίες και τρομοκρατίες. Μια άλλη κοινωνική ευθανασία θα ήταν η "αναγνώριση" των αναποτελεσματικών και η απόρριψή τους μέσω ευθανασίας. Δύσκολο να την αντιληφθούμε σήμερα, αλλά αυτή θα είναι η νέα εποχή...η εποχή του "κοινωνικού προγραμματισμού".

Η ιδέα του κοινωνικού προγρσμματισμού έχει γραφτεί στο βιβλίο μου "Η Ι στορία της πληροφορικής" Ν. Συνορα Λιβάνη.....το 1997, στον επίλογο, και αποτελεί "πρόβλεψη" και όχι προφητεία!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

Τι διαφορά έχει αυτή η ιδέα απ' την εφαρμοσμένη ευγονική των Αρείων;

[Bugman]

Νεοφώτιστε...αυτή την ευγονική δεν την ξέρω....αλλά όσο και αν σήμερα μας έρχεται δύσκολο να πιστέψουμε πως οι γέροντες θα μπουν στο στόχαστρο της κοινωνίας, δες την σημερινή εικόνα. Ο πλυθησμός των γερόντων αυξάνει. Δυο δυνατότητες θα έχουμε...ή να μεταθέσουμε το όριο της τρίτης ηλικίας στα 90, επεμβαίνοντας ιατρικά στο γήρας, ή να θέσουμε ανώτατο όριο ζωής. (ότι κάνεις μέχρι τα 80 ας πούμε)

Προς το παρόν, κοροϊδεύουμε τους γέροντες με παροχές υγείας β' κατηγορίας, με απομόνωση, με εγκλεισμό σε ιδρύματα. Και αυτές οι πρακτικές είναι πρακτικές ευθανασίας.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

Kαι πότε δε θα τους κορο'ι'δεύουμε;Αν τους θανατώνουμε;

[Bugman]

Ιωάννη, η λογική του "Άνω Ορίου", ή ημερομηνία λήξεως...., εφόσον είναι αποδεκτή απ΄ όλους...δεν θα λέει για θάνατο αλλά για "μετοίκιση" προς παράδεισο.....Πχ. στα 80 χρόνια θα κάνεις το ταξίδι στο παράδεισο...και με μια ωραία γιορτή θα σε αποχαιρετίσουν όλοι οι νεώτεροί σου (παλιότεροι δεν θα υπάρχουν).
Τώρα ο αποχαιρετισμός γίνεται αφού πεθάνεις...τότε θα γίνεται ενω είσαι ζωντανός!
Φαντάζομαι ότι η μεγαλύτερη ευτυχία θα είναι, να πεθάνεις φυσικά από συγκίνηση, βλέποντας την προσέλευση του κοινού ενώ περίμενες να πεθάνεις σε αποχαιρετιστήρια τελετή!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[panos-ts]

ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ
Χαίρομαι για την σε βάθος ανάπτυξη του ζητήματος της ευθανασίας από τον εισηγητή κ.Πέρρο.
Μια συζήτηση για την ευθανασία θέτει ζητήματα όπως την επανεξέταση της ιατρικής πρακτικής.
Το θέμα της δωρεάς οργάνων σώματος.
Το σε ποιες χώρες αναπτύσσεται αυτή η συζήτηση και κατ’ επέκταση γιατί.
Και φυσικά όλα τα διλήμματα που έθεσε ο κ.Πέρρος.
Ας έλθουμε στο θέμα της ιατρικής πρακτικής με αποσπασματικά ίσως παραδείγματα που όμως δεν μπορούν να παρακαμφθούν.
Στη Κίνα υπάρχει μια κλινική που ειδικεύεται στην επαναφορά ανθρώπων από το κώμα. Μέχρι στιγμής 250 άνθρωποι επανήλθαν κλινικώς νεκροί.
Ποιο συμβούλιο, με ποια σύνθεση, θα αποφάσιζε για τη ζωή αυτών των ανθρώπων;
Ποια θα ήταν η τύχη αυτών των ανθρώπων σε μια κλινική της Δύσης όπου αναπτύσσεται το αίτημα της ευθανασίας;
Ποια είναι η τύχη των ανθρώπων όταν παράλληλα με το θέμα της ευθανασίας εισάγονται οι νεολογισμοί του κλινικά νεκρού ανθρώπου ή του εγκεφαλικά νεκρού σε συνδυασμό με την καμπάνια για δωρεά οργάνων σώματος;
Η εισαγωγή όρων που δεν μπορούν να ελεγχθούν από τον κάθε άνθρωπο μήπως είναι εσκεμμένη και οδηγεί στον έλεγχο της ζωής μας από τον «ειδικό» και την ιατρική βιομηχανία.
Μια συζήτηση ηθικής δεν μπορεί να παρακάμπτει το οικονομικό πλαίσιο και τις επιπτώσεις των επιλογών.
Πόσοι άνθρωποι από τους προγραμμένους επιστημονικά επανήλθαν. Και από πότε κάποιος άνθρωπος αναγορεύεται σε κριτή της ζωής και του θανάτου κάποιου συνανθρώπου μας.
Σε πρόσφατο προσωπικό περιστατικό, ο γιατρός βεβαίωνε ότι ο εγκέφαλος αφού έμεινε 3 λεπτά χωρίς οξυγόνωση, δεν είναι δυνατόν ο ασθενής να γίνει καλά, όπως πρώτα. Ο συγγενείς μου, 85 χρόνων, σε ένα μήνα έγινε τελείως καλά.
Έχω φροντίσει την γιαγιά μου και δεν διανοήθηκα ποτέ ότι στα 102της περίπου δεν χρειάζεται να ζήσει άλλο. Πολίτισσα, στην αγκαλιά της όταν έπαιζε τάβλι, έμαθα πολλαπλασιασμό πριν ακόμα πάω νήπια, στη αγκαλιά της έμαθα το θέατρο από το τότε θέατρο της Δευτέρας της πάλαι ποτέ ΥΕΝΕΔ.
Μια συζήτηση για τόσο σοβαρά θέματα δε μπορεί παρά να περιλαμβάνει συναισθήματα και φορτίσεις. Αν μιλάμε για κοινωνία ανθρώπων.
Ένα άλλο παράδειγμα.
Κάποιος άνθρωπος έχει προσβληθεί από καρκίνο των οστών. Πονάει αφόρητα και οι γιατροί του δίνουν λίγη ακόμα ζωή. Τι κάνουμε; Τον στέλνουμε από ανθρωπισμό όπως ισχυρίζονται κάποιοι και εδώ.
Η νέα ιατρική με τον Δρ. Χάμερ αποδεικνύει ότι αυτός ο ασθενής πονάει στη φάση αποθεραπείας από τον καρκίνο. Όταν δηλαδή, για λόγους που δε είναι του παρόντος, ο ασθενής έγινε καλά από τον καρκίνο και κατά την αποκατάσταση του οργανισμού πονάει αφόρητα για ένα διάστημα. Όπως όταν κλείνει μια πληγή στο χέρι, αυτό πρήζεται άλλα δεν το κόβουμε, με μια αγωγή βοηθούμε στη τελική αποκατάσταση. Ο πόνος για την κλασσική ιατρική είναι στοιχείο επιδείνωσης και ότι ο ασθενής καταλήγει και η λύτρωση από τον πόνο ίσως ήταν προτιμητέα αφού δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας.
Από λάθος θεώρηση και ελαφρά την ηθική μας ξεμπερδεύουμε από κάθε τι που μας κουράζει, μας ενοχλεί μας κοστίζει.
Η συζήτηση για την ευθανασία γίνεται σε κοινωνίες όπου πλέον τα αγαθά δεν κτώνται κόποις, αλλά η ευδαιμονία μας και η προτίμηση στην τυχαιότητα της ύπαρξης μας είναι κυρίαρχες.
Κάποιοι πιστεύουν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, αλλά απλά τα μέσα προδίδουν το σκοπό.
Στις τρεις κατηγορίες που έθεσε ο κ.Πέρρος, όσο αφορά την δυνατότητα του ασθενούς, να θέσει τέρμα στη ζωή του, μόνος του, αυτό είναι δική του επιλογή. Υπάρχει όμως και μια άλλη οπτική, κάποτε είχα διαβάσει στους τοίχους ένα σύνθημα που έλεγε ότι πίσω από κάθε αυτοκτονία υπάρχει ένας δολοφόνος.
Η κοινωνία και ο καθένας μας δεν είμαστε άμοιροι ενός τέτοιου εγχειρήματος.
Στη περίπτωση της εκφρασμένης θέλησης του ασθενούς είτε όταν ήταν καλά (εκ των προτέρων δηλαδή) είτε ως ασθενούς δεν είναι δυνατόν να τον βοηθήσουμε σε αυτή την κατεύθυνση, πολύ περισσότερο το ιατρικό και άλλο προσωπικό το οποίο δεν είναι δυνατόν να διαθέτει την πρότερη καλή πίστη. Όταν μάλιστα βάσιμα και επιστημονικά αμφισβητείται σύσσωμη η ανοσολογία και όλη η βάση της κλασσικής ιατρικής.
Αυτή η συζήτηση γίνεται από ότι ξέρω, ανάμεσα στους κύκλους της κλασσικής ιατρικής και όχι ανάμεσα στους επιστήμονες άλλων θεραπευτικών προσεγγίσεων. Γιατί άραγε;
Θα θυμάστε την περίπτωση Μονσελά όπου μια κυρία του ζήτησε διακαώς να την λυτρώσει από τη ζωή σκοτώνοντας την. Έκανε καλά;
Στη περίπτωση που τρίτοι εικάζουν ότι θα ήταν καλύτερα να αφήσουμε τον ασθενή να καταλήξει γιατί εμείς έτσι κρίνουμε, νομίζω ότι μπορούμε εκ των προτέρων να ασκήσουμε στους ίδιους αυτή την αυθαιρεσία λυτρώνοντας τους ίδιους αλλά και την κοινωνία.
_________________
Σαν βγεις στο πηγαιμό για την Ιθάκη

[ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

[ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

[afham]

Δεν υπάρχει κλασική και μη κλασική ιατρική. Μία είναι η ιατρική επιστήμη με μια δεδομένη ιστορική πορεία.
_________________
Στραβός είναι ο γιαλός

Δείτε επίσης: http://www.liantinis.org

[ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

Kαι στην ιατρική υπάρχουν σχολές (και πρέπει να είμαστε ανοικτοί σε μια νέα σχολή) αλλά πρέπει η κάθε σχολή να αποδεικνύει ότι υπάρχει αιτιώδης σχέση ανάμεσα στον τρόπο θεραπείας που προτείνει και στη θεραπεία,αλλιώς πρόκειται για τσαρλατανισμό.