Θ.ΒοήθειαςΘ.Βοήθειας   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Εγγεγραμμένα μέληΕγγεγραμμένα μέλη   Ομάδες ΧρηστώνΟμάδες Χρηστών  ΕγγραφήΕγγραφή  ΠροφίλΠροφίλ 
Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

ΤΛ)<-Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΛΑΠΛΟΤΗΤΩΝ->(ΦΛ
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3, ... 14, 15, 16  Επόμενο
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 17, 2011 7:56 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη



    Θεωρημα Της Κατευθυνσης
    “Αν υπαρχουν ξενες πολλαπλοτητες τοτε η επιδραση τους ειναι κατευθυνομενη”
    Αποδειξη
    Θεωρουμε τις ξενες πολλαπλοτητες Α, Γ.
    Eφ’ οσον αυτες ειναι ξενες τοτε εξ ορισμου δεν δυνανται να αλληλεπιδρουν.
    Πραγμα που σημαινει οτι μεταξυ τους δεν υφισταται δραση – αντιδραση
    Με δεδομενο ομως οτι για καθε μια απο τις Α, Γ ισχυει Το Θεωρημα Του Ζευγους, απαιτουνται οπωσδηποτε πολλαπλοτητες Ζ, Ζ' διαφορες των Α, Γ μετα των οποιων οι Α, Γ αλληλεπιδρωντας αντιστοιχα σχηματιζουν τις ευρυτερες αυτων και διαφορες μεταξυ τους πολλαπλοτητες Ε, Ε'.
    Απαιτουμενων συνεπως των Ζ, Ζ' και της δρασης των Α, Γ οδευουσας επιλεκτικα προς αυτες και οχι μεταξυ τους εξ υποθεσεως, αρα η δραση καθε μιας εξ αυτων ειναι κατευθυνομενη. ο. ε. δ.


    http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?p=106168#106168

_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την skapaneas στις Τετ Μάρ 23, 2011 11:14 am, επεξεργάσθηκε 2 φορές συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
shaman
Πρύτανης


Εγγραφή: 29 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 790
Τόπος: ΑΘΗΝΑΙ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 17, 2011 10:40 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

αγαπητέ σκαπανεύ, θά ήθελες μήπως νά γράψης μερικά πραγματολογικά στοιχεία γιά τή θεωρία που διατυπώνεις καθ' αυτήν ; είναι μιά δική σου θεωρία, είανι κάποιου άλλου, σχετίζεται μέ τίς πολλαπλότητες όπως τίς παρουσίασε ο ράκις ;

κατά τά λοιπά, στίς ''πολλαπλότητες'' τού ράκις διακρίνει κανείς τό ρόλο τού ενδεχομένου - αυτό πού ο ίδιος αποδίδει στά ελληνικά μέ τόν εκφραστικό μέν, κακόηχο δέ όρο ''ενδεχομενικότητα'', σέ αντιπαράθεση μέ τό ''γεγονοτικό'' καί τήν ''γεγονικότητα'' - όρους επίσης αμήχανους αλλά εκφραστικούς.

αυτό, αποκλείει, στήν περίπτωση τού ράκις, κάθε ''οντότητα''. στήν περίπτωσή σου, έχω τήν αίσθηση ότι κάθε πολλαπλότης υφίσταται αξιωματική μεταχείριση ωσάν νά ήταν διακριτή οντότης.
συμβαίνει κάτι τέτοιο ; ταυτίζεται η πολλαπλότης μέ τό γεγονός, ή τό ενδεχόμενο, ή ακόμη καί κάποιου είδους αντικείμενο ;
_________________
κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα !
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 17, 2011 12:01 pm    Θέμα δημοσίευσης: Περι της αφετηριας Της Θεωριας Των Πολλαπλοτητων Απάντηση με Συμπερίληψη

shaman

Θεωρω προκλητικο το ερωτημα σου με την καλη εννοια γι' αυτο σπευδω να σου απαντησω ευθεως...

Κληθηκα εμμεσα στη συζητηση περι της απορριψης της αιτιακης αναγκαιοτητας και των συνεπειων της απο το rakis εδω...

Η πρωτη μου εμπλοκη ηταν σε αυτη τη θεση στην οποια εκθετω σαφως τη θεση μου περι της αναγκαιοτητας της αιτιας για μενα.

Ωστοσο στην πορεια της συζητησης ειδα οτι εχει εξαιρετικο ενδιαφερον η αποψη περι της ανυπαρξιας της πρωτης αιτιας και συμμετειχα στο μετρο του δυνατου οπως συμβαινει μεχρι και τωρα που γραφονται αυτες οι γραμμες...

Κατα τη διαρκεια λοιπον της εκει συζητησης, ηλθα για πρωτη φορα σε επαφη με την εννοια πολλαπλοτης, η οποια κατι ξυπνησε στη συνειδηση μου το οποιο περιμενε ως φαινεται το καταλληλο εναυσμα.

Ωριμαζοντας ο καιρος με τη συμμετοχη μου στη συζητηση, καποια στιγμη και αστραπιαια θα μπορουσα να πω, κατασταλαξαν στο νου μου τα αξιωματα της πολλαπλοτητας που συνιστουν για μενα το αναγκαιο εργαλειο για να περιγραψω και να κατανοησω τον κοσμο μεσα απο την εννοια της πολλαπλοτητας...
Χωρις αρχη δηλαδη και χωρις δημιουργια του κοσμου...
Ετσι απλα, οπως το εισπραττουμε και το βιωνουμε...
Και που δεν ξερουμε πραγματικα που οδηγει...

Αν οδηγει καπου δηλαδη και δεν ειναι ολα μια τυχαιοτητα που μεταλλασσεται τυχαια και που καποια στιγμη ολως τυχαιως δεν διακοπει απο μια τυχαια καταρρευση της... Smile

Ετσι γεννηθηκε Η Θεωρια Των Πολλαπλοτητων ( κατα Σκαπανεα )...
Και ετσι οπως εχει διατυπωθει ειναι βεβαιως μοναδικη...
Και η πορεια της αναπτυξης της θα το δειξει...
Γι΄αυτο και την καταλληλη στιγμη, που την περιμενα και ειχα το νου μου, απομακρυνα Τη Θεωρια Των Πολλπλοτητων απο τη συζητηση, συμφωνα αλλωστε και με Το Θεωρημα Της Αναγγενησης της Θεωριας Των Πολλαπλοτητων.

Οπως αντιλαμβανεσαι λοιπον καλα, η πολλαπλοτης οπως την αντιλαμβανομαι εγω βρισκεται μεσα στα αξιωματα της, αυτα που εχω δεχτει ως αυτονοητα για μενα περι αυτης.
Ο δρομος της αναπτυξης Της Θεωριας Των Πολλαπλοτητων για μενα ειναι πλεον απολυτα συγκεκριμενος και σαφης.
Ποια θα ειναι τα συμπερασματα στα οποια οδηγει δεν μπορω να ξερω, γιατι ειναι μια θεωρια εν τω γεννασθαι.
Επισης δεν μπορω να ξερω ποσο μακρια μπορω να την παω εγω...
Εδω θα ειμαστε και θα δουμε...
Η ορολογια που θα προκυπτει θα εχει το νοημα που θα της προσδιδω χωρις καμια παρανοηση.
Αν εμπλακουν και αλλοι ενδιαφερομενοι θα πρεπει να ευθυγραμμιστουν απολυτα με αυτη την ορολογια, χωρις να δινουν αλλο νοημα στους ορους επειδη τους κατανοουν διαφορετικα...


Το πως αντιλαμβανεται ο rakis την πολλαπλοτητα ειναι ζητημα που το γνωριζει ο ιδιος.
Σιγουρα ομως οχι οπως εγω...
Διαφορετικα θα αναγνωριζε αμεσα αυτα τα αξιωματα που διατυπωσα και ως δικα του και θα βαδιζαμε μαζι στην αναπτυξη της Θεωριας Των Πολλαπλοτητων.

Η συζητηση που εξακολουθει εκει, στοχο εχει να αναδειξει αυτες τις αξιες του rakis για τις πολλαπλοτητες...
Και δεν εχει καμια σχεση με το ποια ειναι σωστη θεση και θεωρια ή οχι...
Απλα θα δουμε μια αλλη εκφανση της προσπαθειας για την κατανοηση και εν τελει την διαχειριση του κοσμου.
Και η οποία εκφανση θα μας βαλει στο παιχνιδι αυτο απο μια αλλη οπτικη γωνια...

Ελπιζω οτι απαντησα στο ερωτημα σου...
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την skapaneas στις Κυρ Φεβ 03, 2013 5:08 pm, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 18, 2011 6:39 pm    Θέμα δημοσίευσης: Η Θεωρητικη Θεμελιωση Της Θεωριας Των Πολλαπλοτητων Απάντηση με Συμπερίληψη


    Η Θεωρητικη Θεμελιωση Της Θεωριας Των Πολλαπλοτητων

    Η θεωρια των πολλαπλοτητων προεκυψε ως γνωστον μεσα απο μια συζητηση συγκεκριμενη, η οποια εχει ηδη αναφερθει : Η απόρριψη της αιτιακής αναγκαιότητας και οι συνέπειές της.
    Η συζητηση αυτη διεξαγεται ελευθερα με διατυπωση αποψεων απο τον καθενα που συμμετεχει.
    Η διατυπωση των αποψεων λογικα εκφραζει ως ενα βαθμο αυτον που την εκφερει, συμφωνα αλλωστε και με τη Φιλοσοφια του Λογου ή Απολυτης Λογικης της οποιας τα αξιωματα ειναι τα ακολουθα :



      Οι Νομοι Της Απολυτης Λογικης

      1ος Νομος : Της Υπαρξης
      Εκ του παροντος λογου τεκμαιρεται παντοτε,
      ρητα και κατηγορηματικα,
      η υπαρξη ενος τουλαχιστον κατασκευαστη !



      2ος Νομος : Της Αληθειας
      Καθε κατασκευαστης λογου
      με προτασεις διαφορες μεταξυ τους
      εκφερει παντοτε αντιστοιχες προσωπικες του αληθειες



      3ος Νομος : Της Συνθεσης
      Οποιεσδηποτε πεπερασμενου πληθους προτασεις
      δυνανται παντοτε να συμπλεχτουν λογικα δια του νοος



      4ος Νομος : Της Γενεσης
      Καθε αξιωματικα προτεινομενο συστημα προτασεων
      εφευρισκεται παντοτε εκ του μηδενος



      5ος Νομος : Της Πραγματωσης
      H λογικη συνισταμενη παντος συστηματος προτασεων,
      ανασκευαζομενη χριστικα και τηρουμενη σχολαστικα,
      παντοτε πραγματωνεται


    Βασει λοιπον αυτης της Φιλοσοφιας του Λογου προβλεπονται τουλαχιστον συζητησεις, διατυπωση αποψεων, θεωριων, συμπερασματων καθε ειδους, οι αμφισβητησεις, οι ερωτησεις, οι αντικρουσεις, οι διαφωνιες, οι αρνησεις και απορριψεις θεσεων, και ο,τιδηποτε αλλο εχει να κανει με το λογο και την εκφορα του, απο οντα που κατασκευαζουν λογο
    Των οποιων ολων αυτων καταληξη ειναι, η διαμορφωση συστηματων λογου συνεπων, που στοχο εχουν να κανουν την εμφανιση τους στην πραγματικοτητα με την παραγωγη συγκεκριμενων πραγματικων αποτελεσματων.





    Η Αριστοτελικη Λογικη ή Τυπικη Λογικη εναι το συστημα των τεσσαρων νομων που χαρακτηριζουν την ανθρωπινη νοηση.

    Παράθεση:


    Οι Θεμελιώδεις Νόμοι Της Νόησης

    1. Το νόμο της ταυτότητας. Σύμφωνα μ` αυτόν κάθε έννοια πρέπει να είναι ταυτόσημη με τον εαυτό της. Ο νόμος λοιπόν της ταυτότητας απαιτεί σε κάθε κρίση και σε κάθε συλλογισμό η έννοια να χρησιμοποιείται με μια μόνο και την ίδια πάντοτε σημασία.

    2. Το νόμο της μη αντίφασης. Ο νόμος αυτός απαγορεύει στη νόηση τη λογική αντίφαση. Δηλαδή οι κρίσεις και οι συλλογισμοί δεν πρέπει να περιέχουν αντιφάσεις. Δύο κρίσεις, από τις οποίες η μία βεβαιώνει κάτι για ένα πράγμα και η άλλη κρίση αρνείται αυτό το κάτι από το πράγμα, είναι κρίσεις αντιφατικές και δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα και οι δύο αληθινές.

    3. Το νόμο της του τρίτου απόκλισης. Σύμφωνα με τον οποίο μεταξύ δύο κρίσεων, που η μία βεβαιώνει κάτι και η άλλη το αρνείται, ορθή πρέπει να είναι είτε η μία είτε η άλλη. Κάθε τρίτη κρίση αποκλείεται ως ορθή.

    4. Το νόμο του αποχρώντος λόγου. Ο νόμος αυτός επιβάλλει κάθε κρίση και κάθε συλλογισμός να ξεκινά από αποδείξεις, δηλαδή από κάποια άλλη κρίση ή συλλογισμό, που αποδειγμένα είναι ορθός και που έτσι της χρησιμεύει ως "μείζων" πρόταση.




    Και αρα ειναι οι νομοι με τους οποιους λειτουργει ο νους επι συγεκριμενων ζητηματων που εχουν τεθει.
    Και τους οποιους νομους ο νους δεν μπορει να παρακαμψει σε ο,τιδηποτε λεγεται και υποστηριζεται ως σωστο και αληθες.
    Με άλλα λογια η Τυπικη Λογικη απαιτει ως ελαχιστη προϋποθεση την αληθεια μερικων προτασεων για να λειτουργησει ο νους

    Συνοπτικα οι τεσσερες νομοι ειναι :
    1. Α = Α
    2. Αν αληθευει το Α αποκλειεται να αληθευει και το οχι Α
    3. Σε καθε περιπτωση αληθευει παντοτε μονο ενα απο τα δυο : ή Α ή οχι Α
    4. Η αληθεια ειναι η προϋποθεση για καθε κριση και καθε συλλογισμο

    Η αληθεια της Τυπικης Λογικης, του συστηματος των τεσσαρων νομων τη νοησης δηλαδη, ειναι ολοφανερη καθε φορα που θετουμε το νου μας μπροστα σε ενα συστημα προτασεων και του λεμε : ειναι αληθεια δουλεψε με βαση αυτες.
    π.χ. Αν του πουμε οτι οι παραπανω τεσσερες διατυπωσεις δεν αληθευουν, τοτε δεν λειτουργει λογικα, κολλαει...

    Μεσα στα πλαισια λοιπον αυτων των νομων λειτουργωντας ο νους, οταν τεθει σε λειτουργια με βαση ενα συστημα που αληθευει, τοτε μεσα στα πλαισια αυτου του συστηματος παντα:
    - Το Α θα ειναι Α, θα νοειται δηλαδη με μοναδικο τροπο
    - Το Α και το αντιθετο του Α δεν μπορει να αληθευουν ταυτοχρονα
    - Και σε καθε περιπτωση θα πρεπει να κανει οπωσδηποτε μια απο τις δυο επιλογες για το αληθες : ή το Α ή το αντιθετο του Α

    Επαναλαμβανω ομως και τονιζω οτι αυτα ισχυουν μεσα στα πλαισια του ιδιου λογικου συστηματος, στο οποιο λειτουργει ενα παντα και καλα ορισμενο συνολο προτασεων που ειναι ή θεωρειται αληθες !





    Με βαση τη Φιλοσοφια του Λογου μπορουμε ως κατασκευαστες λογου να διατυπωσουμε τις δικες μας αληθειες, χωρις καμια απολυτως αιτιολογια και προϋποθεση.
    Το μονο κριτηριο μας ειναι : επιλεγουμε κατι και μιλαμε γι' αυτο !
    Και δεν εχουμε κανενα λογο να δωσουμε λογο αν δεν το θελουμε γιατι επιλεξαμε ως αληθειες αυτα που επιλεξαμε και οχι κατι αλλο.

    Μεσα στα πλαισια λοιπον αυτα, μπορουμε να δουμε και το συστημα της Τυπικης Λογικης.
    Που ειναι ενα συστημα το οποιο εχει στη βαση του ενα νομο που απαιτει μια αληθεια για να λειτουργησει ο νους.
    Και αυτη η αληθεια μπορει να ειναι οποιαδηποτε προταση συμφωνα με τη Φιλοσοφια του Λογου.
    Απο τη στιγμη που θα επιλεγει η προταση που θα θεωρειται αληθης, ο νους λειτουργωντας στο πλαισιο της θα εφαρμοζει τους τρεις πρωτους νομους της νοησης οπωσδηποτε.




    Με βαση λοιπον ολα αυτα ερχομαστε στο πως γεννηθηκε η Θεωρια Των Πολλαπλοτητων.

    Οπως ηδη αναφερθηκε η εμφανιση της οφειλεται στη συζητηση περι της απορριψης της ατιακης αναγκαιοτητας και των συνεπειων της.
    Δηλαδη ετεθη ενα θεμα προς συζητηση και αμεσως κινητοποιηθηκε ο νους των συμμετεχοντων και μη στη συζητηση, θεωρωντας αυτη την προταση ως αληθη.
    Και στην ουσια απορριπτοντας την αιτιακη αναγκαιοτητα ως την Πηγη της Δημιουργιας, απορριπτουμε ως μη αληθη και την ιδεα της πρωτης αιτιας του κοσμου αρα και την ιδεα της μοναδας πισω απο ολα αυτα.

    Εχουμε το δικαιωμα να το πραξουμε αυτο ;

    Συμφωνα με τη Φιλοσοφια του Λογου, μπορουμε να ορισουμε ο,τι θελουμε ως αληθεια...
    Μια αληθεια λοιπον ειναι : Η αιτιακη αναγκαιοτητα αληθευει πραγματικα
    Μια αλλη αληθεια ειναι : Η αιτιακη αναγκαιοτητα δεν αληθευει πραγματικα
    Και καλουμαστε να διερευνησουμε τι προκυπτει ως απορροια των δυο αυτων αληθειων.
    Οι νομοι λειτουργιας του νοος ομως αποκλειουν να λειτουργησει ο νους ταυτοχρονα και με τις δυο αντιθετες αληθειες στο ιδιο συστημα.
    Σε διαφορετικα συστηματα μπορει να το πραξει, στο ιδιο ομως οχι.
    Ετσι υποχρεωτικα επιλεγοντας μια απο τις δυο, κινουμαστε νοητικα στο πλαισιο της.

    Δικαιωματικα λοιπον λογω της Φιλοσοφιας Του Λογου και υποχρεωτικα λογω της Τυπικης Λογικης επιλεγουμε μια μονο των δυο αληθειων για να σκεφτουμε και να εκφερουμε αποψη διεξοδικα και αναλυτικα στο επακρο.
    Και αυτη εν προκειμενω ειναι η Απορριψη της Αιτιακης Αναγκαιοτητας πραγματικα.

    Στο διλημμα λοιπον ή 1 ή οχι 1, επιλεγουμε οχι 1 μια και αποκλειεται ο,τιδηποτε τριτο και επισης αποκλειεται να τα επιλεξουμε και τα δυο.
    Η επιλογη οχι 1 ομως ισοδυναμει με πολλα.

    Και αρα η πολλαπλοτης γινεται η βαση της νεας θεωρησης των πραγματων.

    Η πολλαπλοτης λοιπον ως η βαση της νεας προσεγγισης στην κατανοηση της φυσης και του κοσμου προικιζεται αξιωματικα με ιδιοτητες οι οποιες αναγνωριζονται ως αυτονοητες απο τον ανθρωπο, ο οποιος ανθρωπος προφανως και συμπεριλαμβανεται στη φυση και στον κοσμο.

    Και καλειται ο νους του ανθρωπου να εργαστει παραγωγικα μεσα στα πλαισια της Φιλοσοφιας Του Λογου και στο ειδικοτερο πλαισιο της Τυπικης Λογικης και να αποκαλυψει τις λογικες συνεπειες αυτης της Θεωρησης.

    Η Θεωρια Των Πολλαπλοτητων Ειναι Λογικο Γεγονος


_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την skapaneas στις Κυρ Φεβ 03, 2013 5:20 pm, επεξεργάσθηκε 5 φορές συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Φεβ 23, 2011 3:27 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Bugman
έγραψε:
Από τους ορισμούς αντιλαμβάνομαι πως η πολλαπλότητα είναι η άλλη φόρμα των σχέσεων.
Εκεί δηλαδή που κάποιος βλέπει ότι το Α σχετίζεται με το Β αμέσως βλέπει μια πολλαπλότητα ΑΧΒ, όπου Χ η σχέση, παραβλέποντας μια σχέση Υ όπου αυτός σαν Γ έχει με τα Α και Β, ΓΥΑ και ΓΥΒ.
Ο νους δηλαδή αφαιρεί σχέσεις ως μια λειτουργία εστίασης.
Οι πολλαπλότητες δηλαδή μέσω μιας αφαιρετικής λειτουργίας προβάλλουν αυτό που λέμε νου.
Έτσι η ιδέα ότι είναι απαραίτητος ο νους για τη θεωρία των πολλαπλοτήτων δεν ευσταθεί αν δεχτούμε ότι ο νους είναι απλά μια άλλη πολλαπλότητα μέσα σε όλες τις άλλες.


    To Θεωρημα του Ανθρωπου
    Καθε πολλαπλοτης συνιστα παντοτε πολλαπλοτητα με τον ανθρωπο

    Αποδειξη
    Συμφωνα με το 5ο αξιωμα : δεν νοειται πολλαπλοτης απομονωμενη
    Και αρα καθε πολλαπλοτης εμπλεκεται παντοτε με τη νοηση.

    Συμφωνα με τον ορισμο του νοημονος οντος, με ο,τι αυτος περιλαμβανει, η εμπλοκη μιας πολλαπλοτητος με τη νοηση σημαινει οτι αυτη
    διεγειρει,
    βιωνεται,
    γινεται αισθητη,
    γινεται αντιληπτη,
    "αποκτα" εσωτερικη εικονα στο νοημον ον,
    "μπαινει" στη διαδικασια της σκεψης του,
    "εξωθει" το νοημον ον να αποφασισει και
    εν τελει το νοημον ον δρα σχετικα με αυτη.

    Ολη αυτη η διαδικασια η οποια αποτελει την εκδηλωση της νοημοσυνης του νοημονος οντος, εμπλεκει αμεσα τη νοουμενη πολλαπλοτητα με το νοημον ον.
    Και αρα η πολλαπλοτης ειναι σε αλληλεπιδραση μαζι του.

    Αλλα τοτε, εξ ορισμου, νοημον ον και νοουμενη πολλαπλοτητα συνιστουν πολλαπλοτητα.

    Δοθεντος δε οτι ο ανθρωπος ειναι νοημον ον, αρα αυτος συνιστα παντοτε πολλαπλοτητα με καθε πολλαπλοτητα. ο.ε.δ.

_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την skapaneas στις Σαβ Απρ 02, 2011 2:31 pm, επεξεργάσθηκε 3 φορές συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 24, 2011 10:01 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη


_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την skapaneas στις Τετ Ιούν 29, 2011 8:21 pm, επεξεργάσθηκε 13 φορές συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 24, 2011 11:05 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη


    Μελη μιας πολλαπλοτητας ονομαζονται οι πολλαπλοτητες που την αποτελουν

    Διαμελισμος πολλαπλοτητας ονομαζεται αποκλειστικα και μονο η παυση της αλληλεπιδρασης ολων των μελων της

    Αφανισμος πολλαπλοτητας ονομαζεται ο διαμελισμος των μελων της

    Τεμαχισμος πολλαπλοτητας ονομαζεται η δημιουργια εξ αυτης δυο τουλαχιστον ανεξαρτητων πολλαπλοτητων, ομοιων μεταξυ τους και με την αρχικη

    Τροπισμος μιας πολλαπλοτητας ονομαζεται η μεταβολη ειτε του πληθους των μελων της ειτε του τυπου της αλληλεπιδρασης τους

    Αλλοιωση μιας πολλαπλοτητας ονομαζεται γενικα μια τουλαχιστον απο τις ακολουθες τεσσερες διαδικασιες : διαμελισμος, αφανισμος, τεμαχισμος, τροπισμος.

    Πραγματικη ονομαζεται μια πολλαπλοτης οταν δρα

    Υφισταται μια πολλαπλοτης οταν
    α. τα αντικειμενα που την αποτελουν παραμενουν αναλλοιωτα και
    β. η αλληλεπιδραση τους διαρκει


    Πορισμα του αναλλοιωτου
    Σε καθε διαμελιζομενη πολλαπλοτητα τα μελη της παραμενουν αναλλοιωτα ως πολλαπλοτητες
    Αποδειξη
    Απο τον ορισμο του διαμελισμου, σε καθε διαμελιζομενη πολλαπλοτητα συμβαινει αποκλειστικα και μονο η παυση της αλληλεπιδρασης ολων των μελων της.
    Αρα στα μελη αυτης της πολλαπλοτητας, τα οποια ειναι πολλαπλοτητες, αποκλειεται ο διαμελισμος, ο αφανισμος, ο τεμαχισμος και ο τροπισμος, ενα των οποιων αν συμβαινει υπαρχει εξ ορισμου αλλοιωση.
    Συνεπως τα μελη καθε διαμελιζομενης πολλαπλοτητας ως μη αλλοιουμενα παραμενουν αναλλοιωτα. ο.ε.δ.


_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την skapaneas στις Σαβ Μάρ 12, 2011 8:22 pm, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 24, 2011 11:26 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη


    Θεωρημα της παυσης
    Οταν τα μελη μιας πολλαπλοτητας ειτε αλλοιωνονται ειτε σταματουν να αλληλεπιδρουν, τοτε η πολλαπλοτης παυει να υφισταται
    Αποδειξη
    Εξ ορισμου μια πολλαπλοτης υφισταται οταν τα αντικειμενα που την αποτελουν παραμενουν ως εχουν και η αλληλεπιδραση τους διαρκει.
    Οταν λοιπον τα αντικειμενα της πολλαπλοτητας, που ειναι πολλαπλοτητες (αξ.1) αλλοιωνονται, δηλαδη δεν παραμενουν ως εχουν, τοτε μη ισχυουσας της πρωτης προϋποθεσης του σχετικου ορισμου η πολλαπλοτης δεν υφισταται.
    Ομοιως και οταν η αλληλεπιδραση των μελων της διακοπτεται, δηλαδη δεν διαρκει, τοτε δεν ισχυει η δευτερη προϋποθεση του αυτου ορισμου και αρα η πολλαπλοτης και παλι δεν υφισταται.
    Ειτε το ενα λοιπον συμβαινει ειτε το αλλο, η πολλαπλοτης δεν υφισταται. ο.ε.δ.


    Πορισμα της παυσης
    Οταν μια πολλαπλοτης διαμελιζεται παυει να υφισταται
    Αποδειξη
    Οταν μια πολλαπλοτης διαμελιζεται, τοτε εξ ορισμου τα μελη της σταματουν να αλληλεπιδρουν μεταξυ τους
    Οπότε και παλι εξ ορισμου η διαμελιζομενη πολλαπλοτης παυει να υφισταται.ο.ε.δ.


    Πορισμα του αφανισμου
    Οταν μια πολλαπλοτης αφανιζεται τοτε δεν οριζεται
    Αποδειξη
    Οταν μια πολλαπλοτης Α αφανιζεται τοτε εξ ορισμου τα μελη της διαμελιζονται
    Και συνεπως βασει του πορισματος της παυσης καθε μελος της αφανιζομενης πολλαπλοτητας Α παυει να υφισταται.
    Δηλαδη τα αντικειμενα τα οποια με την αλληλεπιδραση τους παραγουν εξ ορισμου την πολλαπλοτητα Α παυουν να υφιστανται.
    Και αρα μη ισχυοντος του ορισμου της πολλαπλοτητας για την Α, ( Πολλαπλοτητα ειναι καθε πληθος αντικειμενων αλληλεπιδρωντων μεταξυ τους με τον ιδιο τροπο ), η πολλαπλοτης Α δεν οριζεται. ο.ε.δ.



_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
Bugman
Πρύτανης


Εγγραφή: 03 Ιούλ 2003
Δημοσιεύσεις: 13585
Τόπος: Καλλιθέα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 24, 2011 1:33 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Skapanea,
κάνε λίγο κράτει τις μηχανές γιατί έχεις βάλει πολύ υλικό και πρέπει να έχουμε χρόνο να το διαβάσουμε και να το σκεφθούμε.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
vag_el
Πρύτανης


Εγγραφή: 26 Ιούν 2009
Δημοσιεύσεις: 3707
Τόπος: Leykada

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 24, 2011 1:39 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Καλημέρα Σκαπ,Καλημέρα Bug,

πολύ ωραία αυτά που έβαλες στα πόστ Skapaneas.

eyxomai να δημιουργήσεις τάχιστα δίχως επεξηγήσεις και χρονοτριβές.

Καλη τύχη.
_________________
ανθάκια μου χλωμά,
που σας επήραν σε
κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν,

Κώστας Καρυωτάκης
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 24, 2011 2:41 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη


    Θεωρημα Της Μη Αλλοιωσης
    Ουδεμια υπαρχει πραγματικη πολλαπλοτης στην οποια οταν παυει να υφισταται συμβαινει αλλοιωση των μελων της
    Αποδειξη
    Εστω μια πραγματικη πολλαπλοτης Α η οποια παυει να υφισταται.
    Βασει του 7ου αξιωματος οταν μια πραγματικη πολλαπλοτης παυει να υφισταται τοτε διαμελιζεται.
    Οπότε συμφωνα με το πορισμα του αναλλοιωτου ( Σε καθε διαμελιζομενη πολλαπλοτητα τα μελη της διατηρουνται αναλλοιωτα ως πολλαπλοτητες ) τα μελη της Α δεν δυνανται να αλλοιωνονται. ο.ε.δ.



    To Θεωρημα των Μελων
    Καθε πολλαπλοτης ειναι ευρυτερη των μελων της
    Αποδειξη
    Σε καθε πολλαπλοτητα Α υπαρχουν δυο τουλαχιστον διαφορα μελη α1, α2 ( θεωρημα ελαχιστου πληθους ) τα οποια αλληλεπιδρουν και συνιστουν την πολλαπλοτητα Α.
    Καθε μια λοιπον των πολλαπλοτητων α1, α2 βρισκεται εκτος της αλλης και συμβαλλει αλληλεπιδραστικα στη δημιουργια της Α.
    Αλλα τοτε εξ ορισμου η Α ειναι ευρυτερη μιας εκαστης των α1, α2. ο.ε.δ.

_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την skapaneas στις Παρ Φεβ 25, 2011 12:37 pm, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Φεβ 24, 2011 4:30 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη



    Το Θεμελιωδες Θεωρημα
    Η αλληλεπιδραση που καθιστα υπαρκτη μια πολλαπλοτητα Α συμπιπτει με μια τουλαχιστον πολλαπλοτητα ευρυτερη των μελων της

    Αποδειξη
    Θεωρουμε την αλληλεπιδραση <-α-> δυο διαφορων πολλαπλοτητων Α1, Α2 που συνιστουν μια πολλαπλοτητα Α.

    Βασει του θεωρηματος των αλληλεπιδρασεων η αλληλεπιδραση <-α-> συνιστα πολλαπλοτητα. Η οποια λογω του θεωρηματος του ελαχιστου πληθους εμπεριεχει δυο τουλαχιστον διαφορες μεταξυ τους πολλαπλοτητες ή μελη, α1 και α2.

    Ας υποθεσουμε οτι τα μελη α1 και α2 της αλληλεπιδρασης <-α-> δεν συμπιπτουν αντιστοιχα με τις υπαρχουσες ηδη πολλαπλοτητες Α1, Α2 και αρα ειναι διαφορες αυτων.

    Βασει ομως του ιδιου θεωρηματος του ελαχιστου πληθους, το μελος Α1 απαιτει δυο τουλαχιστον διάφορες μεταξυ τους πολλαπλοτητες Α11, Α12. Και επειδη υπαρχουν ηδη οι διάφορες μεταξυ τους δυο τουλαχιστον πολλαπλοτητες α1, α2, της αλληλεπιδρασης <-α-> , οι Α11, Α12 δεν μπορει παρα να ειναι αυτες.

    Ομοιως και το μελος Α2, βασει και παλι του ιδιου θεωρηματος του ελαχιστου πληθους, απαιτει δυο τουλαχιστον διάφορες μεταξυ τους πολλαπλοτητες Α21, Α22. Και επειδη ηδη υπαρχουν οι διάφορες μεταξυ τους πολλαπλοτητες α1, α2, της αλληλεπιδρασης <-α-> , οι Α21, Α22 δεν μπορει παρα να ειναι αυτες.

    Αλλα τοτε οι πολλαπλοτητες Α1, Α2, περιεχουσες τουλαχιστον ως μελη τις ιδιες πολλαπλοτητες Α11=α1=Α21, Α12=α2=Α22, δεν διαφερουν.
    Πραγμα το οποιο ειναι ατοπο γιατι οι Α1, Α2 ειναι εξ αρχης διάφορες.
    Και συνεπως εξ ορισμου δεν δυνανται να εχουν κοινη πολλαπλοτητα.

    Επομενως η υποθεση οτι οι πολλαπλοτητες α1, α2, που ειναι μελη της <-α->, δεν συμπιπτουν με τις Α1, Α2 δεν ευσταθει.
    Και αρα η πολλαπλοτης <-α-> εμπεριεχει τις υπαρχουσες Α1, Α2 ως τις δυο τουλαχιστον αναγκαιες γι’ αυτην πολλαπλοτητες, υπαρχουσα προφανως η ιδια ως παραγωμενη απο την αλληλεπιδραση τους.
    Και αρα η πολλαπλοτης <-α->, βασει του Θεωρηματος των Μελων, ειναι ευρυτερη καθε μιας εξ αυτων και αρα των μελων της Α. ο.ε.δ.



    Πορισμα Θεμελιωδους Θεωρηματος
    Καθε αλληλεπιδραση <-κ-> στην οποια μετεχει πολλαπλοτης Α εμπεριεχει ως μελος την Α
    Αποδειξη
    Εστω η αλληλεπιδραση <-κ-> στην οποια μετεχει η πολλαπλοτης Α.
    Βασει του Θεμελιωδους Θεωρηματος η αλληλεπιδραση <-κ-> ειναι πολλαπλοτης ευρυτερη της Α.
    Αρα συνισταται και απο αυτην.
    Και συνεπως εξ ορισμου, η Α αποτελει μελος της <-κ->. ο.ε.δ.


_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την skapaneas στις Παρ Φεβ 25, 2011 11:22 am, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 25, 2011 9:16 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη


    Το Ασφαλες Θεωρημα
    Καθε πολλαπλοτης αποτελει τη μια τουλαχιστον υπαρχουσα ευρυτερη καθε μελους της.

    Αποδειξη
    Εστω η πολλαπλοτης Ε και τυχοντα μελη – υποπολλαπλοτητες αυτης Α, Γ
    Απο το Θεωρημα των Μελων γνωριζουμε οτι καθε πολλαπλοτητα ειναι ευρυτερη των μελων της.
    Αρα η Ε ειναι ευρυτερη των Α, Γ
    Απο το Θεωρημα του Ευρυτερου γνωριζουμε επισης οτι για καθε πολλαπλοτητα που αλληλεπιδρα υπαρχει μια τουλαχιστον ευρυτερη της.

    Εστω οτι η Ε δεν ειναι η μια τουλαχιστον υπαρχουσα ευρυτερη για καθε μια των Α, Γ
    Αρα για την Α θα ειναι καποια αλλη πολλαπλοτητα Ε’, αυτη η μια τουλαχιστον υπαρχουσα ευρυτερη της.
    Η οποια Ε’ συνισταται απο την Α και μια τουλαχιστον υπαρχουσα εκτος της Α πολλαπλοτητα Κ, οπως προβλεπει το Θεωρημα του Ζευγους.
    Εφ' οσον λοιπον η Ε’ ειναι διαφορη της Ε, αυτη δεν μπορει να περιεχει ως δευτερο τουλαχιστον μελος της τη Γ.
    Και αρα η πολλαπλοτης Κ εκτος της Α δεν δυναται να ταυτιζεται με την πολλαπλοτητα Γ, την υπαρχουσα ηδη εκτος της Α λογω της Ε.
    Δηλαδη η μια τουλαχιστον υποχρεωτικα υπαρχουσα εκτος της Α πολλαπλοτης Κ, λογω της Ε’, δεν μπορει να ειναι η ηδη υπαρχουσα υποχρεωτικα εκτος της Α πολλαπλοτης Γ.
    Πραγμα που σημαινει οτι η παρουσια της Κ εκτος της Α δεν επιτρεπει στην πολλαπλοτητα Γ να ειναι εκτος της Α.
    Και αρα οφειλει να ειναι εντος αυτης.
    Το οποιο βεβαιως αποκλειεται απο το δευτερο νομο της Τυπικης Λογικης, ο οποιος απαγορευει να αληθευουν ταυτοχρονα δυο αντιθετοι ισχυρισμοι.
    Και συνεπως της Γ ευρισκομενης εξ αρχης εκτος της Α αυτη αποτελει τη μια τουλαχιστον εκτος της Α πολλαπλοτητα Κ.
    Και αρα οι Ε και Ε', εχουσες αμφοτερες υποπολλαπλοτητες τις Α, Γ(=Κ), δεν δυνανται να ειναι διαφορες.
    Και αρα η μια τουλαχιστον υπαρχουσα ευρυτερη της Α πολλαπλοτης Ε’ ειναι η Ε.

    Ομοιως και για την πολλαπλοτητα Γ.
    Αν η μια τουλαχιστον υπαρχουσα ευρυτερη αυτης πολλαπλοτητα ειναι η Ε’’, τοτε αυτη δεν δυναται να ειναι διαφορη της Ε.

    Και αρα η Ε τελικα αποτελει την μια τουλαχιστον υπαρχουσα ευρυτερη πολλαπλοτητα για καθε ενα των μελων της Α, Γ

    Και δεδομενου οτι οι Α, Γ ειναι τυχοντα μελη της Ε, η Ε αποτελει τη μια τουλαχιστον υπαρχουσα ευρυτερη πολλαπλοτητα για καθε μελος της. ο.ε.δ.

_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος


Έχει επεξεργασθεί απο τον/την skapaneas στις Παρ Φεβ 25, 2011 11:26 am, επεξεργάσθηκε 1 φορά συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
skapaneas
Πρύτανης


Εγγραφή: 13 Μάϊ 2007
Δημοσιεύσεις: 12421
Τόπος: Εδώ ........ Χρόνος: Τώρα ....... Τρόπος: Απλά + Λαϊκά

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 25, 2011 11:13 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

Bugman, το υλικο ειναι διαθεσιμο για οποιον θελει να σκεφτει και να εφαρμοσει κατι αν το κρινει χρησιμο... Cool

vag_el, να 'σαι καλά για τις ευχες σου... Smile
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email
shaman
Πρύτανης


Εγγραφή: 29 Δεκ 2006
Δημοσιεύσεις: 790
Τόπος: ΑΘΗΝΑΙ

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Φεβ 26, 2011 10:49 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με Συμπερίληψη

σέ κάποια απάντησή σου αναφέρθηκες στήν πολλαπλότητα ως ολότητα ' πώς αποφεύγεις τό νά εκληφθή συνεπώς ή πολλαπλότης ως ενότης, εφ' όσον αποτελεί ολότητα ;

αναφέρθηκες επίσης στήν πολλαπλότητα σάν σύνολο αντικειμένων αλληλεπιδρώντων κατά τόν ίδιο τρόπο.
πώς νοεί κανείς τόν ''τρόπο αλληλεπιδράσεως'' ; πώς ξέρουμε ότι αυτός είναι ο ίδιος γιά όλα τά μέλη - αντικείμενα τής πολλαπλότητος ; υποθέτω, από τά αποτελέσματα τής αλληλεπιδράσεως.
επιφέρει όμως πάντα η ίδια επίδραση τό ίδιο αποτέλεσμα ; ή, αντιστρόφως, τό ίδιο αποτέλεσμα εκπηγάζει πάντα από τό ίδιο αίτιο ;

συγγνώμη πού αναφέρομαι σέ όρους αιτιατότητος, αλλά δέν μπορεί μέ άλλους τρόπους νά ερμηνευθή η φράση ''αλληλεπιδρώντων κατά τόν ίδιο τρόπο''.

αυτά γιά μιά αρχή.
_________________
κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα !
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    www.filosofia.gr Αρχική σελίδα -> Φιλοσοφικοί Προβληματισμοί Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενο  1, 2, 3, ... 14, 15, 16  Επόμενο
Σελίδα 2 από 16

 
Μετάβαση στη:  
Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης





Μηχανισμός forum: PHPBB

© filosofia.gr - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του.

Υλοποίηση, Φιλοξενία: Hyper Center