Περι της πολλαπλότητας των προσωπείων

[Dimitrios Micheloudakis]

Η ταυτιση με ένα προσωπείο ισούται με ναρκωση του πρωτότυπου η μήπως ισόβια καλυψη του ?

Η εκθεση του προσωπειου ή του προσωπειου του προγενεστερου προσωπειου αποσταθερωποιώντας την οριζοντικοποίση της αυτογνωσίας - αυτοεικόνας , ελοχέυει ένα και μόνο πραγματικό κίνδυνο αυτον της ταυτισης με το προσωπείο . Ταυτιση σημαίνει αυτόματη μετάλλαξη .
Δημιουργείται μια αμφιδρομη σχέση μεταξύ ακούσιας μιμησης και ανθρωπινων χαρακτηριστικών . Η ακουσια μιμηση μεταλλασει τα χαρακτηριστικα και αυτα με την σειρα τους αλλοιωνουν την ιδια την αλλοιωση που εχουν υποστεί ( λογω μοναδικοτητας ) .Λογικό επομενο η δημιουργεια ενος φαυλου κυκλου , που οσο μεγαλωνει τόσο ατνιστροφα μικραίνει η ορατοτητα της αλλοιωσης .

[skapaneas]

Δημητριε

Επιτρεψε μου τρεις παρατηρησεις

1. Δεν κανεις καμια αναφορα στο υποκειμενο της ταυτισης

2. Δεν κανεις καμια αναφορα σε αυτον που εκθετει το προσωπειο το οποιο μεταλλασσεται

3. Δεν κανεις καμια αναφορα στο ποιος ειναι αυτος που μιμειται και μεταλλασσει με τη μιμηση τα ανθρωπινα χαρακτηριστικα.
Και ποιος ειναι αυτος που "κινειται" στο φαυλο κυκλο.
Γιατι κυκλος (εστω και φαυλος) χωρις να διανυεται απο καποιον ή κατι δεν εχει νοημα.
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος

[shaman]

πιστεύετε δηλαδή, κ. μιχελουδάκη, ότι η συμπεριφορά πού υποκρύπτεται κάτω από τό προσωπείο συνιστά μετάλλαξη τής προσωπικότητος πού τό φέρει ; καί γιατί νά είναι μετάλλαξη καί αλλαγή τού χαρακτήρος, καί όχι πληρέστερη αποκάλυψή του ;

στήν ουσία, τό προσωπείο εκπροσωπεί τόσο όσο καί τό πρόσωπο, καί επιτρέπει νά εκδηλωθούν τόσο προεγωτικά, όσο κάι υπερεγωτικά στοιχεία, όλα όμως στοιχεία τού ''εγώ'', είτε τό προσωπείο φοριέται από έναν γιορούμπο σέ κάποια τελετή, είτε από έναν ευρωπαίο στό καρναβάλι.
_________________
κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα !

[steppenwolf]

[Dimitrios Micheloudakis]

Για λόγους οικονομιας διμοσίευσα μόνο ενα κομμάτι απ'την θεωρία μου και για προφανής λόγους δεν δυναμαι να την αποστείλω ολόκληρη .
Σκαπανέα,
Όσον αφορα στο υποκείμενο , σ αυτον που εκθέτει το προσωπείο και σε αυτον που μιμείται πιστευω οτι είναι φανερες απο το μικρό αυτο αποσπασμα.Όταν βρισκεσαι σε μια κοινωνία ''οφειλεις''(?) λιγο πολυ να ισορροπησεις σ αυτην . Η ισορροπια σε μια οποιαδηποτε κοινωνική ομαδα αφηνει τα στιγματα της . Απλουστερα, ο ενστικτωδης ατομικισμος-εγωισμος σε όλεσ τις φάσεις αλλοιώνεται - μεταμφιέζεται , ο επιβαλλομενος καθωσπρεπισμος καταπίέζει - αλλοιωνει , οι σεξουαλικές ορμές διαστρεβλώνονται και γενικότερα η κοινωνική ωσμωση , εξ ορισμού διαπλάθει την προσωπικότητα .η ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ αυτων έιναι το αίτιο της μεταλλαξης όχι οι συμπεριφορες καθεαυτες.
Απορροφηση ενός τουλαχιστον αμφισβητίσιμου κοινωνικού ασυνείδητου οδηγεί σε α π ο δ ι ω ρ γ α ν ω σ η και επειτα μετουσιωση σε προσωπειο.
Η κοινωνικη ωσμωση δεν στεκεται μόνη της ,αλλα συμβαλει σε σεβαστό βαθμο. Οι αιτίες αλλοιωσης είναι πολλες.

Σαμαν,
Σιγουρα ένα προσωπειο εμπεριεχει προεγωτικά αλλα και υπερεγωτικα κομματια συμφωνω μαζι σου. Όμως τα κομματια ωχριουν μπροστα στο βαθμό επίδρασης που έχει το πλαίσιο οπού έιναι( αυτα και αλλα) παριγεγραμενα. Η πλαισιωση των ενστικτων σε στένα όρια έιναι και η αποδειξη του οτι δεν μπορουμε να έχουμε μιαν πληρεστερη αποκαλυψη αλλα μόνο μεταλλαξη του γνησιου.

steppenwolf,
Καταρχας μ αρεσε η παρομοιωση σου με το κρεμμυδι.Σίγουρα το θέμα σηκωνει πολυ κουβεντα ,αλλα μου κανει εντυπωση η απορία σας για το υποκείμενο.
Πόλυ δυσκολο το θέμα και η απαντηση στο ερωτημα τι έιναι ωφελιμοτερο ή λιγοτερο κακό. Η υπερβαση καθε προσωπειου θα ήταν μια ΜΕΓΑΛΗ αληθεια κ οχι απλα μια αληθεια...οπως γραφω συνηθως.
Στο τέλος τι θα μείνει ...? Ο εξευγενισμος , η καθαρση των περιττων θα ήταν επισης μια ''ωφελιμη αληθεια . Ίσως σε μια ανώριμη χρονικη στιγμη να τρομαξουμε με το κενο, μπροστα σε μια μεγαλη αληθεια ομως θα ελευθερωθουμε ...

[Bugman]

Dimitrios Micheloudakis
Στην ερώτησή σου αν επιλέξω το πρώτο τότε τη φάση της νάρκωσης ακολουθεί η φάση της αφύπνισης, άρα θα πρέπει να περιμένω το αίτιο της αφύπνισης. Αν επιλέξω το δεύτερο τότε δεν συζητώ για το αίτιο της αφύπνισης, και ταυτίζω το προσωπείο με το πρόσωπο αφού ο μηχανισμός τους δεν μπορεί να σπάσει. Έτσι για να απαντήσω στην ερώτηση πρέπει να βρω αν υπάρχει αίτιο αφύπνισης.
Η ερώτηση γίνεται δηλαδή: Μπορεί να υπάρχει ένα εξωτερικό αίτιο που να φανερώσει απόλυτα τον άνθρωπο έξω από κάθε εξωτερική επίδραση; Η απάντηση λογικά είναι όχι, αφού το εξωτερικό αίτιο είναι μια εξωτερική επίδραση! Άρα η υπόθεση του προσωπείου είναι απλά ένας συμβολισμός, ένα ταίριασμα του πώς φαίνεται κάποιος με μια κωδικοποίηση. Είναι όμως μια σοβαρή ενέργεια αυτή; Τα ρούχα κάνουν τον παπά; Μπορούμε να δούμε λοιπόν ότι κάθε ενέργεια του ανθρώπου ασφαλώς δεν είναι ασύνδετη με το περιβάλλον του, αλλά όσο αξίζει το περιβάλλον για τον άνθρωπο, τόσο αξίζει και ο άνθρωπος για το περιβάλλον...χωρίς αυτόν το περιβάλλον δεν θα είναι πια το ίδιο! Ποιος χρειάζεται λοιπόν προσωπείο; Κανείς. Απλά αυτό που θεωρούμε προσωπείο είναι η φτιαγμένη εμφάνιση για λόγους κοινωνικούς ή θρησκευτικούς ή μείγμα αυτών. Το φτιάξιμο αυτό είναι απαραίτητο για λόγους καλλωπιστικούς...για να ομορφαίνει τον χρόνο μας. Ο καθωσπρεπισμός για παράδειγμα δεν θα μπορούσε να βρίσκονταν σε πρωτόγονες ή κακοτράχαλες περιοχές αγροτών. Σε αντίθεση σε μια κοινωνία ευγενών ο καθωσπρεπισμός επιβάλλεται! Το προσωπείο δηλαδή δηλώνει την τάξη ελέγχου του περιβάλλοντος...περισσότερος έλεγχος πολυπλοκότερο προσωπείο. Ποιο λοιπόν θα ήταν αίτιο αφύπνισης; Αν με κάποιο τρόπο διώξουμε τον έλεγχο θα διώξουμε και το προσωπείο. Με το κρασί για παράδειγμα πέφτει ο αυτοέλεγχος του ανθρώπου και εμφανίζεται διαφορετικά. Είναι όμως αυτός ο διαφορετικός άνθρωπος το υπόστρωμα ή είναι απλά ένα άλλο προσωπείο, αυτό του μεθυσμένου; Ασφαλώς και η σωστότερη μέτρηση είναι εκεί που ο άνθρωπος έχει όλες τις δυνάμεις του, έχει τον αυτοέλεγχό του, στη συνηθισμένη του δηλαδή κατάσταση. Τότε αυτός που βλέπουμε είναι ο πραγματικός άνθρωπος και απλά το προσωπείο είναι το φόρεμά του για μια καλή πρώτη εντύπωση. Η ουσία του όμως θα φανεί περισσότερο από τις δράσεις του!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[ΚΛΕΙΔΟΚΡΑΤΩΡ]

Καταλαβαίνω ότι στο θέμα των προσωπείων πρέπει να εστιάσουμε στην ερώτηση ‘γιατί υπάρχουν;’

Σε μία τάξη, αν όλοι οι μαθητές είχαν την ίδια εξυπνάδα, την ίδια αντίληψη, και καταλάβαιναν με τον ίδιο τρόπο τα θέματα, όλοι θα έπαιρναν τον ίδιο βαθμό, ας πούμε θα φορούσαν όλοι το ίδιο προσωπείο.

Παρατηρούμε στην νεολαία ότι ακολουθούν διαφορετικές τάσεις, ιδεολογίες και τις εκφράζουν στην εμφάνισή τους, δηλαδή βάζουν το προσωπείου του ροκ, πανκ, ιμο, κλπ. έτσι αναγνωρίζουν και αποδέχονται τον ομοϊδεάτη τους.



Τα διαφορετικά προσωπεία δείχνου διαφορετικές ιδεολογίες, και οι πολλές ιδεολογίες δείχνουν ότι δεν έχει βρεθεί η σωστή ιδεολογία, επειδή το σωστό είναι αληθινό, και το αληθινό, αδιάψευστο, θα επικρατήσει γρήγορα.

Τα προσωπεία υπάρχουν επειδή ο άνθρωπος δεν βρήκε το σωστό. Αν το βρει θα πετάξει τα προσωπεία, θα πετάξει και τα ρούχα του…
_________________
Όλοι μαζί μπορούμε.
Αγοράζουμε ελληνικά προϊόντα, προϊόντα που ο κωδικός τους αρχίζει με 520.

[shaman]

είτε επιλέγουμε τά προσωπεία μας (μόδα, σκοπιμότητα, περιστάσεις), είτε εκείνα μάς επιλέγουν (έθιμα, κοινοτικά μηνύματα, θρησκευτικές επιταγές), συναπαρτίζουν τήν προσωπικότητά μας μέ τρόπο καθοριστικό κατά τή γνώμη μου.

στό ερώτημα άν ''ο άνθρωπος είναι ό,τι ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως πυρήνα τού χαρακτήρος του ή ως σύνολο τών επί μέρους ιδιοτήτων καί χαρακτηριστικών του'', ή άν είναι ''η κοινωνικότης του, ο τρόπος μέ τόν οποίο γίνεται αντιληπτός από τό περιβάλλον του'', η δική μου απάντηση κατατείνει στό δεύτερο.

επομένως, άν φοράς προσωπείο, ΕΙΣΑΙ τό προσωπείο πού φοράς, εκπροσωπώντας κατ' επιλογήν εκείνο πού τό προσωπείο εκφράζει, καί δευτερευόντως μόνο ό,τι θεωρείς ότι εν τώ βάθει είσαι.
_________________
κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα !

[Bugman]

Πάντως Shaman, αν το προσωπείο το δούμε ως μανδύα, όπως το ρούχο στο σώμα, ένα δηλαδή στοιχείο προσαρμογής, τότε ο άνθρωπος δεν είναι αυτό που φαίνεται, ούτε αυτό που μπορεί να υπονοήσει κάποιος....αλλά μια συνεχόμενη ακολουθία δράσεων, που σίγουρα δεν μπορεί να είναι απ' όλους ορατή. Ο λόγος αυτός κάνει τον άνθρωπο να αναφέρεται στην ιστορία του. Στην ερώτηση "ποιος είστε" η απάντηση κάποιου δεν μένει σε ένα όνομα, αυτό είναι ένα απλό αναγνωριστικό, αλλά περιλαμβάνει κάτι σημαντικό από την ιστορία του, το επάγγελμά του για παράδειγμα. Αυτό βέβαια δεν περιγράφει την σημερινή κατάσταση κάποιου, ούτε την μελλοντική. Πραγματικά η οποιαδήποτε κρίση μας για το παρόν ή το μέλλον κάποιου δεν μπορεί να είναι σωστή γιατί δεν έχουμε την εικόνα της κατάστασής του παρά μόνο την ιστορία του. Έτσι πρακτικά η ιστορία δεν μας είναι απαραίτητη για να έχουμε μια κοινή δράση με ένα άλλο άτομο, εκτός σε εκείνες τις δράσεις που είναι ζητούμενο η προϋπόθεση εμπειρίας. Ένα ρόλο που παίζει το προσωπείο είναι και η διευκόλυνση των τρίτων να αντιληφθούν τον πιθανό μας ρόλο σε κοινές δράσεις.
Το προσωπείο δηλαδή δεν είναι απαραίτητο να το βλέπουμε ως ταυτόσημο με τον άνθρωπο αλλά ως στοιχείο του ανθρώπου.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[skapaneas]

Το σωμα Δημητριε, ειναι ενα ακομα προσωπειο του υποκειμενου ή αποτελει το υποκειμενο αυτο καθ' εαυτο μεσα στην κοινωνια...

Αν συμβαινει το πρωτο τοτε ειναι μαλλον προφανες οτι το υποκειμενο μπορει να υφισταται και χωρις αυτο...
Αρα υπαρχει ζωη μετα θανατον (προφανως)...

Αν συμβαινει το δευτερο τοτε ειναι μαλλον προφανες οτι με το θανατο το υποκειμενο αφανιζεται...
Και συνεπως τιθεται θεμα για το πως με τη γεννηση αρχιζει να αναπτυσσεται το υποκειμενο...

Η απαντηση εδω, με βαση τη θεωρια των πολλαπλοτητων, ειναι οτι ο ανθρωπος υφισταται αυτοδυναμα ως πολλαπλοτης περα απο χωρο και χρονο.
Και επιλεγει κατα περιπτωση να μετασχηματιζεται με τον ενα ή τον αλλο τροπο...
Αλλαζει τον τροπο με τον οποιο αντιλαμβανεται ο,τι γινεται, διατηρωντας αναλλοιωτη τη βασικη του ιδιοτητα να αντιλαμβανεται, σε καθε ισομορφη κατασταση στην οποια μεταβαινει...
Και στην οποια "πριν" μεταβει ειναι ενδεχομενικη...
Και βασει της αναπτυσσομενης καθε φορα αντιληψης του για αυτο που εχει γινει, επιλεγει και αποφασιζει την επομενη του μεταβαση...
Χωρις να υπαρχει λογος, ο οποιος να προδικαζει το τι θα επιλεξει...
Και αυτο ειναι η ελευθερια...
Επιλεγω ο,τι θελω, χωρις να μπορω να προβλεψω το τι θα επιλεξω...
Το μονο βεβαιο ειναι οτι μπορω να επιλεξω...
Αν θελω...
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος

[shaman]

μπάγκ, υπάρχει μιά θεμελιακή διαφορά μεταξύ τού ''νά είμαι διαπρεπής φιλόλογος'', άς πούμε, καί τού ''νά επιτρέπω, σέ μία φιλική συναναστροφή, νά μέ παρουσιάζουν ως τόν κ. δείνα, διαπρεπή φιλόλογο''.

σάν απλός κ. δείνα, παρουσιάζω ό,τι θέλω νά παρουσιάσω καί οτι μέ ενδιαφέρει νά δούν οι εταίροι μου τής παρέας από αυτό πού είμαι ' σάν ''γνωστός φιλόλογος κ. δείνα'', έχω ήδη προεπιλέξει τί θά παρουσιάσω, ή έχω επιτρέψει καί συναινέσει νά παρουσιασθώ κατά τρόπο προεπιλεγμένο.

τό ίδιο ισχύει καί γιά τά προσωπεία, κυριολεκτικά ή μεταφορικά : εκθέτουν, τονίζουν, αποκαλύπτουν ή παραπλανούν σέ σχέση μέ τήν ουσία τού αποκρυπτομένου τους. όταν ο αχιλλέας σήκωσε τήν περικεφαλαία τής πενθεσιλείας, τής θρυλικής αμαζόνος, καταθέλχθηκε από τήν ευάλωτη ομορφιά της ' η πενθεσίλεια όμως, ήταν η βασίλισσα τών αμαζόνων, ο φόβος καί ο τρόμος τών εχθρών της, ακόμη κι άν κάτω από τήν περικεφαλαία της ήταν μιά όμορφη κοπέλλα.

η χρήση ενός προσωπείου είναι συναινετική, είτε αυτό τονίζει, είτε παραπλανά, είτε αποκρύπτει, είτε αποκαλύπτει ' ο άνθρωπος πού τό χρησιμοποιεί, αλλοτριώνει ένα μέρος τής κοινωνικής του εικόνας υπέρ τού ό,τι τό προσωπείο ενδεικνύει ή αντιπροσωπεύει, κι έτσι, τό υιοθετεί.

προφανώς ούτε εγώ βλέπω τό προσωπείο ως ταυτόσημο μέ τόν άνθρωπο - τό βλέπω όμως ως ταυτόσημο μέ τόν άνθρωπο στόν συγκεκριμμένο κοινωνικό ρόλο πού τό προσωπείο τόν αποδεικνύει νά έχη επιλέξει.
τό παιδί μέ τό βαμμένο πράσινο καί άσπρο πρόσωπο μπορεί νά είναι πολλά πράγματα ' αυτό όμως πού μέ αφορά όταν τό συναντήσω στή στάση τού μετρό τών αμπελοκήπων, είναι ότι πρόκειται γιά φανατικό φίλο τού παναθηναϊκού - κι άς διδάσκη, κατά τά λοιπά, στό χάρβαρντ ή τό τάφτ : τά τελευταία δύο δέν μέ αφορούν, κι ούτε έχουν κάποιο ενδιαφέρον γιά μένα στή δεδομένη στιγμή τής γνωριμίας !

ΕΙΜΑΙ ό,τι αποκαλύπτω ότι είμαι μέσα από τήν κοινωνικότητά μου - τά υπόλοιπα, αφορούν μόνον σέ μένα, καί σέ κανέναν άλλον. μέ τόν ίδιο τρόπο, δικαιούμαι νά δώ στούς άλλους μόνον ό,τι η κοινωνικότητά τους αποκαλύπτει ' τά έσω τους, άς τά εξετάσουν οι ίδιοι, ή οι θεοί, όχι πάντως εγώ !
_________________
κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα !

[shaman]

μέ αυτό εννοώ ότι ο καθένας φέρει τήν ευθύνη τού προσωπείου του, τό οποίο, εν τέλει, τον χαρακτηρίζει, καί μάλιστα εν τώ βάθει !
_________________
κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα !

[steppenwolf]

Εκτιμώ ότι η ουσία βρίσκεται ακριβώς εδώ:

[Bugman]

shaman,
είναι γνωστό πια ότι δεν είμαι της άποψης του ότι υπάρχει "εσωτερικός κόσμος" στον άνθρωπο. Έτσι βάσει αυτού του σκεπτικού το προσωπείο είναι μέρος του ανθρώπου, όπως είναι και το ρούχο του αλλά και οι πράξεις του. Ασφαλώς συμφωνώ με τον steppenwolf, πως το είναι στον άνθρωπο δηλώνει το υποκείμενο, τη ζωή του απογυμνωμένη από κάθε σχέση με το περιβάλλον, αυτό που δεν αλλάζει, απλά υπάρχει. Υπάρχει λοιπόν ο άνθρωπος και στο χρόνο που υπάρχει σχηματίζει "αποδείξεις χρόνου" δηλαδή αλλαγές....αλλάζει τη σχέση του με το περιβάλλον, από μια αλλαγή διάθεσης μέχρι και την αλλαγή σε ένα κύτταρό του από φυσιολογικό σε καρκινικό. Αν υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας εσωτερικός χώρος ή κόσμος, τότε από μια απλή απεικόνιση ενός σημείου που είναι η ύπαρξη και ενός ορίζοντα που είναι οι σχέσεις της ύπαρξης με το περιβάλλον πάμε σε ένα νέο σχήμα με ένα πυρήνα να συμβολίζει τον εσωτερικό κόσμο, ως κάτι το άβατο για το περιβάλλον, αλλά ως κάτι που δρα σε αυτό παραγνωρίζοντας φυσικά την οποιαδήποτε αντίδραση του περιβάλλοντος. Αυτός δηλαδή ο πυρήνας θα πρέπει να λειτουργεί αυτόνομα...όπως ένας σπόρος ελιάς όταν βρει κατάλληλο έδαφος (κατάλληλο για εκείνον) τότε παίζει το πρόγραμμά του, να συστήσει μια ελιά έξω από τον καρπό! Επίσης η λειτουργία του πυρήνα στο περιβάλλον δεν είναι σημαντική για την κάθε μονάδα με δεδομένο ότι πολλοί σπόροι θα πέσουν και στατιστικώς ελάχιστοι θα βρουν διέξοδο, θα έχουν αποτέλεσμα. Το ίδιο το πρόγραμμα του καρπού δεν έχει το πλεονέκτημα της αντίληψης της σημαντικότητάς του, αλλά με δεδομένο την δυνατότητα ακούσιων λαθών μπορεί να δημιουργήσει μια στιβαρή συνέχεια ή όχι. Η υπόθεση του πυρήνα λοιπόν ταυτίζεται με την υπόθεση του εσωτερικού κόσμου, ως εκείνου που δημιουργεί το εντελώς ελεύθερο, ως φυσικά κάτι εντελώς τυχαίο που δοκιμάζεται από τον άνθρωπο για να του δώσει συνέχεια, να το κάνει μια σχέση του με το περιβάλλον. Σε αυτό το νέο σχέδιο χωράει ένα σημείο εντός του πυρήνα ώστε να δείξει την ύπαρξη έξω από κάθε επιρροή; Γιατί αν δεν χωράει τότε θα έχουμε ταύτιση της ύπαρξης με τον όποιο μηχανισμό πυρήνα και αν διαλέξουμε. Αυτό που υποστηρίζω είναι ότι δεν χωράει η ύπαρξη σε έναν πυρήνα. Διότι η ύπαρξη είναι αυτό που μένει αν βγάλουμε όλες τις δράσεις του περιβάλλοντος, άρα περιλαμβάνει και τον πυρήνα (ή εσωτερικό κόσμο).
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[troian]

σε ενα συμπερασμα που εχω βγει αν και ειναι ενοχλιτικο ειναι: αν ενα προσωπο εχει ως χαρακτηριστικο του την υποκρισια, τοτε ειναι ο ορισμος της εναλαγης προσωπιων ή μεταλαξης ασχετος του περιβαλοντος. το περιβαλον επιρεαζει γιατι αποκτησε αυτο το χαρακτηριστικο και ποτε και πως το εκδηλωνει.
_________________
μακεδονίτικα πουλιὰ λαλοῦν μακεδονίτικα