Η απόρριψη της αιτιακής αναγκαιότητας και οι συνέπειές της

[skapaneas]

vag_el

Οι πολλαπλοτητες ειναι ενα πολυ "περιεργο" αντικειμενο και θελουν πολλη μελετη !

Τα θεωρηματα που εχω δημοσιευσει μεχρι τωρα, οι ορισμοι και τα αλλα στοιχεια το φανερωνουν !

Αποδειξη της πολυπλοκοτητας του ζητηματος ειναι η πολυπλοκη και δυσνοητη δημοσιευση σου παραπανω !

Και ενω η πολλαπλοτητα ειναι ενοτητα και συμπεριφερεται ως μοναδα, ταυτοχρονα δεν μπορει να υπαρξει και απομονωμενη και ψαχνει να βρει αλλες πολλαπλοτητες για να σχηματισει νεες πολλαπλοτητες...

Εχω την αισθηση οτι μολις ανοιξαμε ενα καινουργιο κεφαλαιο στον κοσμο...

Διοτι οι πολλαπλοτητες εκτεινονται παντου και αδιακριτα, χωρις να ξεχωριζουν μεγαλο, μικρο, απλο ή πολυπλοκο, ανοργανο ή οργανικο δηλαδη ζωντανο...

Και αξιζει να μελετηθουν αυτονομα...

Ειναι ενα εκπληκτικο εργαλειο σκεψης και πραξης...


Και εξ αιτιας της Θεωριας Των Πολλαπλοτητων, ανανεωσα και την Υπογραφη μου παρακατω επισημαινοντας οτι ο Ανθρωπος, και αρα καθενας απο μας αποτελει μια θεμελιωδη και πολυεπιπεδη πολλαπλοτητα μεσα στον κοσμο...
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος

[vag_el]

Skapaneas,


ουσιασικά πιστεύω στην Ενέργεια,
και όχι στο θεώρημα,


η στον ορισμό,


με την έννοια της ενέργειας ως ουσιαστικό πορευόμενο,δημιουργείται η έννοια των πολλάπλοτήτων.

η μετουσίωση και μετάλλαξη που υπόκειται στήν στιγμιοτυπική κατάσταση των αλληλεπιδράσεων και που μετατρέπει-μεταλλάσει το υποκείμενο.


Γνωρίζω την δυσνόηση που προκαλείται ,αλλα είναι εκ των πραγμάτων αληθής και συνεπής του αντικειμένου που ασχολούμαστε.


Τον ορισμό ,

τον θεωρώ απόκτημα και αλληλεπίδραση ενέργειας.

Αν θέλεις το συζητάμε
_________________
ανθάκια μου χλωμά,
που σας επήραν σε
κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν,

Κώστας Καρυωτάκης

[vag_el]

Σκαπανέας,


σαφώς και εν προκειμένω ,υπάρχει μιά απόριψη της αιτιακής αναγκαιότητος.

Η πολλαπλότης,
που αποτελεί εκ του συνιστάμενου συνυφασμένη αναγκαιότητα,
είναι και θα εξακολουθεί,προιόν ενεργείας.

Προσωπική και συνεπής γνώμη,των εν δυνάμει κινήσεων,που όμως δεν απασχολεί δυσμενως και δυσχερώς την εν κινήσει κατάστασή της αλλα και το παραγόμενο ουσιασικό εντέλει.

Ειναι μιά πολλαπλότητα που υπόκειται στην ενεργειακή ανίληψη ως κυριολεκτικο μέγεθος και κατα συρροήν αποφάσεων που προήλθαν εκ της ευγενους άμιλλας και ισχύοντος νόμων μέχρι τώρα.

Οι ΄νόμοι όμως που αποτελούν Αγνωστο αντικείμενο πολλαπλοτήτων,είναι οι αυτούσιες ενέργειες προυπάρχοντων πολλαπλοτήτων,και αυτοκυρίαρχες και αυτοπροσδιοριζόμενες.

Αποτέλεσμα ταύτισης και κατανόησης αυτών των αμιγών καταστάσεων ,δημιουργεί νέες κατόπιν και προορίζουσες συνεπώς σε άλλες.

Οι ενέργειες καταστάσεις ,είτε απομακρύνονται είτε απορροφούνται εκ του μακρώθεν και σε ταύτιση με το χρόνο αλληλεπίδρασης,όπου και ,είτε αναπτύσσονται ,είτε μετατρέπονται.


_________________
ανθάκια μου χλωμά,
που σας επήραν σε
κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν,

Κώστας Καρυωτάκης

[skapaneas]

vag_el

Δεν εχει σημασια τι πιστευεις εσυ προσωπικα επι του θεματος...
Σημασια εχει να δουμε αν μια τετοια θεωρηση ( Η Θεωρια Των Πολλαπλοτητων ) ειναι ικανη να δωσει μια ερμηνεια του κοσμου, καθολικη κατα το δυνατον στην εφαρμογη της και προσιτη στον καθε ενα απο μας.
Δηλαδη αν μπορει να μας κανει πιο κατανοητο ολο αυτο το μυστηριο που μας περιβαλλει και στο οποιο μετεχουμε εκ των πραγματων ολοι.

Και μη ξεχναμε οτι φτασαμε εδω περα, ξεκινωντας απο την απορριψη της αιτιακης αναγκαιοτητας.

Αν λοιπον ακολουθησουμε αυτο το δρομο της απορριψης, ασχετα αν συμφωνουμε προσωπικα ή οχι και ασχετα με τα πιστευω μας και τις αλλες πεποιθησεις, που φτανουμε ;
Ποιο τροπο ανακαλυπτουμε για να κατανοησουμε ή τουλαχιστον να αρχισουμε να κατανοουμε τον κοσμο και τον εαυτο μας ;

Ο τροπος που ανακαλυπτουμε και ο οποιος ειναι η συνεπεια της απορριψης που θεσαμε ως αφετηρια, ειναι Η Θεωρια Των Πολλαπλοτητων.
Με βαση την οποια, υποχρεωτικα βρισκομαστε πλεον μπροστα σε ενα πολυδαιδαλο και αναρχο στην κυριολεξια συμπαν, το οποιο βασιζεται πανω στην τυχαιοτητα.
Δεν υπαρχει λογος να αναζητησουμε καμια αρχη δημιουργιας του και κανενα δημιουργο, γιατι η Θεωρια Των Πολλαπλοτητων απο τη βαση της δεν την αποδεχεται και δεν την αναγνωριζει αυτη τη δημιουργικη αρχη.
Δεν υπαρχει κανείς στην αρχη για να δημιουργησει κατι...
Γιατι αυτο η θεωρια δεν το δεχεται...
Και ολα αυτα που υπαρχουν ειναι αναιτια και απροσχεδιαστα...
Και αυτο αποτελει απο μονο του μια ανατροπη στον τροπο που σκεφτομαστε...
Γιατι ο νους ( rakis θυμασαι το ειχα θεσει στην αρχη ) απο μονος του ψαχνει παντα για καποια αιτια...
Κι ομως εδω δεν εχουμε αιτια και αφετηρια...
Ειμαστε αυτο που ειμαστε και ο κοσμος ειναι αυτος που ειναι...
Και πανω σε αυτη την αρχη παταμε και προχωραμε...
Κι οπου μας βγαλει...
Θωρητικα τουλαχιστον...

Ομως σ' αυτο το σημειο ειναι που ελλοχευει ενας πολυ μεγαλος κινδυνος...
Για καθε σκεπτομενο...
Και αυτος ο κινδυνος ειναι να βρεθουμε προ εκπληξεων και εκπληκτικων αποκαλυψεων ακολουθωντας τα μονοπατια της Θεωριας, τις οποιες αποκαλυψεις να μη μπορει να τις αντεξει η λογικη μας...
Διοτι αλλο ειναι να βαζεις ως αφετηρια της απορριψη της αιτιακης αναγκαιοτητας και να οικοδομεις με βαση αυτη μια Θεωρια και αλλο να βρισκεσαι μπροστα στις συνεπειες αυτου του δρομου που διαλεξες.

Και ενα παραδειγμα χαρακτηριστικο της παραπανω θεσης στις μερες μας, ειναι η εξεγερση στην Αιγυπτο...
Διοτι αλλο πραγμα ειναι να θες να καλυτερεψεις τη ζωη σου ως λαος και να ριχνεις το καθεστως που σου το στερει και αλλο να βρισκεσαι μετα απο τρια χρονια μπροστα στις απογοητευτικες ή αλλες απροσδοκητες συνεπειες που δεν περιμενες ποτέ και οι οποιες σου αλλαζουν τελειως τη ζωη και χανεις ακομα και αυτο που ειχες...
Αν βεβαια συμβει κατι τετοιο...

Σχετικα τωρα με την Ενεργεια στην οποια αναφερεσαι και στην οποια πιστευεις, οφειλω να σου επισημανω οτι εμπεριεχεται καθαρα μεσα στη Θεωρια των Πολλαπλοτητων...
Και μαλιστα αποτελει θεμελιωδες κομματι της και ενα απο τα δυο χαρακτηριστικα στοιχεια που συνθετουν καθε πολλαπλοτητα...
Ειναι η αλληλεπιδραση των πολλαπλοτητων.

Η Ενεργεια λοιπον ειναι η φυσικη ερμηνεια της αλληλεπιδρασης ή πραξης και αφορα στις εφαρμογες της θεωριας στην πραγματικοτητα.
Η αναπτυξη ομως της θεωριας πρεπει να ειναι καθαρα θεωρητικη και απαλλαγμενη κατα το δυνατον απο στοιχεια ειδικων πεδιων...

Για παραδειγμα η αλληλεπιδραση,
στη φυση μπορει να ειναι φως,
στη νομικη ειναι μια πραξη αποδοσης δικαιοσυνης,
στην ιατρικη ειναι μια χειρυργικη επεμβαση,
στο δρομο ειναι ενα φρεναρισμα,
στο forum ειναι μια δημοσιευση, ... κ.ο.κ.
Και ολες αυτες οι ειδικες αναφορες (φως, αποδοση δικαιοσυνης, χειρουργικη επεμβαση, φρεναρισμα, δημοσιευση, ... ) αποτελουν τυπους αλληλεπιδρασεων μεταξυ πραγματικων πολλαπλοτητων
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος

[vag_el]

Αγαπητέ Sκαπανευ,

και πολυσυμπαθή μου,


ένίσταμαι στην εν λόγω Ύπαρξη και Πιστεύω που αφορά το ατομό μου,

.....διότι και η αντίληψη του ΄ανθους στον Πλανήτη,
αποτελεί οσμή και υγρασία στα μάτια σου ,


και διαρκώς συναφεια εκ του ευγενούς είναι η πολυπληθής αντίληψη.


Δημιουργεί μιά πολλαπλότητα το Ειναι εξ ορισμού....
Το δεχτήκαμε η αποσυντονίζουμε τον ορισμό

Πρόκειται λοιπόν για θέμα απόριψης(?) η αναγκαστικής αιτίας.......
που βασίζεται στην μακροαντίληψη του Σύμπαντικού μας κόσμου?

Επειδή ανέφερες την Αιγυπτο που καθ όλα μου είναι συμπαθής ως και φερόμενη Πρώτη τον πολιτισμό στον Πλανήτη,εναν εκ του πιο Εξευγενισμένους και έξυπνους πολιτισμούς ,θα ήθελα να αναφερθώ πρωτίστως στην μή κρίση μου για τις εξεγέρσεις ,αλλα στο συνεπές των πράξεων αυτών και την εξαύλωση του.

Δεν αναρωτιέμαι διότι είναι απαυγες και εγκαθιδρυμένο στην νοημοσύνη του Σύμπαντος .
Η λήψη αυτων των αποφάσεων είναι ενδωγενή συμπτώματα καθοδηγούμενα απο την εσωτερική τους αντανάκλαση εις πολλαπλούν.

Τα συμπτώματα και οι βαρέες συνέπειες δείχνουν πως οι προκλήσεις είναι αυτοτιμωρίες ,και οι βάναυσοι νόμοι ξεφόρτωμα ,ξέπλυμα κακών εξ υφισταμένων αποφάσεων .
Το βάρος δυστυχώς φέρεται σε ώμους που δεν έχουν την αντοχή να προχωρήσουν τον λαό σε Ηρεμία και απλότητα,ωστε να οδηγηθεί η χώρα σε έξοδο και γαλήνη απο τις αλληλουχίες των επιδράσεων που προκύπτουν εκ προημίου.

Αλλα κι εγώ επειδή δεν κρίνω απλώς παρατηρώ ,ας αφουγκραστούμε όλοι μας το συνεπές αυτό παραλήρημα ,διότι έχουμε και το προσωπικό ενδωγενές παραλήρημα που λεηλατεί τις δικές μας πλάτες και αντοχές.
Αυτό που ίσως γίνει παράδειγμα και για άλλους αν τελικώς κατορθώσουμε να βγούμε αλληλεγγυοι και υγιείς απο μέσα του.

Το θέμα των πολλαπλοτήτων και της αιτιακής αναγκαιότητος ,είναι ένα θέμα συμπτώσεων κατ αρχήν.


Αλλα ως μη γενόμενο γεννά και δημιουργεί.
Αρα και δεν είναι υπαρξιακό ,αφού για να εξηγήσω ,και το μη γεννόμενο (μη πιστεύω) δημιουργεί.

Δεν θα ήθελα να παρερμηνεύσω ,αλλα να ερμηνεύσω όπως ο νούς που ερμηνεύει μόνον ότι βλέπει και όχι ότι αισθάνεται.

Δηλαδή αν ο άνθρωπος ,αναλύσει όλες του τις αισθήσεις και τα γεννόμενα εξ αυτών ,προσδιορίζει.

Μπορεί λοιπόν το Μη υπαρκτό,να υπάρξει ΄μονον όταν πέσει στην ανθρώπινη αντίληψη????

Αρα ,το δε γνωρίζω θα ήταν η καταλληλότερη απάντηση και η αφοσίωση στην ταπεινότητα εκ του ασφαλούς ,πορεύουσι την ζωή.

Αυτή ,βεβαίως ,δεν είναι ακριβώς ταπεινότητα αλλά αιτιακή αναγκαιότητα,που μεταφράζεται ευγενώς πλην σαφώς σε μεταμέλεια.


Αν ,έχεις δεί το βουνό που έχεις για να ανέβεις ,προσκαλείς την κορυφή σε σενα ?η παρακαλάς να βρείς τη δύναμη να τα καταφέρεις να προχωρήσεις?
_________________
ανθάκια μου χλωμά,
που σας επήραν σε
κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν,

Κώστας Καρυωτάκης

[skapaneas]

Τι προτεινεις...
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος

[vag_el]

To θέμα στην σωστή ερώτησή σου περνά μέσα απο εμένα

που ...όμως διερωτώμαι κατόπιν θεού παρουσία και εξομολόγηση.


Γνωρίζει εδω και προ πολλού ωστε να με διασφαλίσει ως οντότητα κατ αρχή,και διευρίνοντας το πνεύμα μου κατα δεύτερον.

Αλλα επειδη το θέμα είναι η πολλαπλότητα ,και όχι η δική μου άφεση η μεταμέλεια,δεν έχω δικαίωμα λήψης αποφάσεων για άλλους ανθρώπους.

Η απόφαση υπόκειται στην ελευθερία του καθένός μας.

Η πίστη όμως είναι η πρόταση μου ως συμβουλή στην κοινωνία.

Η αγάπη για τους συνανθρώπους μας ως αδερφούς μας είναι η βάση και συνδετικός κρίκος της εξέλιξής μας.

Ο θανατός σου η ζωή μου αποτελεί έννοια εις διπλούν ,και τα χρήματα γενικώς δεν μου αρέσουν όπως και τα μαχαιροκουζινικά σύνολα και οπλικά συστήματα.
Οπότε ,και η αποφυγή είναι ένα είδος απεξάρτησης απο τον ιστό που κατατρώει το υποσύνολό του εν γένει

Η ανελευθερία που προκύπτει απο το υπάρχον συμβούλιο και σύστημα είναι ανθυγιεινό περπάτημα επάνω σε επιστημονικούς ορίζοντες.
Και το ελεύθερο της συναγωγής πολιορκείται απο μασκοφόρους.
Η κατανόηση και αλληλοσυμπάθεια που προκύπτει απο τους όσους εναπομείναντες καλοσυνάτους ανθρώπους ,ας μη γίνει ακρογωνιαίως λίθος στις καρδιές μας και μάρμαρο στον εγκέφαλό μας.

Ας μείνει η πίστη πως ο άνθρωπος μέσα του είναι πολύτιμοςκαι δημιουργικός.
Η μετάλαξη είναι φαινόμενο.
Ενα εσωτερικό φαινόμενο ισχύος και γοητευτικής κυριαρχίας που αμελώς παραμελείται και αγνοεί τον κίνδυνο η κινδύνους που επιφέρει.

Ισχύς ποιούσι ο Ζεύς των Ουρανών.
_________________
ανθάκια μου χλωμά,
που σας επήραν σε
κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν,

Κώστας Καρυωτάκης

[skapaneas]

Θεωρημα Των Αλληλεπιδρασεων
“Καθε αλληλεπιδραση συνιστα παντοτε πολλαπλοτητα”
Αποδειξη
Εφ’ οσον καθε πολλαπλοτητα ειναι συνολο αντικειμενων διαφορων μεταξυ τους που αλληλεπιδρουν, η αλληλεπιδρση τους αυτη ειναι κατι που υπαρχει.
Και συνεπως επειδη συμφωνα με το 1ο αξιωμα παν ο,τι υπαρχει υφισταται ως πολλαπλοτης, αρα και η αλληλεπιδραση πολλαπλοτητων ως υπαρχουσα ειναι πολλαπλοτης. ο. ε. δ.


Ορισμος
Ανεξαρτητες πολλαπλοτητες ονομαζονται οι πολλαπλοτητες που δεν αλληλεπιδρουν μεταξυ τους

Ορισμος
Οταν δυο πολλαπλοτητες ειναι διαφορες και ανεξαρτητες ονομαζονται ξενες


Πορισμα μη αλληλεπιδρασης
“Δυο διαφορες μεταξυ τους πολλαπλοτητες δυνανται να μην αλληλεπιδρουν”
Αποδειξη
Πραγματι αν οι πολλαπλοτητες ειναι ξενες τοτε εξ ορισμου ειναι ανεξαρτητες
Το οποιο και παλι εξ ορισμου σημαινει οτι δεν αναπτυσσεται μεταξυ τους αλληλεπιδραση. ο.ε.δ.


Θεωρημα Της Κατευθυνσης
“Αν υπαρχουν ξενες πολλαπλοτητες τοτε η επιδραση τους ειναι κατευθυνομενη”
Αποδειξη
Θεωρουμε τις ξενες πολλαπλοτητες Α, Γ.
Αφ’ οσον αυτες ειναι ξενες τοτε εξ ορισμου δεν δυνανται να αλληλεπιδρουν.
Πραγμα που σημαινει οτι μεταξυ τους δεν υφισταται δραση – αντιδραση
Με δεδομενο ομως οτι για καθε μια απο τις Α, Γ ισχυει Το Θεωρημα Του Ζευγους, απαιτουνται οπωσδηποτε πολλαπλοτητες Ζ, Ζ' διαφορες των Α, Γ μετα των οποιων οι Α, Γ αλληλεπιδρωντας αντιστοιχα σχηματιζουν τις ευρυτερες αυτων και διαφορες μεταξυ τους πολλαπλοτητες Ε, Ε'.
Απαιτουμενων συνεπως των Ζ, Ζ' και της δρασης των Α, Γ οδευουσας επιλεκτικα προς αυτες και οχι μεταξυ τους εξ υποθεσεως, αρα η δραση καθε μιας εξ αυτων ειναι κατευθυνομενη. ο. ε. δ.

_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος

[opyrgos]

Συγγνώμη που επανέρχομαι στο αρχικό θέμα rakis, αλλά νομίζω ότι μια κεφαλαιώδους σημασίας συνέπεια της απόρριψης της αιτιακής αναγκαιότητας είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η ίδια η επιστήμη. Και προφανώς αναφέρομαι στην τροπή που πήρε η επιστήμη από τον Κουν κι έπειτα.

[rakis]

Ναι με την αλλαγή παραδείγματος ε;

Το θέμα όμως δεν είναι να διατηρούμε και κριτήρια αληθείας;

Ο Κουν οδηγείται στο σχετικισμό αν δεν κάνω λάθος και θυμάμαι καλά.
_________________
Truth springs from argument amongst friends

http://rakis1.wordpress.com/

[opyrgos]

Πολύ σωστά θυμάσαι αν και στο ύστερο έργο του προσπάθησε να προτείνει κάποια κριτήρια. Πάντως, το να διατηρούμε κριτήρια αλήθειας στη μετά-Κουν εποχή είναι λίγο δύσκολο από τη στιγμή που δεν υπάρχει κανενός είδους ρεαλιστικό υπόβαθρο στην επιστήμη. Με άλλα λόγια, όλες οι θεωρίες που αντιστοιχούν σε θεωρίες αντανάκλασης (δηλ. η θεωρία αντανακλά τα εκεί έξω πράγματα) είναι ξεπερασμένες από αυτή τη στιγμή και μετά διότι δεν παίζει πλέον ο περίγυρος εντός του οποίου διατυπώνεται κάτι.

[Tetragonos]

Η διαμάχη για την ερμηνεία της Κβαντικής Θεωρίας άρχισε την περίοδο 1924-26, σχεδόν αμέσως μετά την διατύπωση της.
Ξεκίνησε στο 5o συνέδριο του Solvay (1927) και στο συνέδριο του Como (1927) όπου ο De Broglie διατύπωσε τη θεωρία της διπλής λύσης.
Η διαμάχη αυτή αφορά επιστημολογικά, φιλοσοφικά και φυσικά προβλήματα. Τα κεντρικότερα προβλήματα είναι:

• η φυσική σημασία του πιθανοκρατικού χαρακτήρα της κβαντικής θεωρίας,
• η φυσική σημασία της αρχής της επαλληλίας και
• η φυσική σημασία της αναγωγής της κυματοσυνάρτησης.

Τα επιστημονικά αλλά και φιλοσοφικά ερωτήματα που μπήκαν τον 20ο αιώνα εξ' αιτίας της κβαντικής Φυσικής είναι πάνω κάτω τα εξής:
• 1. Υπάρχουν τα μικρότερα σωματίδια, ηλεκτρόνια, φωτόνια κ.λ.π., ανεξάρτητα της ανθρώπινης ύπαρξης και παρατήρησης;
• 2. Αν ναι, τότε μπορούμε να κατανοήσουμε τη δομή και την εξέλιξη των υποατομικών οντοτήτων και των φαινομένων;
• 3. Πρέπει οι φυσικοί νόμοι να διαμορφωθούν έτσι ώστε για κάθε παρατηρήσιμο φαινόμενο να υπάρχει τουλάχιστον μια αιτία που το προκάλεσε;

- Οι αντίπαλοι της κβαντικής αναιτιοκρατίας (Planck, Einstein, Erhenfest, De Broglie, Schroedinger) απάντησαν θετικά και στα τρία ερωτήματα.
- Οι δημιουργοί όμως και απολογητές της Κβαντικής Θεωρίας (Born, Bohr, Heisenberg, Pauli, Dirac) απάντησαν αρνητικά και στα τρία ερωτήματα.
Βέβαια υπήρχαν εξαιρέσεις. Π.χ. οι De Broglie και Schroedinger δέχθηκαν την Κβαντική Μηχανική αρκετά χρόνια μετά το 1927 αλλά ξαναγύρισαν στις αρχικές τους απορρίψεις.
Τα επιστημολογικά και φιλοσοφικά ερωτήματα συνδέθηκαν λοιπόν με την ισχύ

• της αιτιότητας,
• της τοπικότητας και
• του ρεαλισμού

στην Κβαντική Φυσική.

Το πρόβλημα της αιτιότητας (τα φαινόμενα προκαλούνται από ορισμένες αιτίες) και το πρόβλημα της αιτιοκρατίας ή ντετερμινισμού (οι αιτίες καθορίζουν με ένα ορισμένο τρόπο το αποτέλεσμα) είναι ένα πανάρχαιο φιλοσοφικό πρόβλημα.

Όμως υπάρχει και το πρόβλημα της τοπικότητας, δηλαδή της ταχύτητας διάδοσης των φυσικών αλληλεπιδράσεων. Η λεγόμενη "μη-τοπικότητα" είναι μια από τις πλέον παράξενες προβλέψεις της κβαντικής θεωρίας, που μαζί με την γάτα Schroedinger, ήταν άλλη μια διαμάχη του Einstein με τον υποστηρικτή και συνιδρυτή της κβαντικής θεωρίας, τον Niels Bohr. Η μη τοπικότητα προβλέπει ότι, γεγονότα που συμβαίνουν εδώ, μπορούν να επηρεάσουν γεγονότα σε άλλο σημείο που μπορεί να είναι πολύ απομακρυσμένο από το πρώτο.

Το φαινόμενο αυτό ήταν η αιτία που έκανε τον Einstein να δηλώσει πως "ο Θεός δεν παίζει ζάρια με το Σύμπαν", στην επιστημονική διαμάχη του με τον Niels Bohr, με τον οποίο βέβαια ήταν πολύ φίλος.
Σήμερα οι βασικές θέσεις στα ερωτήματα αυτά είναι δύο:
• 1. Η ρεαλιστική, υλιστική ερμηνεία (Δημόκριτος, Γαλιλαίος, Νεύτων, Planck, Einstein, De Broglie, Bohm, Schroedinger, von Laue, Langevin κ.ά.) κατά την οποία :

o Υπάρχει μια φυσική, αντικειμενική πραγματικότητα, ανεξάρτητη από το υποκείμενο και τα μέσα παρατήρησης. Ο παρατηρητής δηλαδή δεν επηρεάζει το αποτέλεσμα της μέτρησης.
o Ισχύει επίσης η αρχή της αιτιοκρατίας, οι αιτίες δηλαδή καθορίζουν το αποτέλεσμα.
o Ορισμένοι από τους υποστηρικτές της υλιστικής ερμηνείας της Φύσης, όπως ο Νεύτων, δέχονται ότι τα σώματα αλληλεπιδρούν ακαριαία όσο μακριά και αν βρίσκονται (μη τοπικότητα). Η πεπερασμένη όμως ταχύτητα των φυσικών αλληλεπιδράσεων θεμελίωσε τον τοπικό χαρακτήρα των φαινομένων, που περιγράφονται από τις κλασσικές πεδιακές θεωρίες (ηλεκτρομαγνητισμός και θεωρία της βαρύτητας του Αϊνστάιν). Δηλαδή οι εκπρόσωποι αυτοί δέχονται την αρχή της τοπικότητας. Τέλος με την εξίσωση Schroedinger (1926) περιγράφεται η κίνηση των πραγματικών σωματιδίων που κινούνται στο χώρο και χρόνο θεωρώντας ότι τα σωματίδια έχουν διπλή φύση όπως δέχεται ο De Broglie.

Μια αυτονόητη υπόθεση της κλασικής φυσικής είναι ότι υπάρχει δυνατότητα, με πολύ προσεκτικό σχεδιασμό των πειραμάτων, να καταστήσουμε εντελώς αμελητέα τη διαταραχή που προκαλεί ο ερευνητής με την ανάμειξή του στην πορεία των φυσικών φαινομένων. Η υπόθεση αυτή είναι απόλυτα δικαιολογημένη για φαινόμενα μεγάλης κλίμακας, αλλά παύει να είναι για φαινόμενα του Μικρόκοσμου και για τα σωματίδια που συγκροτούν τα άτομα (τουλάχιστο με τις σημερινές μεθόδους έρευνάς τους) .

• 2. Η θετικιστική ερμηνεία (Σχολή της Κοπεγχάγης, Bohr, von Newmann, Heisenberg, Jordan κ.ά.) αμφισβήτησε την ισχύ της ρεαλιστικής ερμηνείας για την αιτιότητα στο χώρο του Μικρόκοσμου καθώς υποστήριξαν ότι δεν ισχύει στο Μικρόκοσμο και αμφισβήτησε επίσης και την ισχύ της τοπικότητας.

Σύμφωνα δηλαδή με τον Bohr η Κβαντική Θεωρία δεν περιγράφει τον μικρόκοσμο καθ' εαυτόν, αλλά όπως αυτός εμφανίζεται κατά την παρατήρηση, δηλαδή μέσα από την αλληλεπίδραση του με τις συσκευές μέτρησης και τον παρατηρητή.

Μέσα στα πλαίσια της θετικιστικής ερμηνείας αναπτύχθηκε η μηχανική των μητρών, από τους φυσικούς της σχολής του Goetingen όπως ο Heisenberg. Οι θετικιστές πιστεύουν ότι μεγέθη που δεν μπορούν να παρατηρηθούν δεν υπάρχουν. Έτσι η μηχανική των μητρών δεν περιέγραφε τροχιές και άλλα "υλικά" χαρακτηριστικά των μικροσωματίων, αλλά μόνο παρατηρήσιμα μεγέθη: Ενεργειακές στάθμες, πιθανότητες παρουσίας και πιθανότητες μετάπτωσης.

Ο δεύτερος μαθηματικός φορμαλισμός της κβαντικής θεωρίας περιέχεται στην εξίσωση Schroedinger η οποία περιγράφει την πιθανότητα εύρεσης ενός σωματιδίου σε κάποια περιοχή του χώρου μια δεδομένη χρονική στιγμή.

Όπως απέδειξε όμως ο ίδιος ο Schroedinger οι δύο διατυπώσεις της Κβαντικής Θεωρίας είναι μαθηματικά ισοδύναμες και φυσικά οδηγούν στις ίδιες προβλέψεις. Ωστόσο η ισοδυναμία αυτή δεν σημαίνει ότι οι δύο διατυπώσεις είναι και επιστημολογικά ταυτόσημες. Η εξίσωση Schroedinger συνεχίζει τη ρεαλιστική παράδοση της Κλασσικής Φυσικής ενώ η εξίσωση μητρών του Heisenberg θεμελιώνεται σε θετικιστικά αξιώματα και αντι-αιτιοκρατικές αντιλήψεις

Η θετικιστική σχολή αφού άντλησε επιχειρήματα από τον φιλοσοφικό ιδεαλισμό, έδωσε νέα επιχειρήματα για την ορθότητα των απόψεων του. Έτσι η Χριστιανική και Νεοπλατωνική Σκέψη άντλησαν θεμελιώδη επιχειρήματα από το χώρο της μικροφυσικής.
Η επίδραση αυτή αποδεικνύει την φιλοσοφική εμβέλεια της νέας φυσικής. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι φιλοσοφικά ουδέτερη, ούτε αποκομμένη από τις άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες. Ο Einstein έγραφε ότι "η ανθρωπιστική θεώρηση πρέπει να είναι πάντοτε ο κύριος στόχος των επιδιώξεων μας" ενώ ο Schroedinger έγραφε ότι "Ο επιστήμονας δεν μπορεί να αποκοπεί από τον γήινο λώρο όταν μπαίνει στο εργαστήριο ή στο αμφιθέατρο των παραδόσεων του

Ο Schroedinger επίστευσε, για μια περίοδο ότι η κυματοσυνάρτηση (Ψ), που εμπεριέχεται στην διάσημη εξίσωσή του, περιγράφει υλικά κύματα στο φυσικό χώρο. Οι φυσικοί αντίθετα της θετικιστικής σχολής δεχόταν μόνο τα ασυνεχή, παρατηρήσιμα μεγέθη.
Την απάντηση όμως για την φυσική σημασία της κυματοσυνάρτησης (Ψ), την έδωσε ο Max Born. Το τεράγωνο της κυματοσυνάρτησης (Ψ) αντιπροσωπεύει την πυκνότητα της πιθανότητας παρουσίας του σωματίου στο σημείο x. Άρα πρόκειται για τη στατιστική ερμηνεία της Κβαντικής Θεωρίας.

Στην εισήγησή του ο Bohr στο συνέδριο του Como (1927), δέχθηκε ότι στο Μικρόκοσμο αντιμετωπίζουμε συμπληρωματικά μεγέθη (θέση-ορμή), συμπληρωματικές ιδιότητες (σωμάτιο-κύμα), συμπληρωματικές περιγραφές (χωροχρονική-αιτιακή). Η συμπληρωματικότητα ανάχθηκε κατά τον Bohr σε γενική οντολογική και γνωσιοθεωρητική αρχή, που αφορά συμπληρωματικά και αμοιβαίως αποκλειόμενες καταστάσεις, που είναι οι μόνες δυνατές. Άρα κατά τον Bohr η Κβαντομηχανική περιγραφή είναι πλήρης και οριστική.

Ο De Broglie όμως το 1927 στο 5ο Συνέδριο του Solvay αμφισβήτησε το δόγμα για την πληρότητα της κβαντικής μηχανικής, σύμφωνα με τη θεωρία του, της διπλής λύσης, κατά την οποία το σωμάτιο οδηγείται από ένα ευρύτερο κυματικό φαινόμενο το "κύμα πιλότο" ή "κυματοδηγό" που πιλοτάρει το ηλεκτρόνιο στο χώρο, και η όλη κίνηση είναι αιτιοκρατική. Την άποψη αυτή στο συνέδριο την υποστήριξε μόνο ο Einstein ενώ όλοι οι άλλοι σύνεδροι την αντιμετώπισαν με αδιαφορία.


Σε τελική ανάλυση οι φυσικοί που διαφωνούσαν με τον τελικό φορμαλισμό της Κβαντικής Μηχανικής διαφωνούσαν σε ένα σημείο. Πίστευαν ότι ήταν δυνατόν και χρήσιμο να συμπληρώσουν την θεωρία έτσι ώστε να γίνει αιτιοκρατική. Ανάμεσά τους ήταν ο Einstein, Planck, de Broglie και άλλοι.
Έτσι για παράδειγμα, στο ερώτημα γιατί διαφορετικά νετρόνια (που έχουν χρόνο ημιζωής 1000 δευτερόλεπτα περίπου) διασπώνται με μια βήτα Διάσπαση σε διαφορετικούς χρόνους και δεν διασπώνται όλα στον ίδιο χρόνο, οι οπαδοί της αιτιοκρατίας αναζήτησαν κάποιες αιτίες που καθορίζουν τους διάφορους χρόνους ζωής για τα νετρόνια ή άλλα ασταθή συστήματα. Ο Αϊνστάιν για παράδειγμα πίστευε σε κάποιες κρυμμένες μεταβλητές που υπαγόρευαν τις αιτίες για αυτές τις διαφορετικές συμπεριφορές.

Για πολλά χρόνια όμως ένα θεώρημα του Von Newmann, του 1932, εμπόδιζε τους αντιπάλους της θετικιστικής ερμηνείας, δηλαδή της Σχολής της Κοπεγχάγης, να υπερασπιστούν μια Κβαντική θεωρία ρεαλιστική και αιτιοκρατική. Το θεώρημα αυτό αποδείκνυε ότι δεν ήταν δυνατόν να κατασκευαστεί κάποια θεωρία με "κρυμμένες μεταβλητές" που θα εξηγούσε ρεαλιστικά και αιτιοκρατικά τα κβαντικά φαινόμενα.
Η απόδειξη όμως είχε γίνει από τον Von Newmann, έναν επιστήμονα για τον οποίο όλοι αιθάνονταν δέος, άρα δεν μπορούσαν εύκολα να του φέρουν αντίρρηση. Επίσης οι Bohr, Pauli, Heisenberg και Jordan χρησιμοποίησαν αυτό το θεώρημα για να εξουδετερώσουν κάθε αντίθετη άποψη.

Οι αντίπαλοι τους (Einstein, De Broglie, David Bohm κ.ά. απομονώθηκαν και οι μόνοι που έμειναν να αντιδρούν. Αλλά μετά από αρκετά έτη και προσπάθειες (από το 1935 έως το 1970) έδωσαν οι δύο τελευταίοι σημαντικές εργασίες για ένα μοντέλο με κρυμμένες μεταβλητές, το οποίο να μην αντιβαίνει στις προβλέψεις της Κβαντικής, και συγχρόνως να δίνει μια αιτιοκρατική θεμελίωση της συμπεριφοράς των κβαντικών συστημάτων.
Η αρχική προσπάθεια του Broglie (το 1927) είχε αποτύχει και αυτός την είχε εγκατέλειψε. Αλλά η επόμενη προσπάθεια του Bohm, επέτυχε γιατί διακρινόταν από ορισμένα χαρακτηριστικά:

1. Αξιωματική αποδοχή της εξίσωσης Schroedinger και ισοδυναμία με την ορθόδοξη ερμηνεία της κβαντικής.
2. Δυνατότητα να προσεγγίσει το ζήτημα της κβαντικής θεωρίας της μέτρησης.

Τελικά όπως αποδείχθηκε το θεώρημα του Von Newmann, ενώ από μαθηματικής σκοπιάς δεν ήταν λάθος, δεν μπορούσε όμως να αποτρέψει τις αιτιοκρατικές γενικεύσεις της Κβαντομηχανικής.
Αυτές οι κρυμμένες μεταβλητές πιστεύουμε σήμερα ότι είναι δύο ειδών:

• Αυτές που συνδέονται με την εσωτερική δομή των σωματιδίων (εσωτερικές) και *αυτές που συνδέονται με υποθετικές διακυμάνσεις του κενού σε μικρές περιοχές γύρω από το σωματίδιο (εξωτερικές).
Και οι δύο μεταβλητές είναι τοπικές, δηλαδή είναι ανεξάρτητες από την παρουσία της ύλης, της ενέργειας ή των διακυμάνσεων του κενού μακράν από το σωματίδιο.

Αλλά υπάρχουν και οι μη-τοπικές κρυμμένες μεταβλητές, για να μπορέσουμε να εξηγήσουμε και τα συσχετισμένα κβαντικά φαινόμενα.

Ο Dirac ένας από τους πρωτεργάτες της Κβαντικής Φυσικής έγραφε το 1975:

... νομίζω ότι τελικά μπορεί να αποδειχθεί ότι ο Einstein είχε δίκαιο, γιατί η παρούσα μορφή της Κβαντικής Φυσικής δεν πρέπει να θεωρηθεί οριστική. Υπάρχουν σοβαρές δυσκολίες... θεωρώ πολύ πιθανό ότι ίσως κάποτε φθάσουμε σε μια βελτιωμένη Κβαντική Φυσική που θα περιέχει μια επιστροφή στην αιτιοκρατία, δικαιώνοντάς τον τελικά


Έτσι η διαμάχη για την Κβαντική Φυσική συνεχίζεται έως την εποχή μας.


[url]http://el.science.wikia.com/wiki/%CE%9A%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%
AE_%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1[/url]



Rakis,


Που στο καλό βρίσκεται ο badiou εδώ μέσα, από ποιον πόλο βλέπεις ότι έλκεται περισσότερο;
Οι δικές σου θεωρίες που νομίζεις ότι βρίσκονται πιο κοντά;

Για την τοπικότητα τι θέση έχουμε;

[rakis]

Για τον Μπ. έχω πει παραπάνω, μάλλον δε δέχεται το διαχωρισμό παρατηρητή-αντικειμένου, βλ. αγγλικό απόσπασμα,παρά μόνο διαδικασίες.

Εγώ δέχομαι την ανεξάρτητη ύπαρξη του κόσμου, των αντικειμένων, την αρχή της αβεβαιότητας, όχι μία αναγκαστική αιτιότητα, αλλά μία αιτιότητα σχετικά σταθερή ανάμεσα στην κβαντική υπέρθεση και την κβαντική κατάρρευση. Σε ένα κβαντικό σύμπαν δεν υπάρχει τίποτα νομοτελειακό, αλλά, αν κάποιοι λένε πιθανό, εγώ θα έλεγα ενδεχομενικό, διαχωρίζοντας τις λέξεις στο ότι το ενδεχομενικό είναι απρόβλεπτο, δεν εντάσσεται σε πιθανολογικές προβλέψεις.
Για το αν παρέλειψα κάτι που θεωρείς σημαντικό ρώτα με
_________________
Truth springs from argument amongst friends

http://rakis1.wordpress.com/

[skapaneas]

Ανεξαρτητη απο τι rakis ;

Απο τον παρατηρητη ;

Αλλα αν εχω αντιληφτει σωστα το νοημα της υπερθεσης, ο παρατηρητης και ο κοσμος δεν βρισκονται σε μια θεση πολλαπλων καταστασεων περα απο το συμβατικο ;

Πως ειναι λοιπον ανεξαρτητος ο ενας απο τον αλλον ;
_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος

[Bugman]

Tetragonos,
πολύ καλό το μάζεμα όλων αυτό των πληροφοριών.
Rakis,
Τα κβάντα ορίζονται με κάποιους αριθμούς...(λεγόμενους και κβαντικούς αριθμούς). Όμως υπάρχουν; Ή μια πιο δύσκολη ερώτηση...υπάρχουν και μετά την παρατήρηση; Αν η παρατήρηση μας έδινε το λόγο, το σωστό λόγο για να κρίνουμε μετά την παρατήρηση τι θα ακολουθήσει ώστε μετά από μια παύση παρατήρησης να δούμε αυτά που λογαριάσαμε (λόγος-λογαριάζω), δεν θα είχαμε την κβαντική μηχανική! Έχει υπολογιστεί ότι οτιδήποτε δεν μένει σταθερό σε μια θέση αλλά η αλλαγή της θέσεις σχετίζεται με τη μάζα του (με την αδράνειά που η μάζα εμφανίζει). Έτσι το ηλεκτρόνιο με την σχεδόν μηδενική μάζα...δεν μένει ποτέ στην ίδια θέση. Μια πέτρα θα αλλάξει θέση σε ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Η αλλαγή δεν θα έλθει λόγω μιας δύναμης! Σαν η μάζα να εκπληρώνει ένα σκοπό!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!