Η απόρριψη της αιτιακής αναγκαιότητας και οι συνέπειές της

[vag_el]

Κοίταξε Rakis<

den γνωρίζω τι εννοείς με το βιάζομαι,είναι πιθανόν να μήν έχω συλλάβει κάτι η να μου διαφεύγει,

το γεγονός όμως πως όλες οι μαθηματικές πράξεις και κατόπιν φυσικές και χημικές πάνε κατα διαόλου λόγω αριθμητικής άνακρίβειας ΕΞ ΑΡΧΗΣ είναι κάτι που με προβληματίζει σοβαρά.

Θέλω να πώ πως αν υποθέσουμε πως ΄χαρη στην αριθμητική κάνουν λάθος όλες οι πράξεις μετρώντας και πέρνουν στον λαιμό τους κόσμο επειδη αυτές (πραξεις) απευθύνονται στους χώρους των επιστημών και της τεχνολογίας .όπως αεροναυπηγική ,αεροπλοία ,αρχιτεκτονική, καταλαβαίνεις πως έχω λόγο ,ναι και να βιάζομαι.
_________________
ανθάκια μου χλωμά,
που σας επήραν σε
κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν,

Κώστας Καρυωτάκης

[Bugman]

Rakis,
ασφαλώς τώρα ξεκαθάρισες την έννοια της πολλαπλότητας ως το περιεχόμενο και όχι αυτό που ανήκει-υπάρχει. Βεβαίως η θεώρηση της πολλαπλότητας που είχα αναφέρει σε προηγούμενο μήνυμα είναι εντελώς διαφορετική. Και αυτό γιατί εστίαζα στην χρησιμότητα της πολλαπλότητας ως προς την ανάδειξη της ύπαρξης, και μια εξήγηση περί του τι είναι σκέψη σε σχέση με την πολλαπλότητα. Αυτά τα θεώρησα απαραίτητα αν θέλαμε να δούμε τη πολλαπλότητα ως θεμέλιο των πάντων. Όμως αυτό που εσύ μας δείχνεις είναι ότι η πολλαπλότητα είναι μια θεωρία κατανόησης προβλημάτων που της ταιριάζουν. Η σκοπιμότητα της θεωρίας δηλαδή είναι να καταστήσει το ταιριαστό πρόβλημα περισσότερο κατανοητό, ίσως δεν να εκμεταλλευθεί κάποιες ιδιότητες των συνόλων για να δώσει λύσεις μέσω αυτών (αν και αυτό μάλλον είναι παράλογο, οι λύσεις δεν μπορούν να βρεθούν ποιοτικά, τα προβλήματα είναι πάντα ποσοτικά, απαιτούν δηλαδή ένα ισοζύγιο, τι έχουμε και τι θα έχουμε μετά τη ενέργειά μας). Η ποιοτική ανάλυση δηλαδή μέσω της θεωρίας των πολλαπλοτήτων, των υποσυνόλων με τα περιεχόμενά τους που μπορεί να είναι περιεχόμενα και άλλων υποσυνόλων...πρέπει να έχει ένα στόχο, μια ισορροπία θα λέγαμε στη φυσική.
Εδώ λοιπόν είναι το ερώτημα Rakis; Ποιες δυνάμεις αλλάζουν τις συνθέσεις των πολλαπλοτήτων. Μέχρι τώρα ο Skapaneas έγραψε θεωρήματα...ουδέν όμως περιγράφει τη δύναμη, την ενέργεια που επιδρά στη πολλαπλότητα.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[Tetragonos]

Ωραίος ο badiou.
Αλλά απάνθρωπος.

Όσο απάνθρωπα είναι και τα μαθηματικά.

8=8 μας λένε.

Αντικειμενικά πάντα, και μπράβο τους.
Αλλά τι γίνεται με την υποκειμενικότητα;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Που βρίσκεται;;;;;;;;;;

Καθώς το 8 το οποίο προέκυψε από το διαιρεμένο 16 είναι διαφορετικό (υποκειμενικά) από το 8 που προέκυψε από τον διπλασιασμό του 4.

Το πρώτο λοιπόν 8 (το διαιρεμένο 16) , είναι διαφορετικό στα μάτια ενός υποκειμενικού κριτή από το 8 (διπλασιασμένου 4) .
Άλλο να έχεις 7 παιδιά και να έχασες τα έξι «στον πόλεμο» και άλλο να έχεις κάνει ένα παιδί «εν καιρώ ειρήνης».
Και οι δυο γονείς από ένα παιδί έχουν , αυτό δεν τους κάνει ίδιους-ίσους.

Το ένα 8 προέρχεται από διαίρεση και το άλλο 8 από πολλαπλασιασμό.

Τα μαθηματικά όμως δεν τα διακρίνουν αυτά τα δυο οκτάρια.
Για τα μαθηματικά είναι δύο γονείς με ένα παιδί ο κάθε ένας τους.
Δίκαιο; Πλήρες;

Όχι, αν αναλογιστεί κανείς ότι αντικειμενικός κριτής δεν υπάρχει.

Έτσι και ο badiou και ο κάθε badiou βάζει στα σύνολά του ότι θέλει.
Αντικειμενικά;;
Όχι βέβαια, υποκειμενικά πάντα.
Έτσι μπορώ να φτάσω στο ταμείο του σούπερμαρκετ με εμένα μέσα στο καλάθι και να απαιτήσω από την ταμία η οποία είναι και αυτή μέσα στο καλάθι να χτυπήσει τα προϊόντα και εμένα και αυτήν και τα υπόλοιπα.
Και ο badiou να κάθεται και να αναρωτιέται , τι στο καλό κάνουν αυτοί;
Όρισαν εαυτούς προϊόντα και σκανάρονται;
(Άσε που θα με ζηλεύει που θα φύγω με την ομορφούλα την ταμία)

Έτσι είναι, ο κάθε ένας ορίζει όπως θέλει τα σύνολα του.

Έρχεται λοιπόν ο απάνθρωπος μαθηματικός και λέγει.

Δεν είναι σύνολα
1. Τα ωραία μυθιστορήματα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας.
Επειδή το επίθετο «ωραία» είναι υποκειμενικό και άρα ασαφές, η προηγούμενη πρόταση δεν ορίζει σύνολο στα Μαθηματικά.
2. Οι 5 τριψήφιοι φυσικοί αριθμοί.
Η προηγούμενη πρόταση δεν ορίζει σύνολο στα Μαθηματικά, γιατί δεν είναι σαφές σε ποιους 5 τριψήφιους αριθμούς αναφέρεται και σε ποιους όχι.


Πως λοιπόν ορίζει ο badiou το κράτος;

Σαφέστατα ;
Ώστε κανείς να μην του αρνηθεί τον ορισμό του;
Ε;;



O badiou είναι τέλειος,
απλά είναι τέλειος σε ατομική θεώρηση, όταν δηλαδή ο κάθε ένας δώσει τον υποκειμενικό ορισμό που θέλει για το σύνολο και το διαχειριστεί ως αντικειμενικό ορισμό.

Αν ο κάθε ένας λοιπόν κάνει αυτό που λέει ο badiou για τον εαυτό του και για τους ορισμούς που δίνει ο ίδιος ναι τότε θα έχει αποτέλεσμα.
Αλλά ,
υποκειμενικό αποτέλεσμα εν τέλει καθώς ξεκίνησε με την υποκειμενική θεώρηση του συνόλου την οποία «δέχτηκε» ως αντικειμενική για να μπορέσει να δουλέψει.

Στην τελική αυτό κάνουμε ήδη όλοι οι άνθρωποι.
Βλέπουμε υποκειμενικά τις καταστάσεις και δρούμε.

Εμένα λοιπόν όπου τα οκτάρια διαφέρουν αναλόγως (από το πως προήλθαν, και άλλους πολλούς παράγοντες) δεν με βοηθά να τα βλέπω ως ίδια , αν τελικώς τα βλέπω ως σκέτους αριθμούς ναι, ας κάνω πράξεις και ας κάνω και ότι ορίζουν τα μαθηματικά, αλλά αν τα βλέπω ως κάτι παραπάνω δεν με βοηθούν.

Ένα απλό παράδειγμα είναι,
άλλος ο πληθωρισμός ο οποίος κατέβηκε από το 12% (του προηγούμενου μήνα) και βρίσκεται στο 5% αυτόν τον μήνα. Και άλλο ο πληθωρισμός που ανέβηκε από το 1% (τον προηγούμενο μήνα) στο 5%.
Ο ένας ενέχει μια δυναμική αύξησης και ο άλλος μείωσης.
Ο μαθηματικός απλά θα μας πει είναι ίσοι και τίποτα άλλο.
Και μπορεί να μείνει εκεί και να είναι και σωστός.



Άλλο λοιπόν να τρέχω με πενήντα έχοντας δευτέρα(ταχύτητα σασμάν) και πατώντας γκάζι. (Οπότε και στο επόμενα δευτερόλεπτα τείνω προς τα 60 και πάνω).
Και άλλο να τρέχω με πενήντα , πατώντας τέρμα φρένο , με σκοπό να σταματήσω.

Όταν με πυροβολήσει ο τροχονόμος με το πιστόλι που μετρά την ταχύτητά , θα μετρήσει και στις δύο περιπτώσεις 50. Όμως όπως είναι εμφανές μιλάμε για δύο διαφορετικές καταστάσεις.
Στην πρώτη , τον πάτησα καθώς είχα το πόδι στο γκάζι και μου πετάχτηκε την τελευταία στιγμή , και στο δικαστήριο κράτησαν την μέτρηση που μόλις είχε κάνει και τελικώς αθωώθηκα, καθώς το όριο ήταν πενήντα και ήμουν νόμιμος την στιγμή που με μέτρησε και τους είπα ότι πετάχτηκε τελευταία στιγμή.

Και στην δεύτερη σταμάτησα ακριβώς εμπρός του και με έγραψε για επικίνδυνη οδήγηση.
(μάλλον γιατί τον άφησα να ζήσει τον ρουφιάνο, αυτό είναι το ευχαριστώ)

Ας μου πει κάποιος τέλος πάντως πως διαφοροποιούνται στην θεώρησή τους ( και πως τα ορίζει – θεωρεί ο badiou) τα δύο παραπάνω σύνολα;

[rakis]

Bugman και Tetragonos,

υπάρχει ένα θέμα με αυτά που λέτε.

Για πχ για τον Μπάγκμαν έχει ασκηθεί κριτική ότι ο φορμαλιστικός υλισμός του Μπ. είναι ιδιαίτερα αφηρημένος, και καθιστά περιττό τον εσωτερικό ρόλο οποιασδήποτε προβληματικής που μπορεί να κινήσει την επιστημονική έρευνα.

Tetragonos,

Ο Μπ. με την αποδοχή ότι ο μαθηματικός φορμαλισμός μιλά για οντολογία, δε νομίζω πως μπορεί να μιλήσει για το τι είναι ιδεολόγημα ή δεν είναι.

Βέβαια, αναπτύσσει τη θεωρία της υποκειμενοποίησης μέσω του συμβάντος. Αυτό μπορούμε να το δούμε. Η αλήθεια είναι διαδικασία σε σχέση με το Συμβάν που δύναται να σπάει την επανάληψη και την κανονιστικότητα. ΑΠό τη μεριά του υποκειμένου απαιτείται πίστη και θάρρος απέναντι στο συμβάν.
_________________
Truth springs from argument amongst friends

http://rakis1.wordpress.com/

[Bugman]

Rakis,
παρόλα αυτά δεν εξάγεται ακόμα ένα συμπέρασμα για την υπόθεση της ισορροπίας. Αφενός συζητάς για το γεγονός σε σχέση με την πολλαπλότητα και αφετέρου για κανονικότητα και επανάληψη που δίνει στο γεγονός ουσία..ως προς τον παρατηρητή προφανώς! Αυτό όμως μας κάνει να βλέπουμε δυο διαφορετικά πράγματα τα γεγονότα και τον παρατηρητή τους. Μπορεί να γίνει ο παρατηρητής γεγονός και το γεγονός παρατηρητής;

Σε προηγούμενο μήνυμα έθεσα το προβληματισμό " Την πολλαπλότητα την βλέπω σαν αντικείμενο, ως πράγμα που έχει ουσία". Επίσης σε επόμενο μήνυμα προχώρησα στον επόμενο προβληματισμό " αν η ενιαία πολλαπλότητα έχει μόνιμο χαρακτήρα", όπου ενιαία εδώ έχει νόημα ως συλλογή πολλαπλοτήτων. Αν δεχτούμε ότι δεν υπάρχει μόνιμος χαρακτήρας, τότε πρέπει να δεχτούμε ότι υπάρχουν όρια μέσα στα οποία μεταβάλλεται ο χαρακτήρας (η περιγραφή με μια άλλη έννοια). Καταλήγω στη πρόταση " Έτσι πολλαπλότητα, αντικείμενο και όριο να είναι τα τρία στοιχεία που ενώ διαφέρουν σε υπόσταση, συνθέτουν το υπάρχον, το καθένα που υπάρχει", δηλαδή η πολλαπλότητα δεν είναι αντικείμενο (είναι σαν αντικείμενο), είναι η περιγραφή του (η κλάση του). Τα όρια είναι αυτά που καθορίζουν το εύρος της περιγραφής, τη δυνατότητα μεταβολής του αντικειμένου. Τέλος συμπεραίνω ότι "Μια σκέψη ξεχωρίζει από την ύπαρξη ως προς την έλλειψη του υλικού" δηλαδή του αντικειμένου, έχουμε περιγραφή και όρια, αλλά όχι το υλικό. Αυτή η όλη προσπάθεια κατανόησης καταλήγει στο ότι η πολλαπλότητα συνδέει τον υλικό κόσμο και τον ιδεατό (ή κόσμο της σκέψης). Ένα μέρος μιας πολλαπλότητας μπορεί να βρίσκεται στη δική μου σκέψη ή και σε ενός άλλου...Εκείνος που θα ταιριάξει τα όρια με το εύρος της πολλαπλότητας με επιμέρους αντικείμενα θα υλοποιήσει, θα κάνει την σκέψη του αντικείμενο. Το οποίο αντικείμενο θα τροφοδοτήσει νέες πολλαπλότητες και μέσα σε άλλα όρια θα υπάρξουν και άλλα αντικείμενα. Οι υπάρξεις δηλαδή συνεχώς αλλάζουν. Επί αυτού του ζητήματος γεννιέται μια άλλη δυναμική, αυτή που λέμε ανάγκη....και σημαίνει εδώ την επιδίωξη της μη αλλαγής. Το υλικό θέλει να μην αλλάξει. Έτσι στη ομολογούμενη φθορά πρέπει να μπει το αντιστάθμισμα της ανάγκης ως μια ενέργεια υλοποίησης, άρα μια επαναδιατύπωση της πολλαπλότητας και των ορίων της ώστε το αντικείμενο να παραμένει κοντά σε αυτό που ήταν. Αυτή είναι η υπόθεση της ισορροπίας που πρέπει να έχει μια θεωρία όπου αυτό που πραγματεύεται να είναι μεταβαλλόμενο.
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[rakis]

[Bugman]

Εσύ ξέρεις!
Πρέπει να διαβάσω όλο το βιβλίο;
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[rakis]

Δε σου απαντώ με βεβαιότητα γιατί είμαι στο διάβασμα.
Προσωπική εκτίμηση κάνω ότι είσαι σε λάθος δρόμο σε σχέση με αυτά που ξέρω.
Πέραν των συγκεκριμένων παραδειγμάτων ο Μπ. δε "καλοβλέπει" έννοιες όπως παρατηρητής και αντικείμενο, αλλά διαδικασίες:


“[T]here is no subject of science. Infinitely stratified, adjusting its transitions, science is a pure space, without a reverse or mark or place of what it excludes. It is foreclosure, but foreclosure of nothing, and so can be called the psychosis of no subject, hence of all; fully universal, shared delirium, one only has to install oneself within it to become no-one, anonymously dispersed in the hierarchy of orders. Science is an Outside without a blind-spot…There are no crises within science.” (Badiou: ‘Mark and Lack’)
_________________
Truth springs from argument amongst friends

http://rakis1.wordpress.com/

[Bugman]

Είσαι σίγουρος ότι δεν έχει πάρει λιβάδια μαύρο;
Γιατί όπως τα γράφει για εκεί τον κατατάσσω!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[shaman]

καλέ μου ράκις (καί εγώ στό διάβασμα είμαι, καί γι' αυτό απουσιάζω από τό τόπικ τόσες μέρες), πές μου όμως, τά ερωτήματα τού μπαντιού είναι στήν αρχή τους παρόμοια μέ εκείνα του χάιντέγκερ σέ επίπεδο επιστημολογίας (δηλαδή, η αμφισβήτηση τού υποκειμένου κατ' ουσίαν, τού ανθρωποκεντρισμού καί τής γλώσσης κατ' επέκτασιν) ;

άν τά ερωτήματα είναι παρεμφερή, μπορούμε νά πούμε απλώς ότι η απάντηση είναι διαφορετική μεταξύ τών δύο ;
_________________
κόγξ όμ πάξ κι απάνω τούρλα !

[skapaneas]

Το Θεωρημα της Δομης
" Καθε πολλαπλοτητα εινα ενα συνολο στοιχειων εφοδιασμενο με μια τουλαχιστον πραξη "

Αποδειξη
Εκ του ορισμου της πολλαπλοτητας : Πολλαπλοτητα ειναι καθε πληθος αντικειμενων αλληλεπιδρωντων μεταξυ τους με τον ιδιο τροπο και του ορισμου του συνολου : ως σύνολο εννοούμε μια συλλογή αντικειμένων διακεκριμένων και πλήρως καθορισμένων που λαμβάνονται από τον κόσμο είτε της εμπειρίας μας είτε της σκέψης μας, προκυπτει οτι η πολλαπλοτητα ειναι συνολο στοιχειων. θεωρωντας βεβαιως και ευνοητως οτι τα αντικειμενα που συνιστουν την πολλαπλοτητα ειναι ευδιακριτα και πληρως καθορισμενα που λαμβάνονται από τον κόσμο είτε της εμπειρίας μας ( διοτι εκ του ορισμου της πολλαπλοτητας η αλληλεπιδραση το απαιτει ) είτε της σκέψης μας ( το αξιωμα 5 εμπλεκει αμεσα τη νοηση ).

Θεωρωντας ακομα οτι η αλληλεπιδραση μεταξυ των πολλαπλοτητων ειναι η εκφραση μιας διαδικασιας η οποια λαμβανει χωρα μεταξυ τους και οδηγει στην παραγωγη ενος αποτελεσματος που ειναι διαφορο των αρχικων πολλαπλοτητων αρα αυτη η αλληλεπιδραση εννοειται και ειναι μια πραξη μεταξυ αυτων που οδηγει σε κατι μη προϋπαρχον.

Μεταξυ ομως των πολλαπλοτητων μιας πολλαπλοτητας μπορει να υπαρχουν πολλες διαφορετικες αλληλεπιδρασεις και αρα στο συνολο των στοιχειων της πολλες διαφορετικες πραξεις.

Και με δεδομενο οτι σε καθε πολλαπλοτητα εχουμε αλληλεπιδραση στα αντικειμενα που την αποτελουν αρα μια τουλαχιστον αλληλεπιδραση υπαρχει.

Και συνεπως καθε πολλαπλοτητα ειναι ενα συνολο στοιχειων εφοδιασμενο μια τουλαχιστον πραξη. ο.ε.δ.




Ορισμος
Μια πολλαπλοτητα διαμελιζεται αν και μονο αν σταματησει να υφισταται η αλληληλεπιδραση μεταξυ των υποπολλαπλοτητων που την αποτελουν

Ορισμος
Μετασχηματισμος ονομαζεται η καθολικη μετατροπη της αλληλεπιδρασης μεταξυ των υποπολαπλοτητων που αποτελουν μια πολλαπλοτητα

Ορισμος
Δυο πολλαπλοτητες Α, Γ με τον ιδιο τυπο αλληλεπιδρασης στις υποπολαπλοτητες που τις αποτελουν ονομαζονται ομοιες και οταν διαφερουν οι τυποι αυτοι ονομαζονται μη ομοιες ή ανομοιες


Το Θεωρημα Του Μετασχηματισμου
"Αν οι υποπολλαπλοτητες μιας διαμελιζομενης πολλαπλοτητας Α σχηματιζουν καθ΄οιονδηποτε τροπο μια νεα πολλαπλοτητα Γ τοτε ειναι δυνατον ολες οι υποπολλαπλοτητες της Α να μετεχουν στη Γ"

Αποδειξη
Εστω η πολλαπλοτητα Α και οι υποπολλαπλοτητες αυτης Α1, Α2, ..., Αν

Διαμελιζομενης της Α τοτε (ορσ) παυει υφισταμενη η αλληλεπιδραση μεταξυ των στοιχειων του συνολου { Α1, Α2, ..., Αν} των υποπολλαπλοτητων που την αποτελουν και παραμενει μονο το συνολο

Εστω οτι εκ του συνολου των υποπολαπλοτητων της διαμελιζομενης Α σχηματιζεται με καποιο νεο τροπο μια νεα πολλαπλοτητα Γ, μη ομοια με την Α, στην οποια υποθετουμε οτι οπωσδηποτε δεν δυναται να μετεχει μια τουλαχιστον απο τις υποπολλαπλοτητες Α1, Α2, ..., Αν της Α, εστω η Ακ

Αυτο σημαινει οτι η δημιουργια και η υπαρξη της νεοσχηματιζομενης πολλαπλοτητας Γ, επιβαλλει οπωσδηποτε την παραμονη της Ακ εκτος του σχηματισμου αυτης

Αρα η παρουσια της Ακ εκτος της Γ επιβαλλεται εξ αυτης ταυτης της παρουσιας της Γ και χρειαζεται να παραμενει εκει

Τοτε ομως, και εκ του Θεωρηματος Του Ζευγους για τη Γ, προκυπτει οτι η Ακ οφειλει να ειναι οπωσδηποτε η εκτος της Γ μια τουλαχιστον υπαρχουσα διαφορη της Γ πολλαπλοτητα η οποια σχηματιζει με τη Γ την ευρυτερη και των δυο πολλαπλοτητα Ε, ωστε η Γ να "οδευει" ομαλα προς το απειρο...

Και συνεπως προκυπτει οτι εκτος της Γ δεν ειναι δυνατον να υπαρχει αλλη πολλαπλοτητα διαφορη της Γ και της Ακ, ωστε να παρει της θεση και το ρολο της Ακ

Πραγμα ομως το οποιο δεν αληθευει, διοτι εκ της προϋφισταμενης πολλαπλοτητας Α και ισχυοντος του Θεωρηματος Του Ζευγους και για αυτην, υπαρχει ηδη η διαφορη αυτης και απαιτουμενη οπωσδηποτε πολλαπλοτητα Α' μετα της οποιας η Α σχηματιζει την ευρυτερη Ε', ετσι ωστε η δυαδα Α, Α' να οδευει "ομαλα" προς το απειρο...

Αρα η ηδη υπαρχουσα οπωσδηποτε πολλαπλοτητα Α' μπορει να ειναι η ετερα της Γ και απαιτουμενη οπωσδηποτε γι' αυτην πολλαπλοτητα, μετα της οποιας η Γ να σχηματιζει την ευρυτερη τους Ε'' ωστε η νεα δυαδα Γ, Α' να οδευει "ομαλα" προς το απειρο...

Και συνεπως η παρουσια της Ακ εκτος της νεοσχηματιζομενης Γ δεν ειναι αναγκαια

Και αρα η υποθεση της οπωσδηποτε μη μετοχης της Ακ στο σχηματισμο της Γ δεν ισχυει

Και αρα η Ακ ειναι δυνατον να μετεχει στο σχηματισμο της πολλαπλοτητας Γ. ο.ε.δ.

_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος

[Bugman]

Skapanea,
αφαίρεσα το size και το bold....Συγνώμη αλλά σε 22άρι μόνιτορ απλά δεν διαβάζονται!
_________________
Σκορπίστε γνώση, μαζέψτε χαρά!

Η γνώση δεν μπορεί να πουληθεί: Γιατί ενώ κάθε εμπόρευμα μπορεί να επιστραφεί, η γνώση δεν μπορεί να επιστραφεί!

[skapaneas]

Το Θεωρημα Του Ελαχιστου Πληθους
Καθε πολλαπλοτητα εμπεριεχει δυο τουλαχιστον διαφορες αλληλων πολλαπλοτητες

Αποδειξη
Εξ ορισμου πολλαπλοτητα ειναι καθε πληθος αντικειμενων αλληλεπιδρωντων μεταξυ τους με τον ιδιο τροπο
Και βασει του αξιωματος 1 παν ο,τι υπαρχει υφιστατα ως πολλαπλοτης.
Αρα και τα αντικειμενα που περιλαμβανει μια πολλαπλοτης ειναι πολλαπλοτητες που αλληλεπιδρουν.
Επομενως καθε πολλαπλοτης ως συνολο περιλαμβανει οπωσδηποτε στοιχεια τα οποια ειναι πολλαπλοτητες.
Αν υπαρχει πολλαπλοτης Α αποτελουμενη απο ενα μονο στοιχειο - υποπολλαπλοτητα Α1, τοτε αυτη η Α1 δεν δυναται να αλληλεπιδρα με αλλη πολλαπλοτητα και να παραγει την Α.
Οπότε η Α δεν δυναται να υφισταται ως μη συνισταμενη απο αντικειμενα τα οποια αλληλεπιδρουν
Πραγμα ομως ατοπο γιατι η Α ηδη υπαρχει
Επομενως η υποθεση οτι η πολλαπλοτητα Α εμπεριεχει μια και μονο πολλαπλοτητα Α1 δεν ευσταθει
Και αρα η Α αποτελειται απο τουλαχιστον δυο διαφορες αλληλων πολλαπλοτητες Α1, Α2. ο.ε. δ.

_________________
Ο ανθρωπος ειναι ο λογος του συμπαντος

[rakis]

[vag_el]

Skapanea,


Οι πολλάπλότητες υφίστανται,ώς μονάδες,
το παράξενο είναι πως δίχως αλληλεπίδραση απο άλλες πολλάπλότητες δεν υπάρχουν.

Μαθηματικά,πχ,χωρίς τον Λόγο δεν υπάρχουν,

Χημεία,χωρίς μορφή πάλι δεν υφίσταται.

Πχ,ένα άεριο που χρησιμοποιείται για την ιατρική ,χωρίς πρακτική εφαργμογή ,δεν μετουσιώνεται.


Ορισμός και Νόμος θα έλεγα ,πως ,

οι πολλάπλότητες υφίστανται ώς μοναδικές,και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους δημιουργώντας νέες αλυσιδωτές αντιδράσεις.\Ως εκ τούτου ,πολλάπλάσιάζονται και δημιουργούν άλλες ,που επιβεβαιώνουν η όχι τις ήδη υπάρχουσες.

Η μοναδική πολλαπλότητα του είναι,
υπάρχει λοιπόν κατ αυτον τον Νόμο των πολλάπλοτήτων,
και αλληλεπιδρά δημιουργικά μόνον οταν επικοινωνεί με άλλες .

Το Μόνον το πρόσθεσα εγώ με ανοχή,διότι αποτελεί το εως τώρα.

Σε άλλη προσπάθεια αποδείξεως αυτού,πως υπάρχει και δημιουργείται αυτούσια και ανεξάρτητα,πιθανώς και να καταρίπτεται το παραπάνω.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση η μοναδική πολλάπλότητα δείχνει πως δρά κατ εξοχήν ανεξάρτητα με συγκεκριμένες ιδιότητες και τρόπο,μέχρι λοιπόν να υπάρξει καινούργια επαφή με άλλη πολλάπλότητα που θα αλληλεπιδράσει και θα αναπτύξει άλλες νέες ιδιότητες δημιουργώντας πάλινδρόμηση αυτών,

Αν ασχοληθούμε με τις ιδιότητες των πολλάπλοτήτων ,βλέπουμε επι πολλακις πως αντιδρούν αρνητικά στην περίπτωση της απομονώσεως.

Δεν αναπτύσσονται αλλά συνεχίζει την επιβίωσή της,ανεξαρτήτως κατάστασης και ιδιότητος.

Αρα και ολοκληρώνω ,η απο κατάσταση σε κατάσταση ιδιότητες των πολλάπλοτήτων,Εξαρτάται,απο την Ήδη υπάρχουσα κατάσταση των,και τον χώρο που προσδιορίζουν.

Αν υποθέσουμε΄πως η απομόνωση αποτελεί απο μόνη της καινούργια πολλάπλότητα ,βλέπουμε πως η πολλαπλότητα του Είναι επιδρά μειωτικά σε αυτήν.

Αναπτύσσεί εξ΄ίσου (προφανώς) όμως άλλες ιδιότητες ,στην κατάσταση αυτή,που οι ιδιότητες αυτές(πολλάπλότητες) εξελλίσονται θετικά ως προς την κατάσταση.

Πράγμα που σημαίνει πως για την ύπαρξη των πολλάπλοτήτων ,διαμορφώνεται καταλλήλως η ανάλογη περίσταση η ΄χώρος.

Ο χώρος ως γενική έννοια είναι που κάνει την πολλάπλότητα να αλληλεπιδράσει ως μοναδική και αναλόγως.
_________________
ανθάκια μου χλωμά,
που σας επήραν σε
κήπους μακρινούς να σας φυτέψουν,

Κώστας Καρυωτάκης